The Novel’s Extra นิยาย บท 621

สรุปบท บทที่ 621 การประชุม (10): The Novel’s Extra

บทที่ 621 การประชุม (10) – ตอนที่ต้องอ่านของ The Novel’s Extra

ตอนนี้ของ The Novel’s Extra โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายActionทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 621 การประชุม (10) จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

บทที่ 621 การประชุม (10)

“…ฉันดีใจที่ได้ยินเเบบนั้น.”

“ จริงหรือ ที่คุณเป็นเจ้าของสิ่งเหล่านี้มากมาย?”

“ มันเป็นเรื่องจริง ลอร์ดวาสซาโก ทำไมคุณไม่เจรจากับเรา บนโลกนี้มีช่างฝีมือที่สามารถสร้างสิ่งของที่มีค่ามากกว่าเก้าอี้ตัวนั้น”

เสียงของจินเซยอนจริงจังขึ้น แต่ วาสโก้ทำเพียงแค่ยักไหล่

“ ทำไมฉันต้องเจรจาต่อรอง ในเมื่อฉันสามารถฆ่าพวกคุณทั้งหมดและมีช่างเป็นของตัวเอง”

จินเซยอนคาดไว้อยู่แล้ เธอจึงโต้กลับทันที

“ จากนั้น ช่างก็จะไม่ยอมทำงานให้คุณ”

“ นั่นเป็นข้อโต้แย้งที่ยุติธรรม แต่ถ้าฉันขู่ว่าจะฆ่าเขา ความตายไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์กลัวมากที่สุดหรือ?”

“ บาอัลพยายามที่จะทำลายโลกทั้งใบอยู่ดี ช่างรู้ว่าแม้ว่าคุณจะไม่ฆ่าเขา เขาก็จะถูกบาอัลสังหาร”

“… ฮ่า ๆ .”

วาสซาโกยกยิ้ม
ความสัมพันธ์ระหว่าง วาสโก้ และ บาอัล นั้นไม่ได้เป็นแบบลำดับขั้น แม้ว่าบาอัลได้รับการจัดอันดับว่าเป็นอันดับแรก แต่วาสโก้ก็ได้อันดับสามและมีอิทธิพลเกือบเท่ากันเช่นกัน

“ อย่าประมาทฉัน ฉันสามารถรวบรวมสิ่งที่ฉันต้องการได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องนึกถึง บาอัล”

วาสซาโกะลุกขึ้นจากบัลลังก์ ในขณะนั้น ชอคจุนกยอง สแกน วาสโก้ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ความงามของเธอนั้นมากเสียจนไม่มีมนุษย์คนไหนกล้าตัดสินได้ “ โอ้วว-” ชอคจุนกยอง หลุดชื่นชมออกมาเสียงดัง
วาสซาโกหัวเสียและเดินกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ของเธอ

“ แต่กลยุทธ์ของคุณดีมาก แท้จริงฉันเป็นปีศาจที่มีความปรารถนาที่จะสะสม”

วาสโก้ดึงอุปกรณ์ออกมา คราวนี้มันเป็นแหวนที่ไม่ได้ทำโดยแบล็กโลตัส แต่เป็นช่างฝีมือที่แตกต่างจากอีกมิติหนึ่ง
วาสโก้ จ้องที่แหวนของเธอ และถูกสะกดโดยความงดงามของมัน

“ การสะสมสิ่งสวยงามเป็นงานอดิเรกที่สำคัญกว่าชีวิตของฉัน”

“ …มากกว่าชีวิตของคุณหรือ”

จินเซยอนขมวดคิ้วแน่น ความจริงที่ว่าปีศาจตนนี้ได้เปิดเผยความอ่อนแอของเธออย่างง่ายดายทำให้ฮีโร่งุนงง

“ ใช่ มันเป็นงานอดิเรกระดับสูงในหมู่ปีศาจ ปีศาจระดับต่ำคิดว่าการฆาตกรรมและการทำลายเป็นรูปแบบความบันเทิงเพียงอย่างเดียว แต่ขุนนางอย่างฉันต่างออกไป ฉันไม่จำเป็นต้องสนุกกับการทำลายล้าง นั่นคือถ้าคุณไม่เริ่มที่จะประพฤติตัวอวดดีและเย่อหยิ่งซะก่อน”

ในขณะนั้น ใบหน้าของ จินเซยอนบิดเบี้ยว

“ แล้วบาอัลล่ะ? เขา-”

“ บาอัล เหมือนกับฉันในแง่หนึ่ง เขามีความปรารถนาที่จะรวบรวมโลกที่แตกต่าง แต่ฉันแตกต่าง งานอดิเรกของฉันคือเก็บสะสดสิ่งงดงาม ดังนั้น…”

วาสโก้ หยุดและมองลงไปที่จินเซยอน และ ชอคจุนกยอง

“ ฉันยินดีที่จะเจรจา แต่ภายใต้เงื่อนไขหนึ่งข้อ คุณต้องให้อุปกรณ์เสริมที่จะทำให้ฉันไม่ป่วยเป็นเวลาอย่างน้อย 100 ปี และทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นมัน”

วาสซาโกไขว้ขาและประกาศออกมาอย่างนั้น
ความเงียบผ่านไปในไม่ช้า
จินเซยอนกลืนน้ำลายแต่ชอคจุนกยอง หาวออกมา

“ …หากว่าคุณชอบชิ้นงานที่เรามอบให้คุณ คุณจะทำอะไรต่อ?”

จินเซยอน ถามขึ้นทำลายความเงียบนั้น
วาสโก้ ยิ้มเล็กน้อย

“ ร่างอวตารนี้น่าจะเหลืออีกประมาณ 100 ปี ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาฉันจะอยู่ที่นี่โดยไม่ก่อให้เกิดอันตรายใด ๆ ต่อโลก”

“ ที่นี่…คุณหมายถึงโคลอสเซียมแห่งนี้?”

“ใช่. ฉันจะรอผู้ท้าทายที่โคโลเซียมในอีก 100 ปีข้างหน้า ฉันจะเสนอความบันเทิงและรางวัลสำหรับผู้ท้าทาย คัลงของฉันเต็มไปด้วยอาวุธที่มีค่ามากมาย และเมื่อร่างนี้ตายไป ฉันจะกลับไปที่อาณาจักรเหนือธรรมชาติโดยไม่ลังเลเลย”

ข้อเสนอนั้นดีเกินกว่าที่จะเป็นจริงได้ บางทีมันอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะได้รับจากการเจรจาในครั้งนี้ จินเซยอนมองไปที่ชอคจุนกยอง ดวงตาของพวกเขาประสานกันอย่างช้าๆ
ในที่สุด จินเซยอนก็พยักหน้าของเธอ

“…พวกเราตกลง”

“ดี จากนั้นฉันมีเวลาให้พวกคุณสามวัน ฉันจะไม่ร่วมมือกับ บาอัล ในระหว่างนี้”

“อะไรนะ? สามวันสั้นเกินไปแล้ว!”

สามวัน จินเซยอน ตกใจเมื่อรู้ถึงกำหนดส่งงาน แต่วาสโก้ก็ยืนกรานแบบนั้น
ต่อจากนั้น ชอคจุนกยอง เดินออกมาข้างหน้า

ปีศาจวีนวล มองไปที่กองทัพของตัวเองที่ประกอบด้วยทหารที่รับใช้เขาตั้งแต่ในอาณาจักรปีศาจ กองทัพอันทรงพลังของเขาน่าจะสามารถกำจัดกลุ่มอ่อนแอได้โดยไม่ทำให้เหงื่อตก
แต่…

เขายิงระเบิดพลังจิตจากมือ ทหารถูกกวาดออกไปโดยระเบิดกลายเป็นกองขี้เถ้าฟุ้งกระจาย

เพียงห้านาทีหลังจากการต่อสู้เริ่มขึ้น กองทัพของ วีนวล หนึ่งในสามถูกกำจัดออกไปแล้ว ศัตรูปล่อยพลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาลออกมา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เหนื่อยเลย เขาเอาชนะกองทัพทั้งหมดด้วยตัวเอง
ถึงอย่างนั้น ปีศาจก็ยังไม่อาจยอมรับความจริงของสถานการณ์ เขาปฏิเสธที่จะยอมรับ ความพ่ายแพ้ในกองทัพของเขาช่างเลวร้ายเหลือเกิน … ?

“…แก-!”

ในที่สุด วีนวล ก็ตะโกนออกมาเสียงดัง เขาไม่สามารถทนความอับอายได้อีกต่อไป เสียงของเขาสั่นสะเทือนโลก ความโกรธแค้นของปีศาจหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดในสนามรบและ ออร์เดน หันกลับมามอง วีนวล

“ แกเป็นใคร!” วีนวล ถามเสียงดัง

ดวงตาของเขาแดงก่ำและร่างกายของเขาสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาเป็นปีศาจที่แข็งแกร่ง แต่ยังเป็นวิญญาณที่น่าสงสารที่โกรธง่ายกว่ามนุษย์เพียงคนเดียวเสียอีก
ออร์เดนรู้สึกเวทนาปีศาจ

“ ฉันถามว่าแกเป็นใคร -!”

เสียงปีศาจตะโกนดังขึ้น

ออร์เด้นตอบอย่างเฉยเมย“ ฉันจำไม่ได้ว่าให้แกถามคำถามได้นะ”

“อ-อะไรนะ? แกกล้าพูดอย่างนั้นกับฉันหรอ ไอ้ลูกผสม -”

วีนวล ไม่สามารถยอมรับเรื่องไร้สาระนี้ได้ เขาไม่สามารถอดทนต่อความอวดดีของศัตรูได้อีกต่อไป ความโกรธแค้นเริ่มครอบงำเขา

“ แต่ปีศาจ ฉันมีคำถามกับแก”

แต่ออร์เดนยังคงดำเนินต่อไปโดยไม่สนใจความโกรธของ วีนวล

“ แกแนะนำตัวเองว่าเป็นปีศาจ ทำให้ฉันแน่ใจว่าแกมีชีวิตอยู่มาเป็นเวลานาน”

ปีศาจใช้ชีวิตอยู่เป็นร้อย ๆ ปี
ในช่วงเวลาที่ยาวนาน ปีศาจได้เห็นอะไรที่คล้ายกับเขาบ้างไหม?

“แกเคยเห็นอะไรแบบฉันไหม”

ออร์เด้นสงสัยในข้อนั้น
แต่ดูเหมือนว่าปีศาจไม่เต็มใจที่จะตอบ ในสภาวการณ์ของเขา เขาไม่อยู่ในสถานะที่จะคิดหรือมีเหตุผล ชื่อเล่นของ วีนวล คือ ‘ปีศาจแห่งความโกรธเกรี้ยว’ เขาถูกความโกรธควบคุมไปแล้ว

“ … Groak, pril, ashack—!”

วีนวล ที่ไม่สามารถเก็บงำความโกรธเกรี้ยวของเขาทำเสียงแปลก ๆ ออกมาและปลดปล่อยพลังปีศาจของเขาพุ่งตรงไปที่ ออร์เดน
คลื่นพลังปีศาจขนาดมหึมาที่แยกโลกออกเป็นสองส่วนออกจากกันได้ มันทะยายเหมือนมังกรมุ่งหน้าเข้าหา ออร์เดน ออร์เดน กำหมัดแน่นและโต้กลับไป