The Novel’s Extra นิยาย บท 382

บทที่ 382 หอคอยแห่งความปรารถนา (2)

“มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากถามให้ได้”

ผมมองในดวงตาของเธอ

“คุณชื่ออะไร?”

ผมอยากได้ความไว้วางใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เธอสามารถมอบให้ผมได้

“…………….?”

มันฉับพลันเกินไปงั้นเหรอบอสยืนพร้อมความงุนงง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถามด้วยเสียงสั่น

“ชะ….ชื่อ?”

“ใช่ ผมจะเก็บไว้เป็นความลับจากสมาชิกคนอื่นๆอย่างแน่นอน”

ผมบอกไปว่าผมได้ยินไม่ชัดว่าเบลล์เรียกชื่อเธอว่าอะไร แต่อันที่จริงแล้วผมรู้ชื่อเธอนานแล้วเพราะผมเป็นคนแต่งนี้น่า

แต่สิ่งสำคัญคือการได้ยินจากเธอเป็นการส่วนตัว

“ฉัน….มัน กระทันหันเกินไปไหม….”

บอสมองมาที่ผมด้วยสายตาที่สั่นไหวของเธอ จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมุ่งมั่น ดาวดาวที่โดดเดี่ยวส่องแสงบนท้องฟ้า

“…บยอล” [2]

“บยอล? ชื่อตัวเดียวเหรอ?”

บอสพยักหน้าอย่างเงียบๆ ผมยิ้ม

“เป็นชื่อที่ดีเลยนะ”

“…….ไม่หรอก”

หลังจากที่เอ๋ยชื่อออกมาแต่บอสยังคงลังเล เธอพยายามบอกนามสกุลของเธอด้วยใช่ไหม ผมมองเธอที่กำลังประหม่า

เฮ้อออออออออออออ—

บอสหายใจลึกๆและพูดเบาๆและบอกให้ผมเก็บความลับนี้เอาไว้

“นามสกุลของฉันคือ…”

“อะไรนะ?”

แต่เนื่องจากเธอพึมพำเบาๆ ผมเลยไม่ได้ยินเธอเลยแม้แต่น้อย

“นามสกุลของเธอคืออะไรนะ ขออีกครั้งได้ไหม”

เมื่อได้ยินผมถามอีกครั้งบอสก็ถอนหายใจ

“ยี่….”

ยี่

กล่าวอีกนัยหนึ่งชื่อเต็มของเธอคือ ยี่บยอล [3]

“มันเป็นชื่อที่น่าเกลียดใช่มั้ยละ”

ตอนนี้ผมรู้ชื่อเต็มของเธอแล้วผมอาจจะเขียนว่า ‘ยี่บยอล บ่นออกมา’ ถ้านี่เป็นในนิยาย แน่นอนในนิยายจริงๆบนโลกผมไม่เคยมาถึงจุดนี้เพราะผมข้ามช่วงนี้และแน่นอนว่าพระเอกในนิยายคือ คิมซูโฮไม่ใช่ผม

“ไม่มันเป็นชื่อที่น่ารักมากๆ”

ผมยิ้มเบาๆ

“ถ้าอย่างนั้น คุณยี่บยอล?”

“อะไรหรอ.”

“ผมชื่อคิมฮาจิน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้บอสก็ขมวดคิ้ว

“…นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ”

“ไม่”

ผมส่ายหัว

“ที่ผมอยากจะบอกคือ…ผมไม่อยากให้เธอลืม”

เมฆดำบนท้องฟ้าหายไปและดวงจันทร์สีขาวเปล่งแสงอันอ่อนโยนส่องมาที่พวกเรา ภายใต้แสงจันทร์ ผมที่กระเซิงๆของบอสเข้ามาในสายตาของผมพร้อมกับรอยคล้ำใต้ขอบตาและผิวหนังของเธอที่เกิดจากความเหนื่อยล้า เธอทนทุกข์แค่ไหนใน 1 วันนี้? ผมรู้สึกเสียใจเลยให้เอเธอร์กลายเป็นหวี

“ให้ฉันหวีผมของคุณหน่อยนะ”

บอสพยักหน้าและมอบร่างของเธอให้ผม ผมยืนอยู่ข้างหลังเธอและหวีผมยาวของเธอเบาๆ อย่างไรก็ตามร่างกายของเธอแข็งทื่อ เมื่อเห็นว่าเธอยังคงทนทุกข์อยู่กับความรู้สึกผิดของเธอ…ผมก็มีความคิดซุกซนเล็กๆซึ่งมันอาจจะดูหยาบคาย แต่พวกเราอายุเท่ากันในทางเทคนิค

เธอเอาก็คงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกอย่างแน่นอน ผมล้างคอและกระซิบข้างๆหูของเธอ

“เป็นยังไงบ้าง บยอล”

ในเวลานั้นผมตกใจบอสตอบโต้อย่างรุนแรงและดิ้นด้วยท่าทางตลก

ถ้าให้อธิบายการเคลื่อนไหวของเธอด้วยคำพูดมันเหมือนปลาที่ออกมาจากน้ำ การเคลื่อนไหวของเธอแรงไปสำหรับปลาแต่นั่นคือสิ่งที่มันเป็น

เธอแก้มแดงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

*************************************************************************

[4 วันต่อมาชั้น 8-3 กำแพงปราสาทตะวันออกของ Crevon]

เมื่อผู้ติดอันดับส่วนใหญ่ออกจาก Crevon ไปที่ชั้นบนทำให้สถานการณ์ของ Crevon แย่ลง กำแพงด้านนอกพังทลายและมีผู้เล่นน้อยเกินกว่าที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ทรงพลังกว่า แถมเรื่องยังแย่ลงอีกเพราะเกิดความขัดแย้งทางการเมืองภายในท่ามกลางตระกูลราชวงค์อาราธอส มันเกิดจากการที่เจ้าชายรัชทายาทถูกวางยาจนตาย

“ทหารเข้าแถว!”

แม้ในสถานการณ์เช่นนี้เรเชลเองก็พยายามอย่างดีที่สุดในฐานะ

ผู้บัญชาการกองทัพพิเศษของ Crevon เธอปกป้องผู้เล่นและทหารที่

บาดเจ็บด้วยความช่วยเหลือของธาตุนับ 10 เพื่อป้องกันการโจมตีขนาดใหญ่และสร้างบาเรียพร้อมโจมตีด้วยดาบและพลังไปพร้อมๆกัน…หากไม่มีเรเชลมอนสเตอร์คงบุกไปถึงใจกลางของ Crevon แล้ว

“ทุกอย่างดูแย่ลงเรื่อยๆ เราต้องโพสต์บอกไปให้คนอื่นรู้”