ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 987

และเวลานี้งานประมูลในสมาคมประมูลหงเยว่เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว……

ฉู่หลิงเอ๋อมองไปยังเวทีประมูลที่กำลังประมูลแจกันดอกไม้อยู่ ซึ่งพิธีกรดำเนินงานประมูลอธิบายว่าเป็นแจกันในราชวงศ์ชิง ทว่าเธอไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยสักนิด เธอสนใจแต่เรื่องวัตถุระเบิด ไม่ค่อยสนใจเรื่องอื่นเลย

“ผมคิดว่าคุณชายสามเย่จะประมูลของอะไรเหรอจ๊ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อจะประมูลสินค้าไหม จื่อโม่บอกว่าจะแข่งประมูลกับคุณชายสามเย่ แต่เงื่อนไขคือคุณชายสามเย่ต้องประมูลก่อนใช่ไหมล่ะ？

ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ไม่มีความหมายแล้ว

“ผมค้นหาของที่สมาคมประมูลหงเยว่จะประมูลขายในคืนนี้แล้วครับ มีหลายชิ้นเขาน่าจะสนใจนะครับ”เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่เตรียมตัวมาดี

“ผมรู้ได้ยังไงว่าเขาสนใจ？”ฉู่หลิงเอ๋อรีบหันไปมองหน้าถังจื่อโม่ด้วยใบหน้าตกตะลึงหลายส่วน “ดูเหมือนผมจะรู้จักคุณชายสามเย่มากเลยนะ จื่อโม่สุดที่รักทำการบ้านมาดีใช่ไหมจ๊ะ？”

“แน่นอนครับ รู้เขารู้เรา ถึงจะมีโอกาสชนะครับ”ถังจื่อโม่ไม่ได้กลบเกลื่อนจุดนี้ เมื่อก่อนเขาเคยสืบประวัติของเย่ซือเฉิน ส่วนช่วงนี้สืบเรื่องงานอดิเรกและความชื่นชอบของเย่ซือเฉิน

“งั้นผมลองบอกหน่อยสิว่าของที่เข้าตาคุณชายสามเย่คืออะไร？”ฉู่หลิงเอ๋อไม่มีความรู้เรื่องวัตถุโบราณเลย ดังนั้นเธอไม่รู้ว่าควรเก็บสะสมชิ้นไหนถึงจะมีมูลค่า เสียเปรียบไหมล่ะ？

“ถึงเวลาก็รู้ครับ”ถังจื่อโม่ไม่ได้ตอบ อันที่จริงเขาไม่มีความมั่นใจว่าจะสำเร็จมากนัก ดังนั้นยังต้องคอยดูการเคลื่อนไหวของเย่ซือเฉินก่อน

ตอนนี้การประมูลขายกำลังดำเนินต่อไป วัตถุโบราณที่เป็นแจกันดอกไม้ในราชวงศ์ชิงอันนี้ไม่ได้ถือว่าพิเศษมากนัก ราคาเริ่มประมูลก็ไม่ได้สูงมาก มีผู้ที่อยู่ในห้องโถงไม่กี่คนกำลังแข่งกันประมูลอยู่ ซึ่งชั้นสองไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แน่นอนเย่ซือเฉินก็เช่นกัน

ถังจื่อโม่มองไปยังห้องวีไอพีของเย่ซือเฉิน ถึงแม้จะมองอะไรไม่เห็น แต่เขาก็ยังคงมองด้วยจิตใต้สำนึกอยู่ร่ำไป

การประมูลขายด้านล่างดำเนินตามขั้นตอนไปเรื่อยๆ ของที่เริ่มประมูลจำนวนหลายชิ้นถือว่าเป็นวัตถุโบราณธรรมดา ดังนั้นมีแต่คนในห้องโถงแข่งกันซื้อ คนบนชั้นสองไม่ได้ร่วมแจงด้วย

เย่ซือเฉินไม่เคลื่อนไหว ถังจื่อโม่ก็ไม่เคลื่อนไหวตาม แน่นอนหัวหน้าน้อยก็เช่นกัน

“ทำไมคุณชายสามเย่ยังไม่เคลื่อนไหวอีกนะ ประมูลของไปหลายชิ้นแล้วนะ”ปกติฉู่หลิงเอ๋อก็ไม่มีความอดทนอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเธอรีบร้อนอยากดูความคึกคักเต็มประดา ดังนั้นเย่ซือเฉินไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เธอจึงรู้สึกร้อนรนเล็กน้อย

“ใกล้แล้ว เขาน่าจะเริ่มชิ้นต่อไปแล้วครับ”ถังจื่อโม่มองไปยังห้องวีไอพีของเย่ซือเฉินอีกครั้ง ระวห่างที่พูดระดับเสียงแผ่วเบามากแต่กลับแฝงความมั่นใจมากมาย หากข่าวที่เขาค้นมาไม่ผิดพลาด เขารู้สึกว่าเย่ซือเฉินต้องสนใจของประมูลชิ้นต่อจากนี้แน่

“ชิ้นต่อไปเป็นอะไรจ๊ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อสนใจขึ้นมาทันที รีบเอารายการประมูลขายมาดู เมื่อเห็นว่ารายการต่อไปคือของอะไรแล้วฉู่หลิงเอ๋อก็ต้องอึ้ง “ผมว่าคุณชายสามเย่จะประมูลของชิ้นนี่เหรอ？อันนี้คืออะไรเอ่ย？ดูแล้วเหมือนจานขาดธรรมดา ดูสีสิเทาจนไม่สดใสเลย ไม่รู้ว่าทำจากอะไร”

“ยิ่งไปกว่านั้นราคาเริ่มประมูลชิ้นนี้ก็ไม่สูงมากนัก ผมคิดว่าคุณชายสามเย่จะชอบหรือ？”ฉู่หลิงเอ๋อแสดงท่าทางสงสัย สินค้าที่ประมูลขายก่อนหน้านี้ทั้งหมดมีราคาเริ่มต้นสูงกว่าชิ้นนี้เล็กน้อย

เธอดูไม่ออกว่าของชิ้นนี้จะมีมูลค่าตรงไหน ของที่ประมูลก่อนหน้านี้อย่างเช่นแจกันดอกไม้ดูแล้วยังรู้สึกสวยงามจนทำให้เบิกบานใจได้ แต่ของชิ้นนี้ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย

“ชิ้นนี้ทำมาจากทองสำริดในราชวงศ์ชิง แต่ไม่ได้ประณีตมากนัก ไม่น่าจะใช่ของขุนนางหรือตระกูลผู้สูงส่งครับ น่าจะเป็นของใช้ของประชาชนทั่วไปครับ แต่ผมค้นข้อมูลที่เย่ซือเฉินเคยประมูลแล้วรู้สึกว่าเขาน่าจะชอบสิ่งนี้ครับ”ถังจื่อโม่อธิบายอย่างละเอียดถี่ถ้วน เห็นได้ชัดว่าศึกษามาจริง อีกทั้งยังทุ่มเทมากๆอีกด้วย

“ทำไมคุณชายสามเย่จึงสนใจของพวกนี้ล่ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อมองของในรูปภาพ พลางเบะปากเล็กน้อย “ของชื่นชอบของคุณชายสามเย่พิเศษตรงไหนเหรอ บรรดาของที่นำมาประมูลขายในสมาคมประมูลหงเยว่ถือว่าแย่สุดแล้วมั้ง？คาดว่าคงไม่มีใครแย่งประมูลกับคุณชายสามเย่หรอก？”

ถังจื่อโม่หันไปมองหน้าฉู่หลิงเอ๋อแวบหนึ่ง