ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 968

บทที่ 968 มุกทิพย์ผี

มองดูราชาผีที่กลายเป็นกองขี้เถ้าสีดำ เฉินเกอเดินเข้าไปเหยียบมันซ้ำหนึ่งที เพื่อยืนยันว่ามันได้ตายไปอย่างแน่นอนแล้ว เขาจึงได้เดินไปทางมุกที่ปกคลุมด้วยควันดำ เฉินเกอเดินเข้าไปแล้วก้มตัวลงเก็บมุกทิพย์ผีขึ้นมา เพิ่งจะหยิบมันขึ้นมา เขาก็รู้สึกถึงพลังวิญญาณที่ร้ายกาจโจมตีมาที่จิตใต้สำนึกของเขา

เฉินเกอรีบถอดเสื้อผ้าออกมาหนึ่งตัวเพื่อห่อมันเอาไว้ ไม่ใช่เป็นเพราะกลัวจะถูกมุกทิพย์ผีควบคุม แต่เป็นเพราะตอนนี้เขาเหนื่อยมาก เฉินเกอที่เพิ่งใช้พลังแปรเทพไปเมื่อกี้ไม่มีแรงที่จะไปวิเคราะห์ส่วนผสมของมุกทิพย์ผีอีก

ทางเล๋ยเล่ก็ได้โทรแจ้งตำแหน่งของหลี่เยว่เหอกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ และได้ยืนยันแล้วว่าหลี่เยว่เหอและคนอื่นๆ ไม่มีอะไรน่าห่วงกันแล้ว เขากับเฉินเกอจึงได้เดินกลับบ้านไปพร้อมกัน

ตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว เฉินเกอและเล๋ยเล่เดินเข้าบ้านอย่างเบาๆ เพราะกลัวว่าจะรบกวนการนอนของเจินจีและหยูซิน

“เฉินเกอ เล๋ยเล่ พวกนายกับมาแล้ว!” เจินจีที่สวมใส่ชุดนอนผ้าไหมทั้งชุด ส่วนเว้าส่วนโค้งที่สวยงามทำให้เฉินเกอและเล๋ยเล่ที่เหนื่อยล้ากระปรี้กระเปร่าขึ้นมาไม่น้อย เธอพิงอยู่ตรงประตูถามด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ในปากจะพูดว่า ‘พวกนาย’ กลับมาแล้ว แต่สายตาของเธอกลับมองไปที่เฉินเกอคนเดียว มองสำรวจเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้าว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่

“แฮ่ๆ เจินจีดึกป่านนี้แล้วเธอทำไมยังไม่นอนเหรอ” เฉินเกอเกาหัวอย่างเขินอาย

“นายก็ต้องให้ฉันนอนหลับได้สิ ไม่บอกไม่กล่าวก็ไปหาหลินเทียนหยวน หนึ่งวันหนึ่งคืนโดยที่ไม่มีข่าวคราว อีกอย่างในข่าวยังรายงานว่าหลี่เยว่เหอโดนจับตัวไป ฉันเกือบที่จะออกไปตามหาพวกนายแล้ว” เจินจีขณะที่บ่น ก็ได้นำอาหารที่ทำไว้เมื่อค่ำออกมาอุ่น

“ฮ่าๆ คุณหนูใหญ่เจิน หลินเทียนหวยนได้ถูกผมจัดการไปแล้ว ยังได้ของขวัญแห่งชัยชนะมาด้วยหนึ่งชิ้น!” เล๋ยเล่แย่งตอบอย่างภาคภูมิใจ

“หลินเทียนหยวนถูกจัดการแล้ว? เฉินเกอฉันรู้ว่านายต้องทำได้อยู่แล้ว!” เจินจีมองไปทางเฉินเกอด้วยสายตาที่ศรัทธา เล๋ยเล่นั้นอยากที่จะเอาหน้า แต่กลับถูกเพิกเฉย

เฉินเกอหยิบมุกทิพย์ผีที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้า มาเปลี่ยนใส่ที่กล่องไม้ที่ประณีต แสงสีดำที่แปลกประหลาดก็ทำให้เจินจีเกิดความสนใจขึ้นมา

“มันคืออะไร?” เจินจีถามอย่างประหลาดใจ

“มันเป็นมุกทิพย์ผีที่อยู่ในร่างของหลินเทียนหยวน พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือมุกทิพย์ผีที่ควบคุมหลินเทียนหยวนทำให้เจตจำนงของราชาผีตื่น เพราะมัน เกือบจะทำให้เกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่” เฉินเกอปิดกล่องไม้ด้วยความระมัดระวัง ใช้พลังทิพย์ปิดผนึกมันไว้ชั่วคราว อย่างไรเสียของสิ่งนี้ก็เป็นของอันตราย

“มันคือมุกทิพย์ผีที่ท่านฟ่านพูดถึงหรือเปล่า? แล้วนายมีเบาะแสอะไรใหม่ๆ มั้ย?” ดวงตาที่งดงามของเจินจีเป็นประกาย

“ยังไม่มี ฉันกะว่าพรุ่งนี้จะไปหาท่านฟ่านแต่เช้า บางทีเขาอาจจะให้คำตอบกับฉันได้” เฉินเกอตอบ “ครั้งแรกที่ฉันสัมผัสมุกทิพย์ผีนั้นรู้สึกมีพลังสองแบบ พลังที่สามารถทำให้ฉันแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น และพลังอีกแบบที่ดูเหมือนจะกลืนกินฉัน วันนี้ฉันใช้ทักษะเจินเสินก็ไม่สามารถใช้พลังทิพย์อีกแล้ว พรุ่งนี้เอาไปที่ท่านฟ่านแล้วค่อยดูพร้อมกันนะ”

“ก็ดี รีบทานข้าวแล้วไปนอนพักเถอะ” เจินจีได้อุ่นกับข้าวเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอกับเล๋ยเล่ก็กินอย่างรวดเร็ว

เช้าวันที่สอง เฉินเกอก็พาเล๋ยเล่มุ่งไปบ้านที่แผ่นดินหลิงคงของท่านฟ่าน