The Novel’s Extra นิยาย บท 640

Chapter 640 Final Name (11)

ปฏิกิริยาแรกของแชนายอนเมื่อเธอได้ยินจากคิมซูโฮว่าคิมฮาจินกำลังตกอยู่ในอันตรายนั้นเป็นไปตามสัญชาตญาณ

“ ฉันจะไป!” เธอตะโกนออกไปโดยไม่ลังเล และหาเหตุผลมาเข้าข้างตนเองมาในภายหลัง เธอบอกกับตัวเองว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้ตอบแทนคิมฮาจิน ตลอดเวลาที่เขาช่วยเธอ และเธอจะเสียใจแน่ ถ้าเธอปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป

Kieeeek-!

ในขณะนั้นเสียงกรีดร้องดังกึกก้อง ทุกคนหันไปจ้องมองที่เพดานของปราการ นกอินทรีตัวใหญ่บินวนเวียนอยู่บนหัวของพวกเขา

“นั่น … .”

คิมซูโฮเดาว่าคิมฮาจินส่งนกอินทรีมา ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกเหมือนเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน

“แชนายอน?”

“ใช่แล้วว อะ-! ฉันเอง-! ฉันอยู่ที่นี่ -!”

เมื่อเห็นถึงความเร่งรีบของคิมซูโฮ แชนายอนก็ตะโกนไปหานกอินทรีทันที นกอินทรียักษ์กระพือปีกและเริ่มร่อนลงมาหาแชนายอน เธอก็รู้ทันทีว่านกอินทรีตัวนี้จะพาเธอไปหาคิมฮาจิน

แชนายอนพยายามที่จะแยกแยะความกังวลของเธอที่จะได้พบกับคิมฮาจินออกไปก่อน แชนายอนคว้าขาของสปาร์ตัน

ด้วยรอยยิ้มแหยๆ นกอินทรีจับแชนายอนเอาไว้อย่างแน่นหนาและเริ่มบินตรงไปหาคิมฮาจินทันที

พวกเขามาถึงจุดหมายปลายทางด้วยแสงไฟจากการบิดเบือนในห้วงอากาศ

“อ่า….”

แชนายอนมองลงไปข้างล่างในขณะที่ยังจับขาของนกอินทรีอยู่ เธอเห็นชายคนหนึ่งที่เธอรู้โดยสัญชาตญาณว่านั่นคือคิมฮาจิน เขาวิ่งไปมาเหมือนกระต่ายด้วยชุดสีดำ

“…”

เธอคิดว่าเธอพร้อมที่จะพบกับเขา แต่เมื่อเธอเห็นคิมฮาจินจริงๆแล้ว เธอกลับรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาให้เสียไปกว่านี้แล้ว

Kwang-! Kwang-! Kwang-!

เสียงระเบิดดังขึ้นหลายครั้งในเวลาเดียวกัน การโจมตีทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่คิมฮาจิน แชนายอน ตระหนักได้ว่าคิมฮาจินอาจตายได้ ถ้าเธอไม่กระโดดลงไปช่วยเขาในตอนนี้

Guoooooo-

แชนายอนรวบรวมพลังเวทย์มนตร์คลุมดาบของเธอ พลังเวทย์มนตร์ของเธอหมุนวนอย่างรุนแรงและหลอมรวมเข้ากับ ‘ดาบบัลมุงก์’ ดาบบัลมุงก์ดูดซับพลังเวทย์มนตร์ของแชนายอนอย่างตะกละตะกลามและเพิ่มขนาดขึ้น แชนายอนกระโดดลงไปที่พื้นแล้วเหวี่ยงดาบของเธอซึ่งใหญ่พอ ๆ กับเสา

ดาบบัลมุงก์เข้าปะทะกับอียอนจุนทันที

Kwaaaaang-!

หัวของอียอนจุนถูกฟาดจนแตก และแชนายอนก็ได้กระโดดลงมายังบนพื้นอย่างสมบูรณ์แบบ จากนั้นเธอก็หันไปมองคิมฮาจิน เธอสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนแม้จะมีหมอกควันจากการต่อสู้คละคลุ้งอยู่

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เธอเห็นเขาครั้งล่าสุด

อารมณ์ที่ซับซ้อนเริ่มเข้ามาในความคิด หัวใจของเธอเริ่มเต้นอย่างหนักหน่วงและหายใจเร็วขึ้น แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะจมอยู่ในความรู้สึกโง่ ๆ แชนายอนรู้สึกว่าศัตรูเริ่มลุกขึ้นจากข้างหลังของเธอ

“ เฮ้ นายลงไปทำอะไรที่พื้นน่ะ?”

“…”

คิมฮาจินนิ่งเงียบ ก้นของเขาติดอยู่ที่พื้น จากการแสดงออกที่โง่เขลาของเขา เธอก็เห็นว่าเขาค่อนข้างสับสนกับการปรากฏตัวของเธอ

ด้วยรอยยิ้มอันขมปร่า แชนายอนปลุกเขาให้ตื่น

“ ตื่นสักที หยุดทำตัวน่าสมเพสน่า”

แม้จะมีการกระตุ้นของเธอ แต่คิมฮาจินก็ใช้เวลาสักพักหนึ่งก่อนที่จะลุกขึ้นหลังจากเงียบไปนาน

“ …แค่ก แค่ก”

คิมฮาจินเริ่มไอออกมาอย่างโง่งม นี่เป็นนิสัยเก่าของเขา และแชนายอนก็จำได้ทันที

คิมฮาจินตรวจสอบเดสเซิทอีเกิลก่อนเป็นอย่างแรก จากนั้นเขาก็จ้องไปที่แชนายอน

“ ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยนาย” แชนายอนพูดขึ้น มือของเธอยังคงกำรอบด้ามจับของดาบบัลมุงก์อย่างแน่นหนา

“ …จริงเหรอ?” คิมฮาจินตอบด้วยเสียงที่แหบแห้ง