The Novel’s Extra นิยาย บท 593

บทที่ 593 หนึ่งขั้นตอน (6)

– ไม่ใช่ว่าเธออยู่ข้างเบลล์รึไง? ทำไมไม่ลองโน้มน้าวให้เขาหยุดการสืบเชื้อสายของบาอัลละ?

– เป็นไปไม่ได้หรอก

จินซาฮยอคส่ายหัวของเธออย่างเฉียบขาด

– ถ้าปล่อยไปแบบนั้น บาอัลจะฉีกร่างของเบลล์ออกจากกันและลงมาด้วยตัวเขาเองในวันที่ 14 นั่นเป็นสาเหตุที่เบลล์เร่งการสืบเชื้อสายในวันเดียวเพื่อที่เขาจะได้ช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากความตาย

ด้วยบรรทัดสุดท้ายนั้น จินซาฮยอคเคี้ยวไก่ไปด้วย และผมหันไปหาบอส

“ได้ยินนั่นไหม? เบลล์จะตายในไม่ช้า”

“….”

บอสบีบมือผมโดยไม่ตอบกลับ บอสไม่รู้สึกเกลียดชังต่อเบลล์อีกต่อไป เธอตระหนักว่าเธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่า ตอนนี้เธอรู้ว่าเบลล์ไม่เคยฆ่าอียอนจุน ที่จริงแล้ว เธอรู้สึกเสียใจ

“ฉันเข้าใจแล้ว”

เสียงพึมพำของเธอเย็นชาและขมขื่น

“…อื้ม”

เหลือเวลาอีกไม่มาก
จุดสิ้นสุดของอาณาจักรอรันเฮลล์ และอาณาจักรลีโอเรส
โลกและจุดจบของโลกนี้
และตอนจบของผมเองมีเวลาไม่มากจริงๆ…จนกระทั่งมันจบลง
เมื่อถึงวันนั้น ผมควรจะเลือกอะไร?
อะไรที่ผมควรเลือก?

“…..”

ผมตัดการเชื่อมต่อวิสัยทัศน์ของเราดับผู้สังเกตการณ์ No.2 เมื่อผมลืมตา ผมเห็นสีหน้าของบอส เธอยังปิดตาอยู่ และทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อการเชื่อมต่อถูกตัดขาด

ความงามของเธอยากที่จะอธิบายด้วยคำพูด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมคิดเสมอ คือเมื่อใดก็ตามที่ผมเห็นด้านที่น่ารักและเงอะงะของเธอ

‘ผมอยากอยู่กับเธอนานกว่านี้’

แต่ในขณะนั้น เสียงหนึ่งก็ไหลเข้ามาในหูของผมราวกับจะหยุดรถไฟแห่งความคิดนี้อย่างชัดเจน

– มาที่นี่พรุ่งนี้เวลาตี 3

อียอนจุนกำลังคุยกับผมผ่านผู้สังเกตการณ์ No.1
เขาเรียกให้ผมไปที่ซอยที่เงียบสงบแห่งหนึ่งในสาธารณรัฐ

**

[อังกฤษ – เขตรักษาพันธุ์คณะคมีเลียน]

เมื่อเพนเดอร์​โมเนียมแสดงสัญญาณว่าถูกกลืนหายไปจากการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร สมาชิกของ คณะคมีเลียนกลับไปที่ฐานของพวกเขาในถ้ำใต้น้ำของช่องแคบอังกฤษ

วิหารใต้น้ำนั้นสะอาดและได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากการดัดแปลงของคิมฮาจิน สมาชิกแต่ละคนแกะข้าวของในห้องของพวกเขาและรวมตัวกันที่ล็อบบี้

“… ฮะ? ออร์เดนยังมีชีวิตอยู่? คิดบวกไปเองรึเปล่า?”

ชอคจุนกยองถามด้วยเสียงกรีดร้องบนโซฟาที่ทำด้วยมือของคิมฮาจิน

“ใช่ นั่นคือสิ่งที่ดรูนพูด น่าสนใจใช่มั้ย?”

จินโยฮานพยักหน้าขณะที่เขาหยิบเบียร์ออกมาจากตู้เย็น

“อืม….”

ชอคจุนกยองลูบคางและไตร่ตรอง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และไม่มีใครสงสัยว่ามีเงาออร์เดนเงาอยู่ในความคิดเขาแล้ว

จินโยฮานหยิบเบียร์ออกมาหนึ่งขวดแล้วเปลี่ยนหัวเรื่อง

“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชั้น 9 ?”

“โอ้ นั่นเรอะ? มันจบแล้วละ ฉันเองก็ดูแลความหายนะเหล่านั้นหรืออะไรเทือกๆนั้นแหละ”

ชอคจุนกยองตอบด้วยรอยยิ้ม เขาจำได้อย่างชัดเจนถึงการต่อสู้ของเขาบนชั้น 9 สัตว์ประหลาดในตำนานและลี้ลับกลายเป็นก้าวย่างสำหรับการเติบโตของเขา และเขายังต้องต่อสู้กับตำนานอย่าง ลานเซลอต และ ลิโป้

ชอคจุนกยองหัวเราะเหมือนชายชราและกางแขนออก เขานอนอยู่บนโซฟาอย่างสงบสุข และนึกถึงปีศาจทั้งหมดที่ปรากฏเมื่อเร็วๆ นี้
สิ่งมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่คาดว่าจะลงสู่พื้นดินโดยใช้ร่างอวตาร…ชอคจุนกยองจ้องที่เพดานและบ่นอย่างเงียบๆ