The Novel’s Extra นิยาย บท 670

บทที่ 670. เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (11)

[4 เมษายน – สถานีพอร์ทัล]

เรเชลมาถึงเกาหลีผ่านทางพอร์ทัลระหว่างประเทศ อีเวนเดลก็ตามมากับเธอด้วยเช่นกัน

เรเชลแต่งกายด้วยชุดธุรกิจธรรมดา แต่อีเวนเดลสวมหมวกและไม้เท้าของนักเวทย์ แฟชั่นของเธอประกาศอย่างชัดเจนว่า “ ฉันเป็นนักเวทย์!”

อาจเป็นเพราะเหตุนี้ ทุกคนถึงจ้องมองมาเมื่อพวกเขาออกจากช่องทางวีไอพี พลเมืองที่จำเรเชลได้เริ่มใช้สมาร์ทวอทชถ่ายรูป

แต่ก่อนที่พวกเขาจะถ่ายรูปได้มากกว่าหนึ่งหรือสองภาพ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของช่องแคบก็ปรากฏตัวขึ้น พวกเขานำเรเชลและอีเวนเดลไปยังรถลีมูซีนอย่างรวดเร็ว

“ เราหวังว่าคุณจะเดินทางอย่างปลอดภัยครับ”

“ขอบคุณ.”

เรเชลขึ้นรถลีมูซีนหลังจากได้รับคำทักทายอันอบอุ่นจากเจ้าหน้าที่ แต่เธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบกับใครบางคนในรถ

เรเชลถึงกับสะดุ้งเมื่อพบกับดวงตาของบุคคลนี้

จริงๆแล้วเธอคาดหวังว่ายูยอนฮาจะมาพบเธอ อย่างไรก็ตาม บุคคลนั้นคือ แชนายอน

“โย่ว”

แชนายอนพูดด้วยรอยยิ้ม เรเชลพยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไรมาก แต่อีเวนเดลสั่นเทาทันทีที่เธอเห็นแชนายอน

เธอเกือบจะมีอาการชัก

“ อีเวนเดล วันนี้เธอดูน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ”

แชนายอนมอบยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัวไปหาอีเวนเดล

“ ยังไงก็เถอะ มีสิ่งสำคัญที่ฉันต้องบอกเธอ”

เมื่อได้ยินดังนั้น เรเชลหันไปมองอีเวนเดลและเห็นความลังเลของเธอ ขณะนั้นแชนายอนเอื้อมมือไปข้างหน้าและดึงข้อมือเล็ก ๆของอีเวนเดล

“ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ทำอะไรไม่ดี”

“อื้อออ!”

การต่อต้านของอีเวนเดลไม่ได้มีผลกับแชนายอน เมื่อจับอีเวนเดลด้วยความแข็งแกร่งเหนือธรรมชาติของเธอเอาไว้ แชนายอนจึงหันกลับไปพูดกับเรเชล

“ เธอได้รับจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงใช่ไหม?”

เรเชลพยักหน้า

“ อย่าพาอีเวนเดลไปด้วย”

“… ?”

เรเชลเงยศีรษะของเธอ เหตุผลที่เธอพาอีเวนเดลมาที่เกาหลีไม่ใช่เพื่อไปที่แกนช่องแคบใต้ดิน แต่เพื่อดึงดูดนักลงทุนต่างชาติ ท้ายที่สุด อีเวนเดลต้องการทรัพยากรทางการเงินในระดับที่สูงขึ้นเพื่อพัฒนาเวทมนตร์ของสัตว์วิเศษของเธอ

“ เราตัดสินใจลงทุนในฐานที่มั่นและค่าใช้จ่ายด้านการวิจัยของอีเวนเดล ดังนั้นไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้”

แชนายอนพูดราวกับว่าเธอรู้ว่าเรเชลกังวลอะไร

แต่ในเวลานั้น จู่ ๆ แชนายอนก็ชี้ไปที่เท้าของเรเชล

“ เดี๋ยวก่อน นกตัวนั้น มันมาจากที่ไหน?”

สายตาของเรเชลมองติดตามแชนายอนและลงมาบนเท้าของเธอ นกนอนตัวหนึ่งนอนหลับสนิทเหมือนงูกำลังขดตัว

‘เขาตามฉันมาตลอดทางเลยหรอ?’ เรเชลยิ้มอย่างแผ่วเบาและตอบ

“ นี่คือสปาร์ตัน”

“ …โอ้ สปาร์ตันใช่ไหม?”

“อื้ม”

“ เธอพบเขาที่ไหน เขาดูเหมือนนกอินทรี”

“ ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉันก็อยากรู้ อีเวนเดลก็เช่นกัน”

“… ?”

เรเชลจ้องมองสปาร์ตันด้วยสายตาอ่อนโยน เมื่อมองดูเขาเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นลึกลับจากใจของเธอ เธอก็ไม่แน่ใจว่าทำไม แต่เธอก็ไม่ได้เกลียดมัน ในความเป็นจริงความรู้สึกนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและสบายใจเกือบเหมือนการพบของมีค่าที่หายไป

“ …คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

แชนายอนขมวดคิ้วขณะที่เธอมองไปมาระหว่างสปาร์ตันกับเรเชล อย่างไรก็ตาม เรเชลไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม

อีเวนเดลคว้าสปาร์ตันขึ้นมาและกอดเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ