The Novel’s Extra นิยาย บท 407

จิตสังหารที่เหมือนดาบที่เต็มไปวิหาร พลังงานปีศาจปนเปจนก่อให้เกิดเปลวไฟปีศาจ

“โง่เขลา…เจ้ามนุษย์….”

ปีศาจ,มาร,แชจูชึล อย่างไรก็ตามแชจูชึลยังคงนิ่งเงียบแม้จะเผชิญหน้ากับการดำรงอยู่ของมาร แชจูชึลก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหากแต่มีความรู้สึกที่เรียกว่าผิดหวัง

“ความผิดหวังมันเป็นแบบนี้เองเหรอ” แชจูชึล ถอนหายใจ

เมื่อเห็นอย่างนี้ มาร ก็โกรธ

“….”

มารเปล่งพลังปีศาจออกมาทั่งๆที่ยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์ พลังปีศาจของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเขายื่นมือออกมาอย่างรวดเร็วแม้พลังปีศาจจะน่าสะพรึงกลัวและไฟกำลังลุกไหม้อยู่ในมือของมาร แต่แชจูชึลไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

พลังเวทมนต์ปะทะกับพลังปีศาจของมารทำให้พลังงานแตกกระจาย

ออกไปทุกทิศทาง มารยังคงขยับมือของเขาพร้อมพลังปีศาจ มันเหยียดออกไปทางแขนของ แชจูชึล แต่ปรากฏขึ้นข้างหัวของเขาและในช่วงเวลาต่อมา มันพยายามคว้าคอของ แชจูชึล มือแปลกๆของมารพร้อม พลังปีศาจพุ่งออกมาจากที่พื้นและจู่โจมในทุกทิศทาง

อย่างไรก็ตาม แชจูชึล ตอบโต้อย่างใจเย็นและทั่วถึง เขาป้องกันการโจมตีของมารและพยายามอ่านรูปแบบในการเคลื่อนไหวของมาร

เขาไม่จำเป็นต้องใช้บาเรียหรือการเสริมพลังลมปราณ ก็สามารถป้องกันการโจมตีทั้งหมดลงได้

เนื่องจากมารใช้มือเดียวไม่สามารถคุกคามแชแชจูชึลได้ การต่อสู้จึงเข้าสู่ทางตัน

ถึงกระนั้นมารก็ยังคงนั่งอยู่ แชจูชึล มองบัลลังก์ของเขาอย่างรอบคอบ มันคิดว่ามีนสามารถต่อสู้ได้ขณะที่นั่งอยู่หรือว่ามันไม่มีทางเลือกอื่น?

มีความแตกต่างอันยิ่งใหญ่ระหว่าง 2 คนนี้

“… .”

มารรู้เรื่องนี้เช่นกันดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของมัน ใบหน้าของ มาร ไม่มีความเศร้าโศกและความไม่พอใจ

เพี๊ยวววว… ..

ทันใดนั้นปีศาจก็ยิงพลังปีศาจขนาดใหญ่ออกไป แชจูชึล สร้างบาเรียจากพลังเวทมนต์และจู่โจมไปพร้อมๆกัน ในขณะเดียวกันพลังเวทมนต์ของเขาก็เพิ่มขึ้น ไม่จำเป็นต้องมีการเตรียมการใดๆ แชจูชึล รวบรวมพลังเวทมนต์ของเขาและระเบิดมันไปข้างหน้าในทันที

อย่างไรก็ตามคลื่นพลังเวทมนต์ไปไม่ถึง มาร อย่างที่แชจูชึลเคยทำก่อนหน้านี้ด้วยพลังเวทมนต์ของเขามารได้สร้างโดมทรงกลมด้วยพลังปีศาจเพื่อปกป้องร่างกายของเขา

ซ่าาาาาาาา …

แชจูชึล รวบรวมพลังเวทมนต์ไว้ในไม้เท้าของเขา ไม้เท้าของผู้เป็นอมตะ กลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดูดซับพลังเวทมนต์และไม่ช้าเขาก็ปลดปล่อยพลังเวทมนต์ที่น่ากลัวออกมา

ตู้มมมมมมมมมมมมมมม… !

ลำแสงแห่งเวทมนตร์ยิงไปยัง มาร แต่มันก็ตบมันจนกระจายออกไปภายในฝ่ามือเดียว

จนถึงจุดนี้ทั้งปีศาจและผู้เป็นอมตะไม่ได้ส่งเสียงสร้างหรือหอบออกมาเลยแม้แต่น้อย

ภายใต้ความเงียบงันมือของปีศาจก็ทวีคูณขึ้นมาทันที หลายมือสั่นคลอนจากด้านหลังของบัลลังก์ทำให้เขามีลักษณะคล้ายกับเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างในศาสนาฮินดูหรือ ศิวะ ไม่ช้าอาวุธก็ปรากฏบนมือของมาร

มันเป็นเคียวอันหนึ่งที่เทพแห่งความตายจะแบกเอาไว้

เมื่อ แชจูชึล เห็นสิ่งนี้เขาก็รู้ทันทีว่าเขาจะไม่รอดถ้าถูกเฉือนโดยอาวุธนี้แม้แต่ครั้งเดียว ดังนั้นแชจูชึลจึงปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเขาออกมาอย่างเต็มที่

เปรี้ยบๆ…

พลังเวทมนต์ที่ยอดเยี่ยมของ ผู้เป็นอมตะ ลุกขึ้นในวิหารของปีศาจ

บางส่วนเปล่งประกายเหมือนหยดน้ำที่ถูกเผาไหม้เหมือนเปลวไฟซึ่งตอนนี้หวั่นไหวเหมือนสายลมและบางส่วนมีความแข็งแกร่งเหมือนก้อนหิน

“….”

มารยังคงนิ่งเงียบและความสว่างของผู้เป็นอมตะก็เพิ่มความสว่างให้กับถ้ำของปีศาจ พลังเวทมนต์ของผู้เป็นอมตะห้อมล้อมไปรอบๆห้องและปรากฏเป็นพลังของธาตุทั้ง 4 นี่เป็นเขตอาคมขนาดใหญ่ที่มีรูปแบบเฉพาะของผู้เป็นอมตะเท่านั้น เขายืนอยู่ในดินแดนแห่งนี้ซึ่งมีพลังแห่งธรรมชาติเต็มไปหมด แชจูชึล แทงไม้เท้าของเขาลงไปบนพื้น

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม-!

ทันใดนั้นพลังเวทมนตร์ของ แชจูชึล ก็ระเบิดออกมา ไฟไหม้ขนาดใหญ่, ดิน,น้ำ,ลมและไฟ พัดผ่านเข้าไปในวิหารและพุ่งไปทางมารซึ่งยื่นมือออกมา

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมม…

มือมารเต็มไปด้วยพลังโจมตีใส่แชจูชึลที่กำลังหลบหนี ในอีกเสี้ยววินาทีแชจูชึล ก็ชั่งน้ำหนักและเลือกอย่างใจเย็น ด้านซ้าย ขวาและด้าน หลังจะนำไปสู่ความตายดังนั้นจึงมีคำตอบเดียวเท่านั้น

ตู้มมมมมมมมมมมมม-!

แชจูชึล เตะพื้นดินและพุ่งไปข้างหน้าไปในทิศทางของมาร มีหลายมือไล่ล่าเขาจากด้านหลังและจากทั้ง 2 ด้าน แต่มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่มาจากด้านหน้า

อย่างไรก็ตามเคียวสีดำเหวี่ยงลงมาจากทิศทางนี้ ร่างกายของเขาอยู่กลางอากาศแล้ว แชจูชึล ต้องเลือก

แน่นอนเขาได้ตัดสินใจแล้ว

แชจูชึล ไม่มี ‘อารมณ์’ ที่จะขัดขวางเขาอีกต่อไป เช่นนี้เขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะให้ตัดเนื้อเฉือนกระดูก ในขณะที่เขาไม่ลังเลเขาก็สามารถหนีจากเงื้อมมือของมารไปได้ แชจูชึล เสียสละแขนของเขาและมาถึงหน้า มาร

พลังเวทมนต์จำนวนมหาศาลรวมตัวอยู่ในกำปั้นของเขา พลังเวทมนต์ของธาตุทั้ง 4 ที่ลุกโชติช่วงภายในวิหารก็พุ่งเข้าหามารพร้อมกัน พลังเวทมนต์ช่วยให้การไหลเวียนของเลือดของ แชจูชึล นั้นเดือดและเวลาของเขาก็ช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

“สำหรับแก….”

แชจูชึล พึมพำในขณะที่เขาชกกำปั้นออกไป พลังเวทมนต์อันไร้ขอบเขตกำปั้นของเขาพุ่งเข้าหากระเพาะอาหารของมาร

แกร๊ก-!

พลังเวทมนต์ที่ทรงพลังทำลายพลังมารและพลังเวทมนต์ที่สร้างเขตแดนของผู้เป็นอมตะก็เข้ามาจับร่างของมาร

ตาของมันเบิกกว้างและแชจูชึลก็จ้องมองเข้าไปในดวงตาของมันตรงๆ

“… .”

ดวงตาของแชจูชึลดูไร้อารมณ์เช่นเคย มารจ้องมองที่แชจูชึลด้วยตาที่คล้ายกัน พวกเขาคล้ายกันที่ไม่มีความรู้สึก แต่สถานการณ์ที่พวกเขาเป็นอยู่นั้นแตกต่างกันอย่างมาก

“…มนุษย์ที่ไม่มีหัวใจ”

ในที่สุดมารก็พึมพำออกมาระหว่างเขากับแชจูชึล มาร มองลึกเข้าไปในดวงตาของ แชจูชึล ซึ่งไร้อารมณ์และทำหน้าที่เหมือนเครื่องจักร

จากนั้นแชจูชึลก็ยิ้มเล็กน้อย แม้เขาไม่สามารถเข้าใจความหมายที่อยู่เบื้องหลังมัน แต่รอยยิ้มก็หายไปและแชจูชึลก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“เพราะแกไม่ได้อยู่บนโลกนี้มานาน…”

แชจูชึล วางมือบนหัวของปีศาจ

“สำหรับแก แกหยิ่งเกินกว่าที่จะเข้าใจว่ามันสำคัญยังไง…”

จากนั้นเขาคว้าไปที่หัวของมาร

“แกดูเหมือนจะไม่รู้จักคำพูดที่ว่า ‘มนุษย์น่ากลัวกว่าปีศาจ’”