ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 895

ดวงตาของเย่ซือเฉินเป็นประกาย ไปจดทะเบียนกับเธอเป็นสิ่งที่เขาอยากจะทำมาโดยตลอด แล้วก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากที่สุดด้วยเช่นกัน ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ออกมาเอง จะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไรกัน

เพียงแต่ จู่ๆคุณชายสามเย่ก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้......

เขานึกถึงลูกสาวของพวกเขา อารมณ์ก็มีความซับซ้อนขึ้นมาบ้าง ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยถามเรื่องเกี่ยวกับลูกสาวไปในเวลานี้

“คุณมีคนรู้จักที่เมืองไห่ไหมคะ?”เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องถังหยุนเฉิง ก่อนหน้านี้เดิมทีเธอจะโทรหาเย่ซือเฉิน อยากจะให้เขาช่วย

“ทางเมืองไห่ทางนั้นหรือ? ไม่มีครับ”เย่ซือเฉินคิดแล้วจึงส่ายหน้าออกมา : “คุณก็รู้ว่าอำนาจอิทธิพลของผมกว่าครึ่งอยู่ที่ต่างประเทศ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือครับ?”

“คุณอาไปที่เมืองไห่ฉันไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่น่ะค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ได้เล่าอย่างละเอียด ในเมื่อเย่ซือเฉินไม่มีคนรู้จัก พูดมากไปกว่านี้ก็คงไม่มีประโยชน์

ถึงแม้ว่าเวินลั่วฉิงจะไม่ได้พูดรายละเอียดออกมา เย่ซือเฉินเองก็เดาได้ว่าเรื่องราวคงจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ในเมื่อตอนนี้เธอรีบมาที่ประเทศM ก็จะต้องแก้ไขเรื่องราวที่นี่ก่อน

เมิ่งเฉิงขับรถเร็วมาก ผ่านไปไม่นานก็ถึงที่แล้ว ตำแหน่งที่เวินลั่วฉิงบอกมานั้นตั้งอยู่ในสถานที่ที่มีความเจริญรุ่งเรืองที่สุดในใจกลางเมือง

ดวงตาของเมิ่งเฉิงนั้นเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย ด้วยความประหลาดใจและรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก สถานที่เจริญรุ่งเรื่องขนาดนี้ พวกเขาก็หาตัวเยว่หงหลิงไม่เจอ เขารู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะเลี้ยงคนที่ไม่ได้ทำอะไรไว้เลยอย่างไรอย่างนั้น

เวินลั่วฉิงลงมาจากรถ แล้วระมัดระวังสถานการณ์รอบๆ แต่ก็ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ หลังจากนั้นถึงได้เดินไปทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

เย่ซือเฉินและเมิ่งเฉิงก็เดินตามเธอไปด้วยเช่นกัน

เวินลั่วฉิงเดินมาหยุดด้านนอกประตูที่ดูเหมือนเป็นที่จอดรถ

“อยู่ อยู่ที่นี่หรือครับ?” เมิ่งเฉิงดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก สถานที่แห่งนี้ซ่อนปิดบังอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว แม้กระทั่งสามารถพูดได้ว่าเป็นที่สะดุดตามากอีกด้วย

ลูกน้องพวกนั้นของเขาเป็นพวกไม่ยอมทำงานจริงๆ เขาคิดว่ากลับไปจะต้องจัดการคนพวกนั้นเสียหน่อยแล้ว

“อืม”เวินลั่วฉิงพยักหน้า หลังจากนั้นก็เคาะประตู

ไม่นานด้านนั้นก็มีการเคลื่อนไหว แต่เสียงนั้นได้ยินอยู่ค่อนข้างไกล ผ่านไปซักพักหนึ่ง ประตูถึงได้ถูกเปิดออก

เยว่หงหลิงเป็นคนเปิดประตูจริงๆ

“ฉิงฉิง เธอมาแล้ว” เยว่หงหลิงเห็นเวินลั่วฉิงแล้วก็รู้สึกตื่นเต้น เห็นเย่ซือเฉินปรากฎตัวอยู่ด้วยแล้วก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้แปลกใจจนเกินไป

ในใจของเธอนั้นรู้สึกดีใจแทนเวินลั่วฉิงเสียด้วยซ้ำ ดูแล้วความสัมพันธ์ของเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินนั้นไปได้ดีเลย

“เข้ามาก่อนแล้วค่อยว่ากันนะ” เวินลั่วฉิงรีบเดินเข้าไปด้านใน

ประตูเปิดออกแล้ว เย่ซือเฉินและเมิ่งเฉิงถึงได้รู้ว่านี่เป็นห้องใต้ดิน สองสามคนนั้นเดินลงบันไดตามไป ช่องว่างทางด้านล่างนั้นไม่ใหญ่มาก ของไม่เยอะ ดูแล้วธรรมดายิ่งนัก

เพียงแต่ พวกเขาได้กลิ่นคาวเลือด