The Novel’s Extra นิยาย บท 521

…ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไหร่ แต่ฉันเริ่มเห็นความทรงจำในอดีตของฉันเมื่อฉันหลับตาลง

แม่ของฉันยิ้มอย่างสดใสให้กับฉันที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอสวนที่พวกเราเคยเดินเล่น ฉันเห็นภาพเธอตัวเต็มไปด้วยเลือดที่ตายแล้วฝนที่ตกลงมาในระหว่างงานศพพี่ชายของฉันจับมือของฉันเอาไว้ขณะในที่เขาพยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองและสัญญาที่ให้ไว้กับหน้าหลุมศพของเธอ…

นั่นคือตอนที่ฉันตัดสินใจเป็นฮีโร่

ฉันเข้าสู่ โรงเรียนเตรียมเพื่อทำตามคำสัญญาแต่วันหนึ่ง ฮีโร่ที่ฉันไม่รู้จักก็มาเยี่ยมฉัน ฉันยังจำชุดสีดำที่สวมใส่ได้อยู่เลยมันเป็นชุดที่สวมใส่เพื่อแสดงความโศกเศร้ากับการจากไปของสหาย พวกเขาบอกฉันว่า พี่ชาย ตอนนี้กลายเป็น ‘เจ้าชายนิทรา’

ความตกใจและความเศร้าโศกครอบงำฉัน แต่ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้

ศัตรูของฉันยังคงมีชีวิตอยู่ข้าง ฉันเชื่อว่าสักวันพี่ชายจะหายดีแล้วถ้าฉันฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นฮีโร่เขาจะตื่นขึ้นมาและกอดฉันเอาไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความดีใจ

ฉันที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวังจึงเข้าสู่ ‘Cube’

นั่นคือตอนที่ฉันเจอเขาเป็นครั้งแรก เขาค่อนข้างแปลกๆเขาพูดถึงพี่ชายทั้งๆที่เจอกับเป็นครั้งแรกและเลือกที่จะต่อสู้กับฉัน เขาเรียกฉันว่านักธนูที่สิ้นหวังและบอกให้ฉันเปลี่ยนไปใช้ดาบ

ฉันเกลียดเขาแทบตาย ฉันอยากที่จะเอาชนะเขาให้ได้

แต่เวลาผ่านไปก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันก็ชอบเขาเข้าซะแล้วจริงๆแล้วฉันพึ่งรู้ว่าตัวเองจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา ฉันอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉัน

…ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม

คิมฮาจินชายผู้ลึกลับ คนร้ายที่ฆ่าพี่ชายโดยไม่มีคำอธิบาย แม้ว่าตอนนี้ฉันจะรู้ว่าการกระทำของเขานั้นถูกต้อง แต่ฉันรู้ว่าเขาเลือกที่จะเงียบและทนรับความเจ็บปวดนี้เอาไว้เพื่อฉัน ถ้ามีคนถามฉันว่าฉันเกลียดเขาหรือเปล่า…ฉันจะตอบไปว่า

ใช่.ฉันอาจจะเกลียดเขา แต่ในขณะเดียวกันฉันก็รักเขาจนหมดหัวใจ

“….”

ฉันมองย้อนกลับไปในขณะที่วิ่งไปเรื่อยๆ คิมฮาจินช้ากว่าฉันเล็กน้อย เขาไม่ได้วิ่งหนีจากท่าทางของเขา เขาไม่ได้วางแผนจะวิ่งหนีไปไหน

ดังนั้นฉันจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฉันมีคำถามมากมายที่จะถามเขา แต่อย่างที่เขาพูดสถานการณ์นี้มันไม่เหมาะสม

พวกเรายังคงวิ่งต่อไป ในที่สุดพวกเราก็มาถึงห้องบัลลังก์ของ ออร์เดน การผสมผสานของพลังที่ไม่น่าเชื่อจาก ออร์เดน และ ฮีโร่ ข้างในทำให้ พวกเราต้องหยุดเดิน

“…เธอไปต่อได้ไหม”

คิมฮาจินถามฉัน เสียงของเขาเบากว่าปกติ ทันใดนั้นมีคำถามปรากฏขึ้นในจิตใจของฉัน คิมฮาจิน เสียงปกติเป็นแบบไหนกันนะ

“แน่นอน ถ้านายไม่ได้ไหน”

คิมฮาจินยิ้มจากคำตอบของฉัน รอยยิ้มที่เศร้าโศกของเขาทำให้หัวใจของฉันสั่นไหว

“ฉันหนีไปไหนไม่ได้หรอก คุณใช้การ์ดกับฉันแล้วนี่น่า”

“…อ้อ ใช่แล้ว.”

บัตรระดับ 8 ดาว [การสื่อสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด] ฉันสงสัยว่า Extra7 มีความสัมพันธ์บางอย่างกับคิมฮาจิน แต่กลับกลายเป็นว่าพวกเขาเป็นคนเดียวกัน กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือคิมฮาจินช่วยชีวิตฉันเอาไว้ในหอคอยแห่งความปรารถนา…มันทำให้หัวใจของฉันสั่นไหวอีกครั้ง

“เฮ้ นาย-”

แต่ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรบางอย่าง …

อุว้ากกกกกกกกกกกก… !

ทันใดนั้นก้อนเนื้อขนาดใหญ่ก็ลอยออกมาจากประตูห้องบัลลังก์

ก้อนเนื้อซึ่งน่าจะเป็นมนุษย์กลิ้งเหมือนลูกบอลโบว์ลิ่งและชนเข้ากับเสาขนาดใหญ่

“…นั่นใครน่ะ?”

ขณะที่ฉันขมวดคิ้ว ฉันสังเกตเห็นว่าคิมฮาจินสะดุ้ง

“นั้นไม่ใช่เขาเหรอ? ไอ้บ้าที่เรียกตัวเองว่า ชอคจุนกยอง?”

“ …เอ่อ ใช่ เขาเองละ”

“นายรู้จักเขาด้วยเหรอ?”

“อืม ฉันเคยเจอเขา 2-3 ครั้งในหอคอย….”

แต่แล้วท่าทางที่ใจเย็นของคิมฮาจินเปลี่ยนไปในทันใด เหมือนคนที่เห็นภาพสยองขวัญ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว

“เฮ้ จินซาฮยอค!” เขาตะโกนชื่อของ จินซาฮยอค

จินซาฮยอค ขมวดคิ้วและโต้กลับ “อะไรอีกละ?”

“เธอสร้างบังเกอร์ด้วยการจัดการแห่งความจริงได้ไหม?”

“…บังเกอร์?”

“ใช่ สิ่งที่สามารถทนต่อระเบิดนิวเคลียร์….”

ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร แต่ฉันมีอะไรแบบนั้นอยู่นะ

“บังเกอร์เหรอ? ฉันคิดว่าฉันมีนะ”

ฉันหยิบการ์ดออกมา มันเป็นการ์ดระดับ 8 ดาวที่ฉันได้รับพร้อมกับ [การสื่อสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด]

===

[บังเกอร์ลวงตา] [8 ดาว] คุณภาพดี

– สร้าง ‘บังเกอร์ลวงตา’ ในพื้นที่ที่กำหนดเป็นเวลา 48 ชั่วโมง

– บังเกอร์นี้สามารถมองข้ามผลกระทบขนาดใหญ่ได้ทั้งหมด

○ อัญเชิญพันธุ์มิตร

– คุณสามารถเรียกกลุ่มพันธมิตรได้มากถึง 30 คนที่กำลังอยู่ในอันตราย