การฟื้นฟูร่างกาย ความสามารถที่สามของพลังแห่งโชคชะตามันเปิดใช้งานทันทีที่ร่างกายของผมเสียชีวิตกลับไป 10 นาทีก่อนหน้าผมตาย
ผมบอกบอสเพราะเธอบอกว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวเธออยากอยู่ข้างๆผม
“ผมสบายดีบอส”
“… แต่ฉันไม่สบาย”
“ไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากหรอก พวกเราได้สิ่งนี้มากแล้ง”
ผมยกแขนขวาของคุรุคุรุที่บอสมอบให้ผม เคียวแห่งแสง ส่องแสงสะท้อนแสงจันทร์ส่องลงมาจากหน้าต่าง
“แต่มันใช้ยังไง”
“คุณหมายถึงอะไร นี่เป็นอาวุธที่น่าอัศจรรย์”
เคียวแห่งแสง แม้ว่าตอนนี้มันจะดูแย่นิดหน่อย แต่เมื่อผมทำความสะอาดและใช้ใบมีดเพื่อสร้างอาวุธมันจะเทียบได้กับอาวุธระดับตำนานส่วนใหญ่อย่างง่ายดาย
“คุณอยากใช้มันไหม”
“… .”
บอสส่ายหัวของเธอ
ดิ้งงงงงงงงงงงงง –
ในขณะนั้นเองผมได้รับข้อความจาก เจน
[ฉันคิดว่ามันเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต~ บอสจะสบายดีในวันพรุ่งนี้ ~ เธออาจจะเตะผ้าห่มคืนนี้ด้วยความเสียใจ~]
[อ่าๆ อย่าลืมถ่ายเธอตอนนั้นล่าาาา~]
ถ่ายเธอ? นั่น…ฟังดูเหมือนความคิดที่ดี ผมยก Smart Watch ขึ้นมาและเริ่มถ่ายVDOเธออย่างเปิดเผย
เฮือกกก
บอสรีบสะดุ้งทันที
“…นายจะทำอะไร?”
“ก็จะถ่ายคุณน่ะสิ ผมจะไม่หยุดจนกว่าคุณจะไป ถ้าคุณอยากรักษาศักดิ์ศรีของความเป็นบอสคุณก็รู้ว่าจะต้องทำอะไร”
บอสก้มลงคิดก่อนกระโดดขึ้นมา
“ก็ได้.”
“…บอกฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
เธอออกจากห้องไปหลังจากนั้น
ด้วยสายตาของผม ผมยังคงเห็นเธอเฝ้าประตูอยู่ด้านนอกห้อง แต่เจนก็ปรากฏตัวขึ้นในไม่ช้าและลากเธอออกไป ผมถอนหายใจทันทีที่เธอจากไป
“เฮ้ออออออออ… .”
ในที่สุดผมก็สามารถอยู่คนเดียว ผมพูดโกหกและเข้าไปใน
[ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง]
[คุณได้รับคำตอบจาก แดฮยอง แชจูชึล]
4 วันที่แล้ว แชจูชึล แจ้งหน่วยงานแห่งความจริงว่าเขาจะตามล่าปีศาจที่เรียกว่า ‘มาร’ ผมส่งโดรนไปที่วิหารแห่งมารเพื่อสังเกตการณ์นั่นไม่ได้อยู่ในจิตใจของผมในขณะนี้
“…เราตายไปงั้นเหรอ”
คุรุคุรุ ไอ้สารเลวนั้นกล้าฆ่าเรางั้นเหรอ? ผมจะตามล่าแก….
*เฟิ้ยววววววววววววววว****
เมื่อผมเติมประโยคลงไปลมก็พัดและโอบร่างกายของผมเอาไว้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าผมไม่ปิดหน้าต่างเอาไว้ละนะ
“… ?”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าต่างอย่างประหลาดใจ
“อะไรกัน…?”
ที่นั่นผมเห็นแขกที่ไม่คาดคิดนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง ผมสีน้ำเงินเข้มและดวงตาสดใสพร้อมพลังเวทมนต์สุดอันตราย เป็น จินซาฮยอค เธอจ้องมองมาที่ผมและเดาะลิ้นของเธอ
“ฉันสิต้องประหลาดใจ ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
“ …ฉันได้ยินมาว่านายตายแล้ว ทำไมนายยังมีชีวิตอยู่ละ”
“เธอพูดว่าอะไรนะ”
ผมขมวดคิ้ว เธอรู้ได้ยังไงว่าเราตายแล้ว
“เธอมาถูกทุบตีอีกครั้งสินะ”
ผมไม่อยากต่อสู้กับเธอด้วยค่าสถานะในปัจจุบันของผม แต่ผมยังแกล้งเธอต่อไป
“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้ ฉันเพิ่งได้ยินข่าวว่านายตายดังนั้น
ฉัน…เลยมา…มาหานาย นายรู้จักเขาใช่ไหม เบลล์ ไอ้บ้านั้นโกหกฉัน”
โชคดีที่ จินซาฮยอค รู้สึกกลัว เธอแสร้งทำเป็นเขินๆ แต่เธอไม่สามารถพบตาผมได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra