ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 971

บทที่ 971 การสู้รบครั้งสุดท้าย

เทพมารโบราณกำลังจะตื่น พื้นที่บิดเบี้ยวยิ่งอยู่ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น ในที่สุดก็กลายเป็นประตูที่บิดเบี้ยวบานหนึ่ง ได้รับผลกระทบจากการกัดกร่อนของพลังงานปีศาจ พื้นที่กว้างใหญ่ของแผ่นดินหลิงคงเริ่มแตกระแหง น้ำในลำธารเริ่มเดือด พืชพันธุ์ต่างๆ เริ่มเหี่ยวเฉา พลังทิพย์ก็ค่อยๆ อ่อนลง หากเมื่อสามร้อยวันที่แล้วสิ่งที่นำมาให้พวกเฉินเกอคือความหวาดกลัว วันนี้สิ่งที่พวกเขาเผชิญก็คือความสิ้นหวัง

หนึ่งร้อยห้าสิบวันที่เตรียมตัวในที่สุดก็ได้มาถึง เหล่าวีรบุรุษต่างมารวมตัวกันที่ศูนย์กลางของแผ่นดินหลิงคง หมิงหวังราชาแห่งแผ่นดินหลิงคงได้แจกเหรียญนักรบให้กับผู้ที่อาสาเข้าร่วมออกรบ

นักรบตระกูลหลินแต่งตัวเต็มยศรอออกรบ คุณชายรองตระกูลหลินหลินจื่อหลันก็ได้ฝึกกระบี่หยูฉางช่ำชองจนพลิ้วไหวดั่งสายน้ำ และได้คิดค้นกระบวนท่าคงคาขึ้นมาอีกชุดหนึ่ง เห็นได้ว่าเจตจำนงในสมัยโบราณได้ช่วยพัฒนาฝีมือเขาได้อย่างมาก

และเกาจื่อเฉิงที่ถือกระบี่แห่งอานุภาพได้พายอดฝีมือหลายคนมาร่วมด้วย เขาเหมือนกับหลินจื่อหลันเลย มีแววตาที่แน่วแน่ทำให้บุคลิกภาพเปลี่ยนไป กลายเป็นนักกระบี่ที่โดดเด่นและมีแสงยานุภาพ

ตระกูลโจวก็ออกเงินออกแรง คุณหนูใหญ่ตระกูลโจวโจวโน่ก็ได้มานำมังกรเขียวน้อยมาด้วย มังกรน้อยเชื่อฟังเพียงเธอ ผู้คนต่างตกตะลึง เมืองมังกรแดงคุณหนูใหญ่เจินแห่งตระกูลเจินเดิมทีก็เป็นชั้นที่สองของขอบเขตเจินเสินที่มีฝีมือ แต่ก่อนหน้านี้เฉินเกอก็ให้เจินจีรับผิดชอบดูแลคนเจ็บ ให้เธอดูแลอยู่ด้านหลังมีความหมายมากกว่าให้เธอไปสู้รบอยู่ฝ่ายหน้า นอกจากนี้เขายังใช้เจตจำนงในโบราณถ่ายทอดวิชาฟื้นฟูความอ่อนเยาว์ให้เธอ ตอนนี้ก็ได้ประสบความสำเร็จแล้ว

ขณะที่คนคุ้นเคยกำลังทักทายกันนั้น ร่างมืดที่ไม่รู้ว่าเป็นคนหรือผีได้เดินเข้ามาในตระหนักหมิงหวังพร้อมกับดาบสีดำ ทุกคนต่างสะดุ้ง มีแต่เจินจีที่ทำเขาได้

“เล๋ยเล่! แค่ไม่เจอกันหนึ่งร้อยวัน นายทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว” เจินจีหัวเราะกล่าว

เล๋ยเล่ทุกวันทุกคืนเอาแต่ฝึกวิชาผี ดูดจิตวิญญาณอยู่ที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแผ่นดินหลิงคง วันนี้ไม่เพียงแต่มีพลังที่เพิ่มมากขึ้น ยังสามารถควบคุมผีได้

“คุณหนูใหญ่เจิน คุณก็ยิ่งอยู่ยิ่งสวย ฮ่าๆ ” เล๋ยเล่ไม่ได้ตอบคำถามเจินจีโดยตรง กลับหยอกล้อเจินจีขึ้นมา

แน่นอน ตั้งแต่เจินจีฝึกวิชาฟื้นฟูความอ่อนเยาว์ ร่างกายก็ตั้งตรงมากขึ้น ผิวที่อ่อนเยาว์ของเธอยิ่งชมพูระรื่นมากขึ้น

“พี่เฉินล่ะ? ฉันฝึกวิชาผีทุกวันทุกคืน ในที่สุดก็สำเร็จวิชาดูดวิญญาณ พลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก อยากที่จะให้พี่เฉินดูจริงๆ ฮ่าๆๆ ” เล๋ยเล่เพียงไม่ระวังร่างกายก็เริ่มจะขยาย

“พี่เล๋ย พวกเราก็แข็งแกร่งขึ้นมากเช่นกัน ต้องขอบคุณเฉินเกอที่แนะนำ” หลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงกล่าวพร้อมกัน

เวลานี้ เฉินเกอจึงค่อยๆ เดินเข้ามา มือของเขาถือกระบี่ซิงหยวนเจ็ดดาวเอาไว้ หลุมทั้งเจ็ดบนกระบี่ได้ฝังด้วยดาวหิน ร่างของเฉินเกอถูกปกคลุมด้วยแสงสีบรอนซ์ และตาทิพย์บนหน้าผากก็เปิดเล็นน้อย ราวกับว่าสามารถสำรวจฟ้าดินได้ทั้งหมด นอกจากเล๋ยเล่ คนอื่นยังไม่เคยเห็นเฉินเกอที่กลายร่างเป็นแบบนี้ ต่างก็ตกใจมองจนไม่พูดไม่ออก

หมิงหวังมองมาทางเฉินเกอเคารพโดยการพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ได้กล่าวขึ้น: “เฉินเกอ ยินดีที่นายสำเร็จชั้นที่เก้าของขอบเขตเจินเสิน จนกลายเป็นเทพ ครั้งสุดท้ายที่เห็นผู้ฝึกตนที่กลายเป็นเทพ ก็คือหลินเซียวเทพแห่งสงคราม”

“ขอบคุณหมิงหวัง และก็ขอบคุณนักรบทุกท่านที่มุ่งหน้ามาช่วย พรุ่งนี้ เทพมารโบราณก็จะตื่นขึ้นมา หากพวกเราไม่สามารถขัดขวางฆ่ามันได้ เขาก็จะเหยียบย่ำศพของพวกเรา ปกครองโลกทั้งใบโดยสิ้นเชิง ถึงเวลานั้นอย่าว่าแต่แผ่นดินหลิงคง แม้กระทั่งโลกยู่และแผ่นดินอื่นๆ ก็ไม่สามารถหลบพ้นการปกครองของเทพมารได้ โชคดี ที่ฉันได้ตื่นรู้เจตจำนงในสมัยโบราณ ได้พลังเทพโบราณมา พรุ่งนี้ ฉันจะใช้กระบี่เล่มนี้แทงไปที่หัวใจของศัตรู คืนความสงบสุขให้กับโลกใบนี้! ”

เฉินเกอเคารพหมิงหวังแล้ว ชูกระบี่ซิงหยวนขึ้นมองไปทางผู้คนแล้วตะโกน

“ทำลายล้างเทพมาร ร่วมกอบกู้โลก! ”

“ทำลายล้างเทพมาร ร่วมกอบกู้โลก!”