The Novel’s Extra นิยาย บท 543
บทที่ 543 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (5)
“อราฮา เกลียดเสื้อผ้าสีดำ แถมเธอยังเกลียดชังคนที่หยิ่งผยองและเกลียดการถูกทอดทิ้งมากๆ เธอมีปมด้อยเพราะเธอไม่ใช่ตัวเต็งที่จะได้เป็นราชาในตอนแรก
“เหตุผลที่อราฮาเรียกหานายน่าจะเพราะเรื่องมันเกี่ยวข้องกับเพรสทีจ นายเป็นเจ้าของเพรสทีจในตอนนี้”
“ฉันไม่รู้ว่า อราฮา คิดยังไงกับคำพยากรณ์ ฉันคิดว่ามันเป็นการผสมผสานที่น่าสนใจแต่ก็ไม่พอใจที่มันเป็นแบบนี้….”
หลังจากได้รับคำแนะนำจาก โทเมอร์ พวกเราก็ไปที่พระราชวังซึ่งใหญ่กว่าและใหญ่กว่าครั้งที่ผมเคยเห็น
“…นี้จินซาฮยอคฉันฆ่าเธอไป 1ครั้งหรือ 2 ครั้งกันแน่?” ก่อนที่จะเข้าไป ผมถามจินซาฮยอค
ความภาคภูมิใจของเธอดูเหมือนจะถูกทำลายเธอขมวดคิ้วโดยไม่ตอบอะไร
“ฉันไม่ได้ถามสนุกๆ ฉันจะถามเพื่อรู้ว่าเธอมีช่องใส่ทักษะกี่ช่อง”
“….5”
“5? 3 ทักษะพื้นฐานและ 2 ทักษะพิเศษสินะ เธอไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยงั้นเหรอ?”
จินซาฮยอค พยักหน้าของเธอ
“เธอรอบคอบมากกว่าที่คิด เธอจะต้องได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆแน่ในวันนี้”
พระราชวังน่าจะมีทักษะแบบติดตัว ผมจะแปลกใจมากของพระราชวังไม่ได้จัดเตรียมอะไรไว้ให้ผม
“ไม่ ฉันไม่ต้องการอะไร” แต่ผมก็ประหลาดใจ จินซาฮยอคส่ายหัวและบ่นออกมา “ฉันไม่สามารถเรียนรู้ทักษะขั้นสูงสุดและทักษะเฉพาะตัวได้ฉันเลยไม่อยากได้ทักษะขยะๆพวกนั้น”
“อะไรนะ? ไม่ใช่แล้ว เธอ”
ตอนนี้จินซาฮยอคเริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อยๆเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผมที่จะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น
“การสังเคราะห์ เป็นทักษะพื้นฐานและทักษะพิเศษก็ใช้ 2 ช่องนั้นมันคุ้มค่าถ้าจะเรียนรู้ พวกเราจะต้องตรวจสอบห้องเก็บสมบัติเพื่อดูว่ามีอะไรที่ใช้ได้บ้าง”
“…นั่นแปลว่า….ขโมยใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่เข้าใจ ไปกันเถอะ”
จินซาฮยอค และฉันเข้าไปในวัง เมื่อเราแสดงจดหมายเชิญของกษัตริย์ถึงผู้พิทักษ์อัศวินลงมาทักทายเรา
“ฉันชื่อวิลเฮล์มเทล ตามฉันมาท่านกำลังรออยู่”
วิลเฮล์มเทล เขาไม่ได้มีชื่อเสียงในโลกสมัยใหม่ แต่เรื่องราวของเขาก็ยังถือเป็นตำนานเล็กๆ พวกเราติดตามวิลเฮล์มผ่านสวนขนาดใหญ่ อัศวินนับไม่ถ้วนถูกเรียงรายขึ้นไปตามโถงทางเดินที่พวกเราเดินผ่านผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อทักทายพวกเราหรือคุกคามพวกเรา
“เข้าไป.”
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงหน้าประตูที่ตกแต่งอย่างดี
“…ใช่.”
ผมหมุนลูกบิดประตูและผลักประตูช้าๆประตูเปิดออกอย่างราบรื่นและผมเห็นอราฮานั่งอยู่ที่หัวโต๊ะสี่เหลี่ยมยาวๆเมื่อประตูเปิดออกมาอย่างเต็มที่ อราฮา ยิ้มยืนถัดจากเธอคือแลนสล็อตและลิโป้
“ยินดีต้อนรับท่านเจ้าของเพรสทีจและอดีตผู้บัญชาการอัศวิน
ชินซาฮยอค (ชื่อปลอมจินซาฮยอค)” อราฮา กล่าว
“…พวกเรายินที่ที่ท่านเรียกหา”
ผมทักทายเธอแบบที่ผมเรียนรู้จากโทเมอร์ แต่จินซาฮยอคได้แค่ผงกหัวของเธอดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจ อาจเป็นเพราะว่าเธอเคยเป็นกษัตริย์ในอดีต
“ฉันยังเห็นว่าเธอเป็นผู้บัญชาการอัศวินอยู่นะ แต่ก็โปรดนั่งลงเถอะ.”
ดูเหมือนว่าอราฮาจะไม่สนใจทัศนคติของจินซาฮยอคในขณะที่เธอนำทางพวกเราไปยังที่นั่งของเรา ผมเงยหัวของผมมองปฏิกิริยาของ อราฮา ความประทับใจที่ผมมีต่อเธอนั้นแตกต่างจากสิ่งที่ โทเมอร์ สอนผมมา
“ฮาจิน?”
จากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับอราฮาก็เรียกชื่อผมออมาเธอเป็น อัศวินที่มีผมสีบลอนด์และดวงตาเป็นประกาย เธอเป็นคนที่ผมรู้จักดี
“เรเชล?”
เรเชลกับผมสบตากันอย่างสงสัย
“หืม? พวกคุณ 2 คนรู้จักกันเหรอ” รอยยิ้มที่น่าสนใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ อราฮา
เรเชลมองกลับไปกลับมาระหว่างผมกับจินซาฮยอค ก่อนถามด้วยเสียงสะอึก “พวกเธอ 2 คนเป็นยังไงบ้างครับ…”
“อ้า จินซา เอ้อ ผู้บัญชาการอัศวินชินจาฮยอคมาเป็นเพื่อนของฉันเพราะว่า ราชินีเรียกวพวกเราน่ะ”
“ได้โปรดนั่งลงเถอะหรือพวกคุณจะให้ฉันรอเหรอ?” อราฮา ขัดจังหวะพวกเราและพูดด้วยแปลกใจ
“อ๊ะ นั้นสิ”
จินซาฮยอคและผมนั่งลงเรเชลยังคงดูสับสนและอราฮาปรบมือยังยิ้มอยู่ ทันใดนั้นข้ารับใช้หลายคนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับอาหารหลายจาน
“คือฉันได้ยินว่ามีคำพูดในโลกของคุณว่าควรจะอิ่มท้องก่อนที่จะเพลิดเพลินไปกับวิวของธรรมชาติ”
เมื่อนั้นพวกเราก็เริ่มกินข้าวกัน ผมเคี้ยวขาของปูและจินซาฮยอค หั่นสเต็กระดับพรีเมี่ยม
อราฮา ถามว่า “พวกคุณเคยได้ยินคำพยากรณ์จาก มาร์คกราฟ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra