The Novel’s Extra นิยาย บท 413
บทที่ 413 จุดจบของหอคอย (1)
ทันทีที่ผมเปิดใช้งานการ์ด 8 ดาวโรงน้ำชาก็ปรากฏขึ้นที่ด้านขวาของพุ่มไม้ โรงน้ำชาขนาดเล็กสร้างขึ้นจากอิฐสีสันสดใส ทุกคนจ้องมองด้วยความประหลาดใจ
“นั่นมันอะไรน่ะ?”
ดวงตาของไอลีน หมุนติ้ว
“มันเรียกว่าโรงน้ำชาแห่งปาฏิหาริย์ เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการฟื้นฟูจากความเหนื่อยล้า”
ผมพูดแล้วมองไปที่ด้านข้างของผม คิมซูโฮ และ จินเซยอน ทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจเหมือนกัน อียองอา ยังคงถ่ายภาพโรงน้ำชาราวกับว่าเขาเป็นช่างภาพมืออาชีพ จินเซยอน เป็นคนแรกที่ถามผม
“คุณ เฟนรีล คุณใช้การ์ด 8 ดาวเลยเหรอ? พวกเรารู้สึกขอบคุณมากๆแต่…ฉันคิดว่าการ์ด 8 ดาวมันมีค่ามากเกินไป”
“ฮะ? …อ้อ~”
ความกังวลของเธอไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเมื่อพิจารณาว่าไอเท็มที่ได้รับความนิยมสูงสุดของบ้านประมูลนั้นคือการ์ดจาก [อาณาจักรแห่งการ์ด] ยิ่งไปกว่านั้นผู้เล่นจะคุยโม้ในโซเชี่ยวเกี่ยวกับการ์ด 6 ดาวของพวกเขาและการ์ด 7 ดาวที่หาได้ยากยิ่งแม้ว่าจะไม่มีใครมีการ์ด 8 ดาวหรือสูงกว่าเลยก็ตาม
“ไม่เป็นไรจะใช้มันตอนไหนได้ถ้าไม่ใช้ตอนนี้”
แน่นอนว่าการ์ดไม่ใช่ของธรรมดาสำหรับผมเช่นกัน แต่ผมสามารถใช้มันได้ถึง 3 ครั้งและนี่เป็นวิธีเดียวที่พวกเราจะสามารถกู้คืนความแข็งแกร่งของพวกเราในดินแดนของราชาปีศาจ
“ทุกคนอย่ายืนอยู่ที่นั่นเลย ไปกันเถอะ เฮ้ไปกันเถอะ”
ผมจับไหล่ของ คิมซูโฮ
“ฮะ? อ้อ ใช่.”
คิมซูโฮพยักหน้าพวกเราเข้าไปในโรงน้ำชาด้วยกัน
“… 8 ดาว.”
“คุณ เซยอน คุณจำได้ไหมว่ามีการ์ด 7 ดาวขายเท่าไหร่?”
“ฉันจำไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าแพงมาก”
คิมซูโฮ ขัดจังหวะการสนทนาของ อียองอา และ จินเซยอน
“ผมไม่อยากจะโม้หรอกนะ แต่ฮาจินมอบการ์ด 8 ดาวให้ผมเป็นของขวัญด้วยละ”
“…นายแน่ใจนะว่านั้นไม่ได้โม้”
จากนั้นทั้ง 3 คนก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะที่พวกเขาตามผมมา อย่างไรก็ตามไอลีนเดินช้าอย่างผิดปกติ มีบางอย่างผิดปกติ ผมศึกษาไอลีนอย่างระมัดระวังจากนั้น…ผมก็คว้าข้อมือของเธอขึ้นมา
“ว้ายยย! นะ-นายทำอะไร! เกิดอะไรขึ้น?!”
ไอลีน ดูตกใจมากเมื่อผมสัมผัสร่างกายของเธอ
“นายอยากตายหรือไง?”
ไอลีน พยายามจับมือผมอย่างรุนแรง แต่ผมจับแขนเสื้อของเธออย่างดื้อรั้น ความต้านทานของไอลีนเบาลงสาเหตุของการโกหกที่อยู่ใต้แขนเสื้อของเธอ รอยช้ำสีดำวิ่งผ่านแขนที่เบาะบางและขาวซีดของเธอ
มันเป็นผลมาจาก ‘พิษพลังปีศาจ’ ซึ่งพลังปีศาจจะเน่าเปื่อยในแผลเมื่อเวลาผ่านไป
“นี่มันอะไรกัน คุณไอลีน!”
“คุณเจ็บเมื่อไหร่ คุณ ไอลีน?”
ทั้ง 3 คนมีปฏิกิริยาแตกต่างกัน จินเซยอนร้องออกมาและตรวจดูรอยช้ำอียองอากังวลมากและรีบถ่ายภาพรอยแผลเอาไว้ส่วนคิมซูโฮหยิบสมุนไพรออกมา
“เอ่อ นี่มันน่าอายมาก….”
เมื่อรอยช้ำของเธอเปิดออก ไอลีน จับมือผมแน่น น้ำตาน้อยๆของเธอเริ่มไหลมารวมกันในดวงตาของเธอ
“มันเพิ่งเป็นน่ะ นายรู้ไหมว่าใครเป็นคนที่ใช้พิษ? แม้แต่วาจาสิทธิ์ก็ไม่ทำงาน ฉันคิดว่ามันเป็นคำสาปหรืออะไรบางอย่าง”
คำสาปนี้อาจมาจากอสูรที่ได้รับพรโดย ‘พลัง’ ของราชาปีศาจ เนื่องจาก ‘พลัง’ แข็งแกร่งกว่า ‘พรสวรรค์’ จึงไม่มีสิ่งใดที่เธอจะทำได้ วาจาสิทธิ์แม้จะแข็งแกร่งแต่ก็เป็นเพียงพลังพรสวรรค์
“ไม่มีอะไรน่าอาย มันแสดงให้เห็นว่าคุณพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องทุกคน เอาละ พวกเราไม่ต้องการสมุนไพรพวกนั้นหรอก”
ผมหยุด คิมซูโฮ จากการบดสมุนไพรและเตรียมให้ไอลีน
“พวกเราสามารถล้างพิษภายในโรงน้ำชาได้”
ผมพูดในขณะที่ดึงลูกบิดประตูของโรงน้ำชา – ประตูเปิดออกมาพร้อมกับเสียงระฆัง สิ่งแรกที่ฉันรู้สึกคือสายลมเย็น
“ทุกคนด้วยวิธีนี้”
พวกเราเข้าโรงน้ำชาด้วยกัน ข้างในนั้นใหญ่กว่าที่ปรากฏภายนอกและการตกแต่งภายในก็น่าทึ่ง หญ้าแกว่งไปมาบนพื้นดินเบื้องล่างและต้นไม้ใหญ่ยืนอยู่กลางร้าน
ผมยังสามารถได้ยินเสียงของลมจากระยะไกล ผมรู้สึกราวกับว่าผมได้ก้าวเข้าสู่ใจกลางของธรรมชาติ
“…ว้าว สถานที่นี้มันคืออะไรกัน?”
ไอลีนเป็นคนสุดท้ายที่เข้าโรงน้ำชาดูเหมือนเธอจะลืมความเจ็บปวดและความเขินอายของเธอไปจนหมด
“อย่างที่คิดเลยการ์ด 8 ดาว….สุดยอดจริงๆ”
“นายได้การ์ดใบนี้มาจากที่ไหนเหรอ ฮาจิน”
ผมตอบคำถามของคิมซูโฮด้วยรอยยิ้ม
“ฉันโชคดีมากจริงๆ”
ผมตัดบทสนทนาและเข้าไปที่เคาน์เตอร์ เจ้าของร้านกำลังงีบหลับอยู่บนเก้าอี้
ผมยาวและผิวนุ่มเนียน ตาโตและขนตายาว คมจมูกและริมฝีปากเหมือนเชอร์รี่
เจ้าของดูเหมือนจะเป็นผู้หญิง แต่อาจจะเป็นผู้ชายก็ได้ ไม่สิเผ่าพันธุ์ของพวกเขาสามารถเป็นได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทั้งสองมีความงามที่สมบูรณ์แบบราวกับว่าพวกเขาเป็นภาพตัดแปะของความงามในอุดมคติ
“…เอลฟ์? เฮ้อ เอลฟ์จริงๆเหรอ?”
ไอลีน กล่าวอย่างประหลาดใจ เจ้าของร้านเป็นเอลฟ์อย่างแน่นอนเช่นเดียวกับที่เธอพูด หลักฐานที่ใหญ่ที่สุดก็คือหูแหลมของเอลฟ์ พวกเราทุกคนจ้องมองไปที่เอลฟ์ด้วยความหวาดกลัวในที่สุดเอลฟ์ก็ลืมตาขึ้น
“…อ้า~ ลูกค้ามาแล้ว~?”
เอลฟ์ยิ้ม เสียงที่มีเสน่ห์ของเธอสะท้อนอยู่ในหูของผม ครู่หนึ่งผมมีอาการประสาทหลอนโลกสว่างขึ้นมาในทันใด ทุกคนที่นี่เองก็เป็นแบบเดียวกัน
ในเนื้อเรื่องของผม เมื่อตกหลุมรักใครเอลฟ์จะให้ความสำคัญกับภายในมากกว่า
รูปลักษณ์ภายนอกและพวกเขาก็ตัดสินใจเลือกเพศตามความชอบของคู่ครอง
“คุณเป็นลูกค้าใช่มั้ย”
“อะ? อ้อ ใช่พวกเราเป็นลูกค้า”
ผมไม่เคยจินตนาการว่าเจ้าของร้านจะเป็นเอลฟ์ ผมพยายามสงบสติอารมณ์และไม่ถาม อะไร
“ที่นี่ อะแฮ่ม ชาแบบไหนที่คุณมี?”
“เรามีให้เลือกมากมาย นี้เมนู”
เอลฟ์ชี้ไปที่เมนูที่แขวนอยู่บนผนัง
[ลมสีฟ้าคราม]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra