The Novel’s Extra นิยาย บท 548
บทที่ 548 ความจริงเหมือนมีความจริง (4)
ในขณะเดียวกัน แชนายอน และคนอื่นๆมาถึงที่โรงแรมแห่งหนึ่งในพื้นที่ A แม้ว่าห้องนี้จะเล็กไปหน่อยสำหรับคน 6 คนแต่ก็ไม่ได้แย่เกินไปสำหรับตอนนี้เพราะ คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา เพิ่งออกไปเดินเล่น
“มีโจรจำนวนมาก แต่มีเฉพาะในซอยเท่านั้น บนถนนสายหลักมีร้านค้าและผับดังนั้นมันจึงไม่แย่เท่า Pandemonium ฉันจะไม่พูดถึงระดับที่ความสูงกว่านี้ก็แล้วกันมันยากเกินไป”
ยูยอนฮา กำลังวิเคราะห์เกมอยู่มองลงไปที่ถนนผ่านหน้าต่างโรงแรม
“นายอนพวกเราไม่ควรวิ่งไปรอบๆเมืองเพื่อรับภารกิจเหรอ? เหมือน เควสต์หลักหรือเควสย่อยอะไรแบบนี้?” ยีจินยูนถามแชนายอนด้วยความตื่นเต้นอย่างชัดเจน
“ฮะ? อ้อ ใช่แล้ว แต่ตอนนี้มัน….”
“โอ้ จริงสิ”
ทันใดนั้น เพี๊ยบ ยูยอนฮา ปรบมือของเธอ
“เธอคิดว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ใช้งานได้ไหม”
“เอ่อ…ไม่รู้สิ ลองเปิดเครื่องดูก่อน”
ยูยอนฮา เริ่มตรวจสอบคอมพิวเตอร์เครื่องเก่าๆที่เต็มไปด้วยฝุ่นด้วยดวงตาเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“นี่มันเก่ามาก ฉันจะใช้งานมันได้ยังไง”
เธอไม่คุ้นเคยกับ ‘เดสก์ท็อป’ แบบนี้เลยแม้แต่น้อย
ยูยอนฮา พยายามค้นหาปุ่มเปิดปิดหลังจากตรวจสอบเคสคอมพิวเตอร์อย่างถี่ถ้วน
“ว้าว มันเปิดได้อยู่”
วิ้งงงงง— เสียงดังขึ้นบนหน้าจอ คนอื่นยืนอยู่ข้างๆยูยอนยอน
วิ้งงงงง— วิ้งงงงง— วิ้งงงงง—
“…”
“…เฮ้ออออออออ.”
“มันช้ามากจริงๆ”
พวกเขาจ้องหน้าจอเป็นเวลานาน 3 นาที ในที่สุดการบูตก็สิ้นสุดลงและสิ่งแรกที่ ยูยอนฮา ทำคือตรวจสอบคือวันที่
“…18 ธันวาคม 2549?”
ยูยอนฮา ยังไม่ได้เกิดเลยตอนนั้น
รอยยิ้มอันยิ่งใหญ่ปรากฏบนใบหน้า ยีจินยูน อุทาน
“ว้าว~ พวกเราอยู่ในยุค 2000 ใช่ไหม”
“ใช่. แต่กลางปี 2000 เป็น…การตั้งค่าที่แปลกสำหรับเกมนี้”
หลังจากยุค 60 เกิดเหตุการณ์ปั่นป่วน ยอดมนุษย์ เกิดในยุค 70 และ 80 ใน 90 ด้วยความช่วยเหลือของยอดมนุษย์เกาหลีเลยได้เข้าตะครุบดินแดนที่ถูกขโมยและระบบ ฮีโร่ ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นครั้งแรก
ในยุค 2000 เกาหลีเติบโตอย่างสำคัญของเทคโนโลยีพร้อมกับจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นของวีรบุรุษแต่จากปี 2000 ถึงปี 2010 เป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนกว้างมากขึ้นด้วยความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอย่างรวดเร็วและจำนวนสลัมเพิ่มขึ้นเกินขอบเขตอำนาจของรัฐ หลายคนถือว่ามันเป็นยุคที่น่าอับอาย
“อย่างน้อยรายละเอียดดูเหมือนแม่นยำ….”
ยูยอนฮา ปิดคอมพิวเตอร์หลังจากท่องเว็บไประยะหนึ่ง จากนั้นเธอมองไปรอบๆ ห้องเพื่อดูว่าชินจงฮักอยู่ที่ไหน เขากำลังฝึกฝนตัวเองอยู่
“จงฮัก นายอยากไปเดินเล่นไหม”
“ …เดินเล่นเหรอ”
“ใช่ พวกเราไปเดินดูรอบๆว่ามีอะไรที่ไหน พวกเรายังมีเงินเหลืออยู่จากโจรเพื่อให้พวกเราสามารถซื้อสิ่งของได้อยู่นะ”
ชินจงฮักดูเหมือนจะไม่เต็มใจและแชนายอนก็เข้ามาแทรกทันที
“ฟังดูน่าสนุกนะ! ไปสิ ไปกันเถอะ!”
แชนายอน ดึง ชินจงฮัก ไปกับ ยูยอนฮา เห็นได้ชัดว่าเธอทำตัวแปลกๆ แต่โชคดีที่ทั้งคู่ไปด้วยกันโดยไม่พูดอะไรมาก
ตอนนี้เธอกับยีจินยูนเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้อง
แชนายอน มอง ยีจินยูน และ ยีจินยูน มองที่ แชนายอน ด้วยดวงตาที่กลมโตของเธอ
“เฮ้ออออออออออ….”
แชนายอน ถอนหายใจ เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงมือของเธอวางบนหัวของเธอ
“นายอน?”
“…ฉันคิดว่าฉันต้องนอนบ้าง ทำไมเธอไม่ออกไปข้างนอกและเดินเล่นบ้างละ?”
ยีจินยูน พยักหน้า แต่แทนที่จะจากไปเธอกลับนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ของโรงแรม เธอไม่เคยเห็นระบบปฏิบัติการแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็มีความสามารถพอที่จะใช้งานของมันได้อย่างรวดเร็ว
…ก็ผ่านไป 3 ชั่วโมง
“อืมมมมม~”
ยีจินยูน ดึงหัวเธอออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วเหยียด ในช่วงเวลานั้นเอง ยูยอนฮา และ ชินจงฮัก กลับมาที่ห้อง พวกเขาถือมีดสั้น หอก ดาบและอาวุธประเภทอื่นๆเข้ามาด้วย
“นี่ นายอน สำหรับเธอ”
แชนายอน รับดาบ และตรวจสอบว่ามันเป็นไอเท็มที่ชื่อว่าอะไร
[ดาบเหล็กทั่วไป]
เอี๊ยดดดด—
ในขณะนั้นประตูก็เปิดออกอีกครั้งและ คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา เข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มทั้งคู่ส่งของว่างและอาหารอื่นๆให้กับทีมที่เหลือ
พวกเขาใช้เวลาเคี้ยวหมากฝรั่งและกินขนม
…15 นาทีต่อมา
ยูยอนฮา ที่กำลังเคี้ยวปลาหมึกแห้ง แสร้งทำเป็นไม่อร่อยแต่จริงๆแล้วชอบมาในที่สุดเธอก็ถามออกมา “อย่างไรก็ตาม นายอน เธอออกจากเกมนี้ได้ยังไงเหรอ?”
“…!”
ออกจากระบบ.
คำนี้ทำให้ชานายอนประหลาดใจและ ยูยอนฮา ถามอีกครั้งว่า
“มีอะไรผิดปกติ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra