The Novel’s Extra นิยาย บท 508
บทที่ 508 มองย้อนกลับไป (4)
ม้าไร้ประโยชน์ตอบสนองต่อเสียงของไทกริสทันที
– ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า แกอยากเจอฉันงั้นเหรอ?”
ไทกริส โอบกอดม้าที่วิ่งเข้ามาในอ้อมแขนของเขา พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันเพียงแค่ 4 ชั่วโมง แต่พวกเขาก็ทำราวกับว่าไม่ได้เจอกับหลายปี
ไทกริสผู้ลูบแผงคอของ ม้าไร้ประโยชน์ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบของ ม้าไร้ประโยชน์ ไทกริสยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า
“…เฮ้ แกให้อาหารให้เด็กคนนี้หรือยัง?”
ไทกริสถามคนที่รับผิดชอบเรื่องอาหาร
“ครับ พวกเราเสิร์ฟอาหารที่ดีที่สุดให้เขาแล้ว”
“แล้วยังไง”
“นั่น-นั่นก็คือ … .”
มนุษย์ไม่ได้ตอบ แต่ไทกริสไม่คาดคิดว่าจะได้ยินอะไร ไทกริสกระแทกศีรษะมนุษย์ทำให้เขากลายเป็นเศษเนื้อในทันที
“…เจ้าโง่.”
ไทกริสมองไปที่ศพแล้วกระโดดลงบนหลังม้า ม้าไร้ประโยชน์ทักทายเจ้าของของมันด้วยความสุข
“อย่าลืมเตรียมเนื้อสัตว์ที่เหมาะสมในหมู่บ้านต่อไป มิฉะนั้นแกจะเป็นคนต่อไปที่จะตาย”
คำเตือนอันศักดิ์สิทธิ์ของไทกริสทำให้ข้ารับใช้ทั้งหมดของเขาต้องโค้งคำนับ
“ไปกันเถอะ!”
ฮี่ๆๆๆ
เสียงควบม้าที่ชัดเจนของม้านั้นดังขึ้นเมื่อไทกริสเดินไปข้างหน้า
ผู้อยู่อาศัยใน ลูพิตัน ส่งคำปรบมืออย่างไม่มีเงื่อนไขและไทกริสก็ออกจากหมู่บ้านอย่างพึ่งพอใจ
“ฉันไม่ชินกับการที่เห็นมนุษย์มีความสุข ถ้าไม่ใช่เพื่อ ราชา ออร์เดน …แกไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
ไทกริสบ่นอย่างชั่วร้ายเมื่อเขาออกจากหมู่บ้าน
“ใช่ ข้ารู้สึกทึ่งในความอดทนและคุณธรรมของท่านลอร์ดเสมอ”
เลขานุการมดกระตือรือร้นพร้อมกับไทกริส กลุ่มเขามุ่งหน้าไปยัง
จุดหมายต่อไปอย่างช้าๆและในไม่ช้าก็ถึงถิ่นทุรกันดารอันกว้างใหญ่
“หาวววววววววววว!
ไทกริสหาวซึ่งฟังดูคล้ายกับเสียงคำราม
“หมู่บ้านต่อไปละ?”
“เครน และก็ โลเรน เป็นหมู่บ้านระดับต่ำและโลเรนเป็นระดับกลาง…?”
เมื่อเลขานุการมดกำลังอ่านรายละเอียดการเดินทางของพวกเขาก็เจอวัตถุเหมือนลูกศรพุ่งเข้ามาผ่านท้องฟ้า
เพี้ยวววววววววววว!
แรงกดดันจากลมแรงมหาศาลได้กลืนกินอากาศรอบๆ แต่ก็มีบางอย่างพุ่งออกมาจากหมัดของไทกริส เขาได้พยายามกำจัดวัตถุที่พุ่งเป้าหมายไปที่ ม้าไร้ประโยชน์ ทันที
อย่างไรก็ตามลูกธนูของ นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้ถูกทำลายง่ายๆ
มันทวีคูณเหมือนใยแมงมุมและโจมตีทั้ง ไอกริสและม้าไร้ประโยชน์
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงง!
ลูกศรเวทย์มนตร์ของ จินเซยอน จับที่แขนของ ไทกริส แล้วแทงลงไปในหัวใจของ ม้าไร้ประโยชน์
“… !”
ไทกริสล้มลงไปข้างหน้า แม้ว่าเขาจะปลอดภัย แต่ว่า ม้าไร้ประโยชน์ ไม่เป็นเช่นนั้นด้วยหัวใจของมันถูกทำลายด้วยลูกศรที่ร้ายกาจ
ม้าไร้ประโยชน์ ล้มลงไปด้านข้างอย่างช้าๆ
“… .”
เมื่อไทกริสเห็นม้าไร้ประโยชน์ของเขาล้มลง เขาวิ่งไปหามันอย่างงุนงงตามสัญชาตญาณ
– ฮี่…ฮี่…ฮี
ม้าไร้ประโยชน์กำลังอ้าปากเพื่อหายใจและมองดูเจ้าของที่รักของมัน มันปล่อยลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกมาพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด
– …
แต่ไม่นานมันก็หยุดหายใจ ม้าตายขณะที่ดวงตายังคงเปิดอยู่ ไทกริสจ้องมองม้าอันเป็นที่รักของเขาในขณะที่ตัวแข็งค้าง เขารู้สึกเหมือนเขากำลังฝันไป ทุกอย่างรู้สึกเหมือนความฝันและสมองของเขาปฏิเสธที่จะยอมรับสถานการณ์ปัจจุบันว่าเป็นความจริง
“นี่มัน…อะไร….”
เลขานุการมดเข้าหา ไทกริส อย่างช้าๆ เขามองเห็นด้านหลังของไทกริสซึ่งสั่นไหวอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
“คือ…ท่านไทก…”
เลขานุการมดยังไม่ทันพูดจบประโยคของมัน
“………!!!!”
ไทกริสคำรามเสียงของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและบ้าคลั่งอย่างไม่สามารถควบคุมได้ออกมา เขายืนขึ้นและมองข้ารับใช้ของเขา น้ำตาที่ไหลรินทำให้สูญเสียสติไปแล้วไทกริสจมอยู่ในความโกรธแค้นกลายเป็นสัตว์ร้ายที่ทำตามความปรารถนาโดยสัญชาตญาณ
*************************************************************************
ในทางตรงกันข้ามจินซาฮยอค เดินลึกเข้าไปในแอฟริกา เธอมาที่แอฟริกาเพื่อค้นหาเบลล์ แต่ตอนนี้เธอมีเป้าหมายเพิ่มเติม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra