The Novel’s Extra นิยาย บท 406
สรุปบท ตอนที่ 406: The Novel’s Extra
อ่านสรุป ตอนที่ 406 จาก The Novel’s Extra โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 406 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction The Novel’s Extra ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 406 ดอกบัวดำ (6)
[เทือกเขาหิมาลัย]
‘ความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำและความหนาแน่นพลังงานเวทมนต์สูง ดังนั้นนักปีนเขาจะต้องหายใจอย่างระมัดระวังบนเทือกเขาหิมาลัยซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าค่าเฉลี่ยภายใต้สภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้ทำให้มนุษย์ไม่สามารถอยู่อาศัยได้ โรงแรมลึกลับอยู่ที่ไหนสักแห่งในภูเขาเหล่านี้จริงๆเหรอ….’
นั่นคือตำนานของเมืองที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แม้ว่า แชนายอน ไม่ได้วางแผนที่จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับตำนานแต่ตอนที่เธอปีนเขาหิมาลัยโดยบังเอิญเธอก็มาที่โรงแรมแห่งหนึ่งขณะที่เดินผ่านพายุหิมะ
[เทือกเขาหิมาลัยตอนกลางวัน]
นี่คือชื่อของโรงแรมลึกลับที่ตั้งอยู่บนหน้าผาครึ่งทางขึ้นเขา ตอนนี้เธอยืนยันแล้วตำนานเป็นของจริง
“ …แขกที่มาที่นี่เป็นฮีโร่ที่มีฝีมือทุกคนเหรอ”
แชนายอน เลือกที่จะเข้าโรงแรมโดยไม่ลังเลและตอนนี้เธอนั่งที่เคาน์เตอร์พูดคุยกับเจ้าของโรงแรม
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยถาม”
เจ้าของตอบสั้นๆเขาเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวและมีเครา พลังเวทย์ที่ฝังอยู่ในดวงตาสีฟ้าของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าอาชีพเดิมของเขาคืออะไร
“หืมแล้วมีกี่คนที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้?”
“7”.
“โอ้… .”
น่าแปลกใจที่โรงแรมที่ตั้งอยู่กลางภูเขาที่ขรุขระแบบนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือมีแขกถึง 7 คน แชนายอน เอาเบียร์ไปจิบ
“อ้อ เบียร์สักแก้วเท่าไหร่นะ?”
“ 100,000 วอน”
“อืม … .”
แม้ว่าจะเป็นเครื่องดื่มที่นี่ราคาแพงแต่มันก็คุ้มค่ากับราคา เบียร์หิมาลัยจะเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่หนาแน่น
“รสชาติสดใหม่ เป็นเพราะมาจากเทือกเขาหิมาลัยใช่ไหม”
“ไม่ มันถูกนำเข้าจาก SCAA ของเกาหลี”
“… .”
“คุณรู้เรื่องที่ของฉันสินะ แม้ว่าฉันจะยังเด็กแต่ ฉันก็ 20 แล้ว”
แชนายอน มองเข้าไปในแก้วเบียร์ มันเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์จริงๆ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอก็คิดว่ามันคุ้มค่ากับราคา
“อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณถึงมาสร้างโรงแรมขึ้นมาในที่แบบนี้ละ”
“… .”
เจ้าของไม่ตอบ ทันใดนั้นเธอก็เห็นรอยแผลเป็นทั้ง 3 บนแก้มของเขา เธอจ้องมองรอยแผลเป็นด้วยความเงียบและเจ้าของก็หัวเราะเบาๆและพูดว่า “หากเธอมีสิ่งที่เธออยากถามก็แค่ถามออกมา”
“อ้า… อะแฮ่ม”
แชนายอน ปล่อยเสียงไอแห้งๆ เธอถามอย่างตรงไปตรงมา
“คุณเคยเห็นผู้ชายคนหนึ่งไหม? อืมเขาดูเหมือนนี้”
แชนายอน ถ่ายรูป คิม คิมอง ออกมาหลายภาพ รูปแรกแสดงลักษณะที่ปรากฏตามปกติของเขาและส่วนที่เหลือมีผมเคราไม่เรียบร้อยและ
การเปลี่ยนแปลงอื่นๆที่เป็นไปได้บนใบหน้าของเขา
“… .”
เจ้าของได้ศึกษารูปถ่ายอย่างละเอียด
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน ฉันอาจเห็นเขาที่ไหนซักแห่ง”
เขาตอบอย่างคลุมเครือและจ้องไปที่ดาบที่ด้านหลังของ แชนายอน
“อย่างไรก็ตามเธอเป็นนักดาบหรือเปล่า”
“…อะ? อ้อ ใช่.”
เจ้าของยิ้มอย่างเงียบๆรอยยิ้มของเขาทรงพลังและรู้สึกตื่นเต้น เขาถือรูปภาพไว้ในมือ
“ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นผู้ชายคนนี้ เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นนักนิติเวช
ฉันรู้มาว่าแบบนั้น”
คิมจุงโฮ นักนิติเวช ดวงตาของแชนายอนเบิกกว้างในคำพูดของเขา
“แล้วเขาไปไหน เขาอยู่ที่นี่เหรอ!”
แชนายอน กระโดดขึ้นมาแล้วมองไปที่เจ้าของคนนั้นอย่างไรก็ตามเมื่อเธอยืนขึ้นเธอก็พึ่งรู้ว่าตัวเขาใหญ่มาก ไหล่ของเขากว้างเท่ากับภูเขาและความสูงและรูปร่างของเขานั้นเทียบได้กับผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุด
“…เธออยากรู้ไหม”
“ใช่. ฉันต้องรู้ให้ได้”
ถึงอย่างนั้นแชนายองก็ไม่ได้ถูกข่มขู่เลยแม้แต่น้อย
“มันดีที่เธออยู่ที่นี่ ฉันเริ่มเบื่อพอดี”
ทันใดนั้นเจ้าของก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ฉันจะบอกคุณ ถ้าเธอเอาชนะฉันได้”
“…ขอโทษ..นะ…อะไรนะ?”
“เธอบอกว่าเธอเป็นนักดาบ”
คำพูดของเขาชัดเจน แชนายอนยิ้มเบาๆที่จริงแล้วรอยยิ้มนั้นน่าหัวเราะมันเป็นส่วนผสมของการเยาะเย้ยและความประหลาดใจ
“จริงๆแล้วฉันเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งพอสมควรเลยนะ”
“แขกทุกคนที่นี่ก็เป็นแบบนั้น”
…ปีศาจ มาร จับมนุษย์ที่เฝ้าดูวิหารของเขาจากด้านนอก สายตาของมารมากว้างไกลเขายื่นแขนของเขาออกมาเพื่อลากมนุษย์คนนั้น
มนุษย์ที่ถูกจับกระโดดไปข้างหลังเหมือนกบทันทีที่เขาจ้องมองมาร มารฉีกศีรษะของมนุษย์ออกดึงความกล้าของเขาออกไปแล้วดึงแต่ความหวาดกลัว
จากเลือดสดของมนุษย์และงานฉลองแห่งการทรมานของมารทำให้พลังของเขากลับคืนมา
ท่าน มาร ข้าพบเจอผู้บุกรุก
เสียงดังก้องในหูของ มาร มันเป็นของปีศาจที่ มาร ได้แต่งตั้งให้เป็น
พ่อบ้านของเขา เขาฟังผู้รับใช้ของเขาขณะนั่งบนบัลลังก์
– ข้าจะต้องเรียกกำลังเสริม….
แต่คำพูดของพ่อบ้านหยุดกะทันหัน มารรู้สึกพลุกพล่าน เขามองไกลๆ จากในที่นั่งของเขา เขาเหลือบไปเห็นชายชราผู้หนึ่งซึ่งหายตัวไปหลังจากนั้นไม่นาน
เมื่อเวลาผ่านไปวิหารก็ยิ่งนิ่งเงียบ ไม่ช้าเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาก็เริ่มเข้ามาใกล้ๆ รอยเท้านิ่งสงบ
“ใช่……มนุษย์……อีกแล้ว”
มาร พูดออกมา เสียงอื่นดังก้องไปที่ผนังถ้ำและตอบกับมาร
“เป็นสถานที่สกปรกจริงๆ”
เสียงข้างนอกชัดเจน แต่ภายในจิตใจ มาร รู้สึกว่ามีมนุษย์เข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าหาข้าเจอ….”
มาร พึมพำ แทนที่จะตอบคำถาม มนุษย์ก็แสดงตัวเองออกมา รอยเท้าของเขาผ่อนคลายและเครื่องแต่งกายของเขาเรียบร้อย ชุดสีขาวบริสุทธิ์เหมาะกับมนุษย์คนนี้เป็นอย่างดี
“ฉันมาเพราะแกเรียกฉัน”
มนุษย์พูดขณะที่มองตรงไปที่มาร รูปร่างหน้าตาของเขาถูกสะท้อนออกมาในดวงตาสีแดงเข้มของมาร มนุษย์เป็นชายชราซึ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่งเหนือใคร จิตใจของมารถูกทุบตีอย่างรุนแรง
“เจ้าเป็นใคร….”
มารถามและมองไปที่ชายชรา ดวงตาของชายชราเปล่งประกายสีฟ้า เขาตอบเบาๆ
“ฉันเป็นเจ้าของ แดฮยอง และเป็นผู้นำตระกูล แช”
เขาเคาะพื้นด้วยไม้เท้าที่เขาถือไว้ในมือตลอดเวลาของเขา
ก๊อก-!
คลื่นพลังเวทมนตร์ยืดออกไปทุกทิศทาง
“และเป็นนายจ้างของมนุษย์ที่แกสังหารอีกด้วย”
ชายผู้ที่ฉายาว่าผู้เป็นอมตะนั้นไม่กลัวแม้แต่จะเจอกับปีศาจที่แท้จริง
“นามสกุลของฉันคือ แช และฉันชื่อคือ จูชึล”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra