The Novel’s Extra นิยาย บท 645

Chapter 645 Final Name (16)

**

Koong-!

โมแร็กซ์กระแทกหมัดของเขาลงบนพื้น จินซาฮยอคหวนนึกถึงอดีตในขณะที่เธอหลบกำปั้นของโมแร็กซ์ เธอหวนคิดถึงน้องชายครึ่งหนึ่งของตัวเอง เจ้าชายปูฮาเรนซึ่งเป็นทายาทที่ถูกต้องของราชบัลลังก์แห่งอคาทริน่าผู้ซึ่งกลัวการขึ้นเป็นกษัตริย์

“…ปูฮาเรน.”

จินซาฮยอคเรียกชื่อของเขาออกมา

เจ้าชายไม่ต้องการเป็นกษัตริย์ แต่ประเพณีของราชอาณาจักรไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถเพิกเฉยได้ คนรับใช้ของปูฮาเรนต้องการให้เขาขึ้นครองบัลลังก์

พวกเขาไม่เคยให้โอกาสเขาได้ตัดสินใจ พวกเขาต้องการกษัตริย์ที่สามารถควบคุมได้ง่าย แม้ว่าปีศาจจะออกอาละวาดไปตามท้องถนนหรืออาณาจักรของพวกเขาจมลงไปในดิน พวกเขาก็ยังคงใส่ใจเพียงพลังและความปลอดภัยของตัวพวกเขาเองเท่านั้น

“ ฉันจะช่วยเธอให้พ้นจากพวกเขา” เธอโกหกน้องชายของตัวเอง

จากนั้นเธอก็เหวี่ยงน้องชายผู้บริสุทธิ์ของเธอไปที่คุกใต้ดินที่ๆเขาอยู่จนกระทั่งเขาตายลงไป

“ฉันขอโทษ.”

จินซาฮยอคพึมพำคำขอโทษลอยไปในอากาศ

ปูฮาเรน – ไม่สิ โมแร็กซ์จ้องมองมาที่เธอ ช่างเป็นสิ่งที่น่าสังเวชนัก! น้องชายของเธอซึ่งเป็นเหยื่อจากความโลภและความทะเยอทะยานของเธอถูกปฏิเสธการพักผ่อนอย่างสงบสุขแม้ว่าหลังจากความตายก็ตาม

ทันใดนั้น โมแร็กซ์ได้ปรากฏตัวต่อหน้าจินซาฮยอค เธอรู้ว่าสายเกินไปแล้วเมื่อการโจมตีครั้งแรกของปีศาจมุ่งเข้ามาหาเธอ

Kwaaaaa-!

ชินจองฮักพุ่งหอกของเขาออกไปเพื่อปกป้องจินซาฮยอค แรงกดดันจากหอกผลักโมแร็กซ์ออกไปไกล

“… Haa.”

จินซาฮยอคหายใจอย่างหนัก หัวใจของเธอกำลังเต้นอย่างรุนแรง

เธอหันมามองชินจงฮัก เริ่มตำหนิตัวเองเพียงเพราะถูกความทรงจำในอดีตเข้ามารบกวน

“ โฟกัสข้างหน้าสิ เธออาจตายได้นะ ถ้าไม่มีฉันอยู่ตรงนี้” ชินจองฮักพูดด้วยรอยยิ้ม

“ เดาว่านายไม่ได้ไร้ประโยชน์ไปซะหมด” จินซายุคตอบ

เธอสูดหายใจลึก ๆ และตั้งสติของตัวเอง ใครบางคนที่สามารถเสียสละคุณธรรมเพื่อความทะเยอทะยานของตัวเองและฆ่าน้องชายของตัวเองโดยไม่ลังเล – นั่นคือสิ่งที่เธอเป็น

“ …พักผ่อนให้สงบ” จินซาฮยอคจ้องโมแร็กซ์และพึมพำเบาๆ

อย่างไรก็ตา มในขณะนั้นแขกคู่หนึ่งที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา

“ อะไรกันเนี่ย…?”

จินซาฮยอคเห็นเงาทั้งสองด้านหลังช่องว่างระหว่างขาของโมแร็กซ์ หนึ่งในนั้นมีรูปร่างคล้ายแมลงและอีกหนึ่งนั้น….

“ออร์เดน?”

… คือราชามอนส์เตอร์ออร์เดนที่เธอคุ้นเคยในอดีต

**

คิมซูโฮได้ติดตามชิมูรินไปตลอดทาง ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้บาอัลมากเท่าไหร่ จำนวนของปีศาจก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น การต่อสู้ที่ยากลำบากตามมา แต่ต้องขอบคุณไอลีน ยุนซึงอา อียงฮานและฮีโร่คนอื่น ๆ อีกมากมายที่เข้าร่วมต่อสู้ ทำให้ระหว่างทางที่ผ่านมา พวกเขาถึงสามารถเอาชนะพวกมันได้โดยไม่บาดเจ็บ

“ คุณเป็นนักเวทย์จากอีกโลกหนึ่งใช่หรือเปล่าคะ?”

ไอลีนถามชิมูริน

ชิมูรินพยักหน้าเป็นการตอบรับแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอกำลังจดจ่อกับบทบาทของเธอในฐานะผู้นำทาง

“ …ก็ดี แน่นอน ฉันไม่ค่อยชอบการมีบทสนทนาเหมือนกัน ดังนั้นไปต่อเถอะ”

ไอลีนบุ้ยและเดินตามชิมูรินไปเงียบๆ เหล่าฮีโร่เดินไปข้างหน้าท่ามกลางความตึงเครียด

นานแค่ไหนแล้วนะ?

ในตอนนั้นเองที่พลังงานปีศาจทะลุผ่านเข้าไปในร่างกายของทุกคน ความกดดันที่เกิดขึ้นดูราวกับว่าจะบดขยี้หัวใจของพวกเขาเลยทีเดียว ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงใจกลางของปราการ

“…อา.”

“นั่นมัน … .”

หลายคนร้องพร้อมกันด้วยความตกใจปนสยองขวัญ

ร่างกายบาอัลมีใหญ่กว่ามากเมื่อมองจากระยะใกล้ ฮีโร่ถูกครอบงำด้วยสายตาของมัน พลังงานปีศาจที่ไหลออกมาจากร่างของมันทำให้มนุษย์ไม่สามารถไปใกล้มันได้ และร่างของเหล่าฮีโร่ต่างได้ล้มลงกระจัดกระจายอยู่ใต้ฝ่าเท้าของมัน

“…”

บาอัลเลือกที่จะเข้ามาภายในปราการเพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนของโลก แต่นี่เป็นความผิดพลาด บาอัล ไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของการแทรกแซงของโลก

“ เขาเป็นตัวละครหลักของโลกนี้”

คิมซูโฮ

เขายังอยู่ภายใต้อิทธิพลของโลกนี้เช่นเดียวกับบาอัล

การยับยั้งของโลกทำให้เขาอ่อนแอลง

“ตัวละครหลัก…?”

“ ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณเข้าใจ”

การยับยั้งของโลกจำกัดอำนาจของคิมซูโฮเอาไว้ใน ‘ระดับมนุษย์’ แต่ข้อจำกัดดังกล่าวไม่ได้มีอยู่ในปราการนี้เพราะที่นี่เป็นโลกของบาอัล

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีการรบกวนนั้นน้อยลงล่ะ?

พลังของคิมซูโฮก็จะไม่ถูกจำกัดให้อยู่ในขอบเขตที่โลกกำหนดอีกต่อไป

บาอัลเอากุญแจมือของคิมซูโฮออกโดยไม่เจตนาโดยการพาเขาเข้าสู่ปราการแห่งนี้

“ ผมแค่จะบอกว่า เขาจะชนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม”

ความพ่ายแพ้ของบาอัลถูกกำหนดโดยชะตากรรม

ใช่โชคชะตา

ทุกอย่างเป็นส่วนหนึ่งของนวนิยายที่มีจุดเริ่มต้นและจุดจบที่กำหนดไว้ล่วงหน้า….

“คุณเข้าใจไหม?”

ในระหว่างนี้คำอธิบายของเฮย์เนคจบลงแล้ว

เหล่าฮีโร่กู่ร้องและเข้าแถวสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง

“ดี. ตอนนี้ให้เราอธิษฐานต่อพระเจ้าในขณะที่เราเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้”

เฮย์เนคประกาศอย่างเคร่งขรึมและยกดาบเหล็กของเขาขึ้นสูงเหนือหัว