The Novel’s Extra นิยาย บท 498
บทที่ 498 สงครามอันขุุ่นมัว (8)
ลอเรลเป็นพืชที่มีประโยชน์มากซึ่งสามารถนำมาทำเป็นยาหรือใช้ในการตีอาวุธ มันเป็นหนึ่งในพืชที่เติบโตแต่ในแอฟริกาเท่านั้น
“อืม งั้นพวกคุณคือผู้อยู่อาศัยใน ลูพิตัน”
ชายคนนั้นยิ้มและแขวนเคียวรอบเอว
“พวกคุณควรหยุดการต่อสู้และจากไปซะ ที่นี่เป็นพื้นที่อันตราย มันอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังอย่างเข้มงวดเพราะ ท่านผู้มีระดับเซคริดโบน
‘ไทกริส’ มีกำหนดจะเข้ามาในอีก 1 สัปดาห์ หากพวกคุณถูกตำรวจจับพวกคุณอาจถูกจำคุกได้”
“…อ่า ฉันเข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ”
รูมิ กับ เบลล์ บอกชายคนนั้น
“… แชนายอน ไปกันเถอะ.”
คิมซูโฮ คว้าข้อมือของ แชนายอน แล้วดึงเธอเข้ามา
“จินซาฮยอค พวกเราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ อคทรีน่า ใช่มั้ย ฉันพึ่งรู้ว่าเธอเองก็คุ้นเคยกับคิมซูโฮเช่นกัน”
“…อย่าพูดกับฉัน.”
ชินจงฮักและจินซาฮยอคเดินกันอย่างเชื่องช้าและท้ายที่สุดจินเซยอนก็กระซิบมาด้านหลัง
“พวกเราพบหมู่บ้านหนึ่งชื่อ ลูปิตัน พวกเราจะมุ่งหน้าไปข้างใน”
– ข้างใน?
“ใช่. สถานการณ์เบี่ยงเบนไปจากแผนแรกของพวกเรา แต่ดูเหมือนว่าผู้คนที่นี่จะไม่สงสัยพวกเราเพราะจำนวนประชากรในหมู่บ้านสูงมาก อย่างไรก็ตามผู้อยู่อาศัยทั้งหมดถูกล้างสมองโดย ออร์เดน แล้ว”
– … ล้างสมอง? อืม…โอเค รายงานมา อ้อ ส่งรูปมาให้ฉันด้วย
“ได้สิ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นฉันจะขอความช่วยเหลือไป”
จินเซยอน ยังคงเดินต่อไปโดยมองไปที่จินซาฮยอค
*************************************************************************
ผมมองทิศทางที่ลมมาจากและใช้ ‘ดวงตาพันไมล์’ วิสัยทัศน์ของผมขยายออกไปในทันทีและจากระยะนี้ผมเห็น…แมลงขนาดเท่ามือของผม
“…นั่นอะไร?”
แมลงเรืองแสงสีทอง มันเป็นแมลงปอที่กระพือปีกสองปีกสีทองเหมือนจะรีบหนีมาอย่างรวดเร็ว
“มันคือแมลงปอทองคำ”
“หา แมลงปอทองคำ?”
ดวงตาของ เทนซูฮาร์ เบิกกว้าง
“นายรู้ไหมว่ามันคืออะไร”
“ นะ…… แน่นอน.”
เมื่อ เทนซูฮาร์ พยักหน้าแมลงปอก็มาใกล้พวกเราแล้ว มันเร็วเท่ากับ คุรุคุรุ แต่ผมเปิดใช้งาน Bullet Time และยังใช้ [การเร่งความเร็วเกินขีดจำกัด] เพื่อจับแมลง
ผมดูแมลงปอในมือของผม
===
[แมลงปอทองคำ] [คุณสมบัติ ลึกลับ]
– โชคดี
– มันยากที่จะจับ จะมีบางสิ่งดีๆเกิดขึ้นเมื่อคุณมีแมลงปอตัวนี้อยู่กับตัว
「ผลิต 50 DP ทุกๆชั่วโมง」
「ทุกๆ ค่าสถานะยกเว้นค่าสถานะที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้น 1 แต้ม 」
「โบนัสแห่งโชคชะตา – แมลงปอตัวนี้จะเพิ่มคุณสมบัติบางอย่าง
รักษาความปลอดภัย」
===
“…นี่มันอะไรน่ะ?”
“โอ้, ขอแสดงความยินดีด้วย แมลงปอทองคำเป็นแมลงที่หายากมากไม่ว่าจะเป็น เซคริดโบน ทรูโบนต่างก็อยากได้พวกมัน แมลงพวกนี้อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับพ่อค้าปีศาจ”
“หืมม.”
ผมโยนแมลงปอไปในรอยสักโดยไม่คิดมาก ทันใดนั้นผมก็รู้สึกปวดหัวอย่างมาก
“… อาาาาา.”
อาการปวดเป็นอาการที่คุ้นเคย แต่รุนแรงน้อยกว่าเมื่อก่อน
ผมกัดฟันและมองไปที่ไหล่
ที่นั่นรอยสักถูกจารึกลงไปเพียงบางส่วนเท่านั้น ผมจะต้องบอกว่ามันเพิ่มมาแค่ 0.4 รอยในแง่ของความยาว ผมมองอย่างสับสน แต่ไม่ช้าก็รู้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น
มันเป็นเพราะผลของ ‘โบนัสแห่งโชคชะตา’
ตอนที่ผมเก็บแมลงปอไว้ในรอยสักโบนัสจึงถูกนำไปใช้กับมัน
ในขณะนั้นเองบอสก็ถามผมว่า “ดอกบัวดำ นายโอเคไหม”
“ชะ-ใช่ ฉันสบายดี.”
อย่างไรก็ตาม. แมลงปอที่โชคดีก็กลายเป็นของผม แต่ฉันรู้ว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นในเรื่องนี้ ผมยังไม่รู้ว่าแมลงตัวนี้วิ่งหนีไปจากอะไร
ผมจ้องมองระยะทาง
“…หืมม มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และปีศาจอยู่ที่นั่น”
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และปีศาจจำนวนมากถูกไล่ล่า
มันง่ายที่จะบอกว่าพวกเขาเป็นใคร ปีศาจสวมเสื้อคลุมปักด้วยสัญลักษณ์ ‘9 ปีศาจ’ ‘Brutality’ และมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์คนหนึ่งดูเหมือนมนุษย์ยกเว้นปีกค้างคาวคู่หนึ่งบนหลังของเขา
“เฮ้ มอนสเตอร์นั่นมีปีกค้างคาว เธอรู้จักเขาหรือเปล่า”
“อะไรนะ? อ้า~ จะว่าทำไงดี นั่นคือ ‘Lacurdra’ เซคริดโบนที่อายุน้อยที่สุด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra