The Novel’s Extra นิยาย บท 542
บทที่ 542 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (4)
23.00 น.
ผมนอนบนเตียงกับ อีเวนเดล ขณะที่ผมดูเว็บไปเรื่อยๆ
[รอบแรกสำหรับประตูแห่งความรุ่งโรจน์ได้สิ้นสุดลงแล้ว]
[มีอะไรภายในประตูแห่งความรุ่งโรจน์?]
[มันคือ ‘เส้นทางอนาคตเพื่อเกาหลี’ คำพูดของ แชจูชึล ทำให้ผู้คนที่ได้ยินต่างก็โห่ร้องออกมา….]
อินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับ ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’ ทำให้
ทุกคนมีความตื่นเต้น แต่ก็ไม่ต้องตกใจเพราะสมาคมเปลี่ยนชื่อประตูจาก ‘ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ’ เป็น ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’
“… อืม?”
ทันใดนั้นผมเห็นหมวกกันน็อกเสมือนจริงวางอยู่บนพื้นห้อง ผมเอามันมาด้วยเพราะผมคิดว่า อีเวนเดล อาจจะสนใจมัน
“อืม.”
อีเวนเดล หลับไปและผมก็รู้สึกเบื่อ ผมเหยียดแขนเลยคว้าหมวกขึ้นมา
“ตรวจสอบ”.
ตรวจสอบเป็นสิ่งที่ต้องทำ ผมใส่หมวกกันน็อคหลังจากตรวจสอบแล้วว่าได้รับการปรับปรุงขึ้นไป 59%
วิ้งงงงงงงงง
การบู๊ตปกติจะใช้เวลาประมาณ 2 นาที แต่ด้วยการที่ผมปรับปรุงไปทำให้ใช้เวลาเพียง 10 วินาทีเท่านั้น ผมตรวจสอบดูรายชื่อเกม
[เกมยอดนิยม]
[1. Gladiator of the Century]
[2. Reolesk]
[3. Grand Theft Auto]
…
‘Gladiator of the Century’ ดึงดูดสายตาของผมในทันที แชนายอน
ขอให้ผมเล่นกับเธอก่อนหน้านี้ดังนั้นผมคิดว่าผมควรฝึกฝนมันสักหน่อย
[ทำการซื้อ ‘Gladiator of the Century’ ….การซื้อเสร็จสมบูรณ์]
[เข้าถึง ‘Gladiator of the Century’ ….]
[ยินดีต้อนรับสู่โลกของ ‘Gladiator of the Century’]
[โปรดตั้ง ID ของคุณ]
ชื่อผู้ใช้ของผมก็แบบเดิม
Extra7
[ชื่อผู้ใช้ของคุณคือ ‘Extra7’]
[ยินดีต้อนรับ คุณต้องการดูบทแนะนำหรือไม่]
“ไม่”
ผมข้ามบทช่วยสอน สิ่งแรกที่ผมทำคือดูรายชื่อ [การจัดอันดับปัจจุบัน] เกมสนุกขึ้นเสมอเมื่อคุณเล่นกับคนเก่งๆ
——————
[การจัดอันดับปัจจุบัน]
1 – Fralo 161 นัด ชนะ 130 แพ้ 31
2 – BritishSpirit 146 นัด ชนะ 121 แพ้ 25
3 – Lijengy 70 นัด ชนะ 70 แพ้ 0
4 – Wolf 150 นัด ชนะ 103 แพ้ 47
…
——————
“มาลองดูกัน….”
ก่อนอื่นผมส่งคำขอการท้าดวลไปยังผู้เล่นอันดับ 1
[ไม่สามารถส่งคำขอการท้าดวลได้ ‘Fralo’ ผู้ใช้รายนี้เลือกที่จะปฏิเสธคำขอการท้าดวลจากคนแปลกหน้า]
“อ่า นั้นสินะ”
ผู้ติดอันดับส่วนใหญ่เลือกที่จะปฏิเสธคำขอแข่งขันจากผู้เล่นอื่นๆนอกเหนือจากเพื่อน เกมอื่นๆก็เช่นกัน เพราะหากคนที่พวกเขาเจอเป็น
มือใหม่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรแม้ว่าจะชนะ
‘เราควรเล่นเกมจนติดอันดับดีไหมนะ’ ผมคิดและเมื่อผมสังเกต’ลีเจนกี’ เธอเป็นผู้ติดอันดับคนเดียวที่ไม่ได้เปิดใช้ตัวเลือก
[ปฏิเสธคำขอทท้าดวลอัตโนมัติ]
“แข่ง 70 นัดและ ชนะ 70 ….”
เธอดูแข็งแรง หลังจากผมลังเลสักครู่ผมก็ส่งคำขอไป
[คุณส่งคำขอท้าดวลไปยัง ‘ลีเจนกี’]
[… ‘ลีเจนกี’ ยอมรับคำขอของคุณแล้ว]
“โอ้?”
ช่วงเวลาที่ ลีเจนกี ยอมรับคำขอของผมร่างกายของผมถูกถ่ายโอนไปยังสนามประลอง
[แผนที่ – โคลอสเซียมของกาดิเอเตอร์]
ฝุ่นและเสียงโห่ร้องของฝูงชนเต็มเวที คู่ต่อสู้ของผมยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโคลีเซียม ดาบที่เธอถืออยู่นั้นสั้นมากจนแทบจะดูเหมือนมีด หลังจากคิดได้บางอย่างผมเลือกไม้เบสบอลเป็นอาวุธของผม
[คุณเลือก ‘ไม้เบสบอล’ ซึ่งเป็นอาวุธของมือใหม่]
[3,2,1]
[เริ่มต้น!]
การต่อสู้เริ่มขึ้น
วิ้งงง!
ผมวิ่งไปหา ‘ลีเจนกี’ พร้อมกับไม้เบสบอลในมือ ผมฟาดเธอแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
วูบบบบ—
ลีเจนกี พยายามที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีของฉัน แต่ผมก็ฟาดเธออย่างไม่หยุดยั้ง
วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ—!
ผมตะโกนออกมา.
วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ—
ผมเหวี่ยงไม้เบสบอล 4 ครั้งติดและนั่นคือจุดจบ
กรี้ดดดดดดดดด!
ลีเจนกี้เสียชีวิตเพราะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของผมได้
“ …อะไรน่ะ”
มันสมเหตุสมผลเมื่อผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คอนโซลของผมได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น 59% ดังนั้นตัวละครของผมจึงโดดเดี่ยวในโลกใบนี้
“นี้ไม่ดีแน่”
‘เราน่าจะปิด [การเริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม] มันทำให้เกมมันสนุกขึ้นสักหน่อย… ‘
ขณะที่ผมกำลังจะปิดเกม….
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่]
…ผมรับคำขอจาก ลีเจนกี แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม
– วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—!
– กรี้ดดดดดดดดดด!
[KO]
[ผู้ชนะ – ‘Extra7’]
การแข่งขันสิ้นสุดลงภายใน 3 นาที
แต่ลีเจนกียังยืนกราน
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่ 3 ครั้ง]
“เฮ้ออออ…ชอบเอาชนะจัง”
ผมยอมรับคำขอของเธอ
ผมถูกส่งไปที่โคลอสเซียมอีกครั้ง
ผมกระโดดเข้าหาเธอแล้วเหวี่ยงไม้เบสบอล
ลีเจนกี ล้มลง แต่เธอก็แพ้อีกครั้งแต่ก็กดขอแข่งขันอีกครั้งทันที
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง]
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง]
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง]
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง]
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 7 ครั้ง….]
ผมยังคงอยู่ไร้พ่ายแม้จะเล่นไป 50 เกมแต่ ลีเจนกี ยังคงส่งคำขอแข่งขันมาอีกครั้ง
[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 9 ครั้ง]
“ไม่เอาแล้วดีกว่า….”
‘9 ครั้งมันมากเกินไป’ ตอนที่ผมคิดผมก็ได้รับข้อความจากจินซาฮยอค
[คิมฮาจิน นายอยู่ไหน? มาเจอกัน.]
ผมปฏิเสธคำขอการแข่งขันใหม่และพิมพ์ข้อความตอบกลับจินซาฮยอค
[คุณปฏิเสธคำขอของ ลีเจนกี]
[ลีเจนกี ส่งข้อความถึงคุณ]
“…เธอเป็นอะไรของเธอนะ”
[ทำไมคุณถึงปฏิเสธคำขอของฉัน, Extra7?]
[คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยพบมา]
[ยอมรับคำขอของฉัน]
[อย่าปฏิเสธคำขอของฉันเลยนะ]
“เธอบ้าหรือเปล่าเนี้ย?”
[ยอมรับคำขอของฉันตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ยอมแพ้ซะหน่อย]
[ตอบฉัน อย่ามาทดสอบความอดทนของฉันนะ]
[อย่าทำให้ฉันต้องรอ]
ผมถอดหมวกนิรภัยออกไปโดยไม่ได้ตอบกลับไปและแล้ว….
วิ้งงงงงงง
ผมได้รับ ‘สัญญาณ’ จาก Tower of Wish มันมาจาก [โทเมอร์]
************************************************************************
[Tower of Wish – ชั้น 8 Crevon]
หลังจากผมใช้เวลากับ อีเวนเดล ผมกลับไปที่ Crevon กับ จินซาฮยอค ที่ได้ติดต่อผมมาเมื่อวานนี้
“ทำไมพวกเราถึงมาที่นี่อีกครั้ง?” จินซาฮยอค ถามผมที่เดินไปตามโถงทางเดินของคฤหาสน์ของ โทเมอร์
“ฉันคิดว่าโทเมอร์ต้องการพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับบางอย่าง”
และในขณะที่ผมอยู่ที่นี่ผมวางแผนที่จะส่งมอบเสื้อคลุมให้กับ เมเดีย
“…อ๊ะ ทำไมเธอส่งข้อความถึงฉันเมื่อวานนี้ละ” ผมถามกลับ
จินซาฮยอค กระโดดทันทีที่ผมถาม “นายบอกว่านายจะอยู่เคียงข้างฉันอีกครึ่งปี นี้ยังไม่ถึงครึ่งปีเลยนะ”
“…อะมันก็ใช่?”
เป็นความจริงแล้วที่ จินซาฮยอค คอยติดตามผมอยู่ ผมจึงเร่งฝีเท้าและมาถึงออฟฟิศของ โทเมอร์ ในไม่นาน
ต๊อกๆ
โทเมอร์ ตอบทันทีที่ผมเคาะ
เข้ามาเลย
ผมเปิดประตูแล้วเข้าไปข้างใน โทเมอร์ นั่งอยู่บนเก้าอี้คนเดียวในออฟฟิศที่เรียบร้อยกว่าที่ผมจำได้
“ยินดีต้อนรับ – อ้าวๆ นั้นไม่ใช่อดีตผู้บัญชาการอัศวินเหรอ!”
“เธอมากับฉัน ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“อ่า. นั่งลงสิ” โทเมอร์ พูดแล้วก็ชี้ไปที่เก้าอี้
ผมนั่งลง.
“แล้ว?”
“แล้วอะไร?”
“…ทำไมถึงโทรหาฉัน”
“อ้อ.”
ใบหน้าของ โทเมอร์ แข็งทื่อกับคำถามของผม เธอมองมาที่ผมแล้ว
จินซาฮยอค ก่อนพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ฉันต้องการพูดกับนายเกี่ยวกับ คำทำนาย”
“… คำทำนาย?”
“ใช่. มันมาจากผู้ดูแลระบบของ Crevon ….”
โทเมอร์ เอากระดาษมาให้ผม มีเพียง 2 ประโยคที่เขียนในนั้น
[ความหายนะครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นที่โลกภายนอก]
[ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อเอาชนะการทดสอบครั้งนี้]
ดวงตาผมเบิกกว้าง ปลายปากของ โทเมอร์ เอียงขึ้น
“ราชินีต้องการพูดกับนาย…เกี่ยวกับคำพยากรณ์”
“ราชินี? เธอหมายถึง อราฮา เหรอ?”
“ …เฮ้ ดูนายพูดสิ”
โทเมอร์ ขมวดคิ้ว ผมยิ้มอย่างขมขื่นและปรับโครงสร้างของคำถาม
“องค์ราชินีปรารถนาที่จะพูดกับกระผมว่าอย่างใดขอรับ”
“ประโยคที่ 2 ฟังดูยุ่งยาก ส่วนที่มันบอกว่า ‘ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว’”
ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นประโยคที่ง่ายมากในความคิดของผม
‘ก็สืบเชื้อสายลงไปทุกคนจากหอคอยแห่งความปรารถนาเพื่อต่อสู้กับปีศาจและการเปลี่ยนแปลงดินแดนอสูรไง’
“…ใช่นั้น ฉันเข้าใจแล้ว แต่ทำไมราชินีถึงคุยเลือกฉัน ฉันไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรที่นี่เท่าไรจริงๆนะ”
“ฉันจะรู้ได้ยังไง?แต่ฟังฉันนะระมัดระวังตัวเอาไว้ อราฮา เป็นเผด็จการ”
“อราฮา? เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะเรียกราชินีด้วยชื่อของเธอแบบนี้?”
“ฉันได้รับอนุญาต” โทเมอร์ตอบแล้วหยิบปากกาออกมา “ตอนนี้ฟังให้ดีเพราะฉันกำลังจะบอกนายถึงสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ….”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra