The Novel’s Extra นิยาย บท 413
สรุปบท ตอนที่ 413: The Novel’s Extra
สรุปตอน ตอนที่ 413 – จากเรื่อง The Novel’s Extra โดย Internet
ตอน ตอนที่ 413 ของนิยายActionเรื่องดัง The Novel’s Extra โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 413 จุดจบของหอคอย (1)
ทันทีที่ผมเปิดใช้งานการ์ด 8 ดาวโรงน้ำชาก็ปรากฏขึ้นที่ด้านขวาของพุ่มไม้ โรงน้ำชาขนาดเล็กสร้างขึ้นจากอิฐสีสันสดใส ทุกคนจ้องมองด้วยความประหลาดใจ
“นั่นมันอะไรน่ะ?”
ดวงตาของไอลีน หมุนติ้ว
“มันเรียกว่าโรงน้ำชาแห่งปาฏิหาริย์ เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการฟื้นฟูจากความเหนื่อยล้า”
ผมพูดแล้วมองไปที่ด้านข้างของผม คิมซูโฮ และ จินเซยอน ทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจเหมือนกัน อียองอา ยังคงถ่ายภาพโรงน้ำชาราวกับว่าเขาเป็นช่างภาพมืออาชีพ จินเซยอน เป็นคนแรกที่ถามผม
“คุณ เฟนรีล คุณใช้การ์ด 8 ดาวเลยเหรอ? พวกเรารู้สึกขอบคุณมากๆแต่…ฉันคิดว่าการ์ด 8 ดาวมันมีค่ามากเกินไป”
“ฮะ? …อ้อ~”
ความกังวลของเธอไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเมื่อพิจารณาว่าไอเท็มที่ได้รับความนิยมสูงสุดของบ้านประมูลนั้นคือการ์ดจาก [อาณาจักรแห่งการ์ด] ยิ่งไปกว่านั้นผู้เล่นจะคุยโม้ในโซเชี่ยวเกี่ยวกับการ์ด 6 ดาวของพวกเขาและการ์ด 7 ดาวที่หาได้ยากยิ่งแม้ว่าจะไม่มีใครมีการ์ด 8 ดาวหรือสูงกว่าเลยก็ตาม
“ไม่เป็นไรจะใช้มันตอนไหนได้ถ้าไม่ใช้ตอนนี้”
แน่นอนว่าการ์ดไม่ใช่ของธรรมดาสำหรับผมเช่นกัน แต่ผมสามารถใช้มันได้ถึง 3 ครั้งและนี่เป็นวิธีเดียวที่พวกเราจะสามารถกู้คืนความแข็งแกร่งของพวกเราในดินแดนของราชาปีศาจ
“ทุกคนอย่ายืนอยู่ที่นั่นเลย ไปกันเถอะ เฮ้ไปกันเถอะ”
ผมจับไหล่ของ คิมซูโฮ
“ฮะ? อ้อ ใช่.”
คิมซูโฮพยักหน้าพวกเราเข้าไปในโรงน้ำชาด้วยกัน
“… 8 ดาว.”
“คุณ เซยอน คุณจำได้ไหมว่ามีการ์ด 7 ดาวขายเท่าไหร่?”
“ฉันจำไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าแพงมาก”
คิมซูโฮ ขัดจังหวะการสนทนาของ อียองอา และ จินเซยอน
“ผมไม่อยากจะโม้หรอกนะ แต่ฮาจินมอบการ์ด 8 ดาวให้ผมเป็นของขวัญด้วยละ”
“…นายแน่ใจนะว่านั้นไม่ได้โม้”
จากนั้นทั้ง 3 คนก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะที่พวกเขาตามผมมา อย่างไรก็ตามไอลีนเดินช้าอย่างผิดปกติ มีบางอย่างผิดปกติ ผมศึกษาไอลีนอย่างระมัดระวังจากนั้น…ผมก็คว้าข้อมือของเธอขึ้นมา
“ว้ายยย! นะ-นายทำอะไร! เกิดอะไรขึ้น?!”
ไอลีน ดูตกใจมากเมื่อผมสัมผัสร่างกายของเธอ
“นายอยากตายหรือไง?”
ไอลีน พยายามจับมือผมอย่างรุนแรง แต่ผมจับแขนเสื้อของเธออย่างดื้อรั้น ความต้านทานของไอลีนเบาลงสาเหตุของการโกหกที่อยู่ใต้แขนเสื้อของเธอ รอยช้ำสีดำวิ่งผ่านแขนที่เบาะบางและขาวซีดของเธอ
มันเป็นผลมาจาก ‘พิษพลังปีศาจ’ ซึ่งพลังปีศาจจะเน่าเปื่อยในแผลเมื่อเวลาผ่านไป
“นี่มันอะไรกัน คุณไอลีน!”
“คุณเจ็บเมื่อไหร่ คุณ ไอลีน?”
ทั้ง 3 คนมีปฏิกิริยาแตกต่างกัน จินเซยอนร้องออกมาและตรวจดูรอยช้ำอียองอากังวลมากและรีบถ่ายภาพรอยแผลเอาไว้ส่วนคิมซูโฮหยิบสมุนไพรออกมา
“เอ่อ นี่มันน่าอายมาก….”
เมื่อรอยช้ำของเธอเปิดออก ไอลีน จับมือผมแน่น น้ำตาน้อยๆของเธอเริ่มไหลมารวมกันในดวงตาของเธอ
“มันเพิ่งเป็นน่ะ นายรู้ไหมว่าใครเป็นคนที่ใช้พิษ? แม้แต่วาจาสิทธิ์ก็ไม่ทำงาน ฉันคิดว่ามันเป็นคำสาปหรืออะไรบางอย่าง”
คำสาปนี้อาจมาจากอสูรที่ได้รับพรโดย ‘พลัง’ ของราชาปีศาจ เนื่องจาก ‘พลัง’ แข็งแกร่งกว่า ‘พรสวรรค์’ จึงไม่มีสิ่งใดที่เธอจะทำได้ วาจาสิทธิ์แม้จะแข็งแกร่งแต่ก็เป็นเพียงพลังพรสวรรค์
“ไม่มีอะไรน่าอาย มันแสดงให้เห็นว่าคุณพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องทุกคน เอาละ พวกเราไม่ต้องการสมุนไพรพวกนั้นหรอก”
ผมหยุด คิมซูโฮ จากการบดสมุนไพรและเตรียมให้ไอลีน
“พวกเราสามารถล้างพิษภายในโรงน้ำชาได้”
ผมพูดในขณะที่ดึงลูกบิดประตูของโรงน้ำชา – ประตูเปิดออกมาพร้อมกับเสียงระฆัง สิ่งแรกที่ฉันรู้สึกคือสายลมเย็น
“ทุกคนด้วยวิธีนี้”
พวกเราเข้าโรงน้ำชาด้วยกัน ข้างในนั้นใหญ่กว่าที่ปรากฏภายนอกและการตกแต่งภายในก็น่าทึ่ง หญ้าแกว่งไปมาบนพื้นดินเบื้องล่างและต้นไม้ใหญ่ยืนอยู่กลางร้าน
ผมยังสามารถได้ยินเสียงของลมจากระยะไกล ผมรู้สึกราวกับว่าผมได้ก้าวเข้าสู่ใจกลางของธรรมชาติ
“…ว้าว สถานที่นี้มันคืออะไรกัน?”
ไอลีนเป็นคนสุดท้ายที่เข้าโรงน้ำชาดูเหมือนเธอจะลืมความเจ็บปวดและความเขินอายของเธอไปจนหมด
“อย่างที่คิดเลยการ์ด 8 ดาว….สุดยอดจริงๆ”
“นายได้การ์ดใบนี้มาจากที่ไหนเหรอ ฮาจิน”
ผมตอบคำถามของคิมซูโฮด้วยรอยยิ้ม
“ฉันโชคดีมากจริงๆ”
ผมตัดบทสนทนาและเข้าไปที่เคาน์เตอร์ เจ้าของร้านกำลังงีบหลับอยู่บนเก้าอี้
ผมยาวและผิวนุ่มเนียน ตาโตและขนตายาว คมจมูกและริมฝีปากเหมือนเชอร์รี่
เจ้าของดูเหมือนจะเป็นผู้หญิง แต่อาจจะเป็นผู้ชายก็ได้ ไม่สิเผ่าพันธุ์ของพวกเขาสามารถเป็นได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทั้งสองมีความงามที่สมบูรณ์แบบราวกับว่าพวกเขาเป็นภาพตัดแปะของความงามในอุดมคติ
“…เอลฟ์? เฮ้อ เอลฟ์จริงๆเหรอ?”
ไอลีน กล่าวอย่างประหลาดใจ เจ้าของร้านเป็นเอลฟ์อย่างแน่นอนเช่นเดียวกับที่เธอพูด หลักฐานที่ใหญ่ที่สุดก็คือหูแหลมของเอลฟ์ พวกเราทุกคนจ้องมองไปที่เอลฟ์ด้วยความหวาดกลัวในที่สุดเอลฟ์ก็ลืมตาขึ้น
“…อ้า~ ลูกค้ามาแล้ว~?”
เอลฟ์ยิ้ม เสียงที่มีเสน่ห์ของเธอสะท้อนอยู่ในหูของผม ครู่หนึ่งผมมีอาการประสาทหลอนโลกสว่างขึ้นมาในทันใด ทุกคนที่นี่เองก็เป็นแบบเดียวกัน
ในเนื้อเรื่องของผม เมื่อตกหลุมรักใครเอลฟ์จะให้ความสำคัญกับภายในมากกว่า
รูปลักษณ์ภายนอกและพวกเขาก็ตัดสินใจเลือกเพศตามความชอบของคู่ครอง
“คุณเป็นลูกค้าใช่มั้ย”
“อะ? อ้อ ใช่พวกเราเป็นลูกค้า”
ผมไม่เคยจินตนาการว่าเจ้าของร้านจะเป็นเอลฟ์ ผมพยายามสงบสติอารมณ์และไม่ถาม อะไร
“ที่นี่ อะแฮ่ม ชาแบบไหนที่คุณมี?”
“เรามีให้เลือกมากมาย นี้เมนู”
เอลฟ์ชี้ไปที่เมนูที่แขวนอยู่บนผนัง
[ลมสีฟ้าคราม]
สูดดดดด
คนแคระได้ดมกลิ่นชาและในทันใดนั้นความโกรธของเธอก็หายไปในอากาศ คนแคระจิบชาราวกับว่าเธอถูกคาถา
“ว้าว….”
นี่คือคนแคระที่หลงเสน่ห์โดยชาของเอลฟ์ ผมไอแห้งและมองไปที่เอลฟ์
“ขอบคุณ.”
“ยินดีต้อนรับ”
ผมพูดขึ้น
“พวกคุณมีไม้ไหม”
“ไม้?”
“ใช่.”
ผมรู้แล้วว่าเอลฟ์ชอบอะไร เอลฟ์ที่รักต้นไม้และมีความสามารถในการหายใจเข้าสู่ต้นไม้รัก ตุ๊กตาไม้ที่น่ารัก
“ผมเก่งในเรื่องการทำตุ๊กตาไม้”
***********************************************************************
…หลังจากนั้นพวกเราก็ใช้เวลาทั้งวันที่โรงน้ำชา ไอลีนชอบที่นี่มากกว่าคนอื่นๆ แม้ว่าเธอจะคลั่งกับคำว่า ‘คนแคระ’ เป็นครั้งคราว แต่เธอก็หลงรักเค้กที่เอลฟ์ทำเพื่อเธอ
“…วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำธุรกิจ”
อย่างไรก็ตามถึงเวลาแล้วที่ต้องกล่าวคำอำลา พวกเอลฟ์มองดูพวกเราด้วยสีหน้าเศร้าๆ
ผมผิดหวังที่มากที่ผมไม่ใช้ ‘Medicinal Memory Physique’ ของผมอย่างเต็มที่ถึงอย่างนั้นผมก็เรียนรู้ที่จะชงชาเกือบทุกชนิด ด้วยส่วนผสมที่ถูกต้องผมสามารถสร้างมันขึ้นมาใหม่บนโลกได้อย่างง่ายดาย
“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่พวกคุณทำให้กับเรา”
จินเซยอนโค้งคำนับ อียองอา และ ไอลีน คิมซูโฮยื่นจดหมายให้เอลฟ์ซึ่งเขาพยายามอย่างหนักเพื่อเขียนมันขึ้นมา
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง.”
“โอ้ ซูโฮ”
เอลฟ์ได้รับจดหมายของเขา เมื่อเห็นแบบนี้ผมก็รู้อีกครั้งว่าคิมซูโฮเป็นพระเอกตัวจริง
“และนี่คือจากฉัน”
น้ำตากำลังรวมตัวกันในสายตาของเอลฟ์ซึ่งดูเหมือนจะใกล้จะเลือกเพศของพวกเขาในฐานะผู้หญิงเมื่อผมมอบตุ๊กตาไม้ตัวสุดท้าย มันเป็นลูกสุนัขที่น่ารัก เอลฟ์มีความสุขกับตุ๊กตาไม้ที่มีพลังเวทมนต์ ตุ๊กตามีชีวิตชีวาและเริ่มเดินเตาะแตะด้วยขาทั้งสี่ของมัน
“ขอบคุณ.”
“ได้โปรดดูแลมันด้วยนะ”
“ฉันจะถ่ายรูป 1 ภาพเพื่อระลึกถึงความทรงจำนี้”
“บาย. ขอบคุณสำหรับเค้กและช็อคโกแลต ฉันชอบมากเลยละ”
จินเซยอน, คิมซูโฮ, อียองอา และ ไอลีน ต่างก็กล่าวคำอำลาตามลำดับ
——————–2—————-
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra