The Novel’s Extra นิยาย บท 627

บทที่ 627 ชิ้น (6)

ผมเข้าสู่พอร์ทัลพร้อมกับยูยอนฮาที่เดินตามมาด้วยกัน

[เรือรบแห่งเกนเคลลอป]

ทันทีที่ผมเดินเข้าไปในพอร์ทัล ผมเห็นตัวอักษร ‘เรือรบแห่งเกนเคลลอป’ ที่สลักอยู่บนเพดานของเรือ

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ ท่าน”

ฮอร์เนอร์ต้อนรับเราด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เจอกันนาน อ่า นี่คือยูยอนฮา”

ผมแนะนำยูยอนฮาให้ฮอร์เนอร์รู้จัก เขาทั้งสองคนจับมือทักทายกันแล้วมองไปรอบๆเรือรบ

“ต้องเคลื่อนไหวตอนนี้ เรามีเวลาไม่มากแล้ว.”

“ครับ ได้โปรดตามผมมา กัปตัน”

ผมเดินตามฮอร์เนอร์ไปที่ห้องควบคุม จากที่นั่นเราสามารถสังเกตการณ์สนามรบด้านล่างได้อย่างกว้างขวาง

“ฮีโร่จำนวนมากกำลังต่อสู้อยู่ตอนนี้”

ฮอร์เนอร์ชี้ไปที่บาอัลและโมแร็กซ์ที่ถูกอัญเชิญมา สถานการณ์ตอนนี้ดูไม่ดีเลยแม้แต่น้อย มันเป็นการฆ่าฟันด้านเดียวมากกว่าที่จะเรียกว่าสงคราม จำนวนสัตว์ประหลาดและปีศาจไม่เปลี่ยนไปเลยในขณะที่จำนวนฮีโร่ลดลงอย่างรวดเร็ว

“ พวกมันไม่สนใจเราจริงๆใช่ไหม? ถึงแม้ว่าเรือลำนี้จะใหญ่ขนากนี้น่ะหรอ” ผมถามอย่างสงสัย

ฮอร์เนอร์ตอบ “ ตอนนี้นี้เราอยู่ในโหมดซ่อนตัวดังนั้นศัตรูมองไม่เห็นเรา”

“แน่ใจนะ?”

“ใช่ พวกเรากำลังรอคำสั่งของคุณ จะให้ดำเนินการต่อไปเลยหรือไม่ครับ”

ฮอร์เนอร์มองลงไปที่กองทัพปีศาจ เห็นได้ชัดว่าเขาถูกแผดเผาไปด้วยความโกรธ บางทีอาจเป็นเพราะบ้านเกิดของเขาในหอคอยแห่งความปรารถนาถูกปีศาจยึดครองด้วยเช่นกัน

“ …ใช่ ไปกันเถอะ”

“ขอบคุณมากครับ ทหารแห่งเกนเคลลอป เตรียมตัวให้พร้อม”

ทันทีที่ผมให้อนุญาต ฮอร์เนอร์หันไปสั่งการทหารทันที ทันใดนั้นเรือก็ยกเลิกโหมดซ่อนตัวออกเผยให้เห็นลำเหล็กขนาดใหญ่และโรงเก็บเครื่องบินได้ถูกเปิดออก

Shooong … Kwaaaaaa-!

เครื่องบินรบหลายร้อยลำถูกส่งออกจากโรงเก็บเครื่องบิน

หลังจากนั้น

“ ที่นี่คือบ้านเกิดของคุณ คิมฮาจิน”

ชื่อของผมถูกเรียกขึ้นมา และมีใครบางคนเดินมายืนข้างผม ผมรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นใครโดยไม่ต้องหันไปมอง

“ ใช่ มันผ่านมานานแล้ว”

“ พนันได้เลย ฉันหมายถึง – นานมาแล้วที่ไม่ได้เจอ ฉันชื่อโทเมอร์มาจากจักรวรรดิ”

ชินจงฮักเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุนงง เสาไฟส่องสว่างขึ้นมาจากพื้นดินและเรือรบขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและเริ่มทิ้งระเบิดโจมตีปีศาจ
ไม่เพียงแต่ชินจงฮักเท่านั้น แต่ยังมีฮีโร่หลายคนที่ยังคงไม่เข้าใจในสถานการณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้น

ผู้หญิงคนที่ชื่อจินซาฮยอค เผยรอยยิ้มให้อย่างลึกลับ
ชินจงฮักขมวดคิ้วแน่น

จินซาฮยอคกรีดกรายที่แก้มของเธออย่างน่ากลัว
ความจริงแล้วจินซาฮยอคอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกล เธอต้องการจะหนีจากฝันร้ายที่ชื่อว่าโมแรกซ์โดยใช้หินมิติควบคุมอนุภาคซึ่งจะทำเธอสามารถกลับไปยังอคทรีน่าได้อย่างง่ายดาย
โชคไม่ดีนัก มันไม่ทำงาน โมแร็กซ์ไปยอมปล่อยเธอไป เธอรู้ว่าถ้าเธอไม่จัดการกับมันที่นี่และตอนนี้ มันจะตามเธอไปตลอดทางจนถึงอคทรีน่า และดังนั้นจินซาฮยอคจึงมาหาชินจงฮัก.

ชินมยองชุลคือเบาะแสแรกที่จะสามารถหาทางทำลายบาอัลกับโมแร็กซ์ได้
ชินจงฮักรู้สึกสะกิดใจกับชื่อนั้น