The Novel’s Extra นิยาย บท 416
บทที่ 416 จุดจบของหอคอย (4)
ตู้มมมมมมมมมมมมม-!
ระเบิดพลังทำลายพื้นดินทั้งหมดจนเกิดแผ่นดินไหว
“ฮ่าฮ่าฮ่า… “
พลังงานพุ่งออกมาเหมือนระเบิดของภูเขาไฟและทำลายหุ่นเชิดทันทีผมจ้องมองไปที่ฉากแห่งการทำลายล้างอย่างงุนงง เมฆฝุ่นขึ้นไปทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ตามปกติ
ผมไล่ตาม ชอคจุนกยอง ด้วยดวงตานับพันไมล์ เขาทุบหุ่นตัวหนึ่งด้วยมือเปล่า ไม่มีช่องว่างในการเคลื่อนไหวของเขาและเมื่อถูกจับ
หุ่นกระบอกก็ไม่มีทางรอดได้เลย
“ว้าววว… .”
ความกล้าหาญในการต่อสู้อันท่วมท้นของเขาทำให้ผมประหลาดใจ
ชอคจุนกยอง แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าจริงๆ
“—!”
ชอคจุนกยอง คำรามอีกครั้งท่ามกลางพลังเวทมนต์ที่เพิ่มขึ้น ผมเห็นดวงตาที่ลุกโชนของ ชอคจุนกยอง เหงื่อเย็นๆไหลลงมาหลังของผมทันที
*************************************************************************
[ชั้น 8 Crevon – ลาน อัศวิน]
ในขณะเดียวกัน จินซาฮยอค กำลังอยู่ระหว่างการประชุมที่น่าเบื่อใน Crevon ในฐานะผู้บัญชาการอัศวินเธอต้องพิจารณาว่าจะเป็นผู้นำอัศวินได้ยังไง แน่นอนว่าเธออยู่ที่นี่เพื่อปรากฏตัวอย่างสง่างาม แต่ว่า การพูดคุยที่สำคัญนั้นให้สมาชิกคนอื่นๆในทีมทำ
“จากนั้นในการแลกเปลี่ยนเพื่อเพิ่มจำนวนอัศวินในการลาดตระเวนกลางคืน ศาลสามารถเพิ่มสวัสดิการให้กับอัศวินและครอบครัวของ
พวกเขา….”
จินซาฮยอค ยืนขึ้นจากที่นั่งของเธอทันทีที่การอภิปรายจบลง
“โอเค นั่นถือว่าสิ้นสุดของการประชุม”
“ใช่แล้วผู้บัญชาการ อา…พวกเรายังต้องพูดเกี่ยวกับชั้นที่ 9”
“พวกเราค่อยทำก็ได้ ไม่สิขอบันทึกการสนทนาของพวกคุณในลูกบอลคริสตัล ฉันจะดูมันเอง”
จินซาฮยอค บอกสมาชิกในทีมของเธอ เธอเพิ่งผ่านการผ่าตัดเสริมพลังที่เป็นเอกลักษณ์ของชั้น 7 ทำให้วันนี้เธอง่วงมาก
“““รับทราบ ท่านผู้บัญชาการอัศวิน!”””
“หาววววววววววววว….”
จินซาฮยอค ออกจากห้องประชุมขณะหาว หลังจากเดินลงบันไดของ ลานอัศวินแล้วเธอก็ไปเยี่ยมคอกม้า ม้าที่รักของเธอ ‘อตาลี’ เดินเข้ามาพร้อมความสุข
“อัศวินผู้บัญชาการ จินซาฮยอค?”
เมื่อเธอกระโดดขึ้นไปบนม้าของเธอ เสียงเบาๆก็ดังขึ้น จินซาฮยอค
หันหลังกลับมา
“เรเชล?”
เรเชลยืนอยู่ตรงนั้น เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนกับจินซาฮยอค มันเป็นรอยยิ้มของขุนนางที่แท้จริงทั้งอ่อนโยนและซื่อตรง เมื่อมองเห็นเธอจินซาฮยอคก็ตัดสินใจที่จะหันมาคุยกับเธอ
“ว่าไง?”
“อ่า มีบางอย่างที่ฉันอยากให้เธอ”
“เธอ? ถึงฉันเหรอ?”
“ใช่.”
จินซาฮยอค เงยศีรษะของเธอขณะที่เรเชลมอบสร้อยข้อมือและแจ็กเก็ตหนังให้เธอ
“…พวกนี้คืออะไร?”
เธอไม่ค่อยสนใจสร้อยข้อมือเท่าไหร่ แต่เธอชอบแจ็กเก็ตหนังสีดำ
จินซาฮยอค เหลือบมองไปที่ เรเชล ที่กำลังใส่เสื้อแจ็คเก็ตให้เธอ
“ขอบคุณ แต่ทำไม”
เรเชลตอบโดยไม่คิดมาก “มันเป็นของที่ระลึก เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการเข้าร่วมคลับเฟนรีล”
“…ฮะ?”
“มีสัญลักษณ์ของหมาป่าอยู่ด้านหลัง”
“….”
จินซาฮยอค ไม่พูดอะไร คลับ เฟนรีล มันเป็นกลุ่มที่เกิดขึ้นโดยแฟนๆ ของคิมฮาจิน
“ถ้าทาง เธอจะทำงานหนักเกินไป….”
เรเชลมองไปรอบๆครู่หนึ่งแล้วกระซิบอย่างเงียบๆ
“ฉันให้เธอเจอเขาได้ เขาเป็นหนี้บุญคุณของฉันด้วยละ”
จินซาฮยอค ผงะ แต่เรเชลยิ้มอย่างสดใส
เพื่ออธิบายสถานการณ์นี้ต้องอธิบายก่อนหน้านี้ก่อน ‘คิมฮาจินเป็นคนใจดีจริงๆเหรอ’ จินซาฮยอคถามเรเชลอย่างลับๆเกี่ยวกับคิมฮาจิน
ตอนแรกเรเชลตอบเธอโดยไม่คิดมาก คิมฮาจินมีชื่อเสียงในนาม
‘เฟนรีล’ และ ‘ผู้พิชิตดอกบัวดำ’ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่คนจะอยากรู้เรื่องของเขา
แต่เมื่อซักถามไปเรื่อยๆเรเชลก็เริ่มสงสัยว่าทำไม จินซาฮยอค ถึงอยาก
รู้เรื่องของคิมฮาจินมากขนาดนี้
“ฉัน………ฉันเป็นแฟนคลับของเฟนรีลด้วยน่ะสิ”
มันเป็นข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดที่เธอสามารถทำได้ในเวลานั้น จริงๆแล้วเธอยังไม่สามารถคิดหาทางแก้ตัวได้ดีกว่านี้
เมื่อกลับมาถึงสถานการณ์ปัจจุบัน จินซาฮยอค ตอบด้วยรอยยิ้มที่น่าอึดอัดใจ
“เอ่อ ใช่ขอบคุณนะ”
“ทำให้ดีที่สุดละ!”
เรเชลยิ้มให้ท่าจินซาฮยอค จินซาฮยอค จ้องมองที่เรเชลอย่างตกตะลึงและได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
“…ใช่ ฉันจะ.”
“เยี่ยมเลย ฉันจะรักษาสัญญาของฉันด้วย”
“เอ่อ ใช่….”
ด้วยเหตุผลบางอย่างเรเชลเพิ่งเริ่มยิ้มบ่อยขึ้น แน่นอน จินซาฮยอค
ไม่ได้สนใจ เธอประทับใจเรเชลเป็นอย่างมากเธอซึ่งไม่เคยแสดงความไม่พอใจหรือพฤติกรรมที่หยาบคายของเธอออกมาเลยแม้แต่กับลูกน้อง
“โอเค ถ้างั้นฉันจะกลับไปที่โลกก่อนนะ”
“เอ่อ อา ระวังตัวด้วยละ”
เรเชลกลับไปยังโลกหลังจากลากัน
วู๊บบบบบบบบบบบบ-
ลมพัด ทิ้ง จินซาฮยอค ไว้ตามลำพังเธอมองกำไลของเธอ มันเป็นสร้อยข้อมือแบบง่ายๆที่เป็นสัญลักษณ์ของหมาป่าสีดำ
“บ้าจริง….”
เธอกำลังจะโยนมันออกไป …
“…อะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra