The Novel’s Extra นิยาย บท 406
บทที่ 406 ดอกบัวดำ (6)
[เทือกเขาหิมาลัย]
‘ความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำและความหนาแน่นพลังงานเวทมนต์สูง ดังนั้นนักปีนเขาจะต้องหายใจอย่างระมัดระวังบนเทือกเขาหิมาลัยซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าค่าเฉลี่ยภายใต้สภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้ทำให้มนุษย์ไม่สามารถอยู่อาศัยได้ โรงแรมลึกลับอยู่ที่ไหนสักแห่งในภูเขาเหล่านี้จริงๆเหรอ….’
นั่นคือตำนานของเมืองที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แม้ว่า แชนายอน ไม่ได้วางแผนที่จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับตำนานแต่ตอนที่เธอปีนเขาหิมาลัยโดยบังเอิญเธอก็มาที่โรงแรมแห่งหนึ่งขณะที่เดินผ่านพายุหิมะ
[เทือกเขาหิมาลัยตอนกลางวัน]
นี่คือชื่อของโรงแรมลึกลับที่ตั้งอยู่บนหน้าผาครึ่งทางขึ้นเขา ตอนนี้เธอยืนยันแล้วตำนานเป็นของจริง
“ …แขกที่มาที่นี่เป็นฮีโร่ที่มีฝีมือทุกคนเหรอ”
แชนายอน เลือกที่จะเข้าโรงแรมโดยไม่ลังเลและตอนนี้เธอนั่งที่เคาน์เตอร์พูดคุยกับเจ้าของโรงแรม
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยถาม”
เจ้าของตอบสั้นๆเขาเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวและมีเครา พลังเวทย์ที่ฝังอยู่ในดวงตาสีฟ้าของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าอาชีพเดิมของเขาคืออะไร
“หืมแล้วมีกี่คนที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้?”
“7”.
“โอ้… .”
น่าแปลกใจที่โรงแรมที่ตั้งอยู่กลางภูเขาที่ขรุขระแบบนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือมีแขกถึง 7 คน แชนายอน เอาเบียร์ไปจิบ
“อ้อ เบียร์สักแก้วเท่าไหร่นะ?”
“ 100,000 วอน”
“อืม … .”
แม้ว่าจะเป็นเครื่องดื่มที่นี่ราคาแพงแต่มันก็คุ้มค่ากับราคา เบียร์หิมาลัยจะเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่หนาแน่น
“รสชาติสดใหม่ เป็นเพราะมาจากเทือกเขาหิมาลัยใช่ไหม”
“ไม่ มันถูกนำเข้าจาก SCAA ของเกาหลี”
“… .”
“คุณรู้เรื่องที่ของฉันสินะ แม้ว่าฉันจะยังเด็กแต่ ฉันก็ 20 แล้ว”
แชนายอน มองเข้าไปในแก้วเบียร์ มันเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์จริงๆ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอก็คิดว่ามันคุ้มค่ากับราคา
“อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณถึงมาสร้างโรงแรมขึ้นมาในที่แบบนี้ละ”
“… .”
เจ้าของไม่ตอบ ทันใดนั้นเธอก็เห็นรอยแผลเป็นทั้ง 3 บนแก้มของเขา เธอจ้องมองรอยแผลเป็นด้วยความเงียบและเจ้าของก็หัวเราะเบาๆและพูดว่า “หากเธอมีสิ่งที่เธออยากถามก็แค่ถามออกมา”
“อ้า… อะแฮ่ม”
แชนายอน ปล่อยเสียงไอแห้งๆ เธอถามอย่างตรงไปตรงมา
“คุณเคยเห็นผู้ชายคนหนึ่งไหม? อืมเขาดูเหมือนนี้”
แชนายอน ถ่ายรูป คิม คิมอง ออกมาหลายภาพ รูปแรกแสดงลักษณะที่ปรากฏตามปกติของเขาและส่วนที่เหลือมีผมเคราไม่เรียบร้อยและ
การเปลี่ยนแปลงอื่นๆที่เป็นไปได้บนใบหน้าของเขา
“… .”
เจ้าของได้ศึกษารูปถ่ายอย่างละเอียด
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน ฉันอาจเห็นเขาที่ไหนซักแห่ง”
เขาตอบอย่างคลุมเครือและจ้องไปที่ดาบที่ด้านหลังของ แชนายอน
“อย่างไรก็ตามเธอเป็นนักดาบหรือเปล่า”
“…อะ? อ้อ ใช่.”
เจ้าของยิ้มอย่างเงียบๆรอยยิ้มของเขาทรงพลังและรู้สึกตื่นเต้น เขาถือรูปภาพไว้ในมือ
“ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นผู้ชายคนนี้ เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นนักนิติเวช
ฉันรู้มาว่าแบบนั้น”
คิมจุงโฮ นักนิติเวช ดวงตาของแชนายอนเบิกกว้างในคำพูดของเขา
“แล้วเขาไปไหน เขาอยู่ที่นี่เหรอ!”
แชนายอน กระโดดขึ้นมาแล้วมองไปที่เจ้าของคนนั้นอย่างไรก็ตามเมื่อเธอยืนขึ้นเธอก็พึ่งรู้ว่าตัวเขาใหญ่มาก ไหล่ของเขากว้างเท่ากับภูเขาและความสูงและรูปร่างของเขานั้นเทียบได้กับผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุด
“…เธออยากรู้ไหม”
“ใช่. ฉันต้องรู้ให้ได้”
ถึงอย่างนั้นแชนายองก็ไม่ได้ถูกข่มขู่เลยแม้แต่น้อย
“มันดีที่เธออยู่ที่นี่ ฉันเริ่มเบื่อพอดี”
ทันใดนั้นเจ้าของก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ฉันจะบอกคุณ ถ้าเธอเอาชนะฉันได้”
“…ขอโทษ..นะ…อะไรนะ?”
“เธอบอกว่าเธอเป็นนักดาบ”
คำพูดของเขาชัดเจน แชนายอนยิ้มเบาๆที่จริงแล้วรอยยิ้มนั้นน่าหัวเราะมันเป็นส่วนผสมของการเยาะเย้ยและความประหลาดใจ
“จริงๆแล้วฉันเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งพอสมควรเลยนะ”
“แขกทุกคนที่นี่ก็เป็นแบบนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra