บทที่ 575 การประชุมสงบศึกข้ามชาติ (2)
[2 ชั่วโมงต่อมาสถาบันดาบลีโอเรส]
ผมลงไปที่ห้องใต้ดินกับฮาริน เซเรเน่, คิมซูโฮ, และอัศวินอีกมากมายกำลังรอพวกเราอยู่ที่นั่น
“สวัสดี.”
ฮาริน ทักทายพวกเขา เซเรเน่ มองไปที่ ฮาริน อย่างเงียบๆ เมื่อคิมซูโฮส่งสัญญาณให้เธอเท่านั้นเธอก็พยักหน้าเบาๆ
“…ใช่. ดีใจที่ได้พบ ท่านลอร์ด….”
เซเรเน่ หยุดกลางคันผ่านประโยค ไม่มีใครที่นี่ควรรู้ว่า ฮาริน เป็นสมาชิกของตระกูล ลีออน ตระกูลลีออน ถูกทำลายอย่างเป็นทางการไปแล้ว
“ฮาริน”
“ขอบคุณที่พาฉันเข้ามานะ เซเรเน่”
ฮาริน ไม่ได้โกรธเคืองอย่างที่เธอถูกเรียก ในความเป็นจริงเธอสามารถโค้งคำนับ เซเรเน่ ที่ช่วยชีวิตเธอได้
“ใช่และ….”
เซเรนหันมาหาผม วิธีที่เธอมองฉันแตกต่างจากตอนที่เราพบกันครั้งแรก“ดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่นายพูดนั้นเป็นเรื่องจริงผู้บัญชาการ”
ใบหน้าของคิมซูโฮสดใสขึ้นทันที“ฮ่าๆ ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วเพื่อนของฉันเป็นยังไงบ้างละ”
“….เห้อออออออ”
เซเรนถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นเธอหยิบเอกสารออกมา
“จากค่าสถานะพบว่าจำนวนมอนสเตอร์ที่ออกมาจากหลุมนั้นอยู่มีระดับต่ำ 15912 ระดับกลางต่ำ 6534 ระดับกลางสูง 301 นี่ไม่ใช่การบุกรุกครั้งใหญ่ เดิมทีพวกเราจะประสบกับความสูญเสียอย่างรุนแรงทั้งชีวิตและทรัพย์สินรวมถึงใช้เวลาอย่างน้อย 3 วันเพื่อปราบศัตรู แต่….”
เซเรนหยุดและมองมาที่ผม ผมรู้โดยสัญชาตญาณว่านี่เป็นเวลาที่เหมาะสมสำหรับผมที่จะพยักหน้า
“พวกเราควบคุมทุกอย่างได้ภายใน 2 ชั่วโมง ด้วยความช่วยเหลือของอาวุธลึกลับ”
“อาวุธ? เธอหมายถึงคนสินะ”
คิมซูโฮรีบแก้ไข เซเรเน่ มองเขาอย่างเหยียดๆและพยักหน้า
“แน่นอน ด้วยความช่วยเหลือของบุคคล”
เซเรนไขว้แขน เธอทำให้ฉันนึกถึง ยูยอนฮา ยกเว้นแต่ว่าเธอเป็นคนที่เลอะเทอะและไม่มีประสบการณ์เท่ากัน ความคิดนี้ทำให้ผมยิ้มได้
“…ขอโทษนะ นายหัวเราะอะไรเหรอ?”
“ฮะ? อ้อ ไม่เลยไม่มีอะไร”
“ชิ…ยังไงก็ตาม” เซเรเน่ ถาม “นายเป็นยังไงบ้าง”
“หมายถึง….” ผมรู้ที่เธอถามได้ ‘กระสุน 1 นัดถูกฆ่าอย่างน้อย 30 ตัว กระสุนของผมทำหน้าที่เป็นขีปนาวุธติดตาม ตราบใดที่ผมยังมีพลังผมก็สามารถทำอะไรก็ได้ ฉันยังเหลือกระสุนอีกกว่า 3,000 นัด ‘
“ไม่ว่าตัวเลขจะเป็นแต่ถ้าศัตรูอ่อนแอ ฉันสามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดได้ด้วยการใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียว…”
ผมย่อคำอธิบายที่ซับซ้อนไว้เป็นประโยคสั้นๆแต่แม่นยำ
*************************************************************************
…30 นาทีต่อมา
ผมรวมตัวกับคิมซูโฮอย่างเป็นทางการในสำนักงานผู้บัญชาการดาบ“ฉันได้สิ่งนี้จากภารกิจ”
[บทสรุปของอดีตและอนาคตที่จะมาถึง]
สิ่งแรกที่คิมซูโฮทำคือส่งหนังสือที่เขาได้รับมาให้เป็นรางวัลเควส มันมีบทสรุปของอดีตและอนาคตของโลกนี้
“คุณเห็นไหมว่ามีอะไรเขียนอยู่ข้างในฮาจิน”
ผมเปิดหนังสือ“ไม่ ฉันไม่เห็น”
“อ่า ฉันคิดว่าฉันเป็นคนเดียวที่อ่านมันได้จริงๆ” คิมซูโฮพูดพึมพำอย่างน่ากลัวและข้ามไปยังหน้าสุดท้าย “หนังสือเล่มนี้ลงท้ายด้วยคำอธิบายเกี่ยวกับการประชุมสันติภาพข้ามชาติซึ่งจะจัดขึ้นในเดือนนี้”
“การประชุมสันติภาพข้ามชาติ?”
“ใช่. นี่เป็นประโยคสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้ [ภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่จะทำการสืบเชื้อสายลงมาในวันประชุมสันติภาพข้ามชาติ]”
[ภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่สืบเชื้อสายมาในวันประชุมสันติภาพข้ามชาติ]
ผมลูบคางของผมเบาๆและใช้ความคิด
‘เราจะต้องถามหนังสือแห่งความจริงเกี่ยวกับการประชุมเมื่อรอยสักของเราพื้นคืนมา’
“ฉันคิดว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในการประชุมสันติภาพข้ามชาติ”ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“…เราจะคิดกันทีหลัง” ผมตอบแล้วหันมามองคิมซูโฮ “ที่สำคัญกว่านั้นนายเจอคนอื่นๆไหม?”
“โอ้ ใช่ๆ. พวกเราเจอ ยูยอนฮา, เรเชลและ ยีจินยูน”
“จริงๆเหรอ?”
ริมฝีปากของผมโค้งเป็นรอยยิ้ม ผมดีใจมากที่จะไดพบพวกเธออีกครั้งแน่นอนไม่ใช่ยีจินยูน แต่ว่ายูยอนฮาและเรเชล
“ใช่. และพวกเธออยู่ไม่ไกลจากที่นี่”
คิมซูโฮยิ้มเบาๆ
“จริงเหรอ? พวกเธอทำอะไรจนถึงตอนนี้?”
“ธุรกิจ ยูยอนฮา มีอิทธิพลเหนือใครในเมืองท้องถิ่นแล้ว”
“จริงๆเหรอ 555?”
ผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
“เป็นไปตามคาดของ ยอนฮา ใช่มั้ย”
คิมซูโฮถามติดตลกและผมพยักหน้า
“แน่นอน.”
“ถ้าอย่างนั้น…พวกเราจะไปพบพวกเธอตอนนี้เลยดีไหม” คิมซูโฮแนะนำและเขาก็สวมเสื้อโค้ท
ผมยืดเสื้อผ้าของผมและลุกขึ้นจากเก้าอี้
“เป็นความคิดที่ดี. นายรู้วิธีใช่มั้ย”
“ใช่ นายสามารถไว้ใจฉันได้เลย”
พวกเรายืนอยู่หน้าประตูสำนักงานด้วยกัน“…โอ้ก่อนที่พวกเราจะไป”
ในทันใดนั้น คิมซูโฮ ก็ดูน่ารักและ … ดึงผมด้วยแขนของเขา
“ดีใจที่ได้เจอนายอีกครั้งนะ”
ก่อนที่ผมจะผมก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา พวกมันใหญ่และแข็งแรงเหมือนที่ผมจำได้
“…อะไรนะ? อะ-อ้อ… .”
“ดีมาก.”
“หา? อ่า…แน่นอน ก็ดีที่ได้เจอนายเหมือนกัน”
ผมถูกกักตัวไว้ (?) ในอ้อมแขนของคิมซูโฮผมตบ คิมซูโฮ ที่หลัง
แปะ แปะ แปะ
3 ครั้ง. มันเป็นการส่งสัญญาณให้เขาปล่อยผมไปได้แล้วดูเหมือนว่า“…ไม่นะ….ไม่”
อึดอัดผมรู้สึกอึดอัด ผมอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขามีกลิ่นหอมนี่อาจเป็นลักษณะตัวละครหลักเหมือนกัน อย่างไรก็ตามด้วยกลิ่นหอมของเขากอดนี่ก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป ผมคิดอย่างนั้นและผมก็ได้รอให้คิมซูโฮปล่อยผมไป!
(=/////=) เกย์มากๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra