The Novel’s Extra นิยาย บท 381

บทที่ 381 หอคอยแห่งความปรารถนา (1)

– …แชนายอน เป็นยังไงบ้าง?

ในขณะที่กำลังนอนหลับบนผ้าห่มที่นุ่มสบายของเธอ แชนายอน ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทำให้ เธอสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมา

“ว้ายยย!”

เธอเห็น 2 คนตรงหน้าเธอ

“…พวกนายมาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอหลับ”

เป็นยียอนฮาน และ คิมซูโฮ พวกเขามองเธอและหัวเราะ ใบหน้าของพวกเขาไม่ได้ถูกปิดบังเอาไว้เธอจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะ การทดสอบจบลงหรือพวกเขาถอดผ้าคลุมออก

“พวกนายมาทำอะไรที่นี่?”

“…เธอหมายถึงอะไรพวกเราเล่นไพ่กันจนจะจบแล้ว พวกเรากำลังตามหาเพื่อนร่วมทีมของเราที่เหลืออยู่ตอนนี้”

“…อ้อ.”

แชนายอน เก็บลมหายใจของเธอและมองไปรอบๆไม่มีอะไรนอกจากพุ่มไม้และหญิงที่รกร้างรอบๆตัวเธอ เธอรู้สึกเหมือนสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นคือความฝัน

“งั้นเสื้อคลุมตัวนี้เธอไปได้มายังไงล่ะ” ยียอนฮาน ชี้ไปที่เธอแล้วถาม

แชนายอน เงยหัวเธอ “เสื้อคลุมอะไร?”

“ก็ที่อยู่บนตัวของเธอ”

“นายกำลังพูดถึงอะไร….” แชนายอน มองลงไปที่ร่างของเธอ จากนั้นเธอก็เห็นเสื้อคลุม มันเป็นเสื้อคลุมลึกลับที่อ่อนนุ่มราวกับผ้าไหม

แต่แข็งเหมือนเหล็กและเบาเหมือนขนนก

“อะ-อะไรกัน มันเป็นไอเท็มLV.7!!”

“…จริงเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงร้องที่น่าตื่นเต้นของ ยียอนฮาน แชนายอน ก็ตรวจสอบคำอธิบายของเสื้อคลุมด้วยความงุนงง

===

[เสื้อคลุม Lv.7 สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือหลัก]

○ Lv.7 ดูดซับแรงกระแทก

○ Lv.6 ปรับขนาด

○ Lv.6 ต้านทานพลังเวทมนต์

○ Lv.6 พื้นฟูสภาพ

○ Lv.5 เปลี่ยนความเสียหายเป็นพลังเวทย์ระดับต่ำ

== =

มันเป็นเสื้อคลุม LV.7 จริงๆ เมื่อเห็นสิ่งนี้แชนายอนก็รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่ความฝัน

“… .”

แชนายอน ระลึกถึงความทรงจำจางๆจากเสื้อคลุม

– ขอเวลา 3 ปี

คิมฮาจินกระซิบด้วยน้ำเสียงเบาๆจากจิตใต้สำนึกของเธอก่อนที่พลังอันอบอุ่นจะโอบเธอเอาไว้

“เฮ้ เธอได้มันมาจากไหน เธออยากขายให้ฉันไหม? ทำไมเธอไม่ขายละขายมันให้ฉันเถอะ”

“หุบปาก”

แชนายอน ผลัก ยียอนฮาน ออกไปแล้วลุกขึ้นมา

“เสื้อคลุมแบบนี้ไม่เหมาะกับผู้ใช้ที่มีดาบยาวเหมือนเธอ แต่มันสมบูรณ์แบบสำหรับนักสู้ระยะประชิด!”

ในขณะที่ยียอนฮาน ยังคงอยากได้อยู่แต่ในดวงตาของ แชนายอน กลับส่องประกายแสงเจิดจ้า

… 3 ปี

เขาบอกว่าจะให้รออีก 3 ปี

แต่ฉันจะไม่รอต่อไปแล้ว

แม้ว่าฉันจะต้องใช้พลังของครอบครัว ฉันก็จะเปิดเผยความจริงออกมาและไปหาเจ้าบ้านั้นและส่งเสื้อคลุมนี้คืนไป….

“ฉันบอกเธอแล้วว่ามันเหมาะสำหรับนักสู้! ฉันจะให้เงินออมทั้งหมดกับเธอเลย เงินออมทั้งหมดเลยนะ โอ้ยยย ฉันอยากได้หลายอย่างแต่ว่าเจ้านี้ฉันอยากได้เป็น อันดับ 1 เลยตอนนี้!”

“ชิ จะไปไหนก็ไปเลยนะเจ้าบ้า”

*************************************************************************

ผมลืมตาของผมอย่างช้าๆและมองเพดาน สีแดงปักลายทอง มันอาจเป็นเพดานของช่องทางพิเศษ

“นายตื่นแล้วเหรอ?”

เสียงแหบห้าวปลุกความง่วงนอนของผม ผมเอียงศีรษะไปด้านข้าง

เล็กน้อยก็เห็น ชอคจุนกยอง ยืนอยู่ตรงนั่น

“อ๊าก หัวของฉัน….” ผมจับศีรษะแน่นและถามออกมาว่า “เกิดอะไรขึ้น”

“นายหมายถึงอะไรว่า ‘เกิดอะไรขึ้น’”

ชอคจุนกยอง ยกหนังสือขึ้นมา 1 เล่ม

[Lv.1 สุดยอดทักษะพิเศษ – ระเบิดพลัง]

จากรูปลักษณ์ของมัน การทดสอบ คงจะจบลงแล้ว

“นายหมดสติไปเพราะหมดแรง”

“…อ้อ นายได้รับ ระเบิดพลัง แล้วงั้นเหรอ”

ระเบิดพลัง [มันก็คือพลังคลืนเต่านั้นละ] มันเป็นทักษะที่ทุกคนคุ้นเคยจากในการ์ตูนแม้ว่ามันจะฟังดูง่าย แต่มันก็ไม่ควรถูกมองข้ามเพราะ การระเบิดพลัง ใช้ ‘พลังงาน’ ซึ่งรวมถึงพลังเวทมนต์และพลังกายภาพ มันเป็นทักษะระดับสูงที่สมควรได้รับสถานะ ‘สุดยอดทักษะ’ อย่างเต็มภาคภูมิและสามารถแสดงพลังที่น่าตกใจออกมาอย่างไม่อาจประเมินโดยขึ้นอยู่กับผู้ใช้

“ทำไมนายอยากได้มัน?”

“ไม่ นายควรเรียนรู้ทักษะนี้นะ”

คนอย่าง ชอคจุนกยอง นั้นเหมาะกับมันมาก ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าการระเบิดพลังของเขามันจะร้ายกาจขนาดไหน

“…ฉัน?”

“ใช่ มันจะน่าอัศจรรย์เมื่ออยู่ในมือของนาย”

แต่ด้วยความประหลาดใจของฉัน ชอคจุนกยอง มองที่หนังสือทักษะแล้วส่ายหัว

“มันไม่เหมาะกับฉัน”

แม้ว่านั่นคือสิ่งที่เขาพูดแต่เขายังคงเก็บหนังสือทักษะไว้ในคลังของเขา ผมเดาว่าผมจะเห็นเขาตะโกน ‘ระเบิดพลังงงงง~’ ในไม่ช้าละ

“…อ่า.”

ตอนนั้นเองที่ผมจำได้ว่าผมเป็นลมได้ยังไง แน่นอนว่าผมจำคำที่ผมพูดกับบอสได้ ความตกใจที่เธอรู้สึกจะต้องรุนแรงมากสำหรับเธอที่เธอผมเป็นไปลมทันทีแบบนี้ ผมลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว