The Novel’s Extra นิยาย บท 547
บทที่ 547 ความจริงเหมือนมีความจริง (3)
“คือ….”
แชนายอน มองไปรอบๆด้วยความกลัวพวกเธอยืนอยู่เหนือทุ่งที่แห้งแล้งในตอนกลางคืน แต่เธอเห็นแสงนีออนและอาคารสูงๆในระยะทาง
“…นี่เป็นเทคโนโลยีที่น่าอัศจรรย์มาก มันให้ความรู้สึกเหมือนจริง”
คำพูดของ ยูยอนฮา ทำให้ แชนายอน ตกใจ
‘พวกเราผ่านการอัพเดทครั้งใหญ่หรืออะไรแบบนั้นเหรอ? ไม่ แต่ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นเราน่าจะรู้เรื่องสิ’
“อ่า. ว่าแต่พวกเราอยู่ใน…สลัมเหรอ”
ขณะที่แชนายอนพยายามที่จะเข้าใจสถานการณ์เธอก็ค่อยๆพูดออกมา
“สลัม?”
คิมซูโฮดวงตาเบิกกว้าง ยุนซึงอา พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
“นายอาจไม่รู้เรื่องแต่เมื่อนานมาแล้วมี ‘เมืองนีออน’ เป็นเหมือนที่ที่อยู่ในเขตชานเมืองของกรุงโซลหรือซูวอนส่วนใหญ่เหมือนในสลัม”
“แน่นอนคุณต้องรู้อยู่แล้วก็เพราะคุณวัย 30 แล้วนี้น่า”
ยูยอนฮา แซะ ยุนซึงอา อย่างไม่ระมัดระวัง
“อะ-อะไรนะ?”
ยุนซึงอา ร้องออกมาเสียงดังเพราะคำพูดของยูยอนฮา แต่ยูยอนฮายักไหล่เบาๆ
“ก็มันเป็นความจริง.”
“ฉันไม่ แต่ยังไง….เธอก็ไม่คงพูดออกมาเลยนะ คุณยอนฮา!!”
ทันใดนั้นแชนายอนก็ตะโกนออกมาดัง ๆ
“กระเป๋า!”
เสียงอุทานดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
“…เฮ้ออออ” แชนายอน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอถือกระเป๋าไว้ในมือ
ยุนซึงอาเอียงศีรษะของเธออย่างสงสัย
“หืม? นายอน เกิดอะไรขึ้น”
“อ่า~ นี่เป็นคลังมิติในรูปแบบกระเป๋า มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเกมแบบ ‘GTA’ ฉันหมายถึง ‘Grand Theft Auto’ มีคลังมิติรูปร่างต่างๆน่ะ”
แชนายอน ยิ้มเยาะและตรวจสอบภายในกระเป๋าของเธอ
“ระดับของฉันในเกมสูงมากดังนั้นกระเป๋านี้น่าจะเก็บได้… 300kg ….”
อย่างไรก็ตามความจุสูงสุดของกระเป๋าเพียง 3 กิโลกรัมและ แชนายอน ก็เงียบสนิท
“กระเป๋า! ว้าว มันใช้งานได้จริงด้วย!”
“กระเป๋า.”
คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา เรียกกระเป๋าของพวกเขาหลังจากเห็น แชนายอน ทำแบบนั้นพวกเขาตรวจสอบรายละเอียด
ทันใดนั้น ยูยอนฮา ก็พูดออกมา “คุยกับพอแล้ว พวกเราควรจะไปกันต่อ ฉันไม่มีเวลาเหลือเฟือหรอกนะ ฉันต้องรีบเล่นแล้วไปทำงานต่อ”
“…”
‘ฉันต้องรีบเล่นแล้วกลับไปทำงาน’ คำพูดของ ยูยอนฮา ปลูกฝังความรู้สึกไม่สบายใจใน แชนายอน
“โอเค~ ไปกันเถอะ~ ฉันจะจับภาพหน้าจอที่นี่ได้ยังไงอะ? ฉันอยาก
อัปโหลดรูปภาพบนโซเชียลมีเดียน่ะ”
“พระเจ้า เธอควรหยุดเรื่องโซเชียลมีเดียเอาไว้บางน่ะ ยีจินยูน”
ทุกคนเริ่มย้ายไปยังเมืองนีออน แชนายอน เริ่มเดินไปพร้อมกับชินจงฮักด้านข้างเธอ
“เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น พวกเราก็ต้องทำลายและต่อสู้ใช่ไหม?
อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ทุกคนทำบน YouTube”
“ฮะ? โอ้…ไม่ๆ จงเงียบและใจเย็นเอาไว้ก่อน”
“นั่นไม่เกี่ยวกับเกมนี้ใช่มั้ย”
“ฮึ โปรดฉันไว้คนเดียวเถอะ”
ยีจินยูนทิ้ง ชินจงฮัก, ยุนซึงอา เข้าหาแชนาอยน
“นายอน เธอดูเลเวลในเกมนี้ได้ยังไง? ฉันมีปัญหาในการควบคุมพลังเวทมนต์ของฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะเลเวลของผมต่ำเกินไป”
“ฮะ? อืมมม รอสักครู่นะ”
ออกจากระบบ ออกจากระบบ ออกจากระบบ ออกจากระบบ …
แชนายอน พึมพำกับตัวเองหลายสิบครั้งแต่ไม่มีหน้าต่างออกจากระบบหรือหน้าการตั้งค่าปรากฏแม้แต่น้อย
“…บ้าจริง ฉันกลัวแล้วนะ” เธอบ่นด้วยความกลัวจนยอมแพ้
“โอ้? ดูนั้นสิ”
คิมซูโฮ เป็นคนเดินนำเป็นคนแรกที่ค้นพบสัญลักษณ์ของเมือง
[เขตซูวอน]
“เขตซูวอน…. มันเป็นอย่างที่เธอพูดไว้เลยที่นี่คือซูวอน”
“จริงๆเหรอ? น่าสนใจ แผนที่นี้ต้องอิงจากซูวอนก่อนการเปลี่ยนแปลงการบริหารหากพวกมันยังคงเหมือนเดิมที่นี่คงชื่อว่าพื้นที่ A”
ทุกคนคุยกันก่อนเข้าสู่เมือง
แสงนีออนถูกเรียงรายขึ้นบนถนน ภายใต้แสงสีคือแผงขายของตลาดผับที่มีโต๊ะกลางแจ้งโคมไฟสีแดงและโมเต็ล เมืองดูลึกลับยิ่งขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra