The Novel’s Extra นิยาย บท 408
บทที่ 408 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน (2)
[ชั้น 28 – ดินแดนปีศาจ]
ไอลีน และพรรคพวกของเธอกำลังเดินบนพื้นโคลน ทิวทัศน์ของอาณาจักรปีศาจไม่เหมาะสำหรับที่อยู่อาศัยของมนุษย์ ดินสีดำของมันติดอยู่กับรองเท้าเหมือนเจลเหนียวๆและอากาศก็มีพลังปีศาจหนาแน่นซึ่งจะกระแทกคอของพวกเขาเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาหายใจ
ไอลีนและคนอื่นๆเดินกันเป็นเวลานานในสถานที่แห่งนี้ เมื่อพวกเขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจากระบบพวกเขาก็ไม่สามารถกลับไปสู่โลกได้และหากพวกเขาจะกลับไปพวกเขาต้องต้องผ่านโคลอสเซียม ดังนั้นเมื่อพวกเขาเข้ามาแล้วจะไม่มีทางกลับไปได้อีก
“…คิดว่าเป็นที่นี่ละ”
หลังจากเดินมานานดูเหมือนว่าพวกเขาพบบางสิ่งที่คล้ายคลึงกับปราสาทยักษ์ ในอดีตปราสาทมันเป็นสถานที่ที่กษัตริย์อาศัยอยู่เนื่องจากราชาแห่งอาณาจักรปีศาจก็ต้องเป็นราชาปีศาจ
‘ราชาปีศาจที่ต้องการความท้าทาย’ ที่ดอกบัวดำพูดถึงคงอยู่ในปราสาทแห่งนี้
“ฉันเชื่ออย่างนั้น”
จินเซยอน ตอบ
“เขาบอกว่าพวกเราต้องจัดการมันใช่มั้ย เขาไปไหนละนั้น?”
ไอลีน บ่นอย่างไม่มีความสุข เธอคิดว่าดอกบัวดำจะเป็นผู้เบิกทางของพวกเขาต่อไป แต่เขาก็หายไปในขณะที่เธอกำลังฟุ้งซ่าน
วิธีที่เขาหายไปนั้นน่าตกใจมาก ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหนหรือได้ยังไง พวกเธอไม่รู้สึกถึงพลังเวทมนต์เลยแม้แต่น้อย ดอกบัวดำหายตัวไปอย่างเรียบง่ายราวกับเขาไม่เคยอยู่ตั้งแต่แรก
“พวกเราควรขอบคุณเขาที่ช่วยพวกเราให้รอดจากโคลอสเซียม”
จินเซยอนกล่าวขณะที่เธอจ้องมองไปที่ปราสาทอันไกลโพ้น จินเซยอน เองก็ได้ทักษะใหม่จากความช่วยเหลือจากดอกบัวดำ เธอจะปล่อยเขาไปและไม่ถือสากระทำที่ผ่านมาของ Chameleon Troupe เพราะยังไงสุดท้ายแล้วเขาก็ไม่น่าจัเป็นสมาชิกเมื่อตอนเกิดเหตุการณ์กวางโอ้
คิมซูโฮ พยักหน้าและเห็นด้วยกับ จินเซยอน
“…ใช่สิ ฉันมันเป็นคนเลว”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะพูด ตอนนี้พวกเราเริ่มกันเลย เราไม่มีเวลาพักผ่อนแล้ว”
ไอลีน กัดฟันแต่ก็ยังฟัง จินเซยอน อยู่ดี พรรคพวกเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
“เดินต่อไปอย่างช้าๆและให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้”
เป็นธรรมดาที่ จินเซยอน จะทำหน้าที่ผู้นำทาง ขณะที่พวกเขาอยู่ใน
‘เมือง’ มีถนนสายหลักที่นำไปสู่จุดหมายปลายทาง แต่พวกเขาไม่สามารถเลือกเส้นทางที่เปิดเผยแบบนั้นได้ จินเซยอน เลือกที่จะใช้วงเวียนผ่านป่า
“…โอ๊ะ ฉันประทับใจจังเลยแฮะ”
ป่านั้นเต็มไปด้วยเถาวัลย์ที่มีหนามที่สั่นคลอนเหมือนมีชีวิตอยู่และต้นไม้ปีศาจที่มีตาเปร่งพลังเวทมนต์ออกมาอย่างต่อเนื่อง ไอลีนปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมาเพื่อใช้ วาจาสิทธิ์
“พยายามอย่าใช้ วาจาสิทธิ์ พลังเวทมนต์มันเห็นได้ชัดเจนเกินไป”
“…อะไรนะ?”
เมื่อ จินเซยอน หยุด ไอลีน ก็ขมวดคิ้ว
“เธอคิดว่าฉันเป็นใคร”
เธอล้างคอและกำลังเตรียมที่จะใช้วาจาสิทธิ์ออกมา
“พลังเวทมนต์ของฉันจะไม่ทิ้งร่องรอยใดๆเอาไว้”
เธอใช้ วาจาสิทธิ์ และพลังเวทมนต์ของไอลีนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“โอ้…น่าตกใจมาด คุณ ไอลีน”
“ฮุฮู นี่มันง่ายมาก ฉันไม่เหมือนเธอนะ โอใช่เธอคงไม่ได้แพ้ดอกบัวดำในการต่อสู้แบบยิงธนูใช่ไหม”
คราวนี้แม้แต่จินเซยอนก็ไม่อาจไม่สนใจคำเยาะเย้ยของไอลีนได้อีกแล้ว จินเซยอน ขมวดคิ้ว
“วาจาสิทธิ์ ของคุณก็ไม่ทำงานกับ ดอกบัวดำ เหมือนกันนี่น่า”
“อะไรนะ? เธอได้ยินมาจากใคร”
“ฉันเห็นมัน นอกจากนี้ฉันแพ้เพราะข้อเสียของพลังธาตุ ดอกบัวดำบอกว่าเป็นของตัวเองจะดีที่สุด พวกเราจะเท่าเทียมกันถ้าฉันใช้ พลังไร้ธาตุ แทน ธาตุแสงจันทร์”
“หืม ถ้าฉันต่อสู้จริงๆละก็แค่มือเปล่าฉันก็จะบดขยี้เขาได้อยู่แล้ว แค่ฉันพยายามทำให้เขาถอดฮูดนั่นออกมันก็เท่านั้น….”
…ในขณะที่จินเซยอนและไอลีนกำลังทะเลาะกัน คิมซูโฮมีความคิดที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเกี่ยวกับตัวตนของดอกบัวดำ
‘แปลกมาก ไม่ว่าเราจะคิดยังไงมันก็แปลกมากอยู่ดี’ คิมซูโฮคิด
ตอนที่เขาอยู่กับดอกบัวดำเขารู้สึกถึงความไม่ลงรอยกัน หากเขาต้องอธิบายความรู้สึกนี้มันจะต้องเป็น … ‘ความคุ้นเคย’
เขารู้สึกว่าคุ้นเคยกับ ดอกบัวดำ ความรู้สึกมันชัดเจนขึ้นเมื่อพวกเขาใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น
‘ถ้าเราไม่บ้าไปเอง เราต้องเคยเจอกับดอกบัวดำที่ไหนซักแห่ง….’
“…อา!”
ประกายอันเย็นยะเยือกของคิมซูโฮปรากฏออกมา
‘มันอาจจะเป็น?’
แม้ว่าความเป็นไปได้นั้นจะน้อยมาก แต่ถ้า ดอกบัวดำ นั้นมาจาก
ต่างโลกเหมือนกันละ? ในตอนนั้นเองคิมซูโฮยังจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอกับ จินซาฮยอค ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอทำท่าเหมือนเธอรู้จักดอกบัวดำ ถ้าเขาจำไม่ผิดเธอพูดว่า ‘มีคนที่ฉันอยากฆ่ามากกว่านาย’ เธอพูดจาแปลกๆออกมา
ใช่นั่นคือสิ่งที่เธอพูดออกมาเอง
ถ้าทฤษฎีของเราถูกต้อง ชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ก็เข้ากันพอดี มันอธิบายว่าทำไมถึงแม้จะมีความแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่เขาพึ่งเปิดเผยตัวตนของเขาหลังจากเข้าสู่หอคอยแห่งความปรารถนาและทำไมเขาช่วยเราที่เป็นคนฆ่าเพื่อนของเขาใน ‘Chameleon Troupe’ เกอิต้า หลายครั้ง…’
จินซาฮยอค, คิมซูโฮ และ ดอกบัวดำ
เมื่อความคิดนี้แผ่ขยายออกไปจิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความคิดนับไม่ถ้วนมากขึ้นเรื่อยๆ
“ซูโฮ? เฮ้ คิมซูโฮ?”
จินเซยอน จับไหล่ของ คิมซูโฮ
“…อะ-ครับ?”
“นายคิดเรื่องอะไรอยู่?”
“มะ ไม่มีอะไร.”
เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกหกจินเซยอนมองมาที่เขาอย่างแน่วแน่
ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอรู้สึกเหมือนรู้ว่าสิ่งเขาน่าเป็นห่วง
“นายกำลังนึกถึงบางสิ่งเกี่ยวกับดอกบัวดำงั้นเหรอ”
จินเซยอน ถามเธอเป็นคนที่มีความขุ่นเคืองต่อ Chameleon Troupe ดังนั้น คิมซูโฮ ในตอนนี้จึงไม่สามารถผ่านสายตาของเธอไปได้
“… .”
คิมซูโฮจ้องตาของเธอ ดวงตาของ นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ นั้นเปล่งประกายสวยงามเช่นเคย แต่เขาไม่สามารถเปิดเผยความลับของเขาได้อย่างง่ายดายแม้แต่กับคนที่น่าเชื่อถือที่สุด
“มันไม่มีอะไรจริงๆ…. อย่างไรก็ตามตอนนี้….”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra