The Novel’s Extra นิยาย บท 405
บทที่ 405 ดอกบัวดำ (5)
ความเงียบที่ยาวนานทำให้บรรยากาศตึงเครียด สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาทำให้ไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งไอลีนและคิมฮาจิน
“………อะไร”
ทันใดนั้นไอลีนก็เปล่งเสียงตะลึงออกมา ครั้งนี้คำพูดของเธอใช้ไม่ได้ผลอีกครั้ง
“……………..”
คิมฮาจินมองไม่เห็นไอลีน วาจาสิทธิ์ของเธอไม่ทำงานกับเขา
เขาไม่แน่ใจว่าทำไมในตอนแรก แต่แล้วเขาก็มีคำอธิบายที่น่าเชื่อถือให้กับตัวเอง
พลังจากวาจาสิทธิ์ของเธอจำกัดเฉพาะกับผู้ที่อยู่ในโลกนี้ แต่เขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้ รอยสักบนแขนของเขาทำหน้าที่เป็นหลักฐาน ดังนั้น
วาจาสิทธิ์ของไอลีนจึงไม่สามารถส่งผลกระทบต่อคิมฮาจินได้เนื่องจากเขาไม่ได้มีอยู่ในโลกนี้
“บ้าเอ้ย … !”
เมื่อเห็นความจริงข้อนี้แล้วไอลีนก็หงุดหงิด คิมฮาจินถอนหายใจอย่างเงียบๆ ตอนนี้เขาไม่สงสัยอะไรแล้วเธอไม่เห็นม้วนกระดาษจริงๆ
“ครื่นน… .”
พลังเวทมนต์ที่ไอลีนปล่อยออกมาลอยอยู่ในอากาศ ผมของไอลีนตั้งตรง เธอดูเหมือนซุปเปอร์ไซย่าจากมังงะเรื่องหนึ่งพร้อมที่จะเปล่งพลังจากวาจาสิทธิ์ออกมา
“ถอดฮูดออกมาเดี๋ยวนี้!”
เสียงดังกึกก้องไปทั่วเวทีจากปากเล็กๆของไอลีนออกมาเป็นพลังเวทย์ที่ไม่น่าเชื่อซึ่งต่อมากลายเป็นคลื่นเสียงขนาดใหญ่ที่กลืนร่างกายของ
คิมฮาจิน
อย่างไรก็ตาม … ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม
แม้ว่าปลายเสื้อคลุมของเขาจะแกว่งไปมาเล็กน้อย แต่ดอกบัวดำก็ไม่สะดุ้งเลยแม้แต่น้อย จริงๆแล้วผู้ชมที่ดูพวกเขาอยู่และไม่ใช่ดอกบัวดำต่างก็ตกเป็นเหยื่อจากวาจาสิทธิ์ของเธอและใครที่สวมหมวกหรือฮูดอยู่ก็ถอดออกทันที
“….”
จากนั้นใบหน้าของไอลีนก็ยังรุนแรงเช่นเคย เธอค่อนข้างขี้เล่นอยู่เสมอ แต่คราวนี้เธอจริงจังมาก ไอลีนรู้ว่าเธอไม่สามารถทำให้เขาถอดฮูดได้ด้วย วาจาสิทธิ์
“ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรอกนะ”
เธอรวบรวมพลังเวทมนต์ของเธอและเร่งพลังขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง
“…แต่มันไม่สำคัญ”
เพราะเธอใช้คำพูดเป็นอาวุธ เธอเลยเลี่ยงไม่ได้ที่เธอจะพัฒนานิสัยการพูดคุยกับตัวเอง
“ลมรอบๆจะบังคับให้นายถอกฮูดออกมา”
ทันใดนั้นลมขนาดใหญ่ปรากฏตัวในเวทีซึ่งเงียบสงบอยู่เมื่อไม่นานมานี้ วิ้งงงงงงงงง-! ลมกรดลอยผ่านเหมือนใบเลื่อยไปยัง ดอกบัวดำ
“…อืมมมม?”
แต่ดอกบัวดำไม่เป็นไรเพราะบาเรียล้อมรอบร่างกายของเขาดูดลมเข้าไป
“นั่นมันอะไรน่ะ?”
ปรากฏการณ์ที่เข้าใจยากเกิดขึ้นอีกครั้ง
‘เขามีเทคนิคแปลกๆมากมายเหลือเกิน’
– เธอไม่เห็นม้วนกระดาษเหรอ?
ทันใดนั้นการโทรจิตก็ดังก้องในจิตใจของไอลีนและขัดจังหวะความคิดของเธอ เห็นได้ชัดว่าใครเป็นเจ้าของเสียง ไอลีน ขมวดคิ้วและถามกลับ
“ม้วนกระดาษ? นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”
ในขณะเดียวกันเสียงอื่นๆก็เข้ามาแทรก
– ฉันเอง…. ไอลีน … จินเซ…ยอน….
เสียงคุ้นเคยและพลังเวทมนต์ที่คุ้นเคยทำให้ดวงตาของ ไอลีนเบิกกว้างเสียงนี้มาจาก จินเซยอน
“อะ-อะไรกัน? เธอคือจินเซยอนใช่ไหม?”
– ใช่….
ใบหน้าของไอลีนเปล่งประกายด้วยความดีใจ
‘ฉันรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ผู้คุมบอกว่าเธอตายแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อพวกนั้น!’
“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนแล้ว?!”
– ดอกบัวดำ…สอนฉัน…เรื่อง…โทรจิต……การส่ง…
ความสามารถของฮีโร่ระดับปรมจารย์นั้นยอดเยี่ยมมากเพราะใช้เวลาเพียง 2 วันเท่านั้นก็สามารถใช้โทรจิตได้แม้ว่าจะไม่สมบูรณ์ก็ตาม แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ด้วยความช่วยเหลือจากดอกบัวดำ
“ไม่ ฉันพูดไปเธอละอยู่ที่ไหน”
จินเซยอน เลือกที่จะเพิกเฉยต่อคำถามของ ไอลีน และบอกสิ่งที่เธออยากรู้แทน
– ยอมรับ…ลูกศรสีดำของ โลตัส …ลูกศร….
“อะไร?”
ไอลีนมองดอกบัวดำด้วยความสับสน ในขณะที่สายตาของพวกเขาสบกันเสียงของดอกบัวดำไหลผ่านเข้าไปในหูของเธออีกครั้ง
– ฉันช่วย จินเซยอน เอาไว้เอง
“… 2 คนนี้ พูดอะไรกันน่ะ”
คิมฮาจิน ส่งข้อความอีกฉบับถึงไอลีนเธอเอียงศีรษะของเธออย่างสงสัย
– ผมทำตามคำขอของ จินเซยอน ผมหวังว่าจะช่วยเธอได้เช่นกัน
************************************************************************
…ผมทำซ้ำแบบเดียวกันในอีก 3 สัปดาห์ถัดไปและช่วยเหลือสมาชิกของทีม ไอลีน จาก โคลอสเซียม ทุกคนได้สำเร็จ
“คำพูดที่ว่า ‘สัญญาณจะไม่เปร่งประกายบนฐานของมันเอง’ ดูเหมือนจะเป็นจริง”
ทีม ‘ไอลีนและเด็กๆ’ รวมตัวกันในที่ซ่อนที่ผมได้เตรียมไว้ใต้ศพ
“เป็นที่หลบภัยที่สะดวกสบายมาก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra