The Novel’s Extra นิยาย บท 497

คิมซูโฮ ออกจากป้อมปราการใต้ดินอันมืดมิดที่หยุดนิ่งและวางเท้าลงบนดินของแอฟริกาที่ร้อนและแห้งแล้ง

เป้าหมายของภารกิจนี้คือการตรวจสอบ ‘หมู่บ้าน’ ที่รูมิเคยพูดถึง ทีมได้รับคำสั่งให้ยืนยันว่ามี ‘หมู่บ้าน’ ในแอฟริกาจริงๆหรือไม่และมีกี่คนที่อาศัยอยู่ในนั้นและเพื่อหาเหตุผลที่ ออร์เดน สร้างหมู่บ้านเหล่านี้ขึ้นมาตั้งแต่แรก

“เดี๋ยวก่อน”

ทีมลาดตระเวนประกอบด้วย คิมซูโฮ, ชินจงฮัก, แชนายอน และ

จินเซยอน นอกจากนั้นก็มี เบลล์ และ รูมิ ที่มาทำหน้าที่เป็นผู้นำทาง เนื่องจากมันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทีมที่จะเคลื่อนไหวอย่างหลบๆซ่อนๆ คิมซูโฮหยิบการ์ดของเขาออกมา

===

[ผงพรางตัว] [7 ดาว] ผล ดี

○ ผงที่ช่วยพรางตัวตน (200g)

○ โรยผงนี้ลงบนร่างกายของคุณเพื่อลบร่องรอยการเคลื่อนไหวทางกายภาพ (ผลลัพธ์นาน 24 ชั่วโมงต่อ 3g)

===

เขาได้รับการ์ดใบนี้จากอาณาจักรแห่งการ์ด มันสมบูรณ์แบบสำหรับภารกิจซ่อนเร้นเหมือนภารกิจปัจจุบัน

“ทุกคนโรยสิ่งนี้ลงบนร่างกายของตัวเอง”

คิมซูโฮใช้การ์ดของเขา ผงปกปิดการแสดงตนของสมาชิกทั้ง 6 คนและทีมเริ่มภารกิจของพวกเขาอย่างราบรื่น

“ไปกันเถอะ.”

พวกเขาเคลื่อนที่อย่างเงียบสนิท หลังจากนั้น 4 ชั่วโมงหลังจากเดินทางทีมก็มาถึงป่าฝน ป่าฝนมีขนาดใหญ่และหนาแน่นด้วยต้นไม้ แต่เบลล์สามารถค้นหาเส้นทางที่ถูกต้องด้วยความช่วยเหลือของรูมิ มอนสเตอร์ในป่าฝนไม่ได้สังเกตเห็นว่าวีรบุรุษผ่านพวกเขาไป

[เฮ้ เฮ้ เฮ้ คิมซูโฮ]

ขณะที่พวกเขาเดินผ่านป่าทึบ แชนายอน ก็ส่งข้อความมาถึง คิมซูโฮ

[พวกนายเองก็ได้รับภารกิจด้วยใช่ไหม?]

คิมซูโฮรู้แน่ชัดว่าแชนายอนกำลังพูดเรื่องอะไร

「ภารกิจ – ภารกิจลาดตระเวน」

「รางวัลเมื่อสำเร็จ – ได้รับ DP พร้อมค่าสถานะ ‘ความดื้อรั้น’ เพิ่มขึ้นเล็กน้อย」

การแจ้งเตือนภารกิจนี้โผล่ขึ้นมาทันทีเมื่อเธอรับภารกิจครั้งแรก มันคล้ายกับเควสจาก Tower of Wish แต่ก็แตกต่างกันบ้าง คิมซูโฮ ส่งคำตอบโดยไม่พูดอะไร

[ใช่ ฉันเองก็ได้รับแล้ว]

[เฮ้ แล้วนายได้อะไรจากการล้างข้อมูลครั้งนี้]]

[DP และค่าสถานะ]

[อ้อ เหมือนกันเลย]

ในขณะนั้นเองเบลล์ผู้ทำหน้าที่นำทีมจากด้านหน้าหยุดอย่างกะทันหัน คิมซูโฮก็หยุดลงและมองไปข้างหน้าด้วย เบลล์พูดขึ้นมา

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะอยู่ที่นี่”

คิมซูโฮและสมาชิกคนอื่นๆของทีมลาดตระเวนเข้าหาเบลล์ ในที่สุดแล้วพวกเขาก็สามารถมองเห็นว่าร่างกายของเบลล์ที่ล่องหนอยู่

“…”

ขากรรไกรของพวกเขาค้างและพวกเขาก็พูดไม่ออก

พวกเขารู้ว่าส่วนนี้ของแอฟริกาเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ที่มีหญ้าเหลืองและต้นไม้สีเขียวสูงที่กลมกลืนกันอย่างสง่างาม นั่นคือสิ่งที่ทุกคนรู้

“ว้าว.”

แต่ทิวทัศน์ที่วางอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรที่เหมือนกับสิ่งที่พวกเขาคาดหวัง

มันเป็นเมืองมากกว่าหมู่บ้าน ไม่เพียงมีแต่ร่องรอยของทุ่งหญ้าสะวันนาเท่านั้นแต่ยังคงมีอาคารสูงเป็นแถว อาคารสูง 6 ชั้นตั้งอยู่ใจกลางแหล่งช้อปปิ้ง ตัวเมืองและเขตที่อยู่อาศัยถูกแยกออกจากกันมนุษย์และ

มอนสเตอร์ที่มีรูปร่างมนุษย์แออัดอยู่ตามถนน

“หมู่บ้านนี้เรียกว่า ‘ลูพิตัน’ มันเป็นหนึ่งในหมู่บ้านระดับกลางที่ใหญ่ที่สุดของ ออร์เดน มนุษย์ส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นี่ถูกล้างสมองประชากรประมาณ 300,000 – 500,000 รวมถึงมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ ดังนั้นมันจึงเป็นเมืองขนาดกลาง เจ้านายของหมู่บ้านแห่งนี้เป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ ทรูโบน ชื่อ ‘เพร์รอน’”

รูมิอธิบายทันทีที่เธอเห็นหมู่บ้าน

‘หมู่บ้านระดับกลาง, ลูพิตัน,’ แชนายอน คิดว่า ‘ถ้านี่เป็นแค่ระดับกลางแล้วหมู่บ้านระดับสูงจะใหญ่ขนาดไหน?’

“ถ้านี่เป็นแค่ระดับกลางแล้วหมู่บ้านระดับสูงจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน”

แชนายอนพูดอย่างที่ใจเธอคิด

“หมู่บ้านระดับสูงไม่ใหญ่มาก จริงๆแล้วพวกมันคือ ‘ห้องทดลอง’ ที่

นักวิทยาศาสตร์ของออร์เดนเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ “

“…อะไรนะ? ห้องปฏิบัติการ?”

“ใช่ เพราะออร์เดนล้างสมองคนเหล่านี้พวกเขาทุกคนจึงต้องการที่จะกลายเป็นผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้านระดับสูง อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะกลายเป็นหนึ่งในผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นพวกเขาต้องเพิ่มระดับของพวกเขาผ่านการฝึกฝนตนเอง แต่เมื่อพวกเขามาถึงหมู่บ้านที่มีระดับสูงพวกเขาจะกลายเป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์อย่างทันทีทันใด….”

ขณะที่รูมิกำลังจะอธิบายต่อไปเธอก็มีศัตรูที่ร้ายกาจและเดือดดาลมาหาพวกเขา

“ในที่สุดฉันก็พบคุณ….”

ทั้งทีมหันไปตามเสียงที่มาจาก

“แกไอ้ลูกหมาตัวเมีย”

ที่ท้องฟ้าของแอฟริกาเป็น จินซาฮยอค เธอจ้องมองเบลล์และรูมิอย่างโกรธแค้นในสายตาของเธอ

เบลต์กับรูมิรีบซ่อนตัวอยู่หลังแชนายอนและจินเซยอนอย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาของเธอนั้นเหมาะสมกับสายลับที่หวาดกลัวดังนั้นแชนายอนและจินเซยอนจึงปกป้องเธอโดยไม่มีคำถาม