The Novel’s Extra นิยาย บท 384

บทที่ 384 หอคอยแห่งความปรารถนา (4)

……

(เว้นไว้)

…

เฟนริล หรือที่รู้จักกันในนามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในหอคอยขณะนี้กำลัง

ถูกตรวจสอบโดยสื่อและกลุ่มพันธมิตร ไม่มีฮีโร่คนใดที่อยากถูกปืนของเขาฆ่าตาม พวกเขาไม่อยากเป็นคนอ่อนๆเหมือนในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือสงครามโลกเกาหลีหรือประชาชนทั่วไปในยุคปัจจุบัน

พวกเขาไม่อยากถูกคุกคามโดย ‘กระสุนเวทมนต์’ ที่มีราคาเพียง 200,000 วอน กระสุนปกติยิงพวกเขาไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเพราะความแตกต่างกันของค่าสถานะแต่อย่างน้อยกระสุนของ เฟนริล เป็นข้อยกเว้น

===

มันเป็นบทความที่โดดเด่นเกี่ยวกับ เฟนริล เขียนโดยหน่วยงานข้อมูลของ ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง สรุปจุดแข็งของเฟนริลเอาไว้ได้อย่างละเอียด เขียนได้น่ากลัวแต่ก็จบลงด้วยการประชดประชันเพราะสันนิษฐานว่าฮีโร่ต่างๆไม่ได้กลัวต่อปืนของคิมฮาจินกันทุกคน

“…ชิ.”

เธอรู้ว่าห้องจัดเลี้ยงสีม่วงมีอคติต่อต้านกิลด์ต่างๆ แต่บทความเช่นนี้? มันจะเริ่มก่อไฟอย่างแน่นอนแม้ว่าจะไม่มีอะไรในตอนแรก แต่มันก็เห็นได้ชัดเช่นกันว่ามีการเคลื่อนไหวบ้างอย่าง

“เฮ้อออออออออออออ… .”

ไม่ว่าจะในกรณีใดๆ เฟนริล เป็นผู้มีชื่อเสียงที่สุดในตอนนี้ ต้องขอบคุณสถานะใหม่ของเขาเพราะเขาสังหารปีศาจไปเป็นจำนวนมากจนที่ผ่านมาเขาได้รับ ‘ใบอนุญาตล่าปีศาจ’ จากบางประเทศรวมถึงสหรัฐอเมริกาเองก็ได้เปิดเผยต่อสาธารณชน ยูยอนฮา ลูบปากของเธอขณะที่เธอมองดูบทความ

[เฟนริล เป็นคนที่ทำลาย ปราสาทแห่งโซโลมอน ได้ด้วยมือเดียว]

[เขาเพียงแค่เหนี่ยวไก…กระสุนของเขานั้นมีประสิทธิภาพแม้จะห่างกว่า 10 กม. บาเรียเวทย์มนตร์และการป้องกันทางกายภาพทุกประเภทนั้นไม่ได้ผลกับเขา]

[ระยะการยิงที่ไกลที่สุดของ เฟนริล นั้นคือ 14 กม.]

[ความสำเร็จในอดีตของ เฟนริล โผล่ขึ้นทีละหน้า…มันเป็นร่องรอยของ สัตว์ประหลาด]

บทความมากมายเช่นนี้ได้รับความนิยมและทุกวันนี้ไม่เพียง แต่ปีศาจเท่านั้น แม้แต่ฮีโร่เองก็ยังหวาดกลัวต่อเฟนริลด้วยเช่นกัน

แน่นอนว่าเพราะมีฮีโร่มากมายที่ไม่ต่างจากปีศาจ หลายคนคิดว่าเมื่อการปีนหอคอยสิ้นสุดลงเฟนริลจะเริ่มกำหนดเป้าหมายเป็นฮีโร่ที่ชั่วร้ายไปพร้อมกับๆปีศาจ

“เฮ้ออออออออออ.”

ยูยอนฮา เองก็คิดเช่นนั้น ถ้าคิมฮาจินไม่พอใจใครก็คง ‘ผู้คน’ มากกว่า

ปีศาจ

ต๊อก ต๊อก—

เสียงเคาะหยุดความคิดของเธอ

ยูยอนฮา ทำลายหนังสือพิมพ์ที่กระจัดกระจายออกไปทันทีและโยนเครื่องดื่มชูกำลังที่เธอเก็บไว้ลงไปในถังขยะ

“เข้ามา.”

เมื่อทำลายล้างข้อมูลทั้งหมดใช้เวลาเพียง 2 วินาที เธอก็จัดระเบียบให้ตัวเองและเชิญแขกเข้ามา

ต๊อก —

“หัวหน้าทีม ยูยอนฮา”

“…หืม?”

แขกที่ไม่คาดคิดเดินเข้ามาแชนายอนเดินมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆที่ไม่สามารถซ่อนความตั้งใจบางอย่างเอาไว้ แชนายอน เดินเข้ามาและยืนอยู่ตรงหน้า ยูยอนฮา

“เกิดอะไรขึ้นนายอน? ฉันคิดว่าเธออยู่ในหอคอย”

“…ฉันมาที่นี่เพื่อส่งเรื่องนี้”

แชนายอน มอบบางอย่างให้กับ ยูยอนฮา มันเป็นซองจดหมายที่เขียนว่า…ลาออก

“นะ-นี่มันอะไร?”

“ก็….ฉันอยากได้เวลาสักพักน่ะ”

“จริงเหรอ? ทำไม?”

คำถามของ ยูยอนฮา ไม่มีจุดมุ่งหมาย เธอแค่อยากรู้ว่าทำไม แต่ว่า

คำตอบที่ตามมาก็ทำให้เธอใจสลาย

“ฉันจะเริ่มตรวจสอบอย่างจริงจัง”

“…ตรวจสอบ?”

“ใช่แล้ว เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพี่ชายของฉัน ฉันรู้สึกว่า

ฉันพยายามจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองมานานแล้ว … ฉันคิดว่าจะลองขอความช่วยเหลือจากคนในครอบครัวของฉันดูบ้างน่ะ”

สมองของเธอแข็งค้างทันทีที่เธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น แม้แต่

[วงจรความคิด] ที่คอยกระตุ้นสมองของเธอจนถึงตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์

ในความเป็นจริงเธอคิดอะไรไม่ออก เธอพยายามคิดอย่างรวดเร็วใน และเริ่มคิดและถึงข้อสรุป

ครอบครัวของแชนายอน ซ่อนร่างของแชจินยูนเอาไว้เพราะมันเป็น

หลักฐานที่แสดงว่าเขาได้กลายเป็นมาร มันเป็นเหตุผลที่พวกเขาต้องโยนความผิดให้ปีศาจสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและละเลยที่จะทำการสอบสวนอย่างละเอียด ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่ครอบครัวของ

แชนายอนจะช่วยสืบสวนหรือพวกเขาอาจหลอกเธอให้คิดไปทางอื่น

… แต่

หากมีใครบางคนที่สามารถรู้ความจริงทั้งหมดได้โดยไม่มีอันตรายจะต้องเป็นแชนายอนทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลแชเท่านั้น!!!

เธออาจเป็นเพียงคนเดียวในโลกที่สามารถขุดลึกลงไปในความลับได้โดยไม่ถูก แชจูชึล ถูกคุกคาม

“… นายอน.”

ยูยอนฮาคิดจนเสร็จแล้ว เธอก็ให้ยืมเครื่องมือที่เธอต้องการ และด้วยเครื่องมือเหล่านี้ แชนายอน ก็จะเปิดเผยความจริงได้ด้วยตัวเธอเอง

หลักฐานที่สำคัญที่สุดต่อความจริงที่ไม่สนใจไม่ได้ก็คือร่างกายของ

แชจินยุน ที่ซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง

“อะไรเหรอ?”

แน่นอนว่าคงโกหกถ้าเธอบอกว่าเธอไม่กังวลยามที่ แชนายอน รับรู้ถึงความจริง แต่เธอจะต้องเข้มแข็งพอที่จะตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง เธอต้องทนต่อความเป็นจริงแม้ว่าอาจจะโหดร้ายขนาดไหนก็ตาม

“ฉันจะช่วยเธอเอง.”