The Novel’s Extra นิยาย บท 370

บทที่ 370 ชั้น 20 (6)

“จริงสิ ฉันได้ยินมาว่าปาร์ตี้ของซูโฮก็เคลียร์ชั้น 13 แล้ว”

จินเซยอนพูดถึงราวกับว่าเธอเพิ่งนึกขึ้นได้

“พวกเขาเหรอ?”

ไอลีนตอบพร้อมคิดว่า ‘ฉันคิดว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับการปกป้อง Crevon มากกว่าการปีนหอคอย ฉันเดาว่าพวกเขาสามารถทำให้ทั้ง 2 อย่างสมดุลกันได้นะไม่งั้นพวกเขาพลาดอะไรดีๆเยอะแน่’

“ใช่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาฆ่า ‘คิเมร่า’ ลงแล้สด้วย”

“ …อะไรนะจริงๆเหรอ”

ในที่สุดไอลีนก็แสดงความประหลาดใจออกมา แต่พอเธอมองเห็นใบหน้าของ จินเซยอน เธอก็ขมวดคิ้วบอกเป็นนัยๆว่าเธอไม่มีความสุข

“ใช่.”

“ …นี่ไม่ใช่ตัวที่ 2 ของพวกเขาใช่ไหม”

“ถูกตัอง.”

ภัยพิบัติครั้งแรกที่จะถูกสังหารคือ ‘ไพตัน’ ซึ่งถูกสังหารโดยพรรคพวกของ ดอกบัวดำ ภัยพิบัติตัวที่ 2 ที่ต้องฆ่าคือ ‘เมดูซ่า’ ซึ่งถูกสังหารด้วยพรสวรรค์ ดาบศักดิ์สิทธิ์ของคิมซูโฮ ภัยพิบัติที่ 3 ‘มิโนทอร์’ เป็นไอลีนที่ถูกกำหนดให้มันศัตรูตั้งแต่แรกเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถเอาชนะมันได้ในครั้งแรกที่พวกเขาต่อสู้กับมัน…แน่นอนไม่ผิดถ้าจะบอกว่าเธอแพ้ สุดท้ายแล้วไอลีนและพรรคพวกของเธอก็แทบจะไม่รอดจนต้องใช้

‘เวทมนต์ย้อนกลับ’ แต่ครั้งที่ 2 ที่สู้กันไอลีนชนะด้วยความช่วยเหลือจากนักธนูระดับสูงอย่าง จินเซยอน, เพลิงนรก อียองฮา และ ชินจงฮัก

“พวกเขาเอาชนะ คิเมร่า ได้ยังไง?”

“พวกเราทุกคนก็รู้ว่าพรสวรรค์ของ คิมซูโฮ มันเป็นของโกง”

ดาบศักดิ์สิทธิ์ – ความสามารถคือ ตัดได้ทุกสิ่งทุกอย่างรวมถึงสิ่งที่จับต้องไม่ได้ มันเป็นพรสวรรค์ชั้นยอดที่ทุกคนต้องการ ในขณะที่ ไอลีน และ จินเซยอน กำลังคุยกันอยู่นั้น อียองฮา ก็เข้ามา

“อ๊ะ แต่เฟนริลก็แข็งแกร่งเหมือนกันนะ เธอเคยเห็นเขามาก่อนใช่มั้ย เขาฆ่ามอนสเตอร์เหล่านั้นทั้งหมดได้ด้วยปืนของเขาได้ยังไง?”

“…ใช่. เขาหากระสุนพวกนั้นมาได้ยังไง?”

“ใครจะรู้? เขามีพรสวรรค์ที่เกี่ยวข้องกับปืนดังนั้นจะแปลกอะไรถ้าเขาจะไม่สามารถสร้างพวกเขาได้ด้วยพรสวรรค์ของเขา”

“ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น?”

เฟนริล เพิ่งทำลายล้างมอนสเตอร์ในเขต Crevon ทั้งหมด ความสำเร็จของเขาตั้งแต่วันนั้นยังคงถูกพูดคุยกันในชุมชน

“แต่นายพูดถูก ยองฮา เขามีอะไรบางอย่างจริงๆ ใครจะคิดว่าเขาจะเอาปืนของเขามาที่หอคอยพร้อมกับตั๋วสีดำ”

ในขณะนั้น…ตู้มมมมมมมม—! เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างฉับพลันและ

สิ่งมีชีวิตที่ดูแปลกๆก็ปรากฏขึ้นมาจากกระเบื้องบนพื้น 1 2 3 4 …มีอย่างน้อย 20 ตัว ไอลีนไขว้แขนและขมวดคิ้ว

“เอ้ย พวกนี้มันอะไร?”

คำว่า ‘น่ากลัว’ และ ‘ผิดปกติ’ อธิบายถึงพวกมันได้อย่างเหมาะสม

“พวกมันดูเหมือนจะเป็นศัตรูของพวกเราที่ชั้น 15 รูปร่างของพวกมันดูเหมือนกันเล็กน้อย…ไม่ดีเลย”

จินเซยอน ตอบเมื่อเธอเร่งพลังเวทมนต์ของเธอ ชินจงฮักก็ยกหอกของเขาขึ้นมาและในขณะที่ไอลีนกำลังจะเปิดใช้งาน วาจาสิทธิ์ของเธอเวทมนตร์พุ่งทะยานขึ้นมา

“… ?”

ในทันใดสภาพแวดล้อมเปลี่ยนเป็นสีขาว เมื่อหิมะพัดไปทั่วอากาศ

มันเป็นเวทมนตร์น้ำแข็งที่เรียบง่าย แต่พลังของมันก็ไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย สิ่งมีชีวิตต่างดาวที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขากลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งก่อนที่จะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“อะไรกัน…?”

ไอลีนและคนอื่นๆมึนงง

“พวกคุณสบายดีไหม…?!”

ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาหาพวกเขาและตะโกนอย่างร้อนใจ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่ใช้เวทมนตร์น้ำแข็งที่ทรงพลังเมื่อครู่ แต่เมื่อเธอเห็นไอลีนและคนอื่นๆใบหน้าของเธอก็เย็นชา

“เอ๊ะ?”

ไอลีนจำใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นได้

“คุณ เมเดีย?”

เธอเป็นผู้ดูแลระบบชั้น 3 – เมเดีย

‘ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่อยู่ในชั้น 3 ?’ ในขณะที่ไอลีนกำลังคิดเช่นนั้น

“อาาาาาาาา-!”

เมเดีย กรีดร้องอย่างหงุดหงิด จากนั้นเธอจ้องมองที่ ไอลีน และคนอื่น ๆ ด้วยความโกรธ

“บ้าจริง เมื่อไรเขาจะกลับมาที่นี่กัน!”

เธอกระทืบเท้าและตะโกนเรื่องที่เข้าใจยาก ไอลีน และคนอื่นๆเฝ้าดูเธอพร้อมเครื่องหมายคำถามเหนือหัว

*************************************************************************

[ชั้น 20 กลกลวงแห่งความเจ็บปวด – สถานีสุดท้าย]

ผมออกมาข้างนอกหลังจากเอาชนะ ด็อปเปิลแกงเกอร์ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมยังคงเป็นคิมฮาจินอยู่

[รถไฟของสถานีนี้วิ่งเป็นระยะเวลา 3 เดือน]

[อีก 61 วัน 16 ชั่วโมงและ 33 นาทีจนกระทั่งรถไฟขบวนถัดไปมาถึง]

[ต้องมีแขกอย่างน้อย 100 คนถึงจะขึ้นรถไฟได้]

“… ?”

ผมรู้สึกประหลาดใจกับข้อมูลของระบบ เงื่อนไขสุดท้ายที่ต้องการแขกอย่างน้อย 100 คนเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในเนื้อเรื่องเดิม

“เฮ้ออออออออออออ … .”

ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

สำหรับผมมีอย่างอื่นที่สำคัญกว่า

ผมมองดูบอส เธออยู่ไกลจากผมเมื่อเธอออกมาจากประตูเป็นครั้งแรก แต่เธอเข้ามาใกล้ผมก่อนที่ผมจะสังเกตเห็น เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเธอ ผมก็ไตร่ตรอง

ในอดีตเมื่อผมถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของ คิมชุนดง

ยูยอนฮา ได้กล่าวว่าเป็น ‘Chameleon Troupe’ ที่ฆ่าพ่อแม่ของเขา

ยิ่งไปกว่านั้นภาพร่างที่เธอแสดงให้เห็นว่าคนพา คิมชุนดง ไปที่

สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชัดเจนว่าเป็น ‘บอส’ ในกรณีนี้บอสคงจะรู้ว่าใครใน Chameleon Troupe ที่ฆ่าพ่อแม่ของคิมชุนดง

“… ?”

ในขณะนั้นเองบอสจ้องมองมาที่ฉัน เธอเองก็คงจะรู้ว่าผมกำลังจ้องมองเธออย๔่ เธอปัดผมของเธอไว้ข้างหลังหูแล้วเงยศีรษะของเธอขึ้นมา

“… บอส.”

เมื่อได้ยินเสียงของผม บอสก็ปล่อยเสียงไอแห้งๆแล้วตอบ

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

ผมมองบอสและพูดต่อ

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่สามารถขึ้นไปต่ออีกแล้ว”

มันอาจไม่ใช่การสนทนาที่พวกเราต้องพูดกัน แต่มันเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน อาจเป็นเพราะ ‘การซิงโครไนซ์’ ที่ระบบกล่าวถึง…หรืออาจเป็นเพราะคำขอร้องของ คิมชุนดง …

“พวกเราไปคุยกันแบบส่วนตัวได้มั้ย?”

ทำให้………….ผมอดทนรอไม่ไหว