The Novel’s Extra นิยาย บท 537
บทที่ 537 พื้นที่ไร้กฎหมาย (1)
เลือดปกคลุมทั่วร่างกายของเธอพร้อมกับเนื้อหนึบๆและหัวกะโหลกแข็ง ของเหลวในกะโหลกกระเด็นเข้าตาเธอและสมองก็ลอยเข้าไปในปากของเธอเหตุการณ์เมื่อ 2-3 ชั่วโมงที่ผ่านมากำลังเล่นอีกครั้งในหัวของ
ยูยอนฮา
เพี้ยววววว!
ลูกศรพุ่งเข้าไปในรถก่อนใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หัวของคนขับระเบิดเหมือนลูกโป้ง กลิ่นเหม็นที่น่าสะอิดสะเอียนเนื้อเหนียวเลือดและเนื้อ…เธอรู้สึกรังเกียจทุกอย่าง แม้เธอจะอ้วกออกมาจนหมดท้องของเธอแต่เธอก็ไมได้ดีขึ้นเลย ความตายติดกับตัวเธอเหมือนปลิงจนเธอไม่สามารถป้องกันมันได้เลย
“…!”
หลังจากพลิกจากฝันร้าย ยูยอนฮา ก็ลืมตาในความมืดเธอรู้สึกคลื่นไส้
ยูยอนฮา ลุกเดินโซเซเธอแทบจะยืนไม่นิ่งๆ
“…..อ่า.”
ยูยอนฮา เอนตัวพิงกำแพงและล้มลงกับพื้นจากความเหนื่อยล้าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้เธอเจ็บปวด ความตายนั้นน่ากลัวกว่าที่เธอคิดไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันอยู่ใกล้ๆเธอ เธอคิดว่าเธอไม่เคยสนใจเรื่องนี้มาก่อน เธอเชื่อว่าเธอแข็งแกร่ง แต่มันก็ยัง…
‘เป็นเพราะเราขาดการต่อสู้ที่แท้จริงนานเกินไปเหรอหรือเป็นเพราะฉันยังเด็กเกินไป?’
ยูยอนฮา กัดฟันของเธอและโทษตัวเอง เธอจำได้ว่า ลิโครส เธอเลือกเขาเป็นตัวแทนของ บุษพาร่วงโรย ชาวเม็กซิกันผู้กล้าหาญซึ่งอาสาเป็นสายลับเขาเป็นทั้งสามีและเป็นพ่อที่ดี แต่วันนี้เขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ยูยอนฮา เป็นคนที่เผาร่างของเขา
“…ฉันขอโทษ.”
ความเห็นแก่ตัวของเธอเป็นสาเหตุของการตายของเขา ยูยอนฮา ฝังลึกอยู่ในความเศร้าโศกและสาบานที่จะจดจำเขาตลอดไปเธอพร้อมที่จะช่วยเหลือครอบครัวของเขา
เธอเช็ดน้ำตาแล้วมองไปรอบ ๆ
คิมฮาจิน หายไปแต่เธอจำได้ว่าเขาอยู่ข้างๆเธอตอนที่เธอหลับ
“เขาไปไหนแล้ว…?”
ความกลัวเข้าโจมตี ยูยอนฮา และเธอจับ Smart Watch ของเธอโดยสัญชาตญาณ
[ตู๊ดดดดดดด – หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ -]
แต่ Smart Watch ของเธอก็ไม่ทำงาน เธอไม่มีทางเลือกอื่น ยูยอนฮา เดินไปที่ปากถ้ำ เธอไม่อยากอยู่คนเดียวข้างในนี้
“…เฮ้อออ.”
ยูยอนฮาออกจากถ้ำอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิมฮาจินนั่งอยู่ตรงทางเข้าถ้ำเขาคงมายืนเฝ้าแต่สุดท้ายก็หลับไป
ยูยอนฮา ยิ้มและเธอก็มองคิมฮาจิน
“… .”
เมื่อเห็นเขาหลับทำให้เธอจำความฝันอันน่ากลัวได้อีกครั้ง คิมฮาจิน
ถือธนูและลูกศรของดอกบัวดำ
เธอพึมพำอย่างน่าสงสาร “นายมันบ้า….”
เขาต้องแบกรับอะไรเอาไว้? ยูยอนฮา ไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการถึงความเจ็บปวดและแรงกดดันที่เขาต้องแบกรับ แม้ว่าคิมฮาจินจะไม่ยอมแสดงให้ใครเห็นแต่เธอก็มั่นใจว่าเขาไปเป็นสมาชิกของ Chameleon Troupe เพื่อแก้แค้นอีกฝ่ายคิมฮาจินเดินเข้าไปในปากของมอนสเตอร์เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจและทำให้ดีที่สุดแม้ว่าเขาจะต้องมือสกปรกขนาดไหนก็ตาม
“คนที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์และต้องระวังไม่ใช่เขาแต่เป็นมอนสเตอร์”
‘ถ้าคุณจ้องมองลึกลงไปในเหวลึกเหวมันก็จะจ้องมองกลับมาที่คุณ….’
ยูยอนฮา จำคำพูดที่โด่งดังของ ฟรีดริช นีทเชอ ได้ มันทำให้ใจเธอหนัก
ยูยอนฮา เหยียดแขนของเธอและปัดผมของ คิมฮาจิน เขาดูเหมือนเด็กที่กำลังหลับไหลซึ่งทำให้เขาดูน่าสงสารยิ่งขึ้น
‘คนเดียวทำอะไรได้ไม่มากหรอกนะ นายสามารถขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของนายได้แล้วทำไมนายไม่ลอง ‘
“ ….” ยูยอนฮา นั่งถัดจากคิมฮาจินอย่างเงียบๆ เป็นเพราะความร้อนจากเสื้อผ้าของ คิมฮาจิน หรือเปล่า? พื้นและอากาศรอบตัวเขาอบอุ่น
“…เฮ้อออออออ~”
ความอบอุ่นทำให้เธอรู้สึกง่วงนอนอีกครั้ง คราวนี้เธอคิดบวกเธอคงไม่มีฝันร้าย
“อืม …หาววววว… .”
ยูยอนฮา นอนหลับอย่างช้าๆเธองอพิงไหล่ของคิมฮาจิน ไหล่ที่มั่นคงของเขาคือหมอนที่ทำหน้าเป็นประตูสู่ความฝันที่น่ารื่นรมย์
… 5 นาทีต่อมา
ดวงจันทร์ส่องเข้าไปในถ้ำที่เต็มไปด้วยความเงียบและสายลม ภายใต้แสงจันทร์สลัว คิมฮาจิน ก็ตื่นตัวเขาจ้องมองไปที่ยูยอนฮาผู้พิงไหล่ของเขา
“ทำไมเธอมักจะเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆนะ” คิมฮาจินบ่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใบหน้าที่หลับไหลของเธอนั้นน่ารักดีทีเดียว
เขาคลุมตัว ยูยอนฮา ด้วยผ้าห่มที่ทำจาก เอเธอร์ ห่อด้วยความอบอุ่น
ยูยอนฮา จมลงในการนอนหลับลึก เมื่อออกจากฝันร้ายเธอก็ยิ้ม
*************************************************************************
วันใหม่เริ่มขึ้นแล้วพระอาทิตย์ยามเช้าก็ลุกขึ้น ซันนูรี่ นำ จินเซยอน และ จินเซชาน กลับมา เมื่อพิจารณาจากการปรากฏตัวของพวกเขา
ผมสามารถจินตนาการถึงความยากลำบากที่พวกเขาประสบตั้งแต่
เราแยกทางเมื่อวานนี้ พวกเราเฉลิมฉลองการรวมตัวใหม่ของพวกเราด้วยการกอดแบบง่ายๆ
“พวกเราถูกยิงธนูโดยนักธนูพวกเราพยายามหลบหนีแต่รถของพวกเราก็ถูกทำลายและพวกเราถูกไล่ล่าโดยปีศาจ”
“…คุณก็ด้วย?”
ผมได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงใหม่ ผมไม่ใช่คนเดียวที่ถูกโจมตีโดย เลราจ เธอโจมตีผมและ จินเซยอน ในเวลาเดียวกัน เธอน่าประทับใจมากจริงๆ
อย่างไรก็ตาม.
พวกเราเริ่มการประชุมกลยุทธ์ เป้าหมายของพวกเราคือการกลับมาอย่างปลอดภัย พวกเรารู้ว่าพวกเราไม่สามารถพึ่งพาสมาคมในการเรียกกำลังเสริม โชคดีที่พวกเรามีวิธีการขนส่งนั้นคือ ‘ซันนูรี่’ ของผม
สรุปการประชุมกันเรียบร้อย
อย่างไรก็ตาม ซันนูรี่ ไม่ชอบที่จะอยู่กับ [Dimensional Entropy] ดังนั้นผมจึงตัดต้นไม้และหินลับคมให้เป็นรถม้า โชคดีที่ ซันนูรี่ ไม่สนใจรถม้า
“กระโดดเข้าไปข้างใน”
ผมพาคนอื่นไปที่รถม้าที่ผมทำ ผมใช้เวลาเพียง 3 ชั่วโมงในการสร้าง แต่มันมีความแข็งแรงและกว้างขวางพอสำหรับ 4 คนต้องขอบคุณ
[ความคล่องแคล่วจอวคนแคระหนุ่ม]
“ที่นี่มีบรรยากาศสบายๆจนน่าประหลาดใจเลยจริงๆ”
“ฉันเห็นด้วย.”
ยูยอนฮา และ จินเซยอน อุทานด้วยความประหลาดใจ แต่ผมยังมีอีกมากที่จะโชว์ ผมวางมือลงบนแคร่และเปิดใช้งาน
[ระบบเสริมความแข่งแกร่งแบบสุ่ม] หมายเลข 60 ปรากฏบนรถม้าลากไม่ช้ารถม้าก็ใหญ่ขึ้นเบาขึ้นและดีขึ้นในแง่ของการออกแบบ แนวคิดของ ‘รถม้าลาก’ ที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น 60% ด้านในของมันมีขนาดใหญ่พอที่จะนอนได้ 4 คน
“4 ธาตุ.”
สุดท้ายผมเปิดใช้งาน [4 ธาตุ]
“พลางตัว”
ผมพึมพำออกมาทันใดนั้นรอยสักก็ซึมซาบเข้ากับรถม้าและผสมกับสภาพแวดล้อม
“ไปกันเถอะ.”
ผมปีนเข้าไปในรถม้า ทั้ง 3 คนจ้องที่ฉันด้วยความหวาดกลัวก่อนที่จะปีนเข้าไป หลังจากผู้โดยสารทุกคนเข้ามา ซันนูรี่ ก็เริ่มเคลื่อนไหว
ผมจ้องมองไปข้างนอกเตรียมพร้อมสำหรับการซุ่มโจมตีที่เป็นไปได้
“ …ฉันดีใจที่ฉันเลือกให้นายเป็นผู้คุ้มกันของฉัน”
ผมเพียงแค่ยิ้มให้กับคำชมของ ยูยอนฮา ผมยังรู้สึกถึงความอึดอัดใจรอบตัวเธอเนื่องจากความเข้าใจผิดของเธอเมื่อวันก่อน
ซันนูรีวิ่งข้ามทุ่งหญ้าของเอเชียกลาง เธอวิ่งด้วยความเร็วประมาณ
400 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและมุมมองด้านนอกหน้าต่างรถก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จุดหมายของพวกเราคือเกาะพยองกันในเกาหลี ด้วยความเร็วปัจจุบันพวกเราควรจะถึงในอีก 2 วัน
…ทันใดนั้นผมก็นึกถึงเสียงที่เย็นชาและสวยงาม
– ชื่อของฉัน…….
นั่นคือสิ่งที่ เลราจ พูดพึมพำในขณะที่เธอจ้องมองมาที่ผม ผมดูข้อมูลที่ได้จาก [รอดพ้นจากความตาย]
===
[เลราจ] [พลังงานปัจจุบัน 9.3 / ศักยภาพ 9.85]
– มารอันดับที่ 14
– ตำแหน่ง เป็นกลาง
– มีความสนใจในตัวคุณ
– นักธนูชอบตัวในตัวคุณ
– เธอรักเกมกระดาน เช่น หมากรุก….
===
พวกมันเป็นเรื่องที่ผมแต่งและบางอย่างก็ไม่ใช่ ผมอ่านอย่างระมัดระวัง
และแล้ว…..
[ขอโทษๆ ฉันปิด Smart Watch ในตอนที่ฝึกซ้อม ฉันเพิ่งเห็นข้อความของนาย]
ทันใดนั้นผมก็ได้รับข้อความจาก แชนายอน
*************************************2***********************************
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra