The Novel’s Extra นิยาย บท 566

ผมเอื้อมมือออกไปหาบอส มือหยาบๆของผมแตะแก้มเธอและผมก็รู้สึกถึงความนุ่มนวลของผิวเธอความขมขื่นปรากฏขึ้นภายในตัวผม ตอนนี้ ผมเคยชินกับโลกใบนี้มากกว่าที่ผมจินตนาการเอาไว้มาก

เมื่อนั้นความอยากภายในตัวผมก็หายไปแทนที่ด้วยความไม่พอใจ

แต่คราวนี้บอสย้าย มือเย็นๆและอบอุ่นของเธอจับมือของผมไว้และทำให้มันหายสั่น พวกเรามองหน้ากันพร้อมจับมือของกันและกันผมและเธอไม่ได้พูดอะไรสักคำทำให้บรรยากาศรอบตัวแปลกๆ

ผมเข้าหาเธออย่างช้าๆใกล้พอที่จะสัมผัสเธอได้เต็มๆ

หัวใจของผมเต้นแรง ผมได้ยินเสียงหัวใจเต้นแต่ไม่ใช่ของผมเธอเองก็รู้สึกประหม่าเหมือนผมงั้นเหรอ? ผมรู้สึกอายแต่ก็มีความสุขในเวลาเดียวกัน

ขณะที่ลมหายใจของพวกเราผสมกันและริมฝีปากของพวกเราเองก็กำลังจะสัมผัส…

“อะแฮ่ม.”

เสียงไอดังขึ้นโดยเจตนา อารมณ์โรแมนติกหายไปและพวกเราก็ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

อึก ผมกลืนน้ำลายอย่างหนักและจ้องไปตรงมุมเต็นท์ ฮาริน สละพื้นที่ ให้คน 2 คนอย่างคุ้มค่า เมื่อเธอรู้ว่าบอสและผมสนิทกันแค่ไหน

“… .”

ผมยิ้มด้วยความขมขื่น บอสยังคงนิ่งเฉย แต่เธอจ้องมองที่ ฮาริน อย่างดุร้าย

“เหนื่อยแล้วสิ~”

ผมบ่นเสียงดังและพูดโกหกๆออกไปผมเหยียดแขนออกและจ้องมองไปที่เพดานของเต็นท์ หัวใจของผมยังคงเต้นแรงและรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของผม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็จริงแต่ผมอารมณ์ดีมากผมตัดสินใจที่จะหลับในขณะที่มีความสุข ฉากจบอยู่อีกไม่ไกลผมอยากที่จะสนุกกับทุกช่วงเวลาที่ทำได้

ผมหลับตาลง

“… ?”

แต่หลังจากนั้นไม่นานผมก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกดแขนของผมเอาไว้ผมลืมตาอย่างอยากรู้อยากเห็นและเห็นหัวของบอสทับแขนของผม เธอใช้แขนของผมเป็นหมอน ผมไม่สามารถบอกได้ว่าเธอนอนหลับจริงๆหรือแค่แกล้งหลับ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็มองไปที่เพดานพร้อมกับรอยยิ้ม

มันค่อนข้างอึดอัด แต่ผมก็ไม่รังเกียจ หัวของบอสนั้นเล็กมากจนแทบจะไร้น้ำหนักเลย

*************************************************************************

ปีนเขาผ่านจุดสูงสุดที่สองของเขา ‘ลอตโต้’ พวกเรามาถึงจุดที่สาม

‘คิราต้า’ สภาพแวดล้อมของ คิราต้า นั้นเป็นของป่า ภัยคุกคามทุกประเภทตั้งแต่มอนสเตอร์เช่นยุงยักษ์ งูดิน ลิงสีแดงเข้มและจระเข้จนไปถึงบ่อทรายดูดและพืชกินเนื้อแสนมหัศจรรย์ที่เต็มภูเขา

แต่ด้วยความแข็งแกร่งของบอสและพลังสายตาของผมภูเขาที่ชั่วร้ายก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย ผมพบว่าบอสไม่ได้สูญเสียความแข็งแกร่งของเธอไปมากนักเพราะฉากหลังของเธอถูกกำหนดให้เป็น

นักฆ่า

“คาราต้า ยากกว่าภูเขาก่อนหน้า มันแย่กว่าที่ฉันจินตนาการไว้มาก” ฮาริน พึมพำ

ขณะนี้พวกเราอยู่ที่จุดกึ่งกลางของภูเขา พวกเราใช้เวลา 5 วันในการเข้าถึงจุด 3,500 เมตร เมื่อเปรียบเทียบกับ โปลรีอุน และ ลอตโต้ ทำให้พวกเราปีนขึ้นไปเพียง 2-4 วันตามลำดับ

“การหาที่พักเพื่อพักค้างคืนเป็นเรื่องน่ารำคาญที่นี่”

คิราต้า ไม่มีถ้ำและจำนวนมอนสเตอร์ที่นี่ทำให้การนอนบนพื้นนั้นเป็นไปไม่ได้ พวกเราต้องนอนบนท้องฟ้าหรือไม่นอนเลย

เมื่อค่าสถานะของผมฟื้นคืนจากในหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาผมสามารถสร้างกระท่อมได้แม้จะหลับตา ด้วยไม้มากมายรอบตัวผม ผมสร้างบ้านต้นไม้ได้อย่างง่ายๆด้วยพลังเวทมนต์ของรอยสักเล็กน้อย

“ผมเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่…งานฝีมือของนายช่างเหนือมนุษยจริงๆ…”

ฮาริน พึมพำเมื่อเธอมองไปรอบๆเพิงที่ผมสร้างขึ้นมา ผมหัวเราะเบาๆเพราะอันนี้เป็นผลงานที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้แล้วละ

“ฉันเป็นลูกหลานของคนแคระน่ะ”

“คนแคระ”

“ใช่ ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ”

“… .”