The Novel’s Extra นิยาย บท 505
บทที่ 505 มองย้อนกลับไป (1)
หลังจากการโจมตีคฤหาสน์ทำให้เกิดความวุ่นวายใน ลูพิตัน เหล่ายามส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ตระหนักถึงการบุกรุกถูกขับไล่และถูกแทนที่ด้วยอสูรที่แข็งแกร่งและถูกส่งมาโดยเจ้าหน้าที่ระดับสูง ผลของเหตุการณ์นั้นยิ่งใหญ่มากจน ราชามอนสเตอร์ออร์เดน ส่งจดหมายส่วนตัวถึง เพร์รอน ในนั้นเขากล่าวคำให้กำลังใจและยกย่อง เพร์รอน สำหรับการตอบโต้อย่างรวดเร็วของเธอ ผู้รับใช้คนใดจะได้รับเกียรติได้รับจดหมายเช่นนี้จากกษัตริย์ของพวกเขา
“…อืม แล้วไง?”
ชอคจุนกยอง ท่ามกลางความโกลาหลทั้งหมดเขาได้เข้ามาในคฤหาสน์ไม่มีใครหยุดเขาได้แม้แต่คนเดียว
“การระเบิด เธอพูด….ชิ พวกเธอนี้ใช่ไม่ได้เลยนะ ดีนะที่ฉันมาที่นี่”
ชอคจุนกยอง พึมพำและมองไปที่บอสที่กำลังนอนอยู่บนเตียง
“ไม่ใช่ว่าพวกเราอ่อนแอ” เจนพูดอย่างขมขื่น “เบลล์แข็งแกร่งเกินไป”
ผู้คนสาธารณะถือว่า แชจูชึล หรือ เฮย์เนค ในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคปัจจุบัน แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่ทราบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง เบลล์ กับ ‘ชินมยองชุล’ ซึ่งได้รับการเคารพจากทุกคนว่าเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของ มนุษยชาติ.
“ยังไงก็ตามเพื่อนคนนี้เขียนเก่งมาก เขาเขียนให้กับข้ารับใช้ของเขาเลยงั้นเหรอ?”
เจนยิ้มเล็กน้อยขณะที่เธออ่านจดหมายของออร์เดน ในช่วงเกิดระเบิดเจนสูญเสียสติไปชั่วครู่หนึ่ง แต่การปลอมตัวของเธอไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่เพียงเพราะเธอเป็นคนที่ไกลที่สุดจากผลกระทบ แต่ยังเป็นเพราะพรสวรรค์ของเธอไม่ได้ถูกยกเลิกอย่างง่ายดายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“นั้นฮาจินเลยนะ ดังนั้นฉันมั่นใจว่าเขาจะจัดการปัญหานี้ได้อยู่แล้ว”
เจน วางจดหมายของ ออร์เดนและเปลี่ยนกลับไปเป็น เพร์รอน เธอชอบปีกน้ำแข็งที่สามารถควบคุมได้อย่างอิสระนี้มาก
“…เธอใจเย็นจังนะ”
ตรงกันข้ามกับพฤติกรรมที่ไร้ความกังวลของ เจน ชอคจุนกยอง ก็พูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ
“งั้นเธอจะให้ทำยังไง?”
“แน่นอน. ทุกคนคิดว่าเบลล์เป็นผู้ก่อการร้าย ฉันบอกพวกเขาว่าเบลล์มาคนเดียว ฉันได้กระจายข่าวเพื่อความถูกต้องไปแล้ว~” เจนยิ้ม
เพร์รอน เจ้าของหมู่บ้าน ลูพิตัน กำลังถูกขังอยู่ในคุกการ์ดของ
คิมฮาจิน ดังนั้นตอนนี้ทั้งหมู่บ้านจึงเป็นของ เจน
“ฉันมีภาพประกอบให้ด้วย ข้ารับใช้ของฉันจะตามหาเขาได้ไม่นานหรอก~”
“….อัก”
เจนยืนยันด้วยรอยยิ้มทันใดนั้นบอสก็ส่งเสียงออกมา
“อ๊ะ บอส!”
“บอส คุณตื่นแล้วเหรอ?”
ชอคจุนกยอง และ เจนมองไปที่บอสก่อนที่เธอจะลืมตา
“… !”
ทันใดนั้นร่างกายส่วนบนของบอสก็เด้งขึ้นเหมือนสปริง
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก….”
บอสอ้าปากเพื่อหายใจและเจนเข้าหาบอสอย่างกังวล
“บอส คุณโอเคไหม”
“…เธอ….เจนงั้นเหรอ”
บอสขมวดคิ้วมองเจนที่ปลอมตัวเป็น เพร์รอน
“ใช่. ฉันเอง.”
เจนไม่ได้เปลี่ยนใบหน้าของเธอ
“ฉันเข้าใจแล้ว…แปบนะ.”
บอสหลับตาและนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอรีบนึกเหตุการณ์ทั้งหมดที่นำไปสู่สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเธอ พวกเธอโจมตี เพร์รอน และถูกเบลล์ซุ่มโจมตีพร้อมลักพาตัวคิมฮาจินไป
เธอรู้สึกถึงความโกรธแค้นจากความจำครั้งสุดท้ายนั้นได้เป็นอย่างดี
“…เบลล์.”
บอสกัดฟันแน่น เส้นเลือดพองขึ้นในดวงตาสีขาวของเธอมันกำลังจะระเบิดจากความโกรธ
“เบลล์. ไอ้สวะนั้นอยู่ที่ไหน “
“พวกเรากำลังตามหาเขาอยู่”
“…แล้วฮาจินเหรอ?”
“ฮาจินก็เหมือนกัน”
ในขณะนั้นบอสก็แสดงสีหน้าแปลกๆออกมา
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ความกลัวและความทรมาณ มันแทนที่ความโกรธในดวงตาของเธอ เธอเป็นห่วงเขาอย่างแท้จริง เจนไม่เคยเห็นบอสแบบนี้มาก่อน
“ไม่ต้องห่วง~ เขาเป็นคนประเภทที่จะเอาตัวรอดได้ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน~”
แม้ความพยายามของเจนจะทำให้เธอสบายใจ แต่สีหน้าของบอสก็ยังคงเหมือนเดิม สถานการณ์แย่ลงทันทีเมื่อบอสเริ่มตำหนิตัวเอง เจนรู้สึกเสียใจกับบอส เธอจ้องมองไปที่ที่ ชอคจุนกยอง
“บอส~ ชอคจุนกยอง บอกว่าเขาพบ ‘หมู่บ้านใต้ดิน’”
ชอคจุนกยอง สะดุ้งและบอสก็เงยหน้าขึ้นมามองเจน
“ หมู่บ้านใต้ดินเหรอ”
“ใช่มันเป็นหมู่บ้านที่ประกอบด้วยสมาชิกของกลุ่มต่อต้านหรืออะไรสักอย่าง คิมซูโฮ จินเซยอนและคนอื่นๆก็อยู่ที่นั่น~”
บอสมักจะไม่สนใจในฮีโร่ แต่ คิมซูโฮ เป็นข้อยกเว้น ผู้คนต่างพูดกันว่าเขาเป็นนักดาบแห่งปาฏิหาริย์และจะกลายเป็นฮีโร่อันดับต้นๆที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์
“คุณอยากไปเยี่ยมพวกเขา~ หรือเปล่า” เจนถาม
หัวหน้าขมวดคิ้วและคิด ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรบ้างอย่างออก
“….ไปกันเถอะ”
ในที่สุดเธอก็พยักหน้า
*************************************************************************
ในขณะเดียวกันในหมู่บ้านใต้ดินใน ลูพิตัน
“…พวกเราได้รับข้อมูลเกี่ยวกับเส้นทางการเดินทางของ ไทกริส”
ภารกิจของพวกเขากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น
แม้ว่าการเฝ้าระวังของ ลูพิตัน จะเพิ่มขึ้นหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาจำนวนสมาชิกกลุ่มต่อต้านก็เพิ่มขึ้นตามสัดส่วน พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องกังวล
“ดังนั้นไทกริสจะพูดใน ‘จัตุรัส โดโลเรน’?” เอลีนถาม เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอแอบมาที่นี่ ไอรีนจ้องไปที่เอกสารสรุปเส้นทางการเดินทางของ
ไทกริส
“ใช่ แต่พวกเราจะอยู่ที่นี่ในขณะที่เขาพูด พวกเราจะจัดการเขาเมื่อเขาออกจากจัตุรัสเพื่อไปที่อื่น” เอลลิโออธิบายภารกิจที่เขาวางแผนไว้กับ
อีกงมยอง “สิ่งที่สำคัญที่สุดของภารกิจนี้คือม้าของไทกริส”
“ม้า?”
“ใช่. เขาตั้งชื่อมันว่า ‘ม้าไร้ประโยชน์’ มันมีความรุนแรงต่อทุกคนที่ไม่ใช่เจ้าของ ไทกริสชื่นชอบม้าตัวนี้มาก มีข่าวลือว่าเขารักมันมาก” เอลลิโอแสดงรูปม้าของไอลีน ไม่ใช่ม้าที่สวยงาม แผงสีขาวของเขาแตกต่างอย่างชัดเจนกับตัวสีดำสนิท ไอลีนนึกไม่ออกว่ามันรุนแรงได้ยังไง
แต่คำพูดต่อไปของ เอลลิโอ้ ทำให้ทุกคนตกตะลึง
“ม้าไร้ประโยชน์กินมนุษย์”
“…อะไรนะ? มนุษย์?”
“ใช่ มันกินพวกเขาจริงๆ”
เอลลิโอ้ แสดงรูปภาพของเธอเพิ่มเติม ม้ากำลังเคี้ยวแขนของมนุษย์
ไทกริสมองดูมันอย่างสบายใจจากข้างหลัง
“เขาบ้าไปเลย”
“ไทกริสขี่ม้านี้ไปไหนมาไหนไม่ได้”
“เพราะ?”
“แม้แต่ในบรรดามอนเตอร์ของนายพลไทกริสเองก็ยังมีชื่อเสียงในด้านอารมณ์ของพวกเขา พวกเขาแสร้งทำเป็นใจดี แต่จริงๆแล้วพวกเขามีความรุนแรงและโหดร้าย พวกเขาเป็นคนประเภทที่ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้”
“…อ่าฉันเจ้าใจแล้วว่าจะทำอะไร”
ไอลีนยังสับสนอยู่ แต่จินเซยอนก็พยักหน้าเห็นด้วย
“คุณกำลังวางแผนที่จะสังหาร ม้าไร้ประโยชน์”
“ใช่ถูกต้อง. หากไม่มีม้า ไทกริสจะเสียอารมณ์แน่นอน ไทกริสเป็นที่รู้จักในการสังหารสหายของเขาเมื่อโมโห คุณลองจินตนาการถึงสิ่งที่เขาจะทำเมื่อเขาเห็นม้าของเขาถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาเขา?” เอลลิโอยิ้มเล็กน้อย
“มันจะกลายเป็นบ้าไปจนถึงจุดที่บอกไม่รู้ถูกผิด ไทกริสจะอาละวาดทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขา เมื่อมันฆ่าทหารยามทั้งหมดของมันเสร็จแล้วนั่นคือตอนที่พวกเราจะกระโดดเข้าไปฆ่ามัน”
นี่เป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุดที่ เอลลิโอ้ และ อีกงมยอง คิด
“ฟังดูเหมือนเป็นแผนที่ดี ฉันจะฆ่า ม้าไร้ประโยชน์ เอง”
เอลลิโอ้ พยักหน้าตามคำพูดของ จินเซยอน สำหรับ นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ การฆ่าม้าน่าจะเป็นงานง่าย
“…งั้น ฉันก็จะฆ่าไทกริสเอง” คิมซูโฮประกาศขึ้นมาทันที เขามองไปรอบๆ ห้องโถงหมู่บ้านด้วยท่าทางที่จริงจัง
ไอลีนขมวดคิ้ว “เฮ้ ฉันเป็นผู้บัญชาการไม่ใช่นาย! และไม่ใช่ใครคนเดียวจะจัดการไทกริส พวกเราจะร่วมมือกัน-”
“คุณก็รู้ว่าเขาเป็นอมตะแต่พวกเราจะสู้กับเขาในระยะประชิด คุณเคยเห็นวิดีโอจากรัฐบาลจีนแล้วใช่ไหม”
คิมซูโฮเห็นวิดีโออาชญากรรมทั้งหมดที่ไทกริสทำไว้ ไทกริสสังหารพลเรือนและฮีโร่จำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อความสุข เขาไม่ขยับเขยื่อนขณะที่สังหารหมู่ คิมซูโฮไม่เข้าใจและจะไม่ให้อภัยสิ่งชั่วร้ายแบบนี้เด็ดขาด
“ได้โปรดให้ ฉันจัดการเขาเอง”
คิมซูโฮตัดสินใจแล้ว ดาบศักดิ์สิทธิ์ ต้องจัดการมันได้แน่ๆ ไอลีนจ้องมองที่คิมซูโฮซักพักแล้ว…พยักหน้า
“…โอเค ไม่เป็นไร จะได้มีฮีโร่ในภารกิจต่างๆ แต่ฉันจะเฝ้าดูนายและพวกเราจะเข้าไปแทรกแซงทันทีที่สิ่งต่างๆผิดปกติ”
“ขอบคุณ.”
คิมซูโฮพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอันยิ่งใหญ่
และแล้ว
เปรี้ยง!
ทันใดนั้นประตูห้องโถงหมู่บ้านก็เปิดออกและซอยองจี ฮีโร่ระดับสูงก็รีบวิ่งเข้าไปข้างใน
“ผู้บัญชาการไอลีน! Chameleon Troupe มาที่นี่แล้ว!”
“อะไรนะ?”
“ได้โปรดออกมาก่อน!”
ไอลีน ลุกขึ้นมาทันทีแล้วรีบออกไปข้างนอก
“ที่ไหน ที่ไหน?”
“ตรงนั้น.”
ซอยองจิชี้ไปที่ทางเข้าหมู่บ้านมีคน 3 คนอยู่ที่นั่นแน่นอนแต่ดอกบัวดำไม่ใช่หนึ่งในนั้นไอลีนเงยศีรษะของเธอด้วยความสับสนและบอสของ Chameleon Troupe ก็หยุดอยู่หน้าไอลีน
“…เกิดอะไรขึ้น?”
ไอลีนถาม
“พวกเรา….”
บอสเปิดปากของเธอเพื่อตอบ แต่หยุดลงเมื่อเธอ ‘ตรวจพบ’ อะไรบ้างอย่างเธอมองไปที่เจ้าของสายตา
“…ผู้หญิงคนนั้น.”
“อะไรนะ? ผู้หญิงคนนั้น?”
ผู้หญิงคนนั้นไม่ควรอยู่ที่นี่เธอเป็นเหยื่อล่อเบลล์ เป็น ‘จินซาฮยอค’
“… !”
จินซาฮยอค ตัวสั่นเมื่อสายตาของเธอสบกับบอส บอสเคลื่อนไหวทันที เธอไม่มีความลังเลในการเคลื่อนไหวของเธอ ขณะที่เธอมองดูบอสพุ่งเข้าหาเธอราวกับแสง จินซาฮยอค ก็ยิ้มเบาๆ
“ตอนนี้ฉันชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว”
เธอพ่ายแพ้หลายครั้งเกินไปจนเธอเองก็ต้องก็ตกใจ เธอปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมาอย่างสง่างามเพื่อสร้างบาเรียรอบตัวเธอเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับผลกระทบที่จะเกิดขึ้น
เปรี้ยง
“… ?”
แต่หมัดของบอสเจาะทะลุบาเรียของเธอได้อย่างง่ายดาย
“อะ … ?”
บอสชกไปที่แก้มขวาของจินซาฮยอค
เฟี้ยวววววววววววว ตู้มมมมมมมมมมม
จินซาฮยอค ลอยไปกระแทกกำแพงอย่างแรง
*********************************2**************************************
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra