The Novel’s Extra นิยาย บท 371

บทที่ 371 ระยะเวลาการเตรียมการ (1)

[ชั้น 20 สถานีแห่งจุดจบ]

“พวกเราไปคุยกับแบบส่วนตัวได้มั้ย?”

ผมพูดกับบอสเพราะไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป บอสเงยหน้าของเธอด้วยใบหน้าที่อยากรู้อยากเห็น

“เกี่ยวกับอะไรเหรอ?”

“… .”

ผมไม่ตอบ แต่บอสก็พยักหน้า

“โอเคพูดมาได้เลย”

“ไม่ใช่ที่นี่ มากับผมสักแปบ”

“หืม? ทำไมละ…?”

ผมจับข้อมือของเธอก่อนที่เธอได้ทำอะไร ดวงตาของบอสเบิกกว้างขณะที่เธอจ้องมองข้อมือที่ถูกจับผมดึงเธอไปที่ ‘คาเฟ่’ ทันที

“เดี๋ยวก่อน นาย….”

ความสงสัยภายในใจของบอสได้ถูกพูดออกมา

“ฉันไม่ใช่ ด็อปเปิลแกงเกอร์”

“… .”

ไม่ว่ายังไงผมก็มาถึงร้านกาแฟใกล้ๆกับบอส พวกเราจ่ายค่าที่นั่งและ

นั่งลงที่โต๊ะแล้วหันหน้าเข้าหากัน ในที่สุดพวกเราก็อยู่กับแบบ 2 ต่อ 2 ในร้านกาแฟ แต่บอสก็เงียบงัน ผมเองก็ไม่สามารถพูดเองออกมาได้อย่างง่ายดาย แต่ผมไม่อยากหยุดไว้แบบนี้ความสงสัยของผมจะทวีคูณเหมือนเซลล์มะเร็งเพราะงั้นผมต้องทำให้มันถูกต้อง….

“…บอสคุณอยากได้การกาแฟไหม”

…แบบนี้ได้ไหมนะ.

สถานการณ์ไม่ถูกต้อง เวลาก็ไม่ดีเช่นกัน ผมต้องสร้างการสนทนาที่ดีเพื่อโน้มน้าวบอสให้ตอบกลับ ไม่มีใครในโลกที่จะตอบคำถามด้วยความจริงตั้งแต่แรก?

“กาแฟ…?”

“ใช่ เอาอะไรมั้ย”

ผมบังคับตัวเองให้ยิ้มออกมาและเสยผมซึ่งเปียกจากเหงื่อของผมเอง

“ฉันอยากได้อเมริกาโน่”

“โอเค ผมจะสั่งให้นะ”

ผมดึงหน้าต่างคำสั่งอัตโนมัติขึ้นที่โต๊ะและสั่งอเมริกาโน่ จากนั้นผมก็ดำเนินการต่อทันที

“อ่า ใช่แล้ว บอสคุณได้รับรางวัลอะไรบ้างจากการเอาชนะ

ด็อปเปิลแกงเกอร์?”

บอสมองมาที่ผมอย่างสงสัยและตอบสั้น ๆ

“…ลูกแก้วแห่งความคิด”

“โอ้ จริงเหรอ? มันทำอะไรได้บ้างละ?”

“ฉันบอกไม่ได้”

“ฮะ? ทำไม?”

“เพราะ…..นายจะขอมันไปจากฉันแน่ๆ”

“อืม……..ผมเคยทำแบบนั้น..เมื่อ…อะแฮ่ม”

ผมได้รับรางวัลทั้งหมดที่เธอได้รับจากทัวร์นาเมนท์แห่งการต่อสู้ทำให้ผมได้รับ ‘ยาพิษแห่งอารมณ์’ ซึ่งเป็นไอเท็มที่บอสไม่ต้องการจะมอบให้ผม ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง…อย่างไรก็ตามในอีก 45 นาทีข้างหน้าผมยังคงพูดคุยเรื่องไร้สาระไปเรื่อยและไม่เคยพูดถึง ‘เรื่องนั้น’ พร้อมได้แต่หวังว่าสักวันคงมีโอกาส

ผมมันเป็นคนงี่เง่าแบบนี้ละ

*************************************************************************

[ชั้น 8-3 กำแพงด้านตะวันออกของ Crevon]

หลังจากที่ประตูขึ้นสู่ชั้นที่ 9 เปิดขึ้นฝูงมอนสเตอร์จำนวนมากก็หลั่งไหลเข้าสู่ Crevon ทุกวัน ผู้เล่นสามารถหยุดพวกมันไว้ได้จนถึงขณะนี้

แต่เมื่อสงครามยืดเยื้อผู้คนจำนวนมากก็เริ่มจาก Crevon เพื่อปีนหอคอย

เป็นผลให้ระดับบนของราชวงศ์ Crevon อยู่ในความทุกข์จากสถานะที่อ่อนแอของกองกำลังของพวกเขา แต่ในการต่อสู้ป้องกันของวันนี้

มือใหม่ก็เข้ามามีชื่อเสียง เธอมีทักษะอย่างมากจนถึงจุดที่คำว่า

‘มือใหม่’ ไม่เหมาะกับเธอ

“คุณจะรักษาคำสั่งของคุณได้อีกนานแค่ไหน?”

คำถามนี้มาจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของ Crevon เขาชี้ไปที่สิ่งมีชีวิตที่ยืนอย่างมั่นคงเหนือกำแพงปราสาท มอนสเตอร์อัญเชิญซึ่งมีลักษณะคล้ายเต่ายืนเหมือนภูเขาและผิวหนังสีเทาที่แข็งแก่รงของมันนั้นแข็งเหมือนก้อนหิน

ตอนนี้การต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ในระหว่างการต่อสู้มันมีความว่องไวกว่าตัวอื่นๆ บางครั้งมันจะจัดการกับศัตรูด้วยร่างกายอันมหึมาของมันและทำลายกลุ่มที่รวมตัวกันอยู่ บางครั้งมันก็อ้าปากกว้างแล้วปล่อย

‘ลมหายใจเยือกแข็ง’ ซึ่งจะทำให้ศัตรูทั้งหมดไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ออกมา

“การอัญเชิญที่ทรงพลังนั้นยากที่จะรักษาสภาพเอาไว้ได้นาน”

“…หากตรงตามเงื่อนไขบางประการ มันสามารถอยู่ได้อย่างถาวร”

อาแฮอิน ตอบเบาๆเพราะความพยายามอย่างต่อเนื่อง

– การฝึกอบรมและการทำสมาธิ – เธอฟื้นฟูความสามารถของเธอได้

ครึ่งหนึ่งแล้วและสามารถอัญเชิญก็กลัยมาสู่ระดับสูงแล้ว

“ถาวร…?”

แต่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมไม่กล้าเชื่อคำพูดของเธออย่างง่ายดาย Crevon มี ‘โรงเรียนจอมเวทย์’ 7 ที่ทำหน้าที่คล้ายกับหอคอยเวทมนต์ของโลก – มีผู้เล่นเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เก่งกว่าพวกเขา

– และเขารู้ว่า ‘การอัญเชิญ’ เป็นสนามแห่งเวทมนตร์ที่ล้าหลังใน

ยุคปัจจุบัน

“สิ่งที่ฉันหมายถึงคือถ้าคุณสามารถวางหินมาน่าใกล้กับเต่าสีดำที่ฉันเรียกออกมา ฉันสามารถเรียกเขาได้ตลอดทั้งวัน”

เต่าคะนอง เช่นเดียวกับ มังกรฟ้า 1/4 ผู้พิทักษ์ Crevon จากเทพนิยายตะวันออกและสิ่งมีชีวิตในตำนานเป็นสัตว์เทพท่ามกลางสัตว์ที่ถูกอัญเชิญระดับสูง แม้ว่ามันเป็นสมาชิกที่อ่อนแอที่สุดของผู้พิทักษ์ทั้ง 4 แต่ก็เป็นเพื่อนสนิทของ อาแฮอิน นับตั้งแต่ที่เธอเรียกเขาออกมาได้เป็นครั้งแรกในช่วงต้นยุค 2000 ของเธอ

“โอ้! นั่นมันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่เลย”