“ไม่ เธอต้องมากับฉัน”
สำหรับการโจมตีของจินซาฮยอค นั้นเป็นความเสียหายทางเวทมนต์ทั้งหมดดังนั้นเธอจึงเข้ากันไม่ได้กับ บาซิลิสก์ มันเป็นเหตุผลที่เธอลังเลที่จะต่อสู้
“นาย….”
ปังปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!
ผมเริ่มยิง บาซิลิสก์ ผู้ซึ่งไม่คิดว่าพวกเราจะเริ่มต้นก่อน จินซาฮยอค ได้แต่ด่าผม
“แกไอ้ลูกหมา!”
ปัง!
“ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาา!”
ทางลับปิดลง ทำให้พวกเราติดอยู่ข้างใน ตอนนี้จินซาฮยอค ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้
“เคลื่อนที่เร็ว ลองนึกถึงไอเท็มดีๆทั้งหมดที่พวกเราสามารถเอามาได้จากศพของมัน”
ผิวหนังและเขี้ยวของบาซิลิสก์นั้นยอดเยี่ยมสำหรับการทำไอเท็มและสามารถใช้เนื้อ ตาและหัวใจในการทำยาได้อีกด้วย ดันเจี้ยนนี้ให้รางวัลที่ดีกับพวกเราเมื่อพิชิตที่นี้ได้ มีเหตุผลที่ผมต้องตื่นเต้นเกี่ยวกับการพิชิตดันเจี้ยนครั้งนี้
“แกมันเลว.”
จินซาฮยอค ปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมาและผมยังคงยิงกระสุนปืนต่อไป
ปังปังปังปังปังปังปัง!
กระสุนหลายร้อยกำจัดลูกแมงมุมออกไปก่อนที่จะตรงไปที่ร่างของ
บาซิลลิสก์อย่างช้าๆ
โฮกกกกกกกกกกกก!
บาซิลิสที่โกรธแค้นพ่นลมหายใจสีเขียวและเปลวไฟที่เป็นพิษออกมา โชคดีที่จินซาฮยอค เป็นผู้ทำหน้าที่ป้องกัน
“ฮึบ!”
จินซาฮยอค ดับลมหายใจโดยแยกเส้นทางของลมหายใจออกจากความเป็นจริง
“ฉันไม่รู้ว่านายจะทำอะไร แต่รีบๆจบมันซะที!” จินซาฮยอค ตะโกน
ผมไม่ได้ตอบกลับและยังคงยิงต่อไป
ปังปังปังปังปังปังปังปัง…
ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือน แรมโบ้ไม่ก็คอนทร้าในเกมอาเขต
*************************************************************************
[เกาหลี, จังหวัดพย็องเหนือ – โรงพยาบาล Silver Essential]
15.00 น. เกาหลี
ยูยอนฮา รีบไปที่โรงพยาบาลหลังจากได้รับโทรศัพท์ฉุกเฉิน
“คืออออ ประธานยู เกี่ยวกับเรื่องนี้….”
“ทุกอย่างปกติดี.”
ทันทีที่ยูยอนฮาลงจาก รถของคนแคระ พนักงานของโรงพยาบาลก็แห่กันมาหาเธอด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
“ฉันจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับดวงตาของฉันเอง”
ยูยอนฮา เข้าไปในโรงพยาบาล ไม่ช้าเธอก็มาถึงชั้นสูงสุดซึ่งโอแจจินอยู่ข้างใน
“… เฮ้อ.”
สำหรับโอแจจินและภรรยาของเขา Essence of the Strait เปลี่ยนห้องให้เป็นหมู่บ้านจากปี 1970 อย่างไรก็ตามเพนต์เฮาส์ก็ว่างเปล่า
ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่และหากไม่มีใครมาที่นี่ก็ดูร้างมากๆ
“มันเป็นอย่างนี้มานานแค่ไหน?”
“เขามาที่นี่เมื่อพวกเราตรวจสอบเมื่อคืนนี้…”
ยูยอนฮา หลับตาลงซักครู่แล้วถอนหายใจ บางสิ่งที่ร้อนจัดก็เริ่มเดือดอยู่ข้างในตัวเธอ
“เขาหนีไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
คู่สามีภรรยา โอ แจจิน หนีไปแล้ว พวกเขาคงอยากใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุขในขณะนี้แม้ว่าภาวะสมองเสื่อมของ โอ แจจิน จะหายขาดแล้ว
“…พะ-พวกเราเสียใจจริงๆ!”
พนักงานโรงพยาบาลโค้งคำนับแต่ยูยอนฮาไม่พูดอะไรเลย เธอโกรธการทรยศของทั้งคู่ แต่เธอไม่สามารถพาส่งเสียงด่าออกมาดังๆได้
ในตอนแรกโอแจจินได้รับตำแหน่ง ‘9 ดารา’ ที่มีเกียรติเพราะเขาได้
เสียสละตัวเองเพื่อกอบกู้โลก แต่มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยที่จะช่วยโลกทั้งใบหากไม่ใช่ส่วนหนึ่งของมัน การขอให้เขาเสียสละตัวเอง 2 ครั้งก็ไม่มีเหตุผลเช่นกัน
“…ทุกอย่างปกติดี. ถ้าเขาต้องการที่จะหนีไปก็ไม่มีอะไรในพวกเราที่จะทำได้อยู่แล้ว”
ยูยอนฮา หันหลังกลับด้วยความขมขื่น เมื่อถึงตอนนั้นสัญญาณเตือนใหม่ก็โผล่ขึ้นมาบน smartwatch ของเธอ
[คุณได้รับ DP! คุณได้รับ 12,328 DP!]
ตัวละครที่เธอเป็นสปอนเซอร์ ลาลิออส ช่วยให้เธอได้รับ DP มากขึ้น ข่าวนี้ทำให้เธอมีชีวิตชีวามากขึ้นแต่เธอยังคงแสดงใบหน้าแข็งขันและสั่งให้พนักงานรายงานเรื่องต่างๆมา
“ก่อนอื่นเปลี่ยนพื้นที่กลับไปเป็นห้องวีไอพี พยายามตามหา โอ แจจิน…หืมมม?”
ในขณะนั้นเองกลิ่นของกิมจิ ก็ไหลไปที่รูจมูกของยูยอนฮา
“กลิ่นนี้คืออะไร?”
“อ่า…แจจินและภรรยาของเขาทำกิมจิไว้ก่อนออกเดินทาง….”
“…ฮ่าๆ มันยังไงกันนะ”
ยูยอนฮาหัวเราะและเดินเข้าไปในลิฟต์
‘กลิ่นหอมดี ฉันว่าเอากิมจิ เป็นอาหารค่ำดีกว่า’ ยูยอนฮา คิด
‘…คิมจิจีแก งั้นเหรอ คิมฮาจิน เคยทำให้ฉัน มันน่าอัศจรรย์มากจริงๆ ฉันสงสัยว่าเขาจะทำอาหารอะไรให้ฉันนะในครั้งต่อไป… ‘
ยูยอนฮา ปิดประตูลิฟต์ขณะที่เธอกลืนน้ำลายในปากของเธอ
*************************************************************************
4 วันผ่านไปนับตั้งแต่การสังหารไทกริส
ลมกระหายเลือดพัดเข้ามาภายใน ลูพิตัน หัวหน้าหมู่บ้าน เพร์รอน หนีไปด้วยความกลัวว่าจะถูกลงโทษและผู้อยู่อาศัยของลูพิตันก็รีบเคอร์ฟิวตั้งแต่ 21.00 น. ที่สำคัญกว่านั้นออร์เดนโกรธจนประกาศอย่างเป็นทางการไปทั่วโลก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra