The Novel’s Extra นิยาย บท 555
บทที่ 555 ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ (2)
[15 นาทีก่อนออกจากระบบ]
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ผมกำลังนั่งบนเก้าอี้จ้องมองที่ บยอล ซึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง เธอไม่กินอะไรเลยนอกจากเกี๊ยวเมื่อสัปดาห์ที่แล้วและเริ่มส่งกลิ่นแปลกๆ
“…น่าละอายจริงๆ”
ผมอยู่กับ บยอล เป็นเวลา 1 สัปดาห์ ถึงแม้ ชอคจุนกยอง และ เกอิต้า จะแวะไปพบหน้าเธอ แต่ บยอล ใช้เวลาส่วนใหญ่กับฉัน แต่ 1 สัปดาห์นั้นสั้นเกินไปและเธอไม่เคยแสดงรอยยิ้มให้ผมเห็นอีกเลย
[เหลือเวลาอีก 10 นาทีจะออกจากระบบ ความเป็นจริงเสมือนจะปิดตัวลงใน 10 นาที]
นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเสียใจ แต่เวลาของผมที่นี่ไม่ได้ไร้ความหมาย สุดท้ายผมก็ได้เรียนรู้อดีตของบอสและรู้ว่าเธอชอบอาหารอะไร
นั่นก็เพียงพอแล้ว
“… บยอล.”
ผมยิ้มและวางมือบนหน้าผากของ บยอล มันไม่เย็นและยังอบอุ่น
[7 นาทีจะออกจากระบบ … ]
ผมปิดการแจ้งเตือนของระบบสักครู่ จากนั้นเวลาที่เหลือผมก็จ้องที่ บยอล
1 นาที 2 นาที 3 นาที…เวลาไหลผ่านโดยไม่หยุด
4 นาที 5 นาที 6 นาที…ผมตัดความขมขื่นจากก้นบึ้งของจิตใจออกไป
จากนั้นในนาทีสุดท้าย …
“…เจอกันพรุ่งนี้นะ.”
ผมก็บอกลาเธอ
[ความจริงเสมือนจะหยุดลง]
[การออกจากระบบจะเริ่มขึ้น]
*************************************************************************
วิ้งงงงงงงงงงงง
แคปซูลเปิดออกและผมก็มองดูนาฬิกาทันที
[9:45 PM]
ประมาณ 3 ชั่วโมงผ่านไปในโลกแห่งความจริง
“อืม.”
มันเป็นประสบการณ์ที่ลึกลับอย่างแท้จริง บางคนใช้เวลา 3 หรือ 4 ปีในโลกเสมือน แต่ผ่านไปเพียง 3 ชั่วโมงในโลกแห่งความจริง
“…เฮ้ออออออ.”
ไม่ว่ายังไงผมก็โยนความรู้สึกสกปรกในจิตใจและออกมาที่ห้องโถงของห้องแคปซูล
วิ้งงงงงงงง— วิ้งงงงงงงง— วิ้งงงงงงงง—
ผมได้ยินเสียงแคปซูลเปิดออกพร้อมกัน ผมรีบเท้าของผมและไปยืนที่ทางออกของ แคปซูลเดอมาร์ส
“นายจะไปแล้วเหรอ”
ขณะที่ผมกำลังจะจับมือลูกบิดประตูแล้วเสียงของ ยูยอนฮา ก็ดังขึ้น ผมหันหน้าไปทางด้านข้างแล้วมองเธอ
“…เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”
“ฉันสงสัยทันทีที่เมื่อเห็นสมาชิก Chameleon Troupe ในโลกเสมือน”
“ฉันเข้าใจแล้ว.”
“ฉันรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น…มันเป็นทริปรักษาจิตใจที่ดีสำหรับพวกเรา”
ยูยอนฮา เหยียดตัวผมมองเธออย่างประหลาดใจ
“..รักษา?”
“อ๋อ สำหรับฉัน ฉันก็ไม่ต้องทำงานตั้ง 2 เดือน สำหรับนายอนก็….”
ยูยอนฮา หยุดและมองไปข้างหลังเธอยังไม่มีใครออกจากห้องแคปซูล
“เธอพบแม่และพี่ชายของเธอที่นั้น”
“… .”
“ทุกอย่างต้องขอบคุณนาย”
ยูยอนฮา พูดเบาๆและวางมือของเธอบนไหล่ของผม
“นายไปได้แล้ว ดูเหมือนว่าคนอื่นไจะออกมาแล้ว”
ยูยอนฮา เปิดประตูให้ผม ผมมองเธอซักพักแล้วจากมา
พลาซ่าในกรุงปารีสเต็มไปด้วยสายตาของผม เทศกาลในปารีสยังไม่จบ แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ผมอยากทำตอนนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra