Chapter 646 Final Name (17)
“คุณยังไม่ลืมชื่อของผมใช่ไหม”
ผมถามขึ้นในขณะที่จับมือของบอส เธอจ้องมาที่ผมอย่างแข็งๆก่อนที่จะเอียงศีรษะช้าๆ ราวกับว่าเธอกำลังถามถึงความหมายของสิ่งที่ผมพูดถึง และครู่หนึ่งใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆของเธอได้แสดงถึงความแปรปรวนทางอารมณ์ออกมา“คุณลืม?”
“… ฮาจิน.”
บอสพึมพำเสียงเงียบ ๆด้วยท่าทางไม่พอใจ ดูเหมือนว่าเธอต้องการจะบอกว่าเธอไม่ได้มีนิสัยชอบเล่นตลกสักเท่าไหร่“ นามสกุลของผมด้วย”
คิ้วของบอสขมวดขึ้น แน่นอนว่ามันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีและในไม่ช้าเธอก็ตอบออกมา ‘คิมฮาจิน’“ ทำไมคุณถึงถามฉันอย่างนั้น?”
“…ไม่มีเหตุผล ยังไงก็เถอะ ขอบคุณครับ”
ผมยกมือของบอสขึ้น เธอสะดุ้งเมื่อไม่ตัวรู้ว่าผมกำลังจับมือของเธออยู่จนกระทั่งตอนนี้“ไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
เธอไล่ผมออกไปเหมือนกับกำลังไล่แมลงวันตัวหนึ่ง– …ยังไงเถอะ ใครอยู่ข้างนอกนั่น?
– เอ๊ะ ~ เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาใช่ไหม นายอน? พวกเขามาจาก ‘คณะคมีเลียน’
– ใช่ ฉันได้ทำงานกับพวกเขาในระหว่างภารกิจออร์เดน
– ใช่แล้ว นั่นคือพวกเขา ฉันจ้างพวกเขามา
ยูยอนฮาและแชนายอนกำลังพูดคุยกัน แชนายอนได้จ้องมองออกไปด้านนอก
– แล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็มาจากคณะคมีเลียนด้วยเหรอ? เธอดูเหมือนจะเป็นคนที่ … ค่อนข้างสนิทกับคิมฮาจิน
– โอ้ว เธอรู้ไหมว่าคิมฮาจินทำงานหลายอย่าง พวกเขารู้จักกันตอนนั้น
– พวกเขาดูเขินอายเกินกว่าจะเป็นแค่คนรู้จักกัน แต่….
– …บางทีพวกเขาแค่อาจจะสนิทกันเฉยๆ
ยูยอนฮาหลอกแชนายอนโดยแทบไม่ต้องใช้ความพยายามมากมาย เธอโกหกได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่แม้แต่จะกระพริบตาสักครั้ง
“…ฮึบบบ”
ก่อนที่ผมจะเข้าไปในฐานที่มั่น ผมสูดหายใจลึก ๆ แล้วปิดตาลง ผมลองเช็คสติกม่าของตัวเองซึ่งกำลังฟื้นตัวอย่างช้าๆ ต้องขอบคุณ[ลูกแก้วฟื้นฟู] ที่มากกว่าสองขีดได้ถูกเติมเต็มแล้วคิมซูโฮ, แชจูชึล, เรเชล, เฮย์เนค, ไอรีน …. ฮีโร่เกือบทั้งหมดที่ผมรู้จักกำลังต่อสู้กับบาอัล ผมสามารถเห็นได้แม้กระทั่งชิมูริน, ฮาริน และแม้แต่ ‘เบลล์’ก็ตาม
แม้ว่าบาอัลจะอยู่ตรงหน้าของผม แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องเฝ้ามองจากที่ไกลๆ มันตลกดีที่พูดถึงจุดนี้ แต่นั่นคือบทบาทของ ‘ตัวประกอบ’ อย่างน้อยตอนนี้งานของผมเป็นเพียงการช่วยเหลือพวกเขาจากระยะไกลเท่านั้น“…นายกำลังทำอะไรอยู่?”
เธอเกาหัวด้วยท่าท่างค่อนข้างงุ่มง่าม ยูยอนฮาสังเกตเห็นว่าแชนายอนและผมแสดงท่าทีออกมายังไงก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างเจื่อนๆ“…ใ-ใช่ แล้วฉันเพิ่งจะ….”
แชนายอนตอบในขณะที่คิ้วของเธอขมวดแน่น เธอดูเหมือนจะไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ยอนฮา”
แชนายอนรู้สึกตัวหลังจากแตะที่ตักของยูยอนฮาสองสามครั้ง ยูยอนฮาพยายามลุกขึ้นด้วย แต่ผมหยุดเธอไว้
“เธออยู่ที่นี่ เธออ่อนแอกว่า แม้กระทั่งฉันซะอีก”
ยูยอนฮาหน้ามุ่ยทันที ริมฝีปากที่ยื่นออกมาของเธอขยับเหมือนกับปากนก
ผมเอาสร้อยออกมาจากกระเป๋าของตัวเองเงียบ ๆ เพชรขนาดพอๆกับนิ้วที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างปราณีตห้อยอยู่บนสายสีน้ำเงิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra