The Novel’s Extra นิยาย บท 576

บทที่ 576 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (3)

[เมืองเมก้า,ลีคอร์]

ใน เมืองเมก้า นี้เรียกได้ว่าเป็นเมืองหลวงที่สองของเมืองลีโอเรส

ยูยอนฮา ใช้ประโยชน์จากทักษะของเธออย่างเต็มที่

[กลุ่มพ่อค้า – ดอกบัว]

ในกลุ่มพ่อค้า ยูยอนฮา เป็นเจ้าของร้านดอกบัว ในเวลาเพียง 1 เดือน

ยูยอนฮา ได้เปลี่ยนกลุ่มพ่อค้ารายย่อยนี้ให้กลายเป็นกลุ่มที่โด่งดังที่สุดในพื้นที่ ผู้คนรอบตัวเธอมีความสำคัญอย่างยิ่งในการช่วยให้เธอบรรลุเป้าหมายนี้

อันดับแรกคือเรเชล เธอเป็นทาสของ ยูยอนฮา…หรือคนรับใช้ในทางเทคนิค พลังของธาตุของเธอเพิ่มขึ้นในโลกใบนี้เนื่องจากธรรมชาติและพลังเวทมนต์ของโลกนั้นสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าโลกเดิม ธาตุของ เรเชล มีประโยชน์หลายอย่างเช่นเร่งรถเข็น ชะลอสิ่งของที่เน่าเปื่อยและเก็บรักษาสมุนไพรโดยอัตโนมัติ

ต่อไปคือยีจินยูน เธอเป็นลูกสาวของตระกูล สปริง ตระกูลที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ แม้ว่าระบบวรรณะได้ถูกยกเลิกในสาธารณรัฐ ลีโอเรส แต่

ตระกูล สปริง ก็ได้รับการยอมรับจากประชาชนว่าเป็น ‘ขุนนาง’

ยีจินยูน ลงทุนเงินตระกูลของเธอให้กับกลุ่มพ่อค้าของ ยูยอนฮา และปล่อยให้เธอยืมชื่อตระกูลในขณะที่ ตระกูลสปริง มีชื่อเสียงที่ไร้ที่ติในกลุ่มการค้าของ ยูยอนฮา จึงไม่มีปัญหาที่จะได้รับความไว้วางใจจากคนอื่นๆ

“ว้าว กำไรมากกว่าที่ฉันคิดเลยนะ….”

ในสำนักงานของกลุ่มพ่อค้าดอกบัว ยีจินยูน พูดพึมพำด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอจ้องมองดูงบการเงินของกลุ่ม

“เธอจะทำอะไรกับเงินทั้งหมดนี้”

เมื่อได้ยินคำถามของ ยีจินยูน ยูยอนฮา ก็ยักไหล่

“ก่อนอื่นจงสร้างอำนาจ พวกเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้”

เธอไม่ลืมว่าเธออยู่ในประตูปีศาจ เธอวางแผนที่จะมีทุกอย่างพร้อมสำหรับอนาคตไม่ว่าจะเป็นกองกำลังทหารหรือเงิน

“หัวหน้าเจ้าหน้าที่ของพวกเราแน่ใจว่ามัน น่าทึ่ง~”

ยีจินยูน ตอบโต้กับ ยูยอนฮา และชมเธอ

ต๊อก ต๊อก— ในขณะนั้นก็มีคนมาเคาะประตู

“อะแฮ่ม” ยีจินยูนปล่อยอาการไอแห้งๆและใบหน้าจริงจัง

ยูยอนฮายิ้มเยาะและพูดพึมพำว่า “เข้ามา”

ประตูเปิดออก แขกคือเรเชลผู้ถือวัตถุคล้ายคันยาวในผ้าคลุมสีแดง

“โอ้ มาแล้วเหรอเรเชล?” ยูยอนฮาต้อนรับเธอและเรเชลก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มและวางสิ่งของที่เธอนำมา

“นั่นเป็นไอ้นั้นงั้นเหรอ”

ยูยอนฮา ถอดมันออกโดยไม่ลังเล ข้างในนั้นเป็นดาบประดับเปล่งแสงออร่าที่ชัดเจน

“นี่คืออะไรเหรอ?” ยีจินยูนถาม

ยูยอนฮา หยิบดาบขึ้นมา คมดาบเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด ดาบนี้เป็นสมบัติที่ ยูยอนฮา ซื้อให้เรเชล

“…นี่เอาไป” ยูยอนฮา มอบดาบให้เรเชล

เรเชลที่ยืนนิ่งเงียบเบิกตาอย่างประหลาดใจ

“… ?”

“มันเป็นดาบที่ยกระดับพลังธาตุ โลกของพวกเราไม่มีขุมทรัพย์เช่นนี้เนื่องจากผู้ใช้พลังธาตุมีน้อยมาก แต่โลกนี้มีมากมาย ดาบนี้ชื่อวิช”

ยูยอนฮาวางดาบไว้ในมือของเรเชล เมื่อได้รับของขวัญที่คาดไม่ถึงเรเชลก็ก้มศีรษะด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

“ขอบคุณ.”

และแล้ว ปัง-! ประตูสำนักงานเปิดออกและยามตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

เขาตะโกนว่า “มอนสเตอร์! มอนสเตอร์ปรากฏตัวแล้ว!”

“… !”

เมื่อกลุ่มได้ยินข้อความพวกเขาก็วิ่งออกจากสำนักงานพวกเขาออกมาจากอาคารกลุ่มพ่อค้าและมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจของพวกเขาเมืองนั้นสงบสุขเกินกว่าที่มอนสเตอร์จะบุกเข้ามาได้

“ปีศาจอยู่ที่ไหน”

“ฉัน…ไม่รู้”

“ดูเหมือนเขาจะโกหก….”

ยูยอนฮา, เรเชล และ ยีจินยูน ต่างก็พึมพำ ในขณะที่ทั้ง 3 กำลังเอียงหัวของพวกเธออย่างสงสัยคนสวมเสื้อคลุมก็เข้าหามาพวกเธอ

“มอนสเตอร์เหรอ~?”

เสียงที่คุ้นเคยของชายที่ยืนอยู่ข้างๆยูยอนฮา

ยูยอนฮา ขมวดคิ้วและจ้องมองที่ชายคนนั้น

“นายเป็นใคร?”

“พวกเธออยู่ที่นี่ แต่ไม่ใช่อีกต่อไป”

“…อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ยูยอนฮา ก็ก้มลงเล็กน้อยแล้วมองใต้ฮูดของชายคนนั้น

“…อา!”

ยูยอนฮาชี้นิ้วไปที่ชายคนนั้นแล้วตะโกนว่า “นาย!”