The Novel’s Extra นิยาย บท 590

บทที่ 590 ก้าวเดียว (3)

แชนายอนและชินจงฮักมาถึงสาธารณรัฐเพื่อเข้าร่วมการประชุมสันติภาพข้ามชาติ

พวกเขาเดินทางโดยรถม้า สถานที่ที่พวกเขาจะเข้าพักในอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าคือ คฤหาสน์ของมหาเศรษฐีชื่อ ‘ลาริน’ เขาเชิญพวกเขามาที่บ้านอย่างเป็นทางการเนื่องจากชินจงฮักมาจากครอบครัวที่น่านับถือด้วยชื่อ ‘พริตัน’

“อืม….”

คฤหาสน์ขนาดใหญ่แห่งนี้ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของลีโอเรสที่ซึ่งราคาที่ดินสูงมาก

“มันค่อนข้างใหญ่เลย นี้มันขนาดใหญ่กว่าห้องฉันอีก”

อย่างไรก็ตาม การประเมินของแชนายอนเกี่ยวกับคฤหาสน์นั้นค่อนข้างโหดร้าย เธอเกิดและเติบโตในฮันอก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอมองคฤหาสน์นี้เป็นอีกแบบ

“ไม่มีอะไรโดดเด่นจริงๆ….”

เธอจ้องมองไปทั่วห้องและมองไปที่ชินจงฮัก

“…เพื่อน นายกำลังทำอะไรอยู่?”

ชินจงฮักกำลังอ่านสมุดบันทึกขนาดเล็ก เมื่อแชนายอนเรียกเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปหาเธอ

“ฉันกำลังดูรายชื่อแขก”

“ห่ะ?”

“มีคนอื่นอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้นอกจากเรา อิรูน ดราเวน….เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นขุนนางที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในราชอาณาจักร ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันควรจะจำชื่อของพวกเขาได้”

“…อ้อเข้าใจแล้ว”

แชนายอนไม่สนใจเรื่องเครือข่ายมากนัก ดังนั้นเธอจึงออกไปที่ระเบียง ทั้งร่างกายของเธอปวดเมื่อยน่าจะเป็นเพราะเธออยู่ในรถม้าทั้งวัน

“… อืมม”

เธอยืนพิงลูกกรงและจ้องมองไประยะไกล ดวงตาของเธอจับภาพถนนด้านล่าง ทิวทัศน์ซึ่งเป็นเพียงส่วนผสมที่ลงตัวของอดีตและปัจจุบันนั้นค่อนข้างลึกลับ

“หืม…?”

ในขณะที่แชนายอนยังคงดูถนนที่คึกคักต่อไป ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

“…”

เธอจ้องที่ใบหน้านั่นเป็นเวลา 1 วินาที 2 วินาที 3 วินาที…

“…เหี้ยยย!”

แชนายอนตะโกนด้วยความประหลาดใจ เธอถอยไปข้างหลังแล้วกลิ้งเข้าไปที่ห้อง

“ฮ่าๆๆๆ”

ผู้หญิงที่ปรากฏตัวเหมือนผี จินซาฮยอคเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

“ถ-โถ่เอ้ย ยัยบ้านี่ จะทำไปเพื่อ -?”

แชนายอนพุ่งไปที่จินซาฮยอคเหมือนวัวที่โกรธจัด แต่จินซาฮยอคหยุดเธอด้วยโซ่แห่งพลังเวทย์มนตร์

“อ้ะ! โซ่พวกนี้อีกแล้ว!”

“ชู่ว ฉันจำเป็นต้องบอกอะไรเธอ ดังนั้นจงฟัง นายก็เหมือนกันชินจงฮัก”

เสียงของจินซาฮยอคฟังดูค่อนข้างหงุดหงิด

**

[สาธารณรัฐแห่งลีโอเรส – วันแรกของการประชุมสันติภาพข้ามชาติ]

ในยามราตรีอันมืดมิด
ผมหลับไปบนหอสังเกตการณ์ แต่ก็ตื่นขึ้นมาทันที

– นายเฝ้าดูฉันเหรอ?

เป็นเพราะเสียงที่เข้ามาในหูของผม
ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแชนายอนที่พยายามติดต่อผม

– ตอบสิถ้านายกำลังดูฉันอยู่

แต่เสียงนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นของผู้ชาย มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังและจิตสังหาร

“…?”

– นายคงประสาทไปแล้วสินะที่ติดตามฉันแบบนี้

“ อะไรนะ…อา”

จากนั้นผมก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมแบ่งปันวิสัยทัศน์ของผมกับผู้สังเกตการณ์

– ดูเหมือนว่านายจะเห็นฉันแล้วสิน่ะ

อียอนจุนอยู่ตรงหน้าผม เมื่อผู้สังเกตการณ์อยู่ในมือของเขา เขาก็จ้องมาที่ผมด้วยดวงตาสีเข้มของเขา

-ตอบฉัน

“…นายรู้ได้ยังไง?” ผมถาม

ผู้สังเกตการณ์ส่งคำถามของผมไปที่อียอนจุน ซึ่งทำท่าทางเย้ยหยันทันที

– นายคิดว่าเคล็ดลับราคาถูกของนายจะได้ผลกับฉันหรอ?

“อืม…แล้วยังไงละ?”