The Novel’s Extra นิยาย บท 369

บทที่ 369 ชั้น 20 (5)

– ชื่อของฉันคือ…คิมชุนดง

คนที่ดูเหมือนผมพูดขณะที่จ้องมองมาที่ผม ผมไม่สามารถประเมินความรู้สึกภายในดวงตาของเขาได้เลย คิมชุนดง เมื่อผมได้ยินชื่อ

ตัวละครนี้มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกทุบหัวด้วยค้อน ผมต้องพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้ ความคิดทุกอย่างหมุนวนอยู่ในหัวของผมก่อนที่จะสายเกินไปผมต้องพูดอะไรออกมาก่อน

– แล้วนายเป็นใคร

มันเป็นคำถามที่ผมสามารถตอบได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมคือ คิมฮาจิน แต่คิมฮาจินไม่ควรมีอยู่บนโลกใบนี้ พอคิดแบบนั้นผมก็รู้สึกผิดที่มารับช่วงต่อชีวิตของ คิมชุนดง

– ฉันไม่คิดว่านายเป็นฉันนะ

ประโยคนั้นทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาทันที มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ด็อปเปิลแกงเกอร์ ทราบว่าเขาเป็น ด็อปเปิลแกงเกอร์

“นายรู้ว่าพวกเราอยู่ในสถานการณ์แบบไหน….”

– …

เขาปิดปากและดวงตาของเขานิ่งสงบ ตัดสินโดยปฏิกิริยานี้ดูเหมือนว่า ผมพูดถูก แน่นอนว่ามันไม่ได้เปลี่ยนความจริงพวกที่เราต้องต่อสู้กันเอง แต่ก่อนหน้านั้นผมอยากถามเขาว่ามันเป็นยังไงกันแน่

“… เฮ้.”

เมื่อได้ยินเสียงของผมเขาก็ลืมตาขึ้นมา พวกเรามองหน้ากัน

“นายทำอะไรในคืนที่ผ่านมา?”

ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้คาดคิดคำถามนี้ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น หลังจากคิดเรื่องนี้ซักพักเขาก็ส่งเสียงครวญครางและกดหัวของเขาเอาไว้

– …ฉันจำไม่ได้ ความจำของฉันถูกปิดกันเอาไว้

“จริงเหรอ?”

เหตุผลที่ผมเรื่องเมื่อคืนนั้นเพราะถ้าเป็น คิมชุนดง จริงๆ คืนสุดท้ายสำหรับเขาควรจะเป็นเมื่อ 4 ~ 5 ปีที่ผ่านมา

– มันแปลก ๆ ….

ทันใดนั้นเขาก็เริ่มตรวจร่างกายของเขา ไหล่, มือ, หน้าท้อง, ขา…เขาสัมผัสตัวเองและลองท่าต่างๆก่อนที่ดวงตาจะเบิกตา

– ฉันรู้สึกเหมือนร่างกายของฉันแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อน

“… .”

เขามักพูดถึงช่วงเวลาก่อนที่ผมจะมาที่โลกนี้ ในกรณีนี้ คิมชุนดง จะเป็นยังไง ผมอยากคุยกับเขามากกว่านี้

“นาย ถ้าอย่างนั้น…ฉันอยากถามนายอยากทำอะไร นายจะเข้าสู่ Cube แล้วนายไม่มีเป้าหมายอะไรเลยเหรอ?”

– …ฉันไม่รู้

โชคดีที่ คิมชุนดง ให้ความร่วมมือ เขาดูเย็นชาและอึมครึมจากภายนอกแต่จริงๆแล้วเป็นคนอบอุ่นและอ่อนโยน เมื่อพิจารณาถึงงานอาสาสมัครที่เขาทำอยู่เป็นประจำก็ไม่น่าแปลกใจเลย

– ถึงตอนนั้น…มีบางสิ่ง…ที่ฉันอยากทำ…

“ …สิ่งที่นายอยากทำงั้นเหรอ”

– ฉันจำไม่ได้…อักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!

ทันใดนั้นเขาก็จับศีรษะแน่นและคุกเข่าลงพร้อมความเจ็บปวด จากท่าทางมีข้อจำกัดที่รุนแรงถูกกำหนดไว้เมื่อเขาถูกเรียกตัวมายังที่แห่งนี้

ผมถอนหายใจแล้วมองขึ้นไปบนฟ้า ทำไมหอคอยแห่งความปรารถนาถึงให้ คิมชุนดง ปรากฏตัวต่อหน้าเรานะ

– …ฉันรู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่อยากเพิกเฉยต่อมัน หอคอยไม่ยอมรับว่าฉันเป็นสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้

“…นายรู้ไหมว่าทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่”

– ฉันรู้ มันเขียนต่อหน้าฉัน

“มันบอกว่าอะไร?”

คิมชุนดง ยิ้มอย่างเย็นชา

– มันบอกว่าฉันสามารถแทนที่นายได้ถ้าฉันฆ่านาย ฉันเป็น

ด็อปเปิลแกงเกอร์ ที่สามารถกลายเป็นของจริงได้

ขนลุกขึ้นทั่วร่างกายของผม แต่ผมเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

“…ไม่.”

นั่นไม่ใช่คำถามที่ผมต้องการถาม

“ฉันถามว่านายเป็นใคร แล้ว ฉันจะเป็นนายได้ยังไง”

– …

คิมชุนดง ไม่ได้พูดอะไรต่อในความเงียบงั้น พวกเราจ้องมองกันและกัน รูปร่างหน้าตาที่เหมือนกันของพวกเราสะท้อนในในดวงตาของพวกเรา

ไม่นานเขาก็พูดออกมา

– ฉันรู้ว่านายมาแทนที่ฉัน

“…ได้ยังไง”

– ฉันเพิ่งรู้มันเป็นไปโดยธรรมชาติ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถอธิบายได้

“…แล้วนายวางแผนจะทำอะไรต่อ? นายจะฆ่าฉันไหม”

มันเป็นคำถามที่ชัดเจน อย่างไรก็ตามคิมชุนดง ยังคงรักษาความใจเย็นและตอบอย่างช้าๆ