The Novel’s Extra นิยาย บท 399
บทที่ 399เฟตที่ 3 (5)
[ชั้น 27 – หอคอยราชาปีศาจชั้น 1]
อากาศโดยรอบกำลังแปรปวน ผมถูกส่งไปยังโลกที่แตกต่างกันโดย
สิ้นเชิง การส่งผ่านนั้นกระทันหันและรุนแรง ร่างกายของผมพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและตกลงไปที่พื้น ผมคลื่นไส้แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดมาก
ผมคืนความสงบของไม่ช้าผมก็เปิดตาของผม
“…เราอยู่ข้างในหอคอย”
ผมสามารถบอกได้เลยจากเสื้อผ้าของผมตอนนี้เป็นเสื้อคลุมที่ผมใส่ก่อนที่ผมจะออกไปนอกหอคอย เพราะเมื่อกี้ผมใส่ชุดนอนบนโลก
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย…
ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญจากด้านหลัง ผมเหลือบกลับไปหาจินซาฮยอค มันไม่ยากเกินไปที่จะเข้าใจสถานการณ์ จินซาฮยอค อาจถูกลากเข้าสู่การอัญเชิญที่ไม่แน่นอนของสปาร์ตันและทำหน้าที่เป็นเบาะรองนั่งให้ผมนั้นเอง
“…..อะแฮ่ม”
ผมปล่อยให้เธอนอนอยู่แบบนี้ไม่ได้เลยลุกขึ้นมา
มันมืดไปหมดแต่ผมบอกได้เลยว่าฉันอยู่ในถ้ำมืดบางแห่ง
‘เราอยู่ที่ไหน?’ ผมคิดและได้ยินเสียงร้องของสปาร์ตัน
– เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ
สปาร์ตันบินไปบนไหล่ของผม
“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับแกถึงได้เรียกฉันมาแบบนี้”
– เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ
ไม่ต้องตอบคำถามของผม สปาร์ตันถูหัวของมันกับตัวผม ผมคิดอย่างจริงจังว่ามันเกิดอะไรขึ้น ปกติมันมักจะเย็นชา
“อะไร เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
– เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ
“โอเค โอเค อธิบายมา แกต้องอธิบายก่อน “
สปาร์ตันถูฉันอีกสองครั้งก่อนที่เขาจะตัดสินใจแบ่งปันวิสัยทัศน์ของเขา เกิดอะไรขึ้นกับปาร์ตี้ของไอลีนคลี่ต่อหน้าต่อตาฉัน
ด้วยคิ้วที่ขมวดคิ้วฉันดูทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบจากนั้นก็ถาม
“…พวกเขาถูกขังอยู่ในคุกเหรอ?”
– เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ
สปาร์ตันพยักหน้านี่คือสิ่งที่มันคิด
พรรคพวกของไอลีนแพ้ปีศาจและถูกคุมขังเอาไว้ มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการอันยิ่งใหญ่ที่คิดค้นโดย ‘แม่มด’ ซึ่งทำหน้าที่เป็นหนึ่งในที่ปรึกษาที่ใกล้ชิดที่สุดกับราชาปีศาจ สปาร์ตันพยายามติดต่อผมก่อนที่พวกเขาจะถูกจับตัวไปแต่การเชื่อมต่อของพวกเราถูกตัดขาดจากกัน
สปาร์ตันสามารถนึกได้เพียงเหตุผลเดียวว่าเกิดอะไรขึ้นนั้นคือ
เจ้านายของมันเสียชีวิตลงแล้วนั้นเอง
มันพยายามปฏิเสธแต่ก็ก็ไม่มีคำอธิบายอย่างอื่น สปาร์ตันร้องไห้ด้วยความเศร้าจนน้ำตาของมันแห้ง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ร้องไห้ออกมาสปาร์ตันก็ตระหนักว่าการเชื่อมต่อกลับมาแล้ว มันจึงพาผมมาที่นี่ทันทีที่เขามันรู้สึกตัว
“…แกเสียใจจริงๆเหรอ?”
เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ…
หลังจากที่เปิดเผยเรื่องราวทั้งหมดดวงตาของพวกเราก็สบกัน ผมรู้สึกได้ถึงสิ่งที่สปาร์ตันรู้สึกตอนนี้ ดวงตาที่เปล่งประกายของมันดูน่ารักเป็นพิเศษในวันนี้ เป็นครั้งแรกที่ผมกอดสปาร์ตัน มันกอดผมด้วยปีกของมัน
การเจอกันที่น่าประทับใจของพวกเราจะคงอยู่ไปอีกนานหากไม่ใช่เพราะมีคนขัดขึ้นมา
“….นาย”
ผู้หญิงที่มีทำท่าทางหงุดหงิดลุกขึ้นยืน แน่นอนว่าเป็น จินซาฮยอค
“อ๊ะ แต่ทำไมพาเธอมาที่นี่ด้วยละ”
– เจี้ยบบบบบบบบบบบบบ…
‘มันเป็นความผิดพลาด ผมดึงเธอเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจและลงเอยด้วยการใช้พลังเวทมนต์มากเกินไป’ สปาร์ตันตอบ
“ชื่อราชวงศ์…นายรู้ได้ยังไง…”
จินซาฮยอคยังคงครอบงำ พัลซาร์
“อ๊ะ ไอ้เจ้านั่น คิม คิมซูโฮ คงบอกนายสินะเจ้าคนชั้นต่ำนั้น….”
ผมมองดู จินซาฮยอค พึมพำกับตัวเองจู่ๆ วิงค์—Smart Watch ของผมก็สั่น ผมจ้องมองที่หน้าจอ
[พบปัญหา – จินซาฮยอคมีทั้งความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ อย่างไรก็ตามการกระทำและความคิดของเธอตามที่อธิบายไว้ในเนื้อเรื่องต้นฉบับนั้นไร้ความคิดและไร้วุฒิภาวะ]
[การเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่อง – เป็นกลไกการป้องกัน จินซาฮยอค เลือกที่จะปิดผนึกความภาคภูมิใจของเธอในฐานะราชวงศ์ อาจบอกได้ว่าเธอมี ‘บุคลิกภาพที่แยกออกจากัน’]
เพราะ…ผมพูดถึง พัลซาร์ ด้วยหรือเปล่า? อย่างไรก็ตามเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ผมถอนหายใจแล้วมองจินซาฮยอค
“ฉันไม่ได้รู้จากคิมซูโฮ”
“…อะไรนะ? แล้วนายรู้จักชื่อนี้ได้ยังไง”
ตอนนี้เธอเริ่มพูดเหมือนบอส ผมยักไหล่แล้วตอบ
“ฉันบอกเธอเอง แต่หลังจากที่เจอกับทีหลัง”
โศกนาฏกรรมของพระราชวงศ์ พัลซาร์ ที่ครั้งหนึ่งเคยปกครองทวีปพร้อมความยากลำบากของเจ้าชายอายุ 9 ขวบ
– ไม่สิผมหมายถึงเจ้าหญิง –
เธอต้องเผชิญหน้ากับอาณาจักรของเธอที่ถูกรุกรานโดยปีศาจ และนั้นเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปหาที่หลบภัยใน
ต่างโลก
เนื้อเรื่องเบื้องหลัง ของ ‘เจ้าหญิงคนสุดท้ายที่กำลังเติบโต’ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ จริงๆแล้วผมใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างเธอมากกว่าที่ผมสร้าง คิมซูโฮ ซะอีกแม้ว่าผลลัพธ์ที่ได้จะไม่ได้ขึ้นอยู่กับความพยายามของผมก็ตาม
“ดังนั้นรอหน่อยเถอะ อย่าลืมสิฉันรู้ว่าเธอไม่รู้อะไร”
ไม่ว่ายังไงผมเก็บเรื่องทั้งหมดนี้ไว้เป็นความลับจากเธอจนถึงตอนนี้ก็เพราะฉันคิดว่าเวลาแบบนี้อาจมาถึง ผมต้องโจมตีทางจิตวิทยา สุดท้ายแล้วการใช้คำพูดเพื่อลดความอ่อนแอของจอมวายร้ายนั้นได้ผลดีที่สุด
“นาย…-“
‘Impudent-! อาจเป็นคำต่อไปของเธอ
ฉันเข้าหา จินซาฮยอค ทันที ระยะทางระหว่างเราสั้นลงในทันที
ผมจ้องตาของเธอจนจมูกของพวกเราเกือบจะสัมผัสกัน จินซาฮยอค
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra