The Novel’s Extra นิยาย บท 432
บทที่ 432 อนาคตที่ไม่รู้จัก (4)
[Pandemonium – ห้องพักของนักสู้ที่ตกชั้น)
ในทางตรงกันข้าม จินซาฮยอค กลับบ้านของเธอ มันไม่ใช่บ้านของเธอในทางเทคนิค แต่เป็นเวทีต่อสู้ของ Pandemonium เนื่องจากเธอไม่เคยซื้อบ้านเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น
“ท่านจินซาฮยอค ท่านจินซาฮยอค ท่านจะเริ่มต่อสู้ในเวทีอีกครั้งไหม”
พนักงานของเวทีต่อสู้ตามหลังเธอมา จินซาฮยอค ไม่ตอบอะไรเขา
เธอไม่ได้พกอะไรมาด้วย แต่เธอมีไอเท็มมีค่าที่เธอนำมาจากในหอคอย
“ท่านจินซาฮยอค พวกเราสามารถกำหนดเวลาการต่อสู้เพื่อท่าน…?”
เกราะหนังส่องแสงสีน้ำเงินเข้มที่เยือกเย็นและเสื้อโค้ทที่ทำจากผ้าแบบพิเศษที่มีมนต์เสน่ห์ อุปกรณ์สองชิ้นคือ
[Lv.8 Deep Dark Leather Armor (J – RedOrder)] และ
[Lv.8 Battle Armor Coat (J – RedOrder)] ตามลำดับ
เธอไม่มีได้สนใจคำในวงเล็บ แต่ไอเท็มพวกนี้คือ Lv.8 เป็นไอเท็มระดับสูงสุดที่ผู้เล่นสามารถเปลี่ยนเป็นสินค้าทำให้พวกมันเป็นหนึ่งในไอเท็มที่ดีที่สุดที่นำมานอกหอคอย เธอใช้เวลา 3 เดือนในการเก็บเงินซื้อจากบ้านประมูลในหอคอย
“คือ…ท่าน ซาฮยอค?”
“อ่า.”
จินซาฮยอค จ้องมองพนักงานก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้า
“หยุดรบกวนฉันได้แล้ว. แกอยากตายหรือไง”
“ไม่….แน่นอน ท่าน”
“ชิ.”
จินซาฮยอค ขมวดคิ้วและไล่เขาออกไป
“เอาล่ะทำอะไรก็ได้ที่แกต้องการ ถ้าฝ่ายตรงข้ามน่าสนใจละนะ”
“รับทราบ ขอบคุณมากครับ!”
จากนั้นพนักงานก็มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา
“เจ้าพวกเหล่านี้”
จากรูปการธุรกิจการต่อสู้ในสนามเองก็ไม่ดีนัก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ Pandemonium ถูกแยกออกเป็นสองอย่างระหว่างซาตานและ
Chameleon Troupe จินซาฮยอค ไม่พอใจกับงานอดิเรกของเธอที่ถูกรบกวน
จินซาฮยอค ถอดเสื้อผ้าและเปลี่ยนเป็นชุดเกราะ เมื่อใส่ชุดเกราะหนังกับเสื้อโค้ตมันน่าพอใจมาก จินซาฮยอค ยิ้มและพยักหน้า
– ก๊อก ก๊อก.
ในขณะนั้นเองก็มีคนมาเคาะประตู ‘… ตั้งแต่เมื่อไรที่ห้องพักมีคนมา
รบกวนบ่อยขนาดนี้?’ จินซาฮยอค รู้สึกเดือดจากความรำคาญขณะที่เธอเปิดประตู
ปัง-!
“…แกเป็นใครกันแน่?”
เหนือประตูเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูประหลาด มันเป็นโครงกระดูกสวมเสื้อคลุมเพื่อปกปิดรูปร่างที่ไม่ใช่มนุษย์ เขาดูเหมือนจะเป็นลิช จินซาฮยอค จ้อง มองขณะดวงตาเปล่งประกายและยิ้มเยาะออกมา
“แกมาที่นี่เพื่อแก้แค้นงั้นเหรอ”
– ไม่..ไม่ใช่เลย.
เสียงของ ลิช ดังก้องเหมือนอยู่ในถ้ำ
“แล้วแกมาที่นี่ทำไม แกอยากมาตายด้วยหรือไง?”
– ฉันมาที่นี่เพื่อส่งต่อข้อความของราชา ท่านประสงค์ที่จะทำการค้ากับเจ้า
“การค้า”
– ใช่.
ทันใดนั้นจินซาฮยอคก็ หัวเราะเสียงดัง
“ฮะฮ่าฮ่า! น่าสนใจมาก ฉันไม่ได้บอกเหรอว่าฉันไม่อยากคุยกับพวก
สัตว์ร้ายหรอกเหรอ?”
ลิช ไม่ได้แสดงสัญญาณท่าทางไม่พอใจในการยั่วยุของจินซาฮยอค
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถทำได้ตั้งแต่แรก ลิซ พูดอย่างต่อเนื่อง
– ข้อความของราชามีดังนี้ ‘ข้าจะให้เจ้ากลับไปยังโลกบ้านเกิดของเจ้า’
“…อะไรนะ?”
ในทันทีนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนไป พลังเวทย์พุ่งทะยานออกมาจากร่างของจินซาฮยอค จินซาฮยอค คว้าคอลิชและโยนเขาเข้าไปในห้อง
กี็-!
ลิช ส่งเสียงกรี๊ดแปลกๆขณะที่เขาลอยไปกระแทกกำแพงห้อง
จินซาฮยอค ไปที่ ลิชและเหยียบคอของเขาเอาไว้
“…แกรู้จักเรื่องนี้ได้ยังไง”
– อย่า…ประมาท…ความทรงจำของมอนสเตอร์ มีมอนสเตอร์…ที่จดจำโลกของเจ้าได้
“…อะไรนะ?”
– มอนสเตอร์ … ไม่ใช่ศัตรูของมนุษยชาติ กษัตริย์ต้องการเปิดดวงตาของผู้คน…. มนุษย์ควรร่วมมือกับพวกเราเพื่อทำการกำจัดปีศาจ …
จินซาฮยอค คลายความแข็งแกร่งที่ขาของเธอ ดูเหมือนว่ามันคุ้มค่าที่จะได้ยินเขาพูด
– แอฟริกามีส่วนหนึ่งของทวีปที่เธอเคยอาศัยอยู่นอกจากนี้มอนสเตอร์บางส่วนที่ได้รับสติปัญญามาจากทวีปนั้น
“… .”
– ราชาปรารถนาที่จะอยู่กับเจ้า
ลิช ดึงคริสตัลเล็กๆออกมาจากกระเป๋าของเขา มันเป็นคริสตัลสีน้ำเงินที่ดูเหมือนคริสตัลในหอคอย
– นี่คือสัญญาณของความปรารถนาดีของเขา
“…ความปรารถนาดี?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra