The Novel’s Extra นิยาย บท 415

ไกเอน นักเชิดหุ่น

ในนิยายของผม ผมเขียนให้เขาคลุมเครือมาก ไกเอน เป็นตัวละครที่ไม่ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำอธิบายที่ผมใช้อธิบายเขาคือ [เชิดหุ่น],

[ปลิ้นปล้อน], [ไร้อารมณ์] และ [เหี้ยมโหด] เนื่องจากเขาไม่ได้เป็น

ตัวละครสำคัญผมจึงไม่ได้เขียนอะไรลงไปมาก แม้ว่า คิมซูโฮ จะตัดเขาในเนื้อเรื่องเดิมได้อย่างง่ายดาย แต่พวกเราก็ต้องระวังเพราะผู้เขียนร่วมเปลี่ยนอะไรไปหลายๆอย่าง

– …การพบเจอมีความสวยงามอยู่เสมอ การพบเจอกันของพวกเราเองก็เช่นกันโดยเฉพาะ…………

ไกเอน ยังคงพูดต่อไปในขณะที่ผมกำลังคิด ผมรู้สึกเหมือนผมถูกเลียด้วยเสียงที่ลื่นไหลของเขา

“ไอ้บ้านั่นกำลังพูดอะไร…”

ไอลีน ขมวดคิ้วขณะที่เธอเปิดใช้ทักษะของเธอ

วิ้งงงงงงงงงง…

รัศมีออร่าสีน้ำเงินลุกโชนขึ้นจากพื้นดินและซึมเข้าไปในร่างกายของเธอ เธอใช้ทักษะพิเศษที่เรียกว่า [ขยายพลังเวทมนต์]

“อาาา”

แต่ในขณะนั้นไอลีนก็จับหัวใจเธอและคุกเข่าลงบนพื้น

“ไอลีน!”

“ฉันไม่เป็นไร”

เธอลุกขึ้นก่อนผมจะพูดอะไรจบ

“นี่ ….”

เหงื่อเย็นๆก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเธอ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการเหนื่อยล้าจากภายนอกและจ้องมองไปที่ ไกเอน ที่กำลังเต้นรำอยู่บนโคมระย้า

– เต้นเหมือนหุ่นยิ้มอย่างเงียบๆ

เสียงของ ไกเอน เข้ามาหาผมอย่างน่ากลัว ไอลีน ชี้นิ้วของเธอไปที่เขา

“แกลงมา”

พลังเวทมนต์ซึมเข้าไปในคำ 3 คำนี้

“วาจาสิทธิ์ งั้นเหรอมันไม่ได้ผลหรอก”

ผมหยุดเธอเพราะรู้ว่ามันจะไร้ประโยชน์ อย่างที่ผมได้พูดไปราชาปีศาจได้รับการคุ้มครองโดยหน่วยของเขา แน่นอนว่าเราสามารถเอาชนะได้ถ้ามีพลังเวทมนตร์ที่เพียงพอ แต่นั่นจะเป็นการสิ้นเปลืองพลังเวทย์ในตอนนี้

“….ยังหรอกน่า”

ที่สำคัญกว่านั้น วาจาสิทธิ์ ของ ไอลีน นั้นทรงพลังแม้ว่าเธอจะไม่ได้บังคับใครก็ตาม ไอลีน ปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอขึ้นในอากาศและก่อตัวเป็นหอก

“หอกนี้จะทะลุหัวใจของแก”

คำพูดของเธอทำให้หอกพุ่งไปข้างหน้า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหอกนี้เพราะ วาจาสิทธิ์ ได้กำหนดผลลัพธ์ที่แน่นอนเอาไว้ หอกแทงหัวใจของ ไกเอน แต่สิ่งพอโจมตีไปแล้ว กลับทำให้ไอลีนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

“อัก…กลายเป็นแสงสว่าง”

เธอพูดต่อแม้ว่าจะร้องครวญคราง หอกแทงหัวใจของ ไกเอน และเปลี่ยนเป็นแสงพร้อมระเบิดออกมา แสงไฟโคมระย้าล้มลงพร้อมกับไกเอน ร่างของเขากระจัดกระจายไปเป็นฝุ่นโดยไม่ต้องสัมผัสกับพื้น

“อะไรกันเขาแค่ลูกกระจ๊อกงั้นเหรอ?”

การต่อสู้จบลงอย่างง่ายดาย ไอลีนขมวดคิ้วของเธอ แต่ผมส่ายหัว

มันยังไม่จบ

“ไม่หรอก เขาอาจจะ-”

ราวกับว่าเขากำลังรอให้ผมพูดดนตรีออร์แกนก็เริ่มบรรเลงจากความมืดมันเป็นความต่อเนื่องของการต่อสู้

– เพลงและดอกไม้…เพลง….

เสียงของ ไกเอน ดังขึ้นพร้อมเสียงของอวัยวะที่น่ากลัว ไม่ใช่แค่เสียงเดียว เสียงหลายคนกำลังร้องเพลงราวกับว่าเป็นนักร้อง

– เจ้ามนุษย์สกปรก แต่พวกเจ้ามีสิ่งที่สวยงามอย่างหนึ่ง….

ปัง

ทันใดนั้นเสียงทั้งหมดก็ถูกตัดออก ไอลีน สะดุ้งในความเงียบอย่าง

ฉับพลัน

ทันในนั้นแสงสปอตไลต์ก็สว่างขึ้นกลางห้อง

– ฮ่าฮ่าฮ่า การแยกอวัยวะ … ดอกไม้ที่เกิดจากความตาย …

ไกเอน หลายร้อยคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเรา

ไม่มีความแตกต่างระหว่างร่างกายและร่างโคลน เมื่อไกเคนสร้างหุ่นโดยใช้หัวใจเป็นวัสดุ หุ่นแต่ละตัวมีค่าเทียบเท่ากับตัวตนที่แท้จริง

– พลังสีเลือด!

หุ่นยิงพลังเวทย์มนตร์สีเลือดออกมา คลื่นพลังเวทย์มนตร์พุ่งเข้าใส่

พวกเราพร้อมการเต้นรำราวกับว่ามันอยู่บนเวที ไอลีนตะโกนอย่างมั่นใจ

“แกไม่สามารถเจาะบาเรียของฉัน -!”

ไอลีน สร้างบาเรียรอบตัวพวกเราทั้ง 2 ป้องกันพลังเวทมนต์ที่ยิงออกมา อย่างไรก็ตามการโจมตีของหุ่นนั้นไม่มีที่สิ้นสุด มีหลายอย่างที่เหมือนอาวุธ แม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะเจาะบาเรียของ ไอลีน แต่การอยู่ในบาเรียอย่างเดียวก็ไม่อาจทำให้เราชนะ

ผมมองที่ไอลีน

“โอ้ยยยย… .”

เธอ กำลังตกอยู่ในความเจ็บปวดเพียงแค่รักษา บาเรีย ของเธอ แม้ว่าคำสาปของเธอจะหายเป็นปกติแล้ว แต่รอยแผลเป็นยังเหลืออยู่เมื่อมันตอบสนองต่อพลังปีศาจของราชาปีศาจ ถ้าผมคิดไม่ผิดตอนนี้ ไอลีน มาถึงขีดสุดแล้ว

“รอแปบนะ”

ผมเอา Desert Eagle ออกมาก ไกเอน เป็นคู่ต่อสู้สำหรับผม แม้ว่ามันจะมีความสามารถพิเศษแต่ผมสามารถต่อสู้กับหลายๆคนได้พร้อมกัน แต่ผมก็มีรอยสักจำกัดซึ่งเป็นสิ่งที่ผมต้องใช้เพื่อฆ่า ไกเอน

ผมสามารถฆ่าปีศาจ 6 ตัวได้อย่างง่ายดายด้วย

[การลงโทษและระเบียบวินัย] แต่หุ่นของ ไกเอน ทุกคนถือว่าเป็นปีศาจแต่ละตัว เมื่อมีหลายร้อยตัว พลังนี้ก็มีประโยชน์น้อยมาก

“ไปกันเถอะ.”

ผมเปลี่ยนปืนเป็นปืนไรเฟิลจู่โจม ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร ผมแค่ต้องซื้อเวลาจนกว่า ชอคจุนกยอง จะมาถึงที่นี่

ผมมีกระสุนประมาณ 1000 นัด นั่นมันมากเกินพอแล้ว

ผมเริ่มยิงจากใน บาเรียของไอลีน การโจมตีของกระสุนทั้งหมดพุ่งไปยังจุดสำคัญของหุ่นแต่ละตัว ตามข้อต่อของพวกมัน ผมใช้เวลาไม่ถึง 10 วินาทีและหุ่นที่ไม่มีแขนขาก็ล้มลงกับพื้น

หุ่นพยายามหลบกระสุนของผม แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีทางที่กระสุนของผมจะพลาดเป้า ผมยิงไปตามที่สัญชาตญาณบอกให้ผมยิง ตามที่คาดไว้จากความแม่นยำของผมนั้นมาถึงขีดสุดแล้ว

หวด-!

จากนั้นทันใดนั้นหุ่นตัวหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่ บาเรีย ของ ไอลีน ร่างกายของหุ่นเชิดนั้นเริ่มใหญ่ขึ้น มันใช้การโจมตีที่ได้ผลที่สุดเพื่อทำลายบาเรีย

นั้นคือ การทำลายตนเอง

“พายุจะผลักแกออกไป!”

ไอลีพึมพำอย่างรวดเร็ว หุ่นกระบอกที่จุดชนวนระเบิดตัวเองนั้นถูกส่งลอยไประเบิดอย่างรวดเร็ว แม้ว่าความเสียหายจะลดลง แต่ บาเรีย ของ ไอลีน ก็อ่อนแรงลงเช่นกัน

“จักการให้ดีกว่านี้ จะได้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก”

“…โอเค.”

ผมเปิดใช้งาน Bullet Time และเริ่มโฟกัสไปที่การยิงหุ่นกระบอกที่อยู่ใกล้ที่สุด ผมใช้ Reinforced Bullet ซึ่งเป็นพรสวรรค์ใหม่ที่ผมได้รับเมื่อ ปรมจารย์นักแม่นปืน เลื่อนระดับเป็นระดับ 2 พลังที่มอบให้กับกระสุนแต่ละนัดโดยพรสวรรค์นี้เพียงพอที่จะกำจัดหุ่นทุกตัว

ความไม่พอใจของเขาที่เห็นไอลีนล้มลมไปมีเพียงชั่วครู่หนึ่งขณะที่

รอยยิ้มกว้างๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขามีความสุขมากที่ได้ต่อสู้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ทำให้เขาตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

– นักแสดงหน้าใหม่เข้าร่วมการต่อสู้งั้นเหรอ

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกนั้นเหรอ? พวกมันทั้งหมดดูเหมือนกันเลยนะ”

ชอคจุนกยอง ถามในขณะที่เขาแตกนิ้ว

“ผู้ชายคนนั้นเป็นนักเชิดหุ่น โอ้ใช่และเป็นโรคจิตด้วย”

“โอ้.”

ผมไม่จำเป็นต้องอธิบาย ชอคจุนกยอง เขาพยักหน้าแล้วเริ่มยืดเส้นยืดสาย

“งั้นฉันต้องฆ่าพวกมันทั้งหมดงั้นสินะ?”

“…ใช่.”

กร็อบๆๆๆ

ทันทีที่ ชอคจุนกยอง ยืดตัวเสร็จ เสียงของ ไกเอน ก็ดังขึ้น

– ฉันคือผู้รักในศิลปะ …

“จริงเหรอ?”

ชอคจุนกยอง เปิดใช้งาน [พลังลับกล้ามเนื้อ] ร่างกายที่เหมือนเหล็กของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

“เยี่ยมมาก”

ชอคจุนกยอง เปิดใช้งานทักษะอื่นๆ

ทักษะที่ไม่เหมือนใคร – [พลังเวทมนต์ไร้ขีดจำกัด]

สกิลที่มอบพลังเวทมนต์ให้แก่ผู้ใช้ เมื่อทักษะนี้ถูกเปิดใช้งาน

ชอคจุนกยอง จะไร้เทียมทาน

“ฉันก็เหมือนกัน”

โอ้ววววววววววววววววววววว…

ออร่าสีน้ำเงินพุ่งออกมาจากร่างของ ชอคจุนกยอง

– ฉันเองก็มีความเป็นนักแสดงอยู่เหมือนกัน…

ชอคจุนกยอง พุ่งไปข้างหน้าเหมือนสัตว์ร้ายก่อนที่ ไกเอน จะพูดจบ

ลูกบอลพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวเต็มมืออันใหญ่โตของเขา

“—!”

เขาส่งเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายและกระโดดไปในทะเลหุ่นกระบอก แม้ว่าหุ่นจะเริ่มโต้กลับทันทีแต่การโจมตีของพวกมันทั้งหมดทำให้เกิดรอยขีดข่วนในอากาศ

– …ยิง.

เสียงของ ไกเอน ดังขึ้น

“คุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เสียงหัวเราะของ ชอคจุนกยอง ดังราวฟ้าผ่า

เขาระเบิดพลังของเขาลงไปบนพื้น

———————2——————-