ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 60

ตอนที่ 60 หนีพระได้แต่หนีไม่พ้นวัด (หนียังไงก็หนีไม่พ้น)

ถูกดักไว้แล้ว ชายหนุ่มบนรถกระตุกมุมปาก อารมณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่ว่าตอนที่เขาลดหน้าต่างรถลงเห็นว่าคนที่ลงมาจากรถกลับไม่ใช่เย่ซือเฉิน สายตาครุ่นคิด เป็นไปอย่างที่คิด เย่ซือเฉินไม่ได้หลอกกันง่าย ๆ ขนาดนั้น

เย่ซือเฉินออกมาจากห้องโถง ปฏิกิริยาการตอบสนองแรกคืออยากจะขึ้นรถตามไป แต่ว่าจู่ ๆ เขาก็คิดถึงคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อน ในปีนั้นเขาตามรถที่เธอนั่งอยู่ แต่ว่าเธอกลับไม่อยู่บนรถ เขาหรี่ตาเล็กน้อย

ในเมื่อครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก รถเริ่มสตาร์ท ด้านหลังมีรถอีกหลายคันที่ตามมาติด ๆ เธออยากจะลงจากรถกลางทางนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าเขาต้องการที่จะป้องกันความเป็นไปได้อย่างอื่น นั่นก็คือเป็นไปได้ว่าเธอจะลงจากรถที่สำนักงานตำรวจ

ดังนั้นท่าทางขึ้นรถของเย่ซือเฉินเพียงแค่แวบเดียว แต่อันที่จริงไม่ได้ขึ้นรถไปจริง ๆ เพียงแต่ออกคำสั่งให้คนอื่นตามไป ส่วนเขากลับยืนอยู่ในสวน ดวงตาคู่นั้นหรี่ตากวาดมองไปที่รถตำรวจใกล้ ๆ ที่จอดอยู่ใกล้รถของนายคนนั้น

ไม่พูดไม่ได้ว่า ความคิดของเย่ซือเฉินรอบคอบจนน่ากลัว คาดเดาได้ถูกต้องมาก

เมื่อสักครู่เวินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉินพุ่งออกมาจากห้องโถง ก่อนที่รถจะเร่งความเร็ว เธอลงจากอีกด้านนึงของรถที่เย่ซือเฉินมองไม่เห็นจริง ๆ ไม่พูดไม่ได้ว่า ตำแหน่งที่จอดรถนี้ไม่เลว ตรงนี้เต็มไปด้วยรถตำรวจที่พร้อมจะออกตรวจตลอดเวลา

เวินลั่วฉิงไม่ได้ขึ้นรถตำรวจคันนั้นที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่อ้อมไปสองคัน มองเห็นตำรวจสองคนกำลังขึ้นรถตำรวจคันหนึ่ง ในตอนที่ประตูรถยังไม่ได้จะปิดนั้น เวินลั่วฉิงใช้เท้าดันประตูเอาไว้ แล้วรีบขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว

เวินลั่วฉิงขึ้นรถตำรวจแล้ว ผู้ชายที่มาช่วยเหลือเมื่อกี้ถึงจะขับรถออกไป ร่วมมือกันอย่างดี จากนั้นเวินลั่วฉิงมองเห็นเย่ซือเฉินยืนอยู่ในสนาม มองมาทางที่เธออยู่พอดิบพอดี ริมฝีปากกระตุกอย่างแรง เชี่ย ร้ายกาจจริง ๆ ตำรวจสองคนเห็นเธอขึ้นรถตำรวจมาแบบนี้ มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

“ไม่ต้องตึงเครียดไปค่ะ ฉันแค่จะติดรถไปด้วยค่ะ” เวินลั่วฉิงยิ้มบาง ๆ ยิ้มนั้นอบอุ่นแล้วรู้สึกสบาย “คุณอย่าเพิ่งรีบขับรถออกไปนะคะ พวกคุณโทรหาหัวหน้าสำนักงานตำรวจก่อน ฉันมีบางอย่างจะคุณกับหัวหน้าสำนักงานตำรวจของพวกคุณค่ะ”

เหตุผลที่เวินลั่วฉิงไม่รีบร้อนให้พวกเขาขับรถออกไปในตอนนี้ เป็นเพราะเกรงว่าถ้ารถเคลื่อนตัวในตอนนี้ จะกลายเป็นเป้าหมายของเย่ซือเฉิน ก่อนที่จะเตรียมตัวอย่างเต็มที่ เธอจะไม่ผลีผลามเด็ดขาด

ตำรวจสองคนมึนงง สับสนนิดหน่อย แต่ว่าเพื่อได้ยินเธอพูดว่าจะโทรหาหัวหน้าสำนักงาน ฟังดูแล้วน่าจะรู้จักหัวหน้าสำนักงาน หนึ่งในนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอโทรของหัวหน้าสำนักงาน

ในตอนนั้นเอง เวินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉินเดินมาทางทิศทางของเธออย่างรวดเร็ว

เวินลั่วฉิงกระพริบตา ไม่ตื่นตระหนก ยกมุมปากขึ้นนิดหน่อย ดูเหมือนจะแอบหัวเราะอยู่เบา ๆ

“หัวหน้าสำนักงานฉิง” เมื่อเชื่อมต่อการโทร เวินลั่วฉิงให้นายตำรวจกดเปิดลำโพง เสียงหัวเราะของเธอดังขึ้น

“หือ? เป็นเธอ!” คุณชายห้าฉิงตอบสนองอย่างเร็วมาก ครั้งนี้แวบแรกก็ฟังออกว่าเป็นเธอ เสียงของเขาสูงขึ้นอย่างมาก

เย่ซือเฉินได้ยินเสียงของคุณชายห้าฉิง หยุดเดินชั่วขณะ หรี่ตาอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่าเขากลับไม่ได้หมุนตัวกลับไปที่คุณชายห้าฉิง แต่จู่ ๆ กลับเพิ่มความเร็วเดินมาทางรถตำรวจที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่อย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเดาได้แล้ว......

“ฉันต้องการให้หัวหน้าสำนักงานช่วยฉันขัดขวางเขาเอาไว้” มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกอย่างแรกอีกครั้ง เย่ซือเฉินคือคนธรรมดาไหม? เธอคิดว่าเขาได้ยินที่เธอคุยโทรศัพท์กับคุณชายห้าฉิง อย่างน้อยเขาน่าจะหยุดอยู่ครู่นึง