The Novel’s Extra นิยาย บท 490
บทที่ 490 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ (4)
‘ค่าสถานะ’ ยีจีนยูนสงสัยว่า คิมซูโฮ หมายถึงอะไร จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าเขาหมายถึง ‘การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่’ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
“อ้อ ฉันได้รับบัฟมาน่ะ แล้วพวกเธอ 2 ล่ะ?”
“ฉันได้รับ ‘ความดื้อรั้น’ และ ‘ขีดสุดความสามารถ’”
“การขยายพลัง”
คิมซูโฮ ได้รับ ‘ความดื้อรั้น’ และ ‘ขีดสุดความสามารถ’ แชนายอน ได้รับการขยายพลัง
“ฮะ? ทำไมนายถึงมี 2 อันละซูโฮ”
“ อืม…ฉันก็ไม่แน่ใจ”
“อาจเป็นเพราะเขาเคลียร์ Tower of Wish งั้นเหรอ”
แชนายอน เคาะที่หน้าอกของ คิมซูโฮ คิมซูโฮกอดหน้าอกของเขา
“อ่านั่นสมเหตุสมผลแล้ว”
ในขณะนั้นการสนทนาระหว่างไอลีนกับปีศาจดูเหมือนจะจบลงในที่สุด
“นายสัญญาว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับป้อมปราการของพวกเราใช่ไหม”
แน่นอน.
“พวกเราแค่ต้องการฆ่าออร์เดน”
– แน่นอน ฉันไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่พวกเราสามารถช่วยให้เธอบรรลุ
เป้าหมายได้! ตราบใดที่เธอมี DP!
“ดี เฮ้ ทุกคนออกมา!”
เสียงของ ไอลีน ดังขึ้น สมาชิก 177 คนของหน่วยเฉพาะกิจเฉพาะกิจได้ก้าวออกมานอกเต็นท์
“พวกเราจะเริ่มฝึก!”
ไอลีน นำ [การฝึกฝนแบบจำลอง] ออกมา อุปกรณ์นี้ได้รับการปรับปรุงเพื่อให้สะท้อนถึงรายงานของ รูมิ ในวังของ ออร์เดน ตอนนี้มันสมจริงและแม่นยำยิ่งขึ้น
“ฉันต้องการให้ทกุคฝึกสิ่งนี้ วันที่เริ่มภารกิจจะไม่เปลี่ยนแปลง! พวกเราหยุด 3 สัปดาห์จากนั้น! พวกเราจะไปฆ่าออร์เดน!”
เสียงแหลมสูงของ ไอลีน ดังก้องไปทั่วถ้ำใต้ดิน
“นอกจากนี้!”
จริงๆแล้วเรื่องนี้ยังไม่ตายตัว สมาคมได้บอกกับไอลีนว่าพวกเขาจะ
‘พยายามและเจรจา’ แต่ไอลีนตัดสินใจที่จะประกาศให้สมาชิกทราบเพื่อยกขวัญกำลังใจ
“ดอกบัวดำจะเข้าร่วมกับพวกเราในภารกิจนี้!”
เป็นเหมือนข่าวดีของสมาชิก ชินจงฮักดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ แชนายอน พยักหน้าอย่างจริงจังเพราะ คิมซูโฮเล่าเรื่องของดอกบัวดำที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดให้เธอฟังส่วนยีจินยูนหวังที่จะถ่ายเซลฟี่กับดอกบัวดำสักครั้ง
“…อันนี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? ฉันคิดว่ายังเจรจากันอยู่”
คนเดียวที่รู้ความจริง ยุนซึงอา เข้าหาไอลีนและกระซิบข้างหู
“…ฉันได้ยินมาว่าค่าใช้จ่ายในการเจรจาสูงมาก…. มีข่าวลือว่าเงินมัดจำคือ 50 พันล้านวอน”
“ช่างมันนั่นคือปัญหาของพวกตาแก่ พวกเราต้องการดอกบัวดำเพื่อฆ่า ออร์เดน ให้ได้”
ไอลีน ประกาศอย่างไม่ย่อท้อแม้จะมีข้อกังวลของ ยุนซึงอา ก่อนที่จะเริ่มฝึกซ้อมประจำ
*************************************************************************
[เมืองปีศาจในเอเชียกลาง]
ผมกลับไปที่เมืองปีศาจหลังจากตามล่าสัตว์อสูร 100 ตัวกับบอสและ
วิคเก็ช (เธอยืนยันที่จะตามพวกเรามา) ในปัจจุบันการแปลงร่างเป็นอสูรนั้นเสร็จไปเพียง 3% และสัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งพอๆกับมอนสเตอร์ระดับกลาง
กวง ทักทายพวกเราเมื่อพวกเรากลับมา
“ฉันมี 1,000 DP ซื้อตั๋วลอตเตอรี 50 ใบเลย”
– อา เราไม่ขายที่นี่
กวง พาพวกเราไปที่ร้านค้าทั่วไปใกล้ๆ
– ยินดีต้อนรับเข้ามาเลย~
ผมเป็นคนแรกที่เข้าไปในร้าน มีของเจ๋งๆมากมายอยู่ในนั้นและเจ้าของร้านก็เป็นยักษ์ที่ยิ่งใหญ่เท่ากับ ชอคจุนกยอง ผมหาเจ้าของร้านและพูดว่า
“เฮ้.”
– ยินดีที่ได้รู้จัก
“ชื่อของนายลงท้ายด้วย ‘อ็อก’ หรือเปล่า”
– ถูกตัอง.
“…โอ้ ฉันซื้อตั๋วลอตเตอรี่ 50 ใบฌลย”
– เจ้าจะไม่ชนะ เป็นโอกาส 1 ใน 30 ล้าน มนุษย์ไม่เคยชนะ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดีอ็อก ดูเหมือนจะไม่อยากขายหวยให้ผม
“ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าโชคของนายเหนือกว่ามนุษย์ ส่งตั๋วให้ฉัน”
– …
ดีอ็อก ดูไม่พอใจ แต่ผมก็มองเขาและในที่สุดเขาก็ให้ตั๋วผมมา 50 ใบ
– มันจะไม่ได้ผล
ผมขูดบัตรสลากกินแบ่ง 50 ใบทันที
ตั๋วแรกคือรางวัลอันดับที่ 6 100 DP
ตั๋วที่สองไม่มีอะไร
ตั๋วที่สามคือรางวัลอันดับที่ 6 อีกครั้ง 100 DP
‘วันนี้เราจะคุยเรื่องอะไรกันกับโอแจจิน?…เขารู้เรื่องพ่อค้าปีศาจและ DP ไหมนะ?’
“อ่า เธอมานี่แล้ว”
ในขณะนั้นรถลีมูซีนที่หุ้มด้วยวัสดุกันกระสุนก็ปรากฏจากในระยะไกล
“เฮ้ นี่ ตรงนี้ๆ….”
ผมโบกมือให้ลีมูซีน แต่ วิ้งงง รถลีมูซีนผ่านผมไปอย่างเย็นชา
“อะไรกัน”
มีอะไรงั้นเหรอหรือว่าเราทำอะไรผิดพลาด ผมถามตัวเองอย่างสับสน
และแล้ว
เฟี้ยววววววววว—
ลมกระโชกแรงพัดผ่านมาหาผม
“…ฮะ?”
จากนั้นรถที่ผมมอบให้กับ ยูยอนฮา ก็ปรากฏตัวเหนือสายลม
“ไง.”
ยูยอนฮา กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งของรถสโนว์โมบิลพร้อมหมวกกันน็อก
“โอ้~ วันนี้เธอดูดีจัง”
ผมยิ้มแล้ว ยูยอนฮา ก็ถอดหมวกของเธอออก ผมยาวของเธอสั่นไหวไปในอากาศและด้วยเหตุผลบางอย่างเธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เธอจ้องมองมาที่ผมด้วยความไม่พอใจอย่างสูง ยูยอนฮา เคาะบนที่นั่งด้านหลังเธอ ใบหน้าของเธอนิ่งมาก
“…มีอะไรเหรอ”
“ขึ้นมา ฉันมีคำถามมากมายสำหรับนาย แต่พวกเราจะไม่สามารถพบกับโอแจจินได้ถ้าพวกเราไปสาย”
“หา? อ้อ-ได้สิๆ แน่นอน.”
ผมนั่งซ้อนยูยอนฮา เธอบิดแฮนด์ทันที ใช้เวลาเพียง 0.3 วินาทีในการเริ่มต้น บนที่นั่งของยานพาหนะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 500 กิโลเมตรต่อชั่วโมงผมถาม ยูยอนฮา
“ทำไมพวกเราจะไม่ได้พบเขา ถ้าพวกเราไปสาย”
“ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่สามารถพบเขาได้ แต่พวกเราจะไม่สามารถสนทนากับเขาได้”
“…หา? ผลข้างเคียงของเขาคืออะไร?”
ผมไม่แน่ใจเพราะผมไม่ได้ลงรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับเขาในเรื่องนี้
“ภาวะสมองเสื่อม.”
“หาาาาาาาา… ? …อะไรนะ?”
ยูยอนฮา มองมาที่ผมและตอบอย่างเมินเฉย
“ผลข้างเคียงของเขาคือภาวะสมองเสื่อม!!!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra