The Novel’s Extra นิยาย บท 382

บทที่ 382 หอคอยแห่งความปรารถนา (2)

“มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากถามให้ได้”

ผมมองในดวงตาของเธอ

“คุณชื่ออะไร?”

ผมอยากได้ความไว้วางใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เธอสามารถมอบให้ผมได้

“…………….?”

มันฉับพลันเกินไปงั้นเหรอบอสยืนพร้อมความงุนงง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถามด้วยเสียงสั่น

“ชะ….ชื่อ?”

“ใช่ ผมจะเก็บไว้เป็นความลับจากสมาชิกคนอื่นๆอย่างแน่นอน”

ผมบอกไปว่าผมได้ยินไม่ชัดว่าเบลล์เรียกชื่อเธอว่าอะไร แต่อันที่จริงแล้วผมรู้ชื่อเธอนานแล้วเพราะผมเป็นคนแต่งนี้น่า

แต่สิ่งสำคัญคือการได้ยินจากเธอเป็นการส่วนตัว

“ฉัน….มัน กระทันหันเกินไปไหม….”

บอสมองมาที่ผมด้วยสายตาที่สั่นไหวของเธอ จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมุ่งมั่น ดาวดาวที่โดดเดี่ยวส่องแสงบนท้องฟ้า

“…บยอล” [2]

“บยอล? ชื่อตัวเดียวเหรอ?”

บอสพยักหน้าอย่างเงียบๆ ผมยิ้ม

“เป็นชื่อที่ดีเลยนะ”

“…….ไม่หรอก”

หลังจากที่เอ๋ยชื่อออกมาแต่บอสยังคงลังเล เธอพยายามบอกนามสกุลของเธอด้วยใช่ไหม ผมมองเธอที่กำลังประหม่า

เฮ้อออออออออออออ—

บอสหายใจลึกๆและพูดเบาๆและบอกให้ผมเก็บความลับนี้เอาไว้

“นามสกุลของฉันคือ…”

“อะไรนะ?”

แต่เนื่องจากเธอพึมพำเบาๆ ผมเลยไม่ได้ยินเธอเลยแม้แต่น้อย

“นามสกุลของเธอคืออะไรนะ ขออีกครั้งได้ไหม”

เมื่อได้ยินผมถามอีกครั้งบอสก็ถอนหายใจ

“ยี่….”

ยี่

กล่าวอีกนัยหนึ่งชื่อเต็มของเธอคือ ยี่บยอล [3]

“มันเป็นชื่อที่น่าเกลียดใช่มั้ยละ”

ตอนนี้ผมรู้ชื่อเต็มของเธอแล้วผมอาจจะเขียนว่า ‘ยี่บยอล บ่นออกมา’ ถ้านี่เป็นในนิยาย แน่นอนในนิยายจริงๆบนโลกผมไม่เคยมาถึงจุดนี้เพราะผมข้ามช่วงนี้และแน่นอนว่าพระเอกในนิยายคือ คิมซูโฮไม่ใช่ผม

“ไม่มันเป็นชื่อที่น่ารักมากๆ”

ผมยิ้มเบาๆ

“ถ้าอย่างนั้น คุณยี่บยอล?”

“อะไรหรอ.”

“ผมชื่อคิมฮาจิน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้บอสก็ขมวดคิ้ว

“…นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ”

“ไม่”

ผมส่ายหัว

“ที่ผมอยากจะบอกคือ…ผมไม่อยากให้เธอลืม”

เมฆดำบนท้องฟ้าหายไปและดวงจันทร์สีขาวเปล่งแสงอันอ่อนโยนส่องมาที่พวกเรา ภายใต้แสงจันทร์ ผมที่กระเซิงๆของบอสเข้ามาในสายตาของผมพร้อมกับรอยคล้ำใต้ขอบตาและผิวหนังของเธอที่เกิดจากความเหนื่อยล้า เธอทนทุกข์แค่ไหนใน 1 วันนี้? ผมรู้สึกเสียใจเลยให้เอเธอร์กลายเป็นหวี

“ให้ฉันหวีผมของคุณหน่อยนะ”

บอสพยักหน้าและมอบร่างของเธอให้ผม ผมยืนอยู่ข้างหลังเธอและหวีผมยาวของเธอเบาๆ อย่างไรก็ตามร่างกายของเธอแข็งทื่อ เมื่อเห็นว่าเธอยังคงทนทุกข์อยู่กับความรู้สึกผิดของเธอ…ผมก็มีความคิดซุกซนเล็กๆซึ่งมันอาจจะดูหยาบคาย แต่พวกเราอายุเท่ากันในทางเทคนิค

เธอเอาก็คงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกอย่างแน่นอน ผมล้างคอและกระซิบข้างๆหูของเธอ

“เป็นยังไงบ้าง บยอล”

ในเวลานั้นผมตกใจบอสตอบโต้อย่างรุนแรงและดิ้นด้วยท่าทางตลก

ถ้าให้อธิบายการเคลื่อนไหวของเธอด้วยคำพูดมันเหมือนปลาที่ออกมาจากน้ำ การเคลื่อนไหวของเธอแรงไปสำหรับปลาแต่นั่นคือสิ่งที่มันเป็น

เธอแก้มแดงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

*************************************************************************

[4 วันต่อมาชั้น 8-3 กำแพงปราสาทตะวันออกของ Crevon]

เมื่อผู้ติดอันดับส่วนใหญ่ออกจาก Crevon ไปที่ชั้นบนทำให้สถานการณ์ของ Crevon แย่ลง กำแพงด้านนอกพังทลายและมีผู้เล่นน้อยเกินกว่าที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ทรงพลังกว่า แถมเรื่องยังแย่ลงอีกเพราะเกิดความขัดแย้งทางการเมืองภายในท่ามกลางตระกูลราชวงค์อาราธอส มันเกิดจากการที่เจ้าชายรัชทายาทถูกวางยาจนตาย

“ทหารเข้าแถว!”

แม้ในสถานการณ์เช่นนี้เรเชลเองก็พยายามอย่างดีที่สุดในฐานะ

ผู้บัญชาการกองทัพพิเศษของ Crevon เธอปกป้องผู้เล่นและทหารที่

บาดเจ็บด้วยความช่วยเหลือของธาตุนับ 10 เพื่อป้องกันการโจมตีขนาดใหญ่และสร้างบาเรียพร้อมโจมตีด้วยดาบและพลังไปพร้อมๆกัน…หากไม่มีเรเชลมอนสเตอร์คงบุกไปถึงใจกลางของ Crevon แล้ว

“ทุกอย่างดูแย่ลงเรื่อยๆ เราต้องโพสต์บอกไปให้คนอื่นรู้”

มีกิจกรรมอื่นๆหลังจาก การสลับตัวตนแบบลึกลับ แต่ส่วนใหญ่

ไม่ต้องการให้ผู้เล่นเข้าร่วม ในช่วงเวลานี้ผมอยู่ในช่องพิเศษและมุ่งเน้นไปที่การทำ ‘ชุดของ เมเดีย’ ก่อนที่ผมจะสังเกตเห็นรถไฟก็มาถึงชั้น 21

[ชั้น 21 การ์ดราชอาณาจักร]

ชั้นที่ 21 เป็นย่านที่อยู่อาศัยที่ทุกสิ่งเกิดขึ้นผ่านพลังของไพ่ในทางเทคนิคสถานที่แห่งนี้เป็นอาณาจักรการ์ดเป็นการแสดงความเคารพต่อการ์ตูนทีวีบางเรื่องที่การ์ดปรากฏขึ้นและมีชีวิตขึ้นมา รถไฟจะอยู่ที่นี่

4 วันดังนั้นผมจึงต้องออกไปทัวร์ด่วน

[ร้านขายการ์ด พินนาเคิลเกรด]

จุดหมายแรกของผมคือร้านขายการ์ดพินนาเคิล ผมมากับ

ชอคจุนกยอง ผู้ซึ่งปรารถนาสิ่งที่น่าตื่นเต้นหลังจากอยู่ในรถไฟมานาน

“พวกเราต้องซื้ออะไรแบบนี้เหรอ?”

มีการ์ดจำนวนนับไม่ถ้วนในร้านขายการ์ดสุดหรู ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้วขณะจ้องมองไพ่ที่ร้าน

“มันไม่สนุกเหรอ?”

[ผู้เล่นจำเป็นต้องใช้การ์ดเพื่ออยู่บนชั้นที่ 21]

[การ์ดบางอย่างจะมีประโยชน์มากสำหรับผู้เล่น]

ผมอยากรู้ว่าผู้เขียนร่วมทำอะไรลงไปจากที่ผมเขียนอธิบายลงไปสั่นๆในสมุดบันทึกเนื้อเรื่องของผม เนื่องจากรถไฟจะอยู่ที่นี่ 4 วันผมเลยตัดสินใจที่จะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด

“กล่องสุ่มการ์ด…? ว้าว กล่องสุ่มงั้นเหรอ? พระเจ้า”

ในขณะนั้นเอง ชอคจุนกยอง ก็พูดบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของผมขึ้นมาในทันที

“กล่องสุ่ม?”

ผมวิ่งไปหาเขาด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

[กล่องสุ่มการ์ด ระดับ 1]

[ราคา – 40,000TP]

[มี 4 การ์ดที่เป็นระดับกลางขึ้นไป ผู้เล่นสามารถซื้อได้สูงสุด 5 กล่องเท่านั้น!]

เมื่อผมรู้ว่ามันเหมือนการพนันผมก็เชื่อมั่นในโชคของผมอย่างมาก

“เอาไอ้นั้นมาให้ฉัน 5 กล่อง”

“อะไร? ห้า?”

ผมไม่สนใจท่าทางตกใจของ ชอคจุนกยอง ผมจ่าย 200,000 TP และนั่งลงที่โต๊ะในร้าน

“บ้า นายบ้าไปแล้ว นายจ่าย 200,000 TP สำหรับของพวกนี้จริงๆเหรอ”

“เงียบไปเลย อย่ามาร้องไห้เพราะความอิจฉาหลังจากนี้ก็แล้วกันเอาละ ตอนนี้มาลองดูกัน….”

ผมเปิดกล่องอย่างช้าๆ