บทที่ 663. เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (4)
ยุนซึงอาบ่นในขณะที่เธอกำลังชงชาสองถ้วย – ถ้วยหนึ่งสำหรับเธอและอีกถ้วยหนึ่งสำหรับคิมซูโฮ
คิมซูโฮพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“ มันเป็นเรื่องที่ดีถ้าเราคิดว่าพวกเขาเป็นพันธมิตร ยังไงก็เถอะ ทำไมคุณถึงโทรหาผม?”
“ อ่า คุณเห็นแล้ว…. สมาคมได้ทำการร้องขอมา มันเป็นคำสั่งลอบสังหาร”
“อะไรนะ? การลอบสังหาร?”
คิมซูโฮขมวดคิ้ว เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะได้ยินคำว่า ‘การลอบสังหาร’ โดยเฉพาะจากสมาคม
“อ๋อ หัวหน้าสมาคมส่งคำขอนี้เป็นการส่วนตัว คุณเคยได้ยินคณะคมีเลียนใช่ไหม?”
“ใช่.”
“ พวกเขาต้องการให้เรากำจัดกลุ่มนั้นออกไป”
“…ฮะ?”
คิมซูโฮเหวอ แน่นอนว่าคณะคมีเลียนได้ก่ออาชญากรรมมากมายจนถึงปัจจุบัน แต่พวกเขาไม่เพียงช่วยมนุษยชาติในระหว่างสงครามกับออร์เดนและบาอัล พวกเขายังได้รับการอภัยโทษเพราะสงครามครั้งนั้น
หากคำสั่งนั้นคือการจับกุมสมาชิกคณะคมีเลียนคิมซูโฮคงจะเห็นด้วยอย่างง่ายดาย
แต่ ‘ลอบสังหาร’ พวกเขาอย่างนั้นหรอ?
คิมซูโฮถามอย่างรุนแรง“ คุณเห็นด้วยไหม?”
“ไม่ ยังไม่ได้ แต่…ถ้าเราทำ มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อเรา มันเพียงพอที่จะทำให้เราลุกขึ้นมาเป็นอันดับ 2 ….”
ยุนซึงอาอาแอบมองมาด้านข้างขณะจิบชา คิมซูโฮรู้สึกถึงอะไรบางอย่างจากสายตาของเธอ
คิมซูโฮพยักหน้ารับ
“ อันดับ 2 พิเศษยังไง?”
“ …จำได้ไหมว่า มีดันเจี้ยนปรากฏขึ้นกี่ครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาบอกว่าเขาจะให้สิทธิ์แก่เราในการผูกขาดดันเจี้ยนสิบอันดับแรก”
มันเป็นข้อเสนอที่น่าดึงดูด คิมซูโฮลูบคางของเขาโดยแสร้งทำเป็นคิดก่อนที่จะดันผมและลุกขึ้น
“ นั่นฟังดูไม่ดีเลย ไม่ฟังดูน่าดึงดูด แต่ตอนนี้ผมมีสิ่งที่ผมต้องทำ…ดังนั้นผมจะฟังรายละเอียดในภายหลัง”
“ อ่า ตกลง ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณคิด ฉันจะคิดถึงมันในแง่ดี คุณดูยุ่งอยู่ คุณไปได้แล้ว.”
“ เข้าใจแล้ว”
คิมซูโฮออกจากสำนักงานของหัวหน้ากิลด์
“ฮึบบบ….”
จากนั้นเขาก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ยืนพิงประตู ในขณะนั้น เสียงบางอย่างดังขึ้น
เมื่อมองไปทางนั้น คิมซูโฮเห็นอียงฮาน
เขากำลังชี้นำกลุ่มนักเรียนนายร้อยจากคิวบ์ในขณะที่กำลังทัวร์กิลด์อยู่
“ ดูสิ นั่นคือรองหัวหน้าในอนาคต! ทักทายเขาเด็ก ๆ ! เขาคือฮีโร่ที่ช่วยโลกของเราเอาไว้ คิมซูโฮ!”
“ …อ่า ว่าไง”
คิมซูโฮยิ้มอย่างเจื่อนๆ
“ว-ว้าว! รุ่นพี่คิ คิมซูโฮ!”
“ ด-ดาบศักดิ์สิทธิ์ คิมซูโฮ! ผมเป็นแฟนคลับตัวยงของคุณ!”
“ว้าวววว-!”
วัยรุ่นที่ดูเหมือนจะอยู่ในปีแรกหรือปีที่สองของคิวบ์หยุดและวิ่งมาหาเขา คิมซูโฮยิ้มเบี้ยวๆและถ่ายรูปกับพวกเขาหลายร้อยภาพ
**
ก๊อก ก๊อก- ในห้องเงียบ ๆ ที่มีเพียงได้ยินเสียงนาฬิกาบอกเวลา ผมกำลังดื่มน้ำสกัดโสมแดงที่มีราคาถึง 500,000 วอน
“ ขมมาก ๆ ”
รสชาติของมันขมปร้า ผลของยาไม่ได้มีอะไรพิเศษเช่นกัน
หากสารสกัดจากโสมแดงราคา 500,000 วอนนั้นมีค่าเพียงแค่นี้ อันอื่นๆที่ถูกกว่าที่ขายตามร้านค้าจะต้องไม่มากไปกว่าหรือน้อยลงมากๆแน่ๆ
ผมเขียนผลของสารสกัดลงในสมุดบันทึกที่อยู่ข้างหน้าตัวเอง
[โสมแดงอันดับต่ำ – เอฟเฟกต์ฟื้นพลังจาง ๆ ไม่มีผลต่อการเพิ่มความสามารถทางกายภาพ]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra