The Novel’s Extra นิยาย บท 522

The Novel’s Extra – ตอนที่ 522
บทที่ 522 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (12)

“… .”

คิมซูโฮค่อยๆลืมตา เพดานสีขาวเต็มดวงตาของเขา เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ในไม่ช้าใบหน้าที่คุ้นเคยทั้ง 2 ก็โผล่ขึ้นมาเป็น

แชนายอน และ คิมฮาจิน

“นายตื่นแล้วเหรอ?”

“ดูหน้าตาของนายตอนนี้สิ”

คิมฮาจิน และ แชนายอน พูด

“ฮะ…?”

คิมซูโฮ รีบลุกขึ้นมา

“พว-พวกนายมาทำอะไรที่นี่!?”

“พวกเราค่อยพูดคุยกันในภายหลัง ร่างกายของนายเป็นยังไงบ้าง”

“ระ-ร่างกาย? ฉันคิดว่ามันโอเค….”

คิมซูโฮตอบโต้ด้วยความตกใจและมองไปรอบๆที่ที่เป็นที่หลบภัยไปแล้วมีฮีโร่หลายคนนอนหมดสติ

“เกิดอะไรขึ้น?”

แชนายอน ตอบคำถามของ คิมซูโฮ ว่า “พวกเราได้ช่วยทุกคนก่อนที่

เวทมนต์ของ ออร์เดน จะทำงาน แต่ดูเหมือนว่ามันสร้างความเสียหายไม่น้อยเลยละ บ้างคนยังคงหมดสติอยู่เลย”

คิมฮาจินอธิบายต่อไปว่าพวกเขาอยู่ในบังเกอร์ที่สร้างโดยการ์ด 8 ดาว คนที่สำคัญส่วนใหญ่ถูกเรียกมาที่นี่ซึ่งอีกไม่นานพวกเขาคงจะฟื้นตัวส่วนที่เหลือถูกส่งไปยังเรือรบ Genkelope

“…เกิดอะไรขึ้นข้างนอก?”

คิมซูโฮถามด้วยใบหน้าที่ตะลึง

“ยังไม่ถึง 5 นาทีเลยไม่ต้องกังวล ยังมีการต่อสู้อยู่ข้างนอก”

เฮย์เนค, แชจูชึล, ไอลีน, ยูชีฮยอก, ยูจินวอง และ จินเซยอน 6 คนนี้สามารถรอดชีวิตจากการระเบิดและกำลังต่อสู้กับ ออร์เดน

“ถ้างั้น ฉันก็ควร-”

“ก่อนหน้านั้น.”

คิมฮาจินส่งยารักษาและเพิ่มความแข็งแรงให้กับคิมซูโฮ

“อ้า ขอบคุณ”

คิมซูโฮ ดื่มยาโดยไม่ลังเล ของเหลวร้อนไหลผ่านร่างของเขา คิมซูโฮหลับตาและรู้สึกว่ากำลังกลับมาสู่ร่างกายของเขา

“ฮา… .”

“นายรู้สึกยังไงบ้าง?”

“…ดีมาก” คิมโซโฮขมวดคิ้วขณะพูด “แล้วนายจะทำอะไรนะ?”

“ฉันเหรอ?”

“ใช่แล้ว คิมฮาจิน”

“เอ่อ…เอาเป็นว่า ฉันได้มันมาจากการฝึกฝนก็แล้วกัน”

คิมฮาจินยิ้มกว้างและวางมือบนไหล่ของคิมซูโฮ

“พวกเราค่อยคุยรายละเอียดกัน ฉันปลุกพรสวรรค์อีก 1 อย่างในขณะที่ฉันกำลังฝึก”

“…พรสวรรค์? อีก 1 งั้นเหรอ”

“ใช่แล้วอันนี้จะมีประโยชน์เมื่อนายต่อสู้กับ ออร์เดน”

“ฉันเหรอ? พรสวรรค์ของนายจะช่วยฉันได้ยังไง”

“นี่ไง.”

คิมฮาจิน แสดงหน้าต่างโฮโลกราฟโดยใช้ smartwatch ของเขา

===

[ขีดจำกัดและการขยายขีดจำกัด] [คุณภาพ สูง]

– ขีดจำกัด

* สร้างการ ‘จำกัด’ ชั่วคราวให้กับร่างกายของผู้ใช้

– การขยายขีดจำกัด

* เพิ่มความแข็งแกร่งของเป้าหมายชั่วคราวตามสัดส่วนของขีดจำกัด

– การแลกเปลี่ยนที่มีประสิทธิภาพ

* เพิ่มประสิทธิภาพ ‘การขยายขีดจำกัด’ 77%

– การบรรเทาผลข้างเคียง

* ผลข้างเคียงของพรสวรรค์นี้รวมถึงช่วงเวลาคูลดาวน์ได้รับการปรับปรุงเล็กน้อย

===

“นี้คือพรสวรรค์ของฉัน”

คิมซูโฮจ้องที่หน้าต่างด้วยความงุนงง ผมใช้ ‘โชคชะตา’ กับขีดจำกัด และการขยายขีดจำกัดยิ่งความเสี่ยงสูงผลตอบแทนยิ่งสูงหลังจากให้เวลากับคิมซูโฮในการอ่านผลของพรสวรรค์คิมฮาจินก็เริ่มอธิบาย

“นายรู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไงนายคือ ‘เป้าหมาย’ ยังไงละ”

ดวงตาของคิมซูโฮเต็มไปด้วยความมึนงง

– การขยายขีดจำกัด

* เพิ่มความแข็งแกร่งของเป้าหมายชั่วคราวตามสัดส่วนของขีดจำกัด

“ขีดจำกัดนั้นอยู่ที่ ‘เป้าหมาย’ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นฉันเลย”

คิมซูโฮ เข้าใจอย่างรวดเร็วว่า คิมฮาจิน หมายถึงอะไร

“การขยายขีดจำกัด…สามารถใช้กับนายได้”

คิมฮาจินยิ้ม

“ฉันจะใช้มันกับนายตอนที่ต่อสู้กับออร์เดน”

*************************************************************************

ความสามารถพิเศษของ ดาบศักดิ์สิทธิ์ คือสิ่งที่ผมไม่สามารถทำซ้ำได้และผมก็ใช้ [ย้อนเวลา] ได้แน่นอนว่าคิมซูโฮทำไม่ได้

ผมทำให้ตนเองมีขีดจำกัดตลอด 1 สัปดาห์ ด้วยสิ่งนี้ผมจะไม่สามารถทำอะไรได้เป็นเวลา 1 สัปดาห์

เมื่อเกิดผลกับตัวผม ผมจึงโทรจิตกับ คิมซูโฮ การเพิ่มพลังของเขานั้นน่าตกใจมาก

พลังเวทมนต์ทองคำ ผู้มีพลังแห่ง ดาบศักดิ์สิทธิ์ และ มิสเทลทีน ซึ่งตอนนี้มีพลังแห่งความปรารถนา ผมมั่นใจว่า คิมซูโฮ จะไม่แพ้ ออร์เดน

– แล้วฉันจะมาหา ฉันจะชนะอย่างแน่นอน

คิมซูโฮทิ้งคำเหล่านั้นพร้อมจากไป แชนายอน เองก็ไปด้วยเช่นกัน

– รอให้ฉันกลับมา นายกับฉันมีเรื่องต้องพูดคุยกันเยอะเลย

หลังจากส่ง คิมซูโฮ และ แชนายอน ออกไปผมรู้สึกว่าอัตราการเต้นของหัวใจช้าลง ดวงตาของผมก็หลับลงและลมหายใจของผมก็เริ่มจางลง

เป็นเวลา 1 สัปดาห์ ผมจะนอนหลับสนิทไม่สามารถทำอะไรได้

“เฮ้ออ.”

ผมยิ้มเยาะหากทุกอย่างไปตามแผน มันก็จะจบลงตามเวลาที่ผมตื่นขึ้นมาจากนั้นคิมซูโฮจะชนะออร์เดนและแชนายอนจะได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจาก เฮย์เนค แค่นอนหลับไปแล้วตัวละครหลักก็จะจัดการให้งั้นเหรอ? ในที่สุดผมก็มีความคืบหน้าในเรื่องราวของตัวละครพิเศษ ผมได้ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้แล้วดังนั้นผมจึงไม่ได้รู้สึกแย่อะไร

“…ฮาจิน.”

ในขณะนั้นเสียงดังขึ้นในหูของฉัน จิตใจของฉันตื่นขึ้นจากเสียงที่คุ้นเคย

“… บอส?”

“ใช่ ฉันเอง.”

ผมได้ยินเสียงของเธอ แต่ผมสูญเสียการมองเห็นไปแล้ว

ผมยกมือของฉันไปทางเสียงของเธอ ความรู้สึกที่เย็นยะเยือกจากผิวสัมผัสฉัน มันอาจเป็นแก้มของบอส

“…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ.”

“ใช่. นายไปอยู่ที่ไหนมา เกิดอะไรขึ้นกับเบลล์?”

“คุณรู้ไหมผมต่อสู้กับเบลล์แล้วก็ชนะจนเขาหนีไป”

“จริงๆเหรอ? ฮ่า ๆ .”

บอสหัวเราะอย่างมีความสุขกับคำตอบของผม ผมยิ้มเบาๆ

“ … แต่บอส”

“หืม?”

ความรู้สึกที่นุ่มนวลแตะที่ด้านหลังศีรษะของผม ผมอาจอยู่ในอ้อมแขนของบอส ผมต้องการที่จะเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกนี้อีกเล็กน้อย

แต่มันอาจจะไม่นานจนกว่าผมจะหมดสติลงไป

“คือ…ผมง่วงมากจริงๆ”

“ฉันรู้แล้ว นายดูง่วงมาก”

“ชอคจุนกยอง และ เจน ไปไหน”

บังเกอร์เงียบมาก เนื่องจากทุกคนน่าจะนอนหลับอยู่

“พวกเขาปลอดภัยทั้งในบังเกอร์ อ้า ชอคจุนกยอง ออกไปเมื่อกี้เขาบอกว่าเขาอยากต่อสู้กับ ออร์เดน”

“งั้น…ผมจะนอนแล้วนะ”

ในไม่ช้าความรู้สึกที่เหลือของผมก็เริ่มหายไป ผมไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไปและการได้ยินของผมก็ค่อยๆจางหายไป

“ครั้งนี้ผมจะนอนหลับนานกว่าปกติ ประมาณ 1 สัปดาห์. ผมคิดว่ามันเป็นการจำศีลในฤดูหนาวนะ”

“…อา.”

มือที่อบอุ่นของบอสลูบผมของผม

“แล้วเจอกันนะ บอส”

“…ใช่ แล้วเจอกันใหม่นะ”

ผมผ่อนคลายและปล่อยตัวเองลงไป จิตสำนึกของผมกระจัดกระจายไปในอ้อมกอดของความหนาวเย็น แต่ก็อบอุ่น แต่ก่อนที่จิตสำนึกของผมจะหายไปอย่างสมบูรณ์ …

“…ฉันอยากอยู่กับนาย”

คำพูดสุดท้ายของเธอไหลเข้าไปในหูของผม

*************************************************************************

[ท้องฟ้าเหนือแอฟริกา]

ในทางกลับกันเบลล์มาถึงที่แอฟริกาพร้อมกับสหายของเขา จริงๆแล้วเขาต้องการที่จะอยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาจนกว่า ออร์เดน จะตายแต่สหายของเขา ‘ยียอนจุน’ ชักชวนให้เขามาที่นี่

“นายต้องการดูด้วยตนเองจริงๆงั้นเหรอ”

ยียอนจุนไม่ตอบอะไร เบลล์ได้แต่บ่นๆ

“เชื่อฉัน. ศพของ ราชามอนสเตอร์จะมีค่ากับพวกเราอย่างมาก”

ยียอนจุน สนใจเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นศพของ ออร์เดน เบลล์ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนจะทำอะไรกับมัน…แต่มันเป็นสิ่งที่คิว่าแม้แต่มารอย่าง บาอัลเองก็คงต้องประหลาดใจไปด้วยอย่างแน่นอน

“นายจะทำยังไงถ้านายเจอ บยอล?”

ยียอนจุน ปัดความกังวลของเบลล์ทันที

“งั้น เราก็จะพบกัน ทำไมฉันต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วยละ”

“…อ๊ะ, ไม่มีอะไร”

เบลล์ยอมแพ้ เขารู้ว่าชายชื่อ ยียอนจุนเป็นใคร ไม่ว่าจะเป็นวัตถุหรือบุคคลเขาก็เป็นคนที่ไม่พอใจจนกว่าเขาจะได้รับมันมา ความโลภเป็นตัวตนของเขา ความจริงมันเป็นโรตเจ็บป่วยทางจิต

“ไปกันเถอะ เบลล์”

“…อา.”

ชาย 2 คนลงจอดบนแผ่นดินแอฟริกัน ‘การระเบิดพลังเวทย์’ ของ

ออร์เดน เพิ่งพัดผ่านพื้นดินทำให้มันสะอาดโดยไม่มีสิ่งสกปรกใดๆ

“งั้น บอส แผนของพวกเราคืออะไร”

เบลล์เรียกชื่อ ‘บอส’ เป็นครั้งแรกยียอนจุน ดูเหมือนจะชอบเช่นกันเขาตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ง่ายๆพวกเราจะรอจนกว่า ออร์เดน จะตายและก็ไปแย่งศพของมันมา”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra