ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 894

ถ้าหากเขามองไม่ผิด ตอนแรกที่เธอเห็นเขานั้นเหมือนกับอยากจะหนีไปเสียด้วยซ้ำ?

“สามีคะ คุณดีจริงๆเลยนะ” เวินลั่วฉิงมองเขา ยิ้มอ่อนหวาน มองดวงตาที่ยิ้มอยู่นั้นราวกับยังมีแสงประกายออกมาแปลกๆด้วย

ตอนที่เห็นเขานั้น เธอตกตะลึงมาก เธอยอมรับว่าในใจของเธอตอนนั้นปฏิกิริยาของจิตใต้สำนึกก็คือคิดอยากจะหนี แต่หลังจากที่เธอตั้งสติได้แล้ว ในใจของเธอนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งมากจริงๆ

ผู้ชายคนนี้เป็นเพราะเพียงแค่ข้อความเดียวของเธอก็ตามเธอมาประเทศMจากระยะทางตั้งไกลขนาดนี้ เธอจะไม่รู้สึกซึ้งใจได้อย่างไร?

ในใจของเธอนั้นรู้ดี ที่เขารีบตามมาขนาดนี้ ก็เพราะเป็นห่วงเธอ กลัวว่าเธอจะเกิดเรื่องขึ้น

เป็นเพราะแบบนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกซึ้งใจ

ดังนั้น ประโยคนี้ เป็นคำพูดที่จริงใจที่มาจากใจของเธอจริงๆ และแน่นอนว่า คำเรียกสามีนั้นเธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว

คุณชายสามเย่ตะลึงไป ความเย็นชาและความเย่อหยิ่งที่มีอยู่บนใบหน้านั้นได้ถูกทำลายลงในทันที และนาทีต่อมานั้นเขาก็ก้มหน้าลงแล้วจูบลงบนริมฝีปากของเธอ

เวลานี้จูบของเขามีความรุนแรงแต่กลับมีความอ่อนโยนกินใจ เขารีบมาขนาดนี้ก็เพราะเธอ เธอสามารถเข้าใจจิตใจของเขาได้ว่าเขารู้จักพอ

แต่เวลานี้ได้ยินคำพูดแบบนี้ของเธอ คำเรียกแบบนี้ หัวใจของเขารู้สึกหวานชื่น และอารมณ์ของเขาก็รู้สึกฮึกเหิมด้วยเช่นกัน

หลังจากที่จูบไปทีหนึ่งแล้ว เย่ซือเฉินก็กอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น ลมหายใจติดขัด น้ำเสียงแหบพร่า : “เรียกอีกครั้งสิครับ”

เสียงที่เรียกคำว่าสามีของเธอเมื่อครู่นี้ทำให้เขาสั่นไปหมด ตอนที่พวกเขาแต่งงานกันเมื่อก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเรียกเขาว่าสามี แต่ตอนที่เรียกเขาในตอนนั้นมักจะเป็นการเรียกผ่านๆแบบขอไปทีหรือไม่ก็มีจุดประสงค์อื่น

ไม่เหมือนกับความรู้สึกเมื่อครู่นี้

“อะไรคะ?” เวินลั่วฉิงมองเขา พลางกระพริบตา สีหน้าท่าทางดูน่ารัก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะที่เขาจูบเมื่อครู่ทำให้สับสนหรือว่าแสร้งทำกันแน่

“เวินลั่วฉิง” เย่ซือเฉินกัดฟัน หลังจากนั้นริมฝีปากบางก็เปิดออกเล็กน้อย แล้วฟันของเขาก็มาอยู่บนคอของเธอ แต่ก็ตัดใจที่จะงับลงไปไม่ได้ เดิมทีอันตรายที่ดูรุนแรงเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบกระซาบเบาๆ : “อย่าดื้อสิครับ เรียกอีกครั้งนะ”

“ไม่ค่ะ” เวินลั่วฉิงเรียกแบบนั้นก็เพื่อปลอบประโลมความโกรธของเขา และก็เป็นเพราะความวู่วาม ที่ถูกลมหายใจที่เขาจูบนั้นทำให้วุ่นวายอีกด้วย ตอนนี้อารมณ์โกรธของเย่ซือเฉินก็ได้หายไปแล้ว ให้เธอต้องมาเรียกเย่ซือเฉินแบบนั้นต่อหน้าคนอื่นอีก? เธอยืนยันว่าจะไม่เรียกอีกแล้ว

ถึงอย่างไรเธอกับเย่ซือเฉินก็หย่ากันแล้ว ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันอีกแล้ว

“เวิน ลั่ว ฉิง” เย่ซือเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย คำพูดเขาที่เว้นวรรคแต่ละคำๆเห็นได้ชัดถึงความอันตราย ผู้หญิงคนนี้จะโกรธที่ว่าเขาตามมาได้อย่างไรกัน

นี่เธอรู้สึกว่าเขาไม่โมโหแล้วก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องปลอบใจเขาอีกแล้วอย่างนั้นหรือ?

ทำไมเขาอยากจะบีบคอเธอขนาดนี้กันนะ

“พรืด” คนขับรถที่อยู่ข้างหน้าอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เขารู้จักเย่ซือเฉินมาตั้งนานขนาดนี้ เห็นลักษณะที่น่าเกรงขามที่ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้เสียจนชินแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นต้องมาถูกทำให้พ่ายแพ้แบบนี้

ไม่ใช่เพียงแค่คำเรียกเท่านั้นเองหรอกหรือ เย่ซือเฉินก็ขอมาไม่ได้ เขากลั้นยิ้มมาตั้งนานแล้ว