นับตั้งแต่การอาละวาดของปีศาจเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตำแหน่งของสำนักงานต่อต้านปีศาจของสาธารณรัฐก็ขึ้นสู่จุดสูงสุด ภารกิจของมันคือ ‘ชำระล้างปีศาจ’ และสมาชิกมีความภาคภูมิใจในการปราบปีศาจและสัตว์ประหลาดปีศาจเป็นอย่างยิ่ง
วันนี้ แขกมาเยี่ยมพวกเขาค่อนข้างลำบาก“ขั้นเดียวก็ผิดแล้ว และมันอาจกลายเป็นประเด็นระหว่างประเทศได้”
ไอรันกล่าวขณะที่เธอเดินผ่านโถงทางเดินของสำนักงานกับเซอรีน
“ปัญหา? เธอหมายถึงอะไร?”
เซอรีนเงยหัวของเธอโดยแสร้งทำเป็นไม่สนใจ คิ้วของไอรันขยับขึ้นอย่างรวดเร็ว
“…ฉันกำลังพูดถึงนักแม่นปืนระดับ F คิมฮาจิน”
“อ่า…คิมฮาจิน?”
“ใช่”
เซอรีนกระพริบตา ขณะที่เธอกำลังก้มศีรษะเพื่อจดจำชื่อ
“คิมฮาจิน…คนนี้อีกแล้ว…? อืมม….”
อย่างไรก็ตาม เธอพึมพำอย่างสับสน และไอรันกัดริมฝีปากของเธอในการตอบสนอง
“เขาเพิ่งพาดหัวข่าวในหนังสือพิมพ์ของสาธารณรัฐไง – -”
“อา ~!”
เซอรีนปรบมือของเธอพร้อมยืดหน้าตรง เธอจำได้ว่าเห็นพาดหัว [นักแม่นปืนระดับF คิมฮาจิน] แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างที่สุดที่จะระงับข่าวจากการแพร่กระจาย เธอก็ไม่สามารถหยุดข่าวลือไม่ให้แพร่กระจายได้เลยจริงๆ
“ฉันเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงตอนนี้แล้วละ”
“อื้ม แล้วเขาอยู่ไหนละ? เขาควรกลับไปที่กองทัพในตอนนี้พอเขาทำภารกิจเสร็จแล้วหนิ”
“ใครจะรู้ละ? ฉันเห็นชื่อของเขาในข่าว แต่นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้เอง…อ่า ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นความจริง ฉันหมายถึงนักแม่นปืนระดับF จะฆ่าสัตว์ประหลาดปีศาจได้ไง?”
ไอรันจ้องที่เซอรีน ผู้ซึ่งเกาแก้มเธออย่างไร้เดียงสา
“ …เธอกำลังบอกว่าเธอไม่รู้?”
“ไม่ แต่ฉันแน่ใจว่าเขากลับไปบ้านเกิดของเขานะ”
“ไม่ เขาไม่ได้มาบ…ฮุ”
ไอรันดูเป็นทุกข์ทันที เธอมั่นใจว่าคิมฮาจินพาฮารินไปสาธารณรัฐอย่างปลอดภัย แต่เธอไม่สามารถขุดลึกลงไปในเรื่องนี้ได้ ถ้าเธอทำอย่างนั้น ราชอาณาจักรอาจพบว่าเธอเป็นคนที่ช่วยให้ฮารินหนีรอด แม้แต่ไอรันก็กลัวว่าจะถูกลงโทษจากผู้ปกครองที่กดขี่ข่มเหงของอาณาจักรอรันเฮลล์
“จากสิ่งที่ฉันได้ยิน สาธารณรัฐตั้งสถาบันใหม่ที่เรียกว่า หน่วยสืบราชการลับ หนิ”
ไอรันเปลี่ยนหัวเรื่อง เธอสงสัยว่าคิมฮาจินมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับหน่วยสืบราชการลับ แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้เพื่อยืนยันข้อสงสัยของเธอ
“ฉันจะไม่พูดว่าเป็นสถาบันใหม่นะ เราเพียงแค่คืนสิทธิหน่วยงานเก่าสำหรับการประชุมสันติภาพข้ามชาติแค่นั้นเอง”
ผู้เข้าร่วมการวิจัยมักทำให้เซอรีนเป็นกังวล ขณะที่เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย
“ฉันเข้าใจละ…ผอ.ชื่อเฮอิจิใช่มั้ย?”
“ใช่ เราโชคดีที่ได้รับพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม เราสนับสนุนให้เขาอยู่ในตำแหน่งผอ. เพื่อดูแลเขาได้ง่ายๆ”
“นั้นไง เธอพูดแล้ว….”
ไอรันหยุด เซอรีนก็หยุดและหันไปมองไอรัน
“เธอแน่ใจหรอว่าเขาจะไม่ทำอะไรเอง”
ไอรันไม่ได้มาที่นี้เพื่อจะเอาคิมฮาจินกลับมา เธอเพียงต้องการพบกับเขาและทำให้แน่ใจว่าเขาจะไม่บอกใครเกี่ยวกับภารกิจพิทักษ์ของเขา ท้ายที่สุดแล้ว ตำแหน่งของไอรันก็ตกอยู่ในความเสี่ยง
“….”
เซอรีนไม่ตอบ กลับกัน เธอยิ้มอย่างเย้ยหยันหนีแทน เธอพบว่ามันตลกดีที่ไอรัน ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะอัศวินผู้ยิ่งใหญ่มีชีวิตอยู่ด้วยความกลัว…ในประเทศของเธอเอง
“ก็ได้ เขาอาจจะทำ”
– ปีศาจบุก! ปีศาจบุก!!
ขณะที่เซอรีนกำลังจะตอบ การแจ้งเตือนก็ดังออกมาจากลำโพงเหนือหัวของพวกเธอ เซอรีนและไอรันต่างหยุดและมองกัน
— ปีศาจ 25 ตัวปรากฏตัวในระบบน้ำเสีย ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองหลวง!
ปีศาจ 25 ตัว เมื่อพวกเธอได้ยินหมายเลขนี้ พวกเธอก็หยุดคุยและรีบออกจากสำนักงานต่อต้านปีศาจ สมาชิกคนอื่นๆ ของสำนักต่อต้านปีศาจเองก็ได้ติดตามพวกเธอไปเช่นกันแต่เมื่อกลุ่มสมาชิก 133 คนเข้าสู่ระบบน้ำเสีย สิ่งที่พวกเขาเจอก็แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับที่คาดไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra