The Novel’s Extra นิยาย บท 393
บทที่ 393 เฟตที่ 3 (1)
เช้าตรู่
ผมยืนอยู่ในท่าเรือ เมื่อ 5 นาทีก่อนมีเสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างโหดร้ายและพลังเวทมนตร์อันดุเดือดที่เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้ แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรนอกจากความเงียบงัน
“เฮ้อออออออออออ….”
ผมหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบพลังวิญญาณที่ไหลผ่านร่างกายของผม
คลื่นทะเลที่อ่อนโยนพัดเข้าหาท่าเรือและสายลมเย็นๆพัดผ่านร่างของผม หัวใจที่เต้นรั่วของผมเต้นเบาลง ผมลืมตาขึ้นมา
ไม่มีใครเหลืออยู่ในท่าเรือที่ว่างเปล่า ผมฆ่าปีศาจไปหลายสิบคน
“…สมควรแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นทักษะขั้นสูงสุด”
ผมพึมพำด้วยความประหลาดใจและตรวจสอบคำอธิบายทักษะ
ขั้นสูงสุดอีกครั้ง
===
[Lv.2 ทักษะขั้นสูงสุด – เข้าใจพลังวิญญาณอย่างสมบูรณ์]
○ 1 Limit Break – เมื่อเปิดใช้งานทักษะทั้งหมดจะกลายเป็น Lv.11 เป็นเวลา 5 นาที
○ 2 Ultimate Peak – เมื่อเปิดใช้งานประสิทธิภาพและขอบเขตแห่งพลังวิญญาณของคุณจะถึงจุดสูงสุดเป็นเวลา 5 นาที
○ 3 Purification – ทำให้พลังวิญญาณของคุณบริสุทธิ์เมื่อเวลาผ่านไป
เวลาคูลดาวน์ – 3 วัน
===
เช่นเดียวกับทักษะที่เป็นเอกลักษณ์ของผมทักษะขั้นสูงสุดของผมคือทักษะเสริมพลังขั้นสูง
ผลข้างเคียงของการใช้ทักษะขั้นสูงสุดนี้น้อยกว่าความสามารถเฉพาะของผม เมื่อผมเปิดใช้งานผมจะไม่มีที่ติทั้งพลังโจมตีและพลังป้องกัน
ผมมีพลังวิญญาณไม่จำกัดเนื่องจากเลเวล 11 ของ
[การสกัดและการสร้างวัตถุถาวร] ดูดซับการโจมตีทั้งหมด ผมมีความแข็งแกร่งพอๆกันทุกด้าน ด้วย [อัลกอริทึม] พลังทำลายล้างของกระสุนของผมก็เพิ่มขึ้นแบบทวีคูณและพลังวิญญาณก็ไหลผ่านเส้นเลือดของผมพร้อมเสริมการทำงานของ เอเธอร์ ด้วยเช่นกัน
เมื่อผมยังคง ‘พลังวิญญาณ’ ในฐานะ ‘พลังวิญญาณ’ แทนที่จะหลอมรวมเป็นพลังเวทมนต์เหมือนผู้เล่นส่วนใหญ่ทักษะขั้นสูงสุดนี้เป็นประโยชน์ต่อผมโดยเฉพาะเมื่อใช้คู่กับทักษะและเอเธอร์ ความเข้าใจที่สมบูรณ์เกี่ยวกับพลังวิญญาณไม่ได้เป็นหนึ่งในทักษะขั้นสูงสุดที่ผมได้รับ โชคของผมอาจจะเกี่ยวข้องกับมันอีกด้วย
ดิ้งๆๆๆๆๆๆ
ในขณะนั้นเอง smartwatch ของผมก็สั่นสะเทือน
ยูยอนฮา โทรหาผมแบบวิดีโอ
สวัสดี?
ทันทีที่ผมรับสายใบหน้าของ ยูยอนฮา ก็โผล่ขึ้นมาบนจอโฮโลแกรม
“โย่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเป็นยังไงบ้าง?”
– …นายอยู่ที่ไหน? มันค่อนข้างมืดเลยนะ
“ฉันเหรอ? ฉันอยู่ที่ท่าเรือ”
ผมยก smartwatch และพาเธอไปดูทิวทัศน์รอบ ๆ
“ฉันหยุดปีศาจปล้นคลังแสงน่ะ”
– …จริงๆเหรอ?
“อ๋อ เธอรู้จักเจฟฟรีย์ไหม”
– รู้สิ สมาคมให้ความสำหรับกับเขา…เขาไม่ใช่ปีศาจระดับสีน้ำตาล
งั้นเหรอ
สมาคมฮีโร่ได้จัดอันดับให้กับปีศาจเช่นกัน เงินรางวัลสำหรับ
ปีศาจสีน้ำตาลอยู่ที่ประมาณ 1 ถึง 2 พันล้านวอน อันดับสีน้ำตาลเทียบเท่ากับระดับสูง 3~4 นอกเหนือจากเจ้านี้มีบางอย่างที่ ยูยอนฮา ไม่รู้งั้นเหรอ?
– แล้วเจฟฟรีย์ล่ะ
เมื่อเห็นผมยิ้มโดยไม่ตอบคำถามเธอใบหน้าของ ยูยอนฮา ก็จริงจัง
– เจฟฟรีย์ ก็อยู่ที่นั้นงั้นเหรอ?
ผมส่ายหัว
“ไม่อีกต่อไปแล้ว.”
– …นายฆ่าเขาไปแล้ว?
“อ่า.”
– …
ยูยอนฮา จ้องที่ผมด้วยใบหน้างงๆ ผมเกาหลังศีรษะและเปลี่ยนหัวข้อ
“ว่าแต่ เธอโทรมาทำไม”
– อ้อ จริงสิ.
ยูยอนฮา พยักหน้าเธอ
– มันเกี่ยวกับสิ่งที่นายถามก่อนหน้านี้เรื่อง ‘มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์’
“อ้อ เธอได้ยินเรื่องอะไรมาเหรอ?”
ผมไม่สามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ได้เลยแม้แต่ในหนังสือแห่งความจริง ดังนั้นผมจึงขอให้ ยูยอนฮา หาข่าวลือที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
– ใช่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างคล้ายกับที่นายบอกถูกค้นพบใน Pandemonium
ยูยอนฮา ส่งรูปมาให้ผม รูปภาพเป็นเงาที่ยากที่จะระบุว่าเป็นอะไรแต่ใครๆก็สามารถบอกเลยจากความสูงและรูปร่างผอมบางเหมือนมนุษย์ แต่ว่าไม่ใช่มนุษย์
“นี่เป็นรูปภาพหรือวิดีโอ”
– เป็นวิดีโอสั่นๆ
“เล่นเลย.”
วิดีโอทำงานอย่างรวดเร็ว มีบางอย่างกำลังวิ่งอยู่บนพื้น ความเร็วมันสูงจนแม้แต่ดวงตาพันไมล์ก็มีปัญหาที่จะเห็นมันอย่างชัดเจน
“เธอช่วยทำให้ช้าลงหน่อยได้ไหม”
– นี่คือความเร็วของ 0.01x แล้ว
“…0.01x?”
– ใช่.
นั่นเป็นเบาะแสที่พบ มีมอนสเตอร์เพียงตัวเดียวที่มีความเร็วระดับนี้
‘คุรุคุรุ’ มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายตั๊กแตนตำข้าว มันมีเคียวที่ขาหน้าและปีกความเร็วสูงคู่หนึ่ง แม้ว่ามันจะดูเหมือนแมลงมากกว่ามนุษย์ แต่มันก็มี ‘สติปัญญา’ อย่างไม่ต้องสงสัย พวกเราไม่ควรดูถูกมันเพียงเพราะมันเป็นแมลง
ปีกของมันสามารถแสดงความเร็วที่เหนือชั้นออกมาและมีขาหน้าที่สามารถตัดไอ้ทุกอย่าง
ในแง่ของ ‘การลอบสังหาร’ และ ‘ความเร็ว’ ไม่มีใครเทียบได้ในโลกใบนี้ พูดตรงๆ มันอาจถูกเรียกว่าพี่ใหญ่ของมอนสเตอร์ระยะที่กลางด้วยซ้ำ
– ภาพนี้ได้มาเมื่อวาน สิ่งมีชีวิตนี้น่าจะฆ่าปีศาจไปหลายสิบตัวใน Pandemonium ก่อนที่จะเคลื่อนที่ไปทางใต้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra